Grootouders kunnen niet normaal doen... Help!

Ik ben nogal direct dus ik zou het heel direct tegen mijn ouders zeggen zouden ze mij en en mijn gezin zo behandelen. Ik lees het als een enorme bemoeizucht.

Misschien moet je ze de tekst een laten lezen? Dan lijkt me toch heel duidelijk hoe jij (en je man) je er bij voelen

 

Haha, klinkt inderdaad als een stel grootouders die geen maat weten te houden, ik heb die ook .

Hoe oud is je zoontje? Ik zou gewoon nog een keer rustig met ze gaan praten en ook aangeven hoe je het hebben wilt. Fles geven was bij ons ook een drama, maar heb geprobeerd geduldig te blijven uitleggen hoe ik het altijd doe,daarbij kwam dat ons zoontje gewoon niet bij anderen wilde drinken. Blijven uitleggen en aangeven dat het niet aan oma lag en op een gegeven moment had ze het door en vroeg ze er ook niet meer om.

Misschien moet je voor de komende tijd een vast moment in de week nemen dat ze langs mogen komen en dan ook alles van te voren vastleggen, bijvoorbeeld:
- niet uit de handen trekken (heb ik ook moeten zeggen)
- elk een kwartiertje op schoot en dan is het klaar...
- samen met oma de luier doen

Ik zou er niet meteen ruzie om gaan maken. Zoals je zelf al zegt zijn ze gewoon super trots alleen slaan ze een beetje door. Dat gedoe met die fotos hebben wij ook, dat heb ik maar naast me neergelegd.

Succes en fijne feestdagen!

 

Vind de tips van smurfensnot erg goed. Kun je inderdaad niet een vaste dag afspreken waarop ze een uurtje (of 2) langs kunnen komen?

Zou wel heel duidelijk zeggen dat als ze je zoontje nog een keer uit je handen trekt en voorlopig even klaar is. Is hartstikke gevaarlijk. Straks valt een van jullie beiden.

Zou ze gewoon een keer uit nodigen voor een kopje thee en dan alles wat je hier geschreven hebt met ze doornemen. Wel zeggen dat je het leuk vind dat ze zo enthousiast en blij zijn met je zoontje, maar ook duidelijk maken dat dit niet werkt.

 

Je laat t nu ook zelf gebeuren. Grenzen aangeven en consequent zijn.
Hier ook zon moeder en duidelijkheid helpt echt.
Heb een goed gesprek gehad met haar en aangegeven dat als ze door zou gaan mijn dochter niet meer zou komen.

 

Eerlijk? Ik zou er niet te veel van zeggen. Tenslotte zijn het je ouders en de grootouders. Had je dan liever dat ze geen interesse tonen? Of minder? Dat dat stress veroorzaakt in je relatie vind ik wat vreemd, kan je niet met je man praten en vragen dat hij als ze er zijn een oogje dichtknijpt?
Als je wil dat er iets veranderd, zou ik gewoon er voor zorgen dat ze geen kans hebben om hem op te nemen. Ga zelf met hem spelen als ze er zijn, neem hem van de schoot van je moeder af en laat zien dat jij wil dat hij andere dingen doet. Ik denk dat je het beter duidelijk maakt met daden dan met woorden. Woorden kunnen verkeerd opgevat worden.

 

Jeetje dat lijkt me inderdaad echt irritant. En ook lastig, want natuurlijk zijn ze trots en natuurlijk wil je er geen ruzie over. Maar het is wel jullie kind en niet dat van je ouders. Ze mogen best de trotse opa en oma zijn, maar er zijn grenzen. Ik denk dat het wel van belang is dat je een keuze maakt. Óf je bespreekt het en geeft precies aan wat jij wel en niet wilt. Óf je accepteert hun gedrag èn dat ze daarin behoorlijk doordraven... Maar dat tweede heeft denk ik wel als gevolg dat je man zich hier volledig van gaat onttrekken en dat jij je alleen maar meer gaat irriteren. Hoe lang houd je dat vol en waar eindigt dat... In een ruzie die niet meer goed te maken is? Misschien toch beter nu duidelijk te zijn en even de confrontatie aan te gaan, maar dat voorkomt dan hopelijk grotere strijd in de toekomst... Ik wens je succes in ieder geval. Super jammer dat ze het zelf niet aanvoelen he...

 

Haha herkenbaar. Wel vervelend natuurlijk!
Ik ben vrij direct gebleven en heb duidelijk gezegd, dat het MIJN/ONS kind is, en HAAR (en opa's) KLEINkind.

Dat IK bepaal en NIET zij.

Dat ik weet dat ze het goed bedoelen, maar dat IK net zoals ZIJ toen ze jong waren en ons net gekregen hadden zelf dingen willen ontdekken, zelf grenzen willen aangeven en zelf regels willen bedenken naar onze eigen waarden en normen.

