Ik vraag me dagelijks af waarom mijn zoon met alles slaat? Geef hem iets in handen en hij gaat er meteen mee op tafel/grond/vensterbank staan rammen.
Ow ja! En waarom alles per se op de grond gesmeten moet worden en van de tafel/bank/stoel etc. af? En waar ik ook altijd van sta te kijken als ze opeens iets nieuws kunnen. Opeens kunnen ze gaan zitten/kruipen/praten. Waar komt het opeens vandaan en wat gaat er dan in zo'n koppie om?
Mijn zoontje van 16 maanden heeft een groot besef en weet al best veel. Maar waarom kan je je de dingen pas vanaf een paar jaar oud herinneren?
Ik vroeg het me ook af van dat van v tech. Wie spreekt dat in en heeft ze zelf kinderen die denken dat mamma in die bal /pinguin zit?
Nou volgens mij zitten de andere herinneringen in ons onderbewustzijn omdat We die gebeurtenissen moeilijk kunnen plaatsen in de juiste context. Mijn ouders hebben mij bijv toen ik 5 was verteld dat ik op mijn eerste verjaardag ben gevallen en daarvan een litteken heb overgehouden op mijn wenkbrouw. Toen zei ik: ik ben toch op de pad in de tuin gevallen? Mijn moeder was stomverbaasd, maar DAT wist ik nog wel.
ik vraag me altijd af wat er in dat koppie om gaat.. soms zit ie me echt zo vreemd aan te kijken.. wil dan echt even binnen loeren!
Ik vraag me af waarom de speelgoed telefoon van fisher price niet gewoon zwart is en lijkt op de echte telefoon. Want die is toch stukken interessanter dan dat vrolijk gekleurde apparaat.
Herinneringen komen met taal, dus pas als je goed de taal beheerst en dus ook abstract daarmee om kan gaan, zul je gebeurtenissen kunnen omzetten in taal en ze daardoor dus echt onthouden (en later kunnen navertellen). Ik heb zelf wel hele vage beeldherinneringen aan een nogal nare gebeurtenis: een gek had bij mn moeder het raam ingegooid, ik kwam naar beneden en zag de chaos/mn moeder huilen/mensen in huis. Ik was toen 2 (en kon al goed praten).
Ik vraag me echt dagelijks af wat er om gaat in dat lieve bolleke van mn zoon. Zeker als hij met grote ogen om zich heen zit te kijken!
Ja, ik heb wel gehoord dat je gebeurtenissen die echt impact hebben gemaakt beter onthoudt. Zo vond ik de psz verschrikkelijk! Al dat gekrijs en gegil en al die rennende kinderen, ik kan me die ruimte nog helemaal inbeelden! Ik kroop onder een tafel met een tafelkleed en ik vond het zo lang duren voordat m'n moeder me weer kwam halen! Veder ben ik uit toen ik 2 jaar en 3 maanden was uit een vakantiehuisje op een huisjespark weggelopen en kwam na wat omzwervingen in een tuin waar ik een mevrouw was op zag hangen en die heeft me terug gebracht. Enkele jaren geleden ben ik terug gegaan naar dat huisje en kon zo dat andere huisje vinden met die waslijn (twee palen met draden ertussen). Echt bizar! Toen mijn zussen geboren werden was ik al ouder en daar weet ik bijna niks meer van.
ik vraag me idd ook af waarom er altijd dezelfde liedjes op die v-tech ect zitten.. zo irritant.. en dan heeft hij ook nog speelgoed uit engeland.. ok geen altijd is kortjakje ziek maar wel london bridge is falling down ect ps en ook daar is de stem altijd hetzelfde
Ja!!! Dit wilde ik ook al schrijven! Dit geldt trouwens ook voor de afstandsbediening ... En daarnaast vindt onze meid het prachtig om de billendoekjes allemaal één voor één uit de verpakking te halen (als ze de kans krijgt...). Waarom maken ze niet zoiets voor babies, bijvoorbeeld met doekjes of zo.
Ik vraag me soms wel eens af wat er in dat koppie omgaat. Me zoontje kan echt naar iemand zitten staren en dan ineens beginnen te lachen...eerst kijken en dan denken: zooo wat een lelijkerd!
