is ook een beetje verwerking denk ik... Moet het hele verhaal van het HELLP syndroom er nog op kwijt, en de ziekenhuisperiode natuurlijk. Is dus nog " under contruction", maar wel lief dat jullie nu al kijken! Als ik er wat verder mee ben, zal ik het hier nog wel eens noemen. Het HELLP-syndroom is nog erg onbekend merk ik wel, velen denken dat het iets is dat je kindje mankeert. Het tragische is nu juist dat het kind niks mankeert! Mijn domme lichaam snapt alleen niet wat er aan de hand is, wil dit niet en maakt mij doodziek. Ik moet zeggen dat ik qua omvang al niet zo happy was met mijn lichaam, maar ben er nu ook zo teleurgesteld in!
ik kan me daar wel wat bij voorstellen zeg, elke.. is ook niet nix als je zoiets meemaakt.. voelt als een soort van falen, ofzo, denk ik.. of heb ik dit verkeerd?! maarja, in principe kun je er helemaal niets aan doen.. hoewel dit wrs niet zo voelt.. heb er zelf wel eens eerder van gehoord, maar wist eigenlijk ook nooit zo goed wat t was... maar toch maar eens wat opgezocht op internet erover. Lijkt me heel zwaar! maar ik denk dat het zeker kan helpen om zo'n site te maken / bij te houden... maar inhoeverre is er kans dat zoiets zich herhaald bij een nieuwe zwangerschap?
nee, niet echt Ik kan me voorstellen dat je teleurgesteld ben in je lichaam, maar het is niet iets erfelijks ofzo toch? Echt gewoon puur pech? Niet dat het daar minder erg van wordt...
elke ik heb net ook ff op je site zitten kijken! me vriend keek met een schuin oog mee en zei is dat kindje niet heel erg klein, toen heb ik jouw verhaal uit gelegt maar ik moest van hem zeggen dat je een dikke knuff krijg en dat het mooie foto's zijn ! heel leuk dat je een site heb gemaakt !
Mijn mannetje is wat dat soort verhalen betreft net een struisvogel, kop in 't zand en wat je niet ziet bestaat niet.
wat een lief vriendje heb jij! Dank je wel! Cin en Remmar: ja voelt wel als falen, ook al kan ik er idd niks aan doen. De kans op herhaling is ongeveer 25%. Wat de precieze oorzaak is weten de artsen nog niet (dat geldt voor iedereen die dit krijgt, dus niet alleen mijn geval), ze weten allen dat om de moeder te redden, ze de zwangerschap moeten afbreken.
ik snap het goed dat je het voeld als falen hihhi ja mannetje is een schatje en moest het tegen je zeggen hij was er erg van geschokken dat je dit mee moest maken .
moeilijk hoor... jemig zeg! dikke knuff! misschien heel wat anders.. maar had het vanavond nog met mn vriend over: er stond een stuk in een blad over een vrouw die zwanger was en wist dat ze een erg grote kans had dat dit een kindje met down was.. de keus werd dus gesteld om het weg te laten halen.. en dat er dan zoveel mensen zijn die hier voor kiezen! daar kan ik dus echt mn tranen van in mn ogen krijgen..
begrijp ik ook niet altijd remmar, mijn vriend en ik hebben daarom ook geen vruchtwaterpunctie laten doen.... Daartegenover staat dat een kennis van mij vriend 5 kinderen heeft gekregen wwarvan 2 het downsyndroom hebben, toevallig (?) beide keren de meisjes, en alle jongens ok. Als je dan nog graag een kindje wilt en je het al twee kids die veel extra steun nodigg hebben, dan denk je er misschien wel anders over. Het houdt natuurlijk ook wel heel wat in!
Dames, ik ga nog even een aflevering Frasier kijken met manlief en dan duik ik ook onder de dekens. Maar bij ons geen actie vanavond, hihi.
haha... succes elke hihi.. nouja, ik werk zelf met gehandicapten.. maar weet niet hoe het is om zelf zo'n kindje te hebben.. meiden, ik ga zo ook lekker slapen! vriendlief is nog (lang) niet thuis! hihi... maar ik moet morgen weer werken.. trusten allemaal!
Tussen het inpakken en douchen door, ben ik hier nog even aan het lezen en aan het kijken naar FF. Volgens FF heb ik m'n ei-sprong gehad denk ik. Maar volgens de ovu-testen nog niet Vanavond ondanks de pijn in m'n buik en been toch nog maar even klussen voordat ik wegga morgenvroeg 8)