Hoi meiden Wat mij nou is overkomen. Mijn ouders zijn hoog hoog hoog bejaard. Mijn moeder ligt in het ziekenhuis, mijn vader moet verzorgd worden. Helpen aankleden, eten koken, eigenlijk alles. Normaal doet mijn moeder dit en een hulp kan echt niet. Hij is zo in de war dat mijn moeder er niet is. Mijn zus laat het volledig afweten met als gevolg dat ik en mijn andere zus onszelf weer, is al eerder gebeurd, volledig voorbij rennen. Ze heeft aangegeven 5 dagen te werken en in het weekend in haar huisje ergens op de veluwe door wil brengen. Vanavond zou zij naar mijn moeder gaan en het voorstel was of mijn zwager naar mijn vader kon gaan. Dit laatste kon niet hij moest overwerken. Het contact tussen haar en mij is verre van perfect maar goed het is niet terecht dat mijn zus en ik voor alles opdraaien. Onderweg naar huis ben ik bij mijn zwager langsgegaan en heb aangebeld. Mijn zus deed die moest werken deed open! Ook mijn zwager was gewoon thuis. Mijn openingszin was verre van optimaal. Waarom lieg je? Waarop zij helemaal uit d'r dak begon te gaan. Ik moest binnen komen ze wilde dit niet in de deuropgening bespreken. Ik naar binnen staat mijn zwager daar met stoom uit zijn oren te schreeuwen dat ik zijn huis uit moet! Lang verhaal kort enorm tegen mij aan het schelden. Ik wilde dus weggaan maar moest naar de woonkamer in. Ik kreeg van alles over me heen. Mijn zus dit, ik dat enz enz enz Ik wilde weg maar mocht er niet langs. Ze begon te duwen en schreeuwen. Dit bleef een tijdje door gaan. Echt niet normaal dat iemand zo kan flippen. Mijn reactie werd ook steeds feller. Ik wilde daar weg. Uiteindelijk kwam ik in de gang terecht en kon haar opzij duwen om naar buiten te gaan. Echt niet normaal. Vroeger was ons contact zo goed maar tegenwoordig denkt ze alleen nog maar aan zichzelf. Dat ze zo tegen mij doet ach ik stap er over heen. Maar wat moet ik morgen tegen mijn dementerende vader zeggen waar ze blijft?Waarom komt ze nooit langs? Kind weet jij wat ik fout heb gedaan? Ik moet het even van me afschrijven. Kan het allemaal nog niet bevatten.
Jee meis weet even niet wat ik hier op moet zeggen. Lijkt me wel heel makkelijk om jou de volle laag te geven terwijl ze zelf waarschijnlijk wel weten dat ze fout zitten. Wens je in ieder geval veel sterkte de komende tijd. Wendy
Jeetje, wat vervelend zeg! Erg moeilijk ook. Vind het ook een belachelijke reactie van je zus en je zwager! Hun hebben gelogen. Jij niet! Zeker moeilijk wat je tegen je ouders moet zeggen. Ik weet niet of het te hard over voor komt voor je ouders maar misschien moet je gewoon de waarheid vertellen? Sterkte!
Tjeetje wat een verhaal Ik zou het even laten bezinken, en mss toch even bellen over een paar dagen en vragen waarom ze nou liegt. Ik wens je veel sterkte met deze situatie.
Moeilijke situatie. Ik werk in een verpleeghuis en zie dit bij 9 van de 10 gezinnen gebeuren. Zo is het voor iedereen verschillend wat ze aan zorg kunnen en willen bieden aan hun ouders. Jij en je zus lopen zichzelf voorbij wat betreft de zorg voor jullie ouders en jou andere zus heeft daar misschien niet zoveel zin in en probeert zich hiertegen te beschermen. En door alle spanningen komt dit erg vervelend over naar jou en je zus. Het is natuurlijk wel erg moeilijk om tegen twee hard zorgende zussen te zeggen dat je daar niet zoveel zin en/of tijd voor hebt. Het is voor veel mensen heel natuurlijk om te zorgen voor je ouders, maar besef ook dat je een eigen leven daarnaast hebt en het op den duur teveel wordt. Mensen trekken dan vaak te laat aan de bel, vader of moeder moet dan vaak overhaast opgenomen worden in een verpleeghuis, omdat de kinderen er helemaal doorheen zitten. Maar ik kan het wel begrijpen dat je teleurgesteld bent in je zus, hopelijk kunnen jullie het nog uitpraten met elkaar. Sterkte meid. Groetjes Taby.