Nou dat vraag ik me dus ook af. Ik herinner mij niks van mijn eerste paar jaar, maar als ik zie hoe wijs Nathan als is, hij onthoudt van alles. Hoe kan je dat zomaar vergeten
Taal en herinnering hebben idd alles met elkaar te maken Mijn eerste herinnering is van het vliegende tapijt in de efteling. Toen was ik 2 jaar en 2 maanden Ik praatte behoorlijk vroeg en die pop heeft een enorme indruk op me gemaakt, (uiteraard dacht ik dat ie echt vloog Ik heb jaren niet geweten waar die herinnering vandaan kwam, totdat ik als ouder kind nog eens weer terugkwam in de efteling. Wist niet wat ik zag
Zo heb ik eens gedroomd (was toen een jaar of 8 denk ik) dat mijn zusje nog heel klein was en we naar het ziekenhuis moesten en dat ze een rood jurkje aan had met witte stippen en dat we in een grijze auto reden. En we moesten mijn zusje aan een blonde mevrouw geven. Toen ik dat toen tegen me moeder vertelde stond ze wel even heel raar te kijken. Ik was namelijk op een paar maanden na nog geen 2 jaar. En het klopte precies wat ik gedroomd had. Vond ik zo gek toen en nog eigelijk.
Mijn eerste herinnering is van toen ik 1,5 jaar was. We hadden ergens een hondje gehaald, ik helemaal blij in de auto want ik wilde de naam verzinnen. Dus ik praten, maar mijn ouders luisterden niet en mijn moeder gaf de hond een naam. Ik helemaal boos! Ik snapte niet waarom ze nou niet naar mijn luisterden. Een paar jaar terug zag ik een foto van mezelf, met dat hondje als pup en op die foto was ik dus 1,5 jaar. Ik kon toen nog helemaal niet praten.... vandaar dat mijn ouders niet luisterden. Ik vind het wel een vaag verhaal, veel mensen geloven het niet omdat je op die leeftijd eigenlijk niets kan herinneren. En nu ik lees dat het met taal ook te maken heeft en ik kon toen nog niet praten... vaag. Maar het verhaal is echt waar . Wat ik me vaak afvraag is waarom baby's dingen gaan doen. De laatste dagen vraag ik me dat weer heel erg af omdat Lisa telkens op haar handen en knieën vooruit zit te hupsen. Wat drijft haar om toch zo graag vooruit te willen komen? En om zó boos te worden als het niet helemaal gaat zoals ze wil? Het hoort er natuurlijk allemaal gewoon bij, maar ik vind het een wonderbaarlijk iets
Ik was toen ook ongeveer zo oud en kon ook nog niet echt praten. Daarom vond ik het ook zo gek en dat ik het me jaren later pas herinnerde.
Ik heb ergens een heel stuk gelezen over de ontwikkeling van de verbindingen in hersenen gedurende de eerste jaren, waardoor een nieuw 'vaardigheid' ontstaat. Ik weet het fijne er niet van, maar het komt erop neer dat een baby vanaf de geboorte een soort evolutiefase doormaakt. De ontwikkeling van liggen naar lopen loopt ook meestal zoals op die tekeningen van oermens naar homosapiens (dus vanaf zitten, kruipen, optrekken, lopen als een aap, en vervolgens helemaal rechtop) Hetzelfde met praten, het gaat van bepaalde oerkreten steeds meer lijken om 'normale' mensentaal. Maar ik zou me daar ook veel meer in willen verdiepen, juist omdat ik het nu met eigen ogen mag meemaken
Wat ben ik blij te lezen dat het echt met de verbindingen in de hersenen heeft te maken dat baby's ineens dingen gaan doen! Ik vroeg me dat namelijk ook af en heb dat eens aan mijn arts gevraagd...zo van gaan baby s nieuwe dingen doen omdat er weer een verbiniding in de hersens tot stand is gekomen...die man keek me wat wazig aan en zei alleen, het hoort bij de leeftijd:S..... Eigenlijk moet ik dat stukje uitprinten haha