Ik zag ergens op een ander forum verschillende moeders die niet willen dat anderen hun baby vasthouden. Nu heb ik het niet over wildvreemden die het kindje vast willen houden, maar gewoon bekenden. Ik ken dat gevoel helemaal niet. Van mij mag iedereen Kyra vast houden. Zij vind het geen probleem trouwens hoor. Zij zit graag bij iedereen. Als mijn kind er zelf een probleem mee zou hebben, dan zou ik wel anders zijn natuurlijk. Maar ik vraag het me gewoon af, waarom sommige moeders daar best krampachtig over kunnen doen. En hier bedoel ik dus niks negatiefs mee he, ieder heeft zijn eigen ding en doet het op zijn eigen manier. Ik vroeg het me alleen af.
Ik had dit in het begin ook wel, omdat hij nog zo klein en kwetsbaar was, en omdat hij nog veel huilde. Maar nu laat ik hem graag door anderen entertainen...kan mama ook 's effe rustig zitten Hij is nu onwijs lastig met zijn groentehapje, dus ik vind het nu heerlijk om vaak bij mijn schoonouders te gaan eten. Mijn schoonmoeder geeft hem dan zijn groentehap, zoonlief eet veel makkelijker (bij oma zijn ze altijd poeslief he) en ik hoef lekker niks te doen. Oma blij, kind blij, mama blij En hij vindt het allemaal prachtig...dat is voor mij de belangrijkste graadmeter. Hij is nu op de leeftijd dat hij zelf wel kan aangeven of hij iets wel of niet leuk vindt. En zo lang ik hem niet hoor huilen bij een ander op schoot, zal het wel goed zijn!
Ja, dat heb ik dus ook. Het lijkt me ook best lastig als je een kindje hebt, die gewoon zelf niet bij anderen op schoot wil. Nu kan ik af en toe ff zeggen "neem jij der ff". Dan heb ik even lekker mijn handen vrij. En aangezien iedereen haar nog lekker makkelijk op schoot kan nemen, heb ik vaak mijn handen vrij haha
Tsja maar dat kan nog komen he...als de verlatingsangst de kop op steekt. Hier heb ik daar nog niks van gemerkt, maar mijn zoon zal er ook gerust wel last van krijgen. De meeste kinderen wel, in meer of mindere mate.
Ik heb er ook nooit zo een moeite mee gehad al het ik hem natuurlijk het liefst zelf vast. Maar van hand naar hand met bijvoorbeeld kraamvisite daar begonnen wij niet aan.
De eerste 4/5 maanden vond ik het ook "moeilijk" om Levi uit handen te geven hoor. Zo vond ik het ook heel moeilijk om hem uit logeren te doen. Uiteindelijk was hij 13 maanden toen hij voor het eerst ging logeren. Ging natuurlijk hartstikke goed maar ja dat zijn dan die bezorgde moeder gevoelens he
Ik ken dat gevoel ook helemaal niet hoor. Van mij mocht iedereen haar vasthouden, geen enkel probleem. Zo is mijn dochter ook vrij snel uit logeren gegaan en ik had daar geen enkele moeite mee. Wel vind ik het een verschil wanneer je een klein en kwetsbaar kindje hebt door wat voor reden dan ook, dan had ik het misschien ook niet zo snel gedaan.
Ik had geen moeite om Thirza uit handen te geven, maar dat kwam wel toen ze elke keer vreselijk overprikkeld raakte. Toen zijn we haar dus gewoon zoveel mogelijk bij ons gaan houden, zowel op visite als thuis. Dat werd ons niet altijd in dank afgenomen en ik had ook niet altijd zin om uit te leggen dat dat was om te voorkomen dat ze echt vreselijk overprikkeld raakte... Ik ben dus waarschijnlijk een van die moeders die door anderen soms ervaren werd als krampachtig of 'm'n kind niet los kunnen laten' So be it
Ik heb er zelf ook niet zo'n moeite mee. Met de kraamvisite heb ik hem niet bij iedereen op schoot gedaan, dat vond ik niet nodig. Een pasgeboren baby moet vooral bij zijn ouders zijn vind ik. Maar nu mag hij bij alle bekenden gewoon op schoot. Hij geeft zelf al wel aan of hij het leuk vindt of niet.
ik dacht altijd dat ik er moeite mee zou hebben maar toen ze geboren was had ik er niet zoveel moeite mee achteraf, ik vond het zo mooi om te zien dat anderen ook gek met je kindje zijn en haar willen vasthouden, dan ben ik helemaal trots.
Ik heb mijn dochter nu nog steeds het liefst bij me, maar dat uit zich meer in zelf voor haar willen zorgen en zo min mogelijk van huis zijn. Ik wil zoveel mogelijk dezelfde oppas, mijn moeder, voor haar. Toen ze een baby was, liet ik eigenlijk alleen opa/oma/oom/tante haar vasthouden en af en toe eens iemand anders. Zodra ze moe en/of overprikkeld was, gewoon lekker bij mama. Al was mijn schoonmoeder wel zo'n loeder dat haar dan van me afpakte. Kreng. Maar Yelena is zelf wel een vrolijk en extravert typetje dat graag bij andere mensen is, naarmate ze ouder is.