Natuurlijk kreeg ik eerst gelijk een antwoord terug met: ooww je vond onze waarden en normen dus niet goed. Heb maar gelijk gezegd dat ik het niet zo bedoel, maar dat wij gewoon andere hebben in een andere tijd. Tja of ze het begrijpt weet ik niet, maar ze weet wel dat Lino gewoon echt niet om de haverklap komt logeren etc. Wij bepalen, niet zij

 

Hoog tijd dat je ouders en je moeder volwassen worden!
En snappen dat het niet hun eigen kind is, maar hun kleinkind!

Afhankelijk van de afstand zou ik zeggen van ze 1 keer per 2 weken te laten komen of dat jullie naar daar gaan.
Maar dat eisende gedrag zou ik toch echt niet meer pikken.
Dat ze je zoontje even oppakken of op schoot willen ... oké. Maar na een kwartier of als je zoontje aangeeft dat het genoeg is, is het toch echt gedaan.

Ik zou dan overigens nog liever zelf naar je ouders gaan, want dan kan je tenminste opstappen als ze weer es te ver gaan. Zo niet moet je hen je huis zien uit te kicken op de duur en da's lastiger.

Dat ze vergelijkingen trekt ... dat ze dat maar thuis tegen je vader doet. Laat haar gewoon weten dat je het niet meer wil horen als ze nog es zo begint!
Cadeaus of kerstkaarten dubbel kopen lijkt mij dat je daar weinig tegen kan doen helaas.

Dat ze wil helpen met een luier of een fles kan ik begrijpen. Maar als het duidelijk niet lukt, moet ze ook hulp aanvaarden.
Kan ze dat niet, dan doet ze het maar een tijdje niet.


Kan het zijn dat het hun eerste kleinkind is? En dat alles dus al 10 maanden ultraspeciaal en nieuw is voor hen?
Of reageert ze zo ook bij andere kleinkinderen?

Ik zou hen alleszins echt wel duidelijk maken dat jullie de regels bepalen. Dat het jullie kind is en dat zij hun periode van kinderen echt wel hebben gehad 30 jaar geleden.
Dat ze nu een heel leuke oma en opa mogen zijn, maar dat hun kleinkind niet hun persoonlijke bezit of speeltje is.

 

Heel vervelend dat het zo loopt met je ouders.
Ik ben ook van mening dat je het somns beter kan laten "zien" dan zeggen.
Als ze weer eens onverwacht op de stoep staan, zeggen van sorry we hebben nu andere afspraken het komt niet uit, misschien beter als jullie de volgende keer bellen dan komen jullie niet voor een dichte deur te staan.
En dit ook consequent doen als het jullie niet uitkomt. Ook jullie willen eens tijd met elkaar als gezin zonder anderen erbij.
En ook laten zien dat dit jullie regels zijn bij jullie thuis en dat je ouders zich daar ook aan te houden hebben omdat het anders te verwarrend is voor jullie zoon.
Jullie bepalen want het is jullie kind, zijn ze het er niet mee eens dan zien ze hem maar een tijdje wat minder totdat ze jullie regels wel respecteren.

Klinkt lullig misschien maar zie het maar als het heropvoeden van je ouders in bepaalde opzichten. Dat hebben we hier ook gehad
Onze wil is wet, zo niet dan is dat hun probleem en niet die ons.
Zo zien wij het, en anders vragen hoe hun zich zouden voelen als anderen hun regels niet zou respecteren en over grenzen heen zouden gaan.

 

Misschien ben ik simpel, maar ik zou het gewoon zeggen. Desnoods met een paar van de voorbeelden er bij. Ik zou ook helemaal krankjorum worden er van, maar zou dat duidelijk laten weten op een vriendelijke manier.

 

Slot veranderen dat ze niet meer zomaar binnen kunnen? En alleen een noodsleutel geven aan de buren of aan vrienden die je vertrouwd?

En daarnaast heel duidelijk stellen dat voor jullie en jullie zoon 1 keer per week echt wel genoeg is!
Want er is ook nog een stel schoonouders en die willen hem waarschijnlijk dan ook nog 1 keer per week ofzo zien!

Jullie moeten nog een eigen leven kunnen leiden, hé!

En dat ze voor hem komen dat kan heel goed zijn, maar toevallig is het wel jullie kind! Een kind van 10 maanden oud bovendien, dat nog niet kan spreken (alleen huilen, hoesten en af en toe misschien wat gebaren) en waar jullie dus de spreekbuis voor zijn.

Ik zou hen ook héél duidelijk maken dat als ze niet minder hevig gaan doen, het wel es fout kan lopen. Met als gevolg dat ze jullie zoon (en jullie) gewoon niet of nauwelijks meer zien.

