hier nog een met waterlanders wat heb je dat ontzettend mooi omschreven en beterschap met je dochtertje
* pakt zakdoekjes en droogt daarmee de tranen die biggelen * Wat geweldig geschreven, wat is het een groot geluk...kinderen heben. Beterschap.
Prachtig geschreven meid, en zo waar! Je hebt talent om gevoel over te brengen. Het is een voorrecht om mama te zijn!
Wat een mooi en prachtig gevoel he, om er zo te kunnen zijn voor je lieve kindje.. Op zo'n moment maakt niks meer uit, kan de hele wereld omvallen, als je kleine lieve baby maar gelukkig en tevreden is en zich veilig voelt bij mama. Dat je je kind dat gevoel kan meegeven, is alles wat telt! Prachtig omschreven!
Als ik naar mijn dochter kijk kan ik me af en toe nog steeds niet voorstellen dat zij 'van mij' is en dat ik haar moeder ben.... Ik dank God op mijn blote knieën dat ik haar mag verzorgen. En als ze ziek is zoals nu, dan ben ik dat ook. Wat een verantwoordelijkheid!
Hier ga ik natuurlijk weer van huilen.. Het is zo mooi, maar inderdaad beangtigend soms. Het is echt het mooiste wat er is, je eigen kindje..
Kan ik me helemaal indenken. Mijn vader was er wel...maar heb hem nooit echt vader willen noemen. Die taak die vervulde hij niet of nauwelijks. En als ik dan mn man met Wendy...of een van de oudere knullen hier, zie spelen of dingen uit leggen of gewoon weg even duidelijk maken wat wel en niet kan/mag...tja soms dan heb ik ook n brok in mn keel hoor. Waarom kon mijn vader dit niet voor mij? En aan de andere kant bedenk je jezelf dat al die dingen die jij zo gewoon vond van je moeder...eigenlijk heel speciaal waren. Dat zij die liefde die jij nu voelt ook gevoelt moet hebben voor jou.(en tegelijk vraag ik me dan af waarom mn vader dit niet voelde) Tenminste...als ze zon moeder was als je zelf bent. En die van mij was dat gelukkig..en dat beetje meer. Ze moest nml haar keuze van man goed maken voor mij vond en vind ze (ondanks dat ze n man had stond ze feitelijk overal alleen voor) Sinds ik moeder ben waardeer ik mijn moeder deste meer.