hallo, nou wij hadden ook een perfecte bevalling. om 5.00 uur braken de vliezen ( ik dacht eerst dat ik moest plassen maar toen ik ging staan toen kwam me er een tsunami,haha) 6 uur naar het ziekenhuis ( is maar 10 min rrijden maar ik wou even me haar en tandenpoetsen,haha wat mijn man echt niet leuk vond )ik was al onder controle voor hoge bloeddruk dus het werd een ziekenhuis bevalling. gelijk aan de ctg scan maar er was nog niks aan de hand. terug naar huis, lekker geslapen tot een uur of 8 klein beetje gerommel in de buik. 9 uur weer naar het ziekenhuis, nog steeds niks aan de hand terug naar huis. 10.30 uur beste krampen, me man liep met een stopwatch achter me,haha weer terug naar het ziekenhuis en toen hebben ze gevoeld en ik hhad al 10 cm ontsluiting 11.00 uur begonnen met persen en 11.59 kwam onze prachtige dochter te wereld. niet ingeknipt of gescheurd. niks aan het handje. onder de bevalling hebben we nog veel grapjes gemaakt. ik zou het zo weer overdoen. ik zag er zo tegen op maar het stelde bij mij niks voor
Als punt 3 en 4 net zo wordt bij jou als die van mij. Dan ben je echt de gelukkigste moeder ter wereld .
Ik ben met 41 weken ingeleid. Ik had al heel wat horrorverhalen gelezen over ingeleide bevallingen en dergelijks, maar eigenlijk viel het me alles mee... en weet je? Er kan niets, en ook geen enkel horrorverhaal, op tegen dat eerste kreetje van je kind. Zooohee, wat is dat mooi. Dat vergeet ik mijn leven niet weer
Hai! Inderdaad veel verschillende verhalen. Als ik nu terug denk aan de bevaling bija 2 ween geleden dan kijk ik er met een goed gevoel op terug. Heb er 6 uur over gedaan. Had al vrij snel persdrang, bij 6 cm omtsluiting en een paar uur, en dat is niet leuk.. en het hoofdje tussen mijn benen persen deed ook pijn. Maar eigenlijk voelt dat nu niet meer zo.. Het is meer dat ik voor de bevalling heel nuchter was van "dat die ik ff" en dat viel wel tegen. Terwijl ik er maar 6 uur over gedaan heb. Ben ingeknipt, maar dat (en ook de hechtingen) vond ik niet erg.. Ik zou het zo weer doen!
Na een avondje bij vrienden zijn we om 2330 richting huis gegaan. Om 2.30 voelde ik mn vliezen breken daarna begonnen meteen de weeen. Vk gebeld zij was op dat moment nog een andere bevalling aan het doen maar ik trok het nog wel. Toen zij om 4 uur aankwam bleek ik al 6 cm ontsluiting te hebben. Ik mocht om 4.30 meepersen. Onze zoon was er om 5.12!!( en ik heb nog persweeen op moeten houden). Ben wel ingeknipt maar ook dat viel mee, geen naweeen gehad ondanks enorm snelle bevalling. De borstvoeding ging meteen super, ons kleintje is maar 35 gram afgevallen. De kraamhulp was geweldig en ik herstelde enorm snel. Het vloeien viel ook al mee! Na een week mijn eigen kleren weer aan en na 2 weken weer op gewicht.Zo zet ik er nog wel 10 op de wereld.
hier eentje die bezig is met bevallen....ff in het kort.. na de bevalling maak ik er wel een mooi verhaal van: ben gisteren gestript de hele middag ging het goed..af en toe wat krampjes en harde buiken maar niks ergs. ging zelf lekker lopen schoonmaken en kozijntjes verven. rond hald 12 geloof ik ging ik douchen en op bed naar de smaakpolitie kijken en toen werden die krampjes heftiger..nou ikke blij natuurlijk want het is eindelijk begonnen. krampjes