heel veel sterkte! wat een rot situatie waar je in zit. je zit met vragen maar krijgt geen antwoorden. ik denk dat ik ook niet te veel zou pushen nu, laat hem naar jou komen.
Weet je.. een relatie kan over natuurlijk... maar je je bent getrouwd.. dan neem je verantwoordelijkheid je krijgt samen een kindje.. dan neem je verantwoordelijkheid en nou moet hij zich daar ook naar gaan gedragen! ik bedoel hij kan je toch niet zomaar zo laten zitten zonder ervoor te vechten.. Vind het super vervelend voor je meid!
dit dus... en spreek uit ervaring... pas op dat moment werd een gesprek mogelijk.. en pas op dat moment ga jij je met de dag sterker voelen.. en trust me hij voelt dat ook
Mee eens, het is erg verdacht dat gedoe met de telefoon. Hij staat nu ook voor een keuze. EN niet meer achter hem aanlopen zoals flerk zegt. Laat hem maar lekker, dan gaat hijw el bij zichzelf te rade wat hij nou. En merkt hij ook wel hoe het is, dat je niet meer achter hem aanloopt. Laat het hem maar voelen.
Wat een eikel. Zonder kind trap je zo'n vent meteen je deur uit. Je komt sterk over dus hoe het ook af gaat lopen: jullie gaan het met z'n tweeën ook redden! Sterkte!
Dit komt heel erg in de buurt van mijn gevoel erover. hij is totaal zichzelf niet meer, helemaal in zichzelf gekeerd en afgestompt en kil.. sowieso heeft hij, buiten mij een zijn zoon om, professionele hulp nodig, voor hemzelf. wat ik nu lastig vind, is dat alles wat ik zeg op dit moment alleen maar weerstand bij hem oproept (bevestiging in dat ik een zeur ben) dus voor nu laat ik hem met rust, en zodra ik ergens een opening zie, zal ik hem proberen zover te krijgen om hulp te zoeken...
@Esme Ik neem aan dat hij toch een keer zijn zoon wil opzoeken, of hoeft dat va hem ook niet? Hopelijk komt er dan een keer een moment dat je hem kan helpen.
Ja dat wil hij wel.! Hij staat alleen nu niet open voor goedbedoelde adviezen, alles is hem teveel... Maar ik hou het in de gaten en hoop dat als hij z'n rust heeft gehad wel iets wil gaan doen aan het probleem.
Jeetje.... daar ben je mooi klaar mee met zo'n man. Wil je even heel veel sterkte wensen. Hopelijk kan ie het op zijn minst opbrengen om eerlijk tegen je te zijn.
pfff wat is dat toch tegenwoordig: Het gras bij de buurman is altijd groener!? waar blijft het verantwoordelijksgevoel en de trouw tegenwoordig, t is toch niet alleen maar, leve de lol!? Heel veel sterkte TS, hoop dat het goed komt!
Ik heb niet alles gelezen maar wil je mijn kijk erop? Ik denk dat hij niet kan wennen aan de vaderrol die hij nu heeft. Hij moet heel erg omschakelen en kan z'n oude leventje niet meer volledig volgen zoals hij het graag ziet. Hij moet zijn verantwoordelijkheden en z'n oude leventje delen op zo'n manier wat acceptabel is voor het hele gezin. Dit zie je zo vaak gebeuren. Is hier ook gebeurd zowel toen m'n zoontje als dochter geboren was. Mannen moeten er zo erg aan wennen. Al die verhalen van schop hem eruit en hij gaat vreemd daar rol ik met m'n ogen bij. Zijn jullie echt zo? Als 1 van de twee even niet meer weet hoe wie wat waar dat jullie hem beschuldigen van vreemdgaan of maar meteen het huis uit schoppen en je leven uit? Jullie denken wel heel raar over een huwelijk zeg. Of ben ik de enige ouderwetse die zou willen vechten. Uit het verleden weet ik overigens dat vrouwen een radar voor vreemdgaan hebben. Zoiets voel je gewoon. Dus ts als jij dat nu niet voelt dan is het waarschijnlijk ook niet zo. Ik denk gewoon echt dat jullie moeten praten. Hij gaat ook wel tot inzicht komen dat hij jou niet kwijt wil. En dan moeten jullie denk ik afspraken maken over hoe vaak hij weg kan doordeweeks en hoe vaak jullie samen wat doen en een oppas regelen enz.
Respect hoe je ermee om gaat en aan je zoontje denkt.. Maar kies uiteindelijk voor jezelf meid. Hoe het ook gaat lopen jullie zoontje is ook niet gelukkig met ongelukkige ouders. Succes!
Ik herken veel van het gedrag wat je man vertoont. Ik heb ook heel lang in de rats gezeten met mijn gevoelens, kon niet wennen aan het feit dat mijn hele dag om de kids draaide, mijn vriend..... en ik dan?! Wat ik wel raar vind is dat ik ook echt NOOIT weg ging, NOOIT iets voor mezelf deed...maar jouw man deed dat nog zat genoeg, zoals ik lees. Maar dat zijn mannen, die gaan het huis ontvluchten. Heel veel succes en ik denk dat jullie er wel samen uit gaan komen!!! Mijn vriend moest mij ook echt vaak negeren voordat ik door had; oh ja....ik waardeer toch wel erg wat ik heb Dus laat hem maar even..................
Heb je verder al met iemand kunnen praten een vriendin of je moeder evt zus? Is wel belangrijk hoor! Kzou m nu ook maar ff laten