Ik heb mijn kindje altijd door anderen laten vasthouden maar helaas heeft hij al verschillende fases gehad waarin hij duidelijk laat blijken zich daarbij niet op zijn gemak te voelen. Als hij het dan op een huilen zet, komt hij lekker terug bij een van ons. En ja, het commentaar is dan altijd 'verwend' of 'mama-kindje' of andere onzin. Dat moet dan maar
dat hoor ik ook nog wel eens, als mijn dochtertje huilt en ik pak haar op wordt regelmatig tegen mijn dochtertje gezegd: zoo dat heb jij mooi voor elkaar! nou ja
Tja, sommige mensen denken zich overal ongevraagd mee te kunnen bemoeien. Ik heb ook al een keer gehoord: zo, ga jij met mama trouwen?!? Nou jaaaaaa!!
Ik heb er weinig moeite mee om mijn zoon aan iemand anders op schoot te geven, maar als ik merk dat hij het niet fijn vindt, dan pak ik hem echt meteen terug en is het klaar voor die dag. Gisteren bijv waren mijn schoonouders hier en mijn schoonmoeder zou hem het liefst meteen vastpakken en pas loslaten als ze weggaan Jammer voor haar, want hij vond het duidelijk niet fijn bij haar... (ze houdt hem te veel 'vast' - hij wil meer kunnen bewegen) Dus pakte ik hem terug en bijna meteen vwas ie stil en zat hij lekker rustig bij me. Na een poosje zei ze: Oh, hij is nu zo rustig, nu kun je 'm wel weer aan mij geven! Ik ben de rotste niet, dus ik dacht 'we proberen het gewoon', maar na nog geen 5 minuten sloeg het zachtjes protesteren weer om in gillen, dus toch maar weer lekker terug naar mama En natuurlijk meteen stil, hahahaha! Maar bij mijn moeder bijv of bepaalde goede vrienden van ons ligt hij zonder problemen rustig een half uur op schoot en vindt ie het geweldig. Dan vind ik het ook echt prima, hoor
Haha, 'met mama trouwen'?? Eh.. je bent toch moeder? Meer vastgeplakt dan moeder en kind bestaat volgens mij niet Ik had er ook moeite mee. Ook omdat mijn dochter te vroeg geboren was en erg prikkelgevoelig. Maar als dat niet zo was geweest was ik nog steeds voorzichtig geweest hoor. De eerste weken/maanden gewoon bij papa en mama. En tuurlijk ook wel eens bij een ander maar niet teveel. Zo'n kind moet al genoeg wennen aan de wereld. Komt allemaal vanzelf. (mijn mening he) Inmiddels bepaalt ze lekker zelf bij wie ze wil zitten Ideaal. Ze is een super sociaal kind dus heeft er niks aan over gehouden dat we haar veel bij ons hebben gehad. Ja, misschien dus wel dat ze sociaal is
ook geen moeite mee. kraamvisite hebben we nooit gehad ivm vroeggeboorte en in het buitenland. degene die toen ze thuis kwamen uit zh wel op visite kwamen waren toch opa/oma en hele goede vrienden. (kennissen stappen niet snel in het vliegtuig voor kraamvisite.) tegen de tijd dat we in nl waren was ze al ruim 8 maanden, dus ook geen moeite meer mee. ben wel benieuwd hoe het nu met baby 2 gaat, kraamvisite in nl.. of ik dan ook iemand ben die haar niet af wil geven.
In het begin heb ik mijn zoontje ook niet zomaar aan iedereen gegeven, gewoon omdat hij een prikkelbare prematuur was. Vrijwel niemand vond dit raar, de meeste mensen waren zeer begripvol. Gezien het risico op infecties mochten alleen wij hem aanraken etc na zorgvuldig onze handen gewassen te hebben, toen hij de eerste vijf en een halve week in het ziekenhuis lag (ziekenhuis regels). En toen we thuis kwamen zaten we midden in het RS virus seizoen. Prematuren kunnen heel ziek worden van dit virus en worden bij infectie meestal weer opgenomen in het ziekenhuis, incl. beademing. Bezoek mocht niet komen als ze verkouden of anders ziek waren en handen wassen (Ik krijg nog steeds dit soort gevoelens :x:x bij degene die dacht dat ze haar ongewassen vinger wel even in zijn mond mocht doen). Omdat hij al hard genoeg had moeten vechten waren wij als ouders dus een stuk beschermender dan dat we bij een niet-prematuur zouden zijn geweest. Het ligt dus ook aan de voorgeschiedenis, maar ik kan me voorstellen dat het voor iemand met een gezonde baby die op tijd geboren is, moeilijk te begrijpen is.
toen jayla net geboren was had ik dat ook wel hoor totdat mijn moeder en mijn zus mij erop wees dat het n obsessie begon te worden toen ben ik er zelf wat meer op gaan letten en mezelf over die berg heen gezet niet iedereen kreeg haar natuurlijk maar mensen die ik goed kende en die dichtbij stonden mochten haar gewoon pakken mits ze niet sliep natuurlijk