Esme, ik vind dat je heel sterk bent en het zeer goed aanpakt, hoe moeilijk het ook is. Hou vol meid! Ooit komt het goed, met of zonder je man. Maar met jou en je kindje komt het goed, dat geloof ik echt!
Jeetje wat heftig. Heel veel sterkte! Hoe is het contact met je schoonouders? Kun je daar niet jouw versie van het verhaal tegen vertellen?
Heel goed hoe je het aanpakt. Weet dat jij straks wel kan zeggen dat je er alles aan gedaan hebt. Hou je ons op de hoogte? Sterkte meid!
Wat een eikel, de koude rillingen lopen hier over mijn rug want hoe je het omschrijft, zo was mijn ex ook en er was inderdaad iemand anders. Ik weet precies hoe het voelt alleen gelukkig was er geen kindje bij betrokken. Ik kan me zo kwaad maken, hij wilt niet eens vechten voor zijn zoontje? Wat een slappe zak van een man, hij is de titel vader niet waard, echt niet. Heel veel sterkte meid.
nee, het lijkt er nog meer op dat hij met mij samen de dingen wil doen net als 'vroeger', want toen hadden we het nog wel gezellig.. en ik wil ook best leuke dingen doen, maar dan met z'n drieën, en af en toe met zijn tweeën, maar ga niet vier keer in de week mijn zoon bij een oppas brengen en de dingen moeten nu gepland worden natuurlijk... oké, niet gaan lachen nu, maar het lijkt haast een postnatale depressie.. nu heeft ie een kindje en daar moet hij eigenlijk heel blij mee zijn, maar hij voelt dat zo niet.. zoiets... is maar gissen natuurlijk, want hij zegt niet veel...
Jeetje. Wat een verhaal. Kan niks anders zeggen dan heel veel sterkte en hopen dat jullie er uitkomen samen. Vergeet niet om goed aan jezelf en je zoon te denken. Knuffel!!
Wauw heftig.. Sterkte. Hou vast aan je kleine wonder & geniet innig van de mooie momenten samen. liefs.
Dat is wel het eerste waar ik aan dacht - dat hij nu pas beseft hoe zeer zijn leven verandert is en dat wil hij niet accepteren. Daar heeft hij moeite mee. Ik kan niet voor jou spreken, (of wat ik zelf zou doen, want mijn partner is dol op onze kinderen en keek uit naar het vaderschap), maar misschien nog niet de deur dichtgooien. Misschien moet hij eens met iemand praten? Een vaderforum ofzo? Is hij teleurgesteld in zijn leven nu? Voelt hij zich nutteloos, alleen maar "vader" en niet meer "partner" ? Voor vrouwen is een nieuwe rol moeilijk, maar door de zwangerschap ben je je er iets bewuster van dat er iets nieuws is, dat er verandering is. Nog steeds is het ook voor vrouwen vaak wennen dat het anders is. (Nog steeds moet ik wennen aan het feit dat ik eigenlijk geen tijd heb voor mijn eigen hobbies, mijn tijd is drastisch ingekort.) Het is lastig, maar als hij een depressie heeft dan moet hij daar zelf uitkomen. Spreek je vermoedens uit, zeg dat je graag bij elkaar wilt blijven. Als dat betekent dat hij misschien een avondje of 3 gaat sporten om even thuis weg te zijn dan is dat misschien nodig (ook gezien het aangekomen gewicht niet heel verkeerd denk ik). Sommige mannen hebben nu eenmaal minder met babies - op het moment dat jullie kindje gaat lopen, rennen, stoeien, dan is het " makkelijker" voor hem. Tja ik weet niet welk advies ik eigenlijk moet geven. Ik ben het gewoon met je eens dat het als een postnatale depressie klinkt. Vaders die nu pas beseffen hoe anders hun leven is, dat hun vrije ongebonden leven voorbij is. Soort midlife crisis. Die vriend van hem, heeft hij kinderen? Heeft hij vrienden met kinderen? Zussen of broers met kinderen? (Dus niet van jouw familie of jouw vrienden). Heeft hij contact met andere vaders, evt via een forum? Leest hij wel eens boeken over het vaderschap? (die boeken met humor erin, geven veel herkenning. Bijv. die van Bastiaan Ragas, beschrijft ook een beetje zijn paniekmoment over " mijn leven zoals dat was is voorbij" .) Volg je hart en zorg voor jezelf en je kindje. Dit heeft hij nog niet eerder gedaan, dus nu gelijk alles afsluiten lijkt me voorbarig. Hij heeft harde uitspraken gedaan, maar als hij inderdaad depressief is, dan realiseert hij zich dat niet op die manier. Dan kan je inderdaad gevoelloos worden. Uit hij normaal gesproken wel zijn emoties? En dan heb ik het niet over boosheid, dat is meestal geen probleem bij mannen, maar teleurstelling, verdriet, zorgen, etc. Sterkte.
Lijkt mijn ex wel... Heel veel sterkte,weet hoe het voelt maar echt uiteindelijk besef je dat je zonder zo'n vent beter af bent... Veel sterkte!!
Ik denk dat niet iedere man even goed om kan gaan met de veranderingen in je leven die er komen als er een kindje (of meerdere) bij komt.. probeer niet teveel in paniek te raken maar wel te luisteren wat hij zegt. Aan de ene kant zal hij moeten wennen aan dit nieuwe leventje en zijn nieuwe rol.. en dat de dingen niet meer zoals vroeger zijn.. aan de andere kant zou jij misschien hem tegemoet kunnen komen door savonds bijv. echt quality time samen te hebben.. en regelmatig weg te gaan en dingen te ondernemen. Zowel alleen als samen.. Wij vrouwen moeten niet vergeten dat we erg veel veranderen als we een kind krijgen.. Succes en ik hoop dat jullie er samen uit komen!
ik ben het eigenlijk wel met Roberta eens.Probeer anders eens therapie voor te stellen.Misschien dat hij daar makkelijker praat.Ikzelf heb een pnd gehad,en toen ik daar uit was kreeg mijn man de klap te pakken.Nu nadat de kinderen ouder zijn zijn wij blij dat we toch doorgepakt hebben want de liefde zat en zit nog steeds goed.Geef hem de vrijheid en ik hoop dat hij dan tot inkeer komt!Succes meis!!Moeilijke situatie...
jeetje heftig zeg, hoelang zijn jullie eigenlijk al samen? En hij heeft nooit eerder dit gedrag vertoont.. vreemd zeg Kun je er wel met iemand over praten? Sterkte iig!
sorry maar wat respectloos van jou man! echt heel slap om er meteen al een eind aan te maken!! jullie kindje is 10 maanden zag ik? dat is gewoon een best heftige tijd... jullie leven is ineens veranderd en je hebt veel verantwoordelijkheid erbij gekregen... jeetje die avondjes uit komen wel weer hoor! wat een slappe zak!! wens jou veel kracht toe in deze situatie!
Jij staat het dichtst bij hem. Als jij denkt dat het een pnd is (wat helemaal niet gek is hoor!) dan zou ik bijvoorbeeld een keer met de huisarts praten. Misschien kan de arts advies geven en het zou helemaal fijn zijn als je man met de huisarts zou willen spreken hierover. Het zou een hele logische verklaring zijn voor zijn (ineens) vreemde gedrag.