Probeer hoe ellendig het ook is eerlijk tegen je moeder te zijn. En misschien dat je nog een keer met je zus er naartoe kan gaan. Probeer redelijk te blijven, hou een open gesprek probeer niet te verwijten, dat schiet niet op. Ze voelen zich toch wel aangevallen en ws omdat ze zelf ook wel voelen dat ze fout zitten. Waarschijnlijk is je zus vergeten hoe haar ouders voor haar gezorgd hebben...
ik ken je verhaal ook als ervaring uit de zorg . ik kan me voorstellen hoe je je voelt , moet zeggen dat ik het een absurde reactie vind van je zus en zwager . ik weet niet precies hoe de vork in de steel zit , maar vind je zus de situatie van je ouders te kwetsend ? vind ze het moeilijk haar ouders zo te zien ? niet dat dat een excuus is maar vaak zie je dat mensen daar door afstand nemen . met het gevolg dat alles op de rest van de familie neer komt ! veel succes meis ! L.sybje
wat zielig voor je vader en moeilijk voor jou, mijn vader is vorig jaar overleden en mn broer en zus zijnniet geweest toen hij ziek was, ze wisten het ook niet want ze hadden al jaren geen contact, maar mn zus is ook niet op de crematie gekomen het huis van mn vader, ons ouderlijk huis, heb ik in mn eentje moeten leeghalen, ze zijn niet gekomen, allebei niet als ik jou was zou ik toch proberen te praten met ze, hoewl me dat heel erg moeilijk lijkt want je zus staat nergens voor open zo te lezen, heel veel sterkte ermee meid, dit is niet niks
Meid, wat een verschrikkelijke en moeilijke situatie. Als ik heel eerlijk ben, is mijn eerste gedachte: laat je zus en zwager voorlopig links liggen. Steek je energie in je ouders en je andere zus. Niet dat je dat al niet doet natuurlijk, maar de extra energie die je nu in je zus en zwager legt kan je beter voor andere doeleinden gebruiken. Het is immers allemaal al zwaar genoeg.... Uit de reactie van je zus en zwager kan ik eigenlijk maar 1 conclussie trekken: ze voelen zich 'betrapt' waardoor ze zo heftig reageren. Dus lijkt het mij duidelijk dat ze goed weten waar ze mee bezig zijn. Of liever gezegt: waar ze niet mee bezig zijn. Schuldgevoel? Je schreef dat je zus al eerder niet meehielp met de zorg voor jullie ouders. Waarom zou het dit keer anders zijn? Ik kan me goed voorstellen dat je hoopt dat het dit keer anders zal gaan, maar is dit wel reeël? Meid, ik wens jou de komende tijd heel veel sterkte toe. Ik kan nu nog niet weten hoe verschrikkelijk zwaar dit moet zijn, mijn beide ouders zijn nog gezond. Maar ik kan me zeker voorstellen dat dit gewoon heel erg moet zijn... Let ondertussen wel goed op jezelf en je andere zus. Loop jezelf niet voorbij! Daar hebben jullie en uiteindelijk jullie ouders helemaal niks aan. Liefs Minya
Ik vind het echt ongehoord dat je zus niets doet voor haar ouders. Haar ouders hebben toch ook voor haar gezorgd? En dat je zo wordt aangevallen is helemaal erg, terwijl je alleen maar goed voor je ouders wilt zorgen. Dit soort mensen zie je niet als het slecht gaat, en als je ouders komen te overlijden (ik hoop voor je dat dat nog niet in zicht is natuurlijk) staat ze denk ik als eerste aan de deur om de erfenis op te strijken.
Ik zou je zus een hele tijd negeren, als het haar allemaal te veel word, kan ze dat toch ook gewoon zeggen! Vind het niet normaal!
Bedankt voor jullie reacties. Alles wat jullie schrijven is zo herkenbaar. Het klopt, we moeten onze grens in de gaten houden, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Zij hebben altijd goed voor ons gezorgd, nu is het onze beurt. Dat mijn zus en zwager een eigen leven hebben is toch ook op ons van toepassing? Ik werk ook 5 dagen heb nu wel wat zorgverlof kunnen regelen. Zit ook nog midden in een verhuizing. We hebben allemaal wat. Dat is geen reden. Als je zo achter je besluit staat dat je eigen leven op de eerste plaats staat waarom liegt ze dan? Als ik 's-avonds bij mijn vader weg ga is hij mij zo dankbaar. Dan pakt hij mij vast en zegt Bedankt he kind, zie ik je morgen weer? Ja pap morgen ben ik er weer! Dat mist ze denk ik dan.