 

Mee eens. Verder afspraken maken en dan maar kordaat zeggen: Het gaat zó, of het gaat niet. Aan hen de keuze dan.

Enneuh, komt het niet uit, dan komt het niet uit. Ik heb ook één keer mijn moeder weer naar huis gestuurd. We hadden afgesproken, dat ze zou bellen voor ze komt (aan de ene kant, omdat ik niet voor verrassingen wil komen te staan en bij een waarschuwing al mentaal mijn dagplan kan wijzigen en aan de andere kant, zodat zij niet voor een dichte deur kot te staan). Mijn moeder was wel een hele tijd gepikeerd en dat liet ze ook weten aan de telefoon en ze kwam ook niet meer een tijdje. Maar ze is wel bijgedraaid en nu komt ze eigenlijk alleen als wij het vragen. Sja, zo kan het ook.

Mijn moeder heeft trouwens ook een sleutel. Maar daar maakt ze geen misbruik van.

 

Ik herken het wel een beetje. Mijn ouders zijn gewoon zo enthousiast dat ze hem veel willen knuffelen, ook al hij moe in zijn bedje ligt. Maar het punt is dat mijn man en ik onze zoon goed kennen. Wij zien het als hij moe is en opa en oma niet. Wij weten wanneer hij zijn fles wil, opa en oma horen hem gewoon brabbelen en snappen niet dat hij over 10 minuten gaan huilen.

Je kan alleen maar duidelijk zijn. Zit je kleine bij oma op schoot en is het etenstijd? Niet zeggen; goh oma, ik wil zijn fles maken, wil je hem even geven? Niet doen! Pak hem op en zeg tegelijk; zo lieverd, nu ga je eten.
Jij bent de mama, jij weet wat goed is voor je kleine.
Leg uit wat het beste werkt voor jouw kindje, want dat weten jullie beter dan opa en oma. En als je het niet vertelt, weten ze het ook niet.

Weten ze het wel, maar willen ze niet meewerken? Jammer dan, dan doe jij het in je eentje.

Ik zei het laatst nog tegen mijn ouders. Mijn moeder weet namelijk alles beter qua opvoeding, eten etc. En als ik mijn eigen weg wil volgen vind zij mij eigenwijs en soms zelfs dom. Ik vroeg of zij ook blindelings het advies van haar moeder en schoonmoeder heeft gevolgd, ook als zij een andere mening had. Dat had ze niet. als zij vond dat ze gelijk had, deed ze het op haar eigen manier. Dat opende haar ogen wél.

Succes ermee!

 

Ik zou het 'gewoon' zeggen, eerst 1 (lang) goed gesprek. En mocht dat niet (genoeg) helpen; keer op keer heel duidelijk. Waarschijnlijk bedoelen ze het heel goed en hebben ze geen idee dat ze in jouw ogen nu iets fouts doen..

 

Zal wel iedereen over mij heen krijgen maar dan moet dat maar.

Ze zijn zo te lezen dol op jou zoon. Echt dol. En weten niet van gekkigheid om hun liefde voor jou kind te tonen.

Wat kunnen ze echt fout doen.? Een luier verkeerd aan doen een fles verkeerd geven.?

Misschien wat meer uit leggen hoe je het doet en het liefste ziet.

Knuffel kan je wel wat van zeggen van he dood knuffel is niet nodig. Kind wil ook graag op zich zelf zijn.

Waarom stel je niet een middag je grootouders dag voor.

Een middag voor opa en oma met de kleine laat ze lekker tutten.

Wel bespreken over dat knuffelen. Klinkt gek he hun iets meer geven dan dat ze nu zich toe eigenen.

Lees dat je lang hebt moeten wachten op je kindje. En hun hebben waarschijnlijk net zo veel mee geleefd of hun gevoelens voor zich gehouden.

Kan mij wel voorstellen dat het beklemmend overkomt. Maar ik lees alleen maar pure liefde voor je kindje ze zijn zo gek op hem dat ze hem ( verstikken) Misschien hebben ze het niet eens in de gaten. Omdat ze zo gek zijn op hun kleinkind.

Daarom zeg ik dus ook stel een middag vast voor hun. Een tut middag een middag dat ze mogen wandelen knuffelen verschonen flesje geven. Ga jij de was op hangen boodschapje doen.

En maak het bespreekbaar. Vermoed dat ze het niet in de gaten hebben. Omdat ze zo gek zijn van verliefdheid voor jou kindje jaja ook grootouders kunnen helemaal hoteldebotel zijn van hun eerste kleinkind.

Bespreken afspraken maken en grenzen stellen. En geniet dat je ook deze lieve groot ouders hebt.