Uuuh nou ja zeg...... hij zit in een burn out en volgens jou doet hij dus niet goed zijn best om eruit te komen?? Onbegrijpelijk zeg!
Ik ken anders ook wel wat gevallen burn-out die inderdaad hoognodig een schop onder hun reet nodig hebben...
Ik vind dat je een heel goede vriendin voor haar bent. Je hebt gezorgd dat je zeker weet dat ze erover nadenkt en niet puur vanuit lust nu een beslissing maakt, je bent er voor haar wat ze ook doet en je past op de kinderen zodat ze tijd met haar man heeft. Ik vind persoonlijk vreemdgaan geen oplossing in deze situatie, en als het mijn vriendin zou zijn, zou ik dat ook zeker zeggen, maar ik zou er nog steeds voor haar zijn als ze dan toch die keuze zou maken. Het is haar keuze, niet de mijne, iedereen staat anders in deze dingen en mijn taak als vriendin is om zeker te weten dat ze achter haar keuze staat en er voor haar te zijn. En ook om mijn mening te geven (dat ik niet achter haar keuze sta), maar niet om te veroordelen (en dat ik dus ongeacht haar keuze nog steeds haar vriendin ben). Kijk, als het om een vriendin zou gaan die in elke relatie bij de minste hobbel elke keer maar vreemd zou gaan, dan wordt het uiteraard wat lastiger, maar dat is hier niet aan de orde he, ze zit er zelf ook helemaal doorheen, ze heeft steun nodig.
En jij woont daar bij in of ziet hem dagelijks om te merken wat hij er aan doet? Jij weet hoe hij zich van binnen voelt? Lijkt mij ook niet toch? Dus jij kan daar net zo min over oordelen. Wie weet doet hij wel zijn stinkende best, maar lukt het hem momenteel niet. Of misschien is hij al wel iets beter geworden, maar nog niet naar de zin van je vriendin (een burnout te boven komen gaat niet over 1 nacht ijs).
Of de juiste begeleiding. Maar dan nog ga je niet zeggen dat je verliefd bent geworden door de gevolgen van je man zijn burn out . Dat het dus haar man zijn schuld is dat zij verliefd is geworden en zelfs vreemd wou gaan.
Ze gaat zeggen dat ze gevoelens heeft gekregen voor een ander. Omdat ze thuis niet krijgt wat ze nodig heeft. Al heel lang. En mijn vriendin heeft niet veel nodig hoor. En ik denk dat ik er niet over mag oordelen, want ik weet niet alles. Maar jij verdorie al helemaal niet. Slang.
Nee hoor. Ik ken genoeg gevallen burn out die na precies 2 jaar weer miraculeus uit het dal gekrabbeld zijn. Zónder begeleiding!! Die hadden al veel eerder een schop onder de kont moeten krijgen. Maar ja, protocollen, werkgeversplichten, pappen en nathouden etc... En ik kan me eigenlijk best wel heel goed voorstellen dat iemand t.g.v. een burnout van de partner zichzelf ook een beetje verliest. En een kat in het nauw kan rare sprongen maken...
Wat ik een beetje jammer vind is dat je een topic opent waarin je om meningen/tips/advies vraagt. Maar ondertussen loopt je te roeptoeteren dat niemand mag oordelen. Wat wil je nou eigenlijk? Ik snap best dat je voor je vriendin wilt opkomen, zou ik ook doen maar als je niet tegen verschillende meningen kan dan is het misschien verstandiger om in het vervolg geen topics meer te openen op een openbaar forum. Hoef je ook niemand uit te gaan schelden vanuit frustratie
Ik dacht trouwens dat er geen gevoelens waren? Daarom juist dat 1x seks wel kon want ze kon die toch zo goed scheiden van elkaar? Nu blijken er wel opeens gevoelens te zijn? Verwarrend.
Ik vraag om hulp over hoe hiermee om te gaan. Als ik een oordeel had gewild vraag ik daar wel om, lijkt me?
Ja, gevoelens. Gewoon weer even gewild zijn. Je gewaardeerd voelen. Dat soort gevoelens. En lustgevoelens. Ook die.
Ze maakt plannen om een weekendje met hem te zijn, dus ze is van plan om iets met haar gevoelens te doen. Ik neem aan dat ze niet het hele weekend potjes zullen gaan kaarten...
Maar jij eigenlijk ook niet toch? Je hoort alleen wat je vriendin je vertelt of vraag je zelf aan hem hoe het is en gaat?