@ Lieve geduld....ken dit helemaal! Mijn moeder is gisteren 81 geworden en me vader is helaas al 6 jaar dood. Me moeder is een keiharde! Doet nog steeds alles zelf! (Boodschappen en de tuin, en ze heeft een hele mooie, grote tuin)Hoop dat ze dat nog heel lang kan! Ben apentrots op haar! Maar als er iets is of gedaan moet worden, blijft het altijd aan mij hangen! Me broer komt alleen als hij ze kinderen (8+6) komt brengen of ophalen. Me moeder past vaak op ze al vanaf hun geboorte en ze logeren ook vaak bij haar. Me broer komt met haar verjaardag en de kerst met een superduur cadeau (waartegen ik natuurlijk weer flink afsteek), maar daar houdt het dan ook weer mee op! Wens je veel sterkte! Weest steeds eerlijk, hoe pijnlijk ook en laat je niet kisten! Ze gaan dat contact eens missen! Liefs Marjo
Geduld, ik wil je heel veel sterkte wensen en ik hoop dat je zus op een dag beseft waar ze mee bezig is. Jij doet het goed hoor meid!
geduld heb je het inmiddels al met je andere zus en moeder kunnen bespreken. Probeer te zorgen dat dit niet tussen jullie in komt te staan. Misschien is het mogelijk om als je minder boos bent, samen met je zus het contact te zoeken en te praten, maar doe dat dan niet in jullie eigen huis maar ga ergens heen... Lieve knuffel,
Ik denk dat de reactie van je zus idd wel kan komen uit het gevoel van 'betrapt zijn'. Ik denk daarnaast dat ze helemaal niet wil liegen, maar dat ze niet met de situatie van jullie ouders om kan gaan, dat ze het moeilijk vind je vader zo te zien en het voor haar heel moeilijk is het geduld op te brengen voor hem te zorgen. Een stukje onmacht of angst ofzo, denk ik dus.
Hoi, Wat een rottige situatie zeg...herken het helemaal. Mijn mening/wat ikzelf zou doen: Ik zou niet teveel energie steken in je zus. Moet van haar uitgaan...ik ken dit ook vanuit ervaring. Helpt niets als je gaat trekken en steeds praten. Frustraties lopen op helpt niets.(helaas) Je kunt je energie beter in je ouders steken. En uitleggen aan je ouders? Waarom moet jij dat doen? Dat is ook de verantwoordelijkheid van je zus hoor...je kunt en hoeft niet dat ook nog op je te nemen. Jij weet dat jij goed je best doet en zorg draagt voor je ouders, als je zus dat niet doet is dat haar probeleem. Tuurlijk is dat erg voor je ouders...maar aan schijn hebben ze niets dat kwetst nog meer. Maar ik bedoel het is haar geweten die hopelijk op gaat spelen op het moment dat je ouders er niet meer zijn (hopelijk duurt dat nog heeeeeeel lang) En als het geweten gaat spelen is dat "straf" genoeg! Heel veel sterkte enneh verspil je energie niet aan negatieve mensen, maar steek het in je ouders! Knuf, Mili
Bedankt meiden Ik probeer niet te veel aan haar te denken en aan de hele situatie. Ik zet het om in positieve energie want dat heb ik harder nodig op dit moment. Gister huildag gehad. Opeen stappeling van dingen. Iui poging mislukt, mijn moeder huilend aan de telefoon omdat het goed fout is, mijn vader die zijn geld had verstopt of ik dat wilde komen zoeken, had zijn medicijnen door elkaar gegooid enz enz enz. Dus zo'n dag van pa naar ma naar pa naar ma naar pa. En dan zie ik de vertedering in de ogen van mijn vader als hij over mijn moeder praat, en die van mijn moeder als ze over mijn vader praat en ach dan is alles weer goed. Het helpt mij om het even van mij af te schrijven. Dus als je denkt wat moet ik met deze info. Nou uhhhh.... eigenlijk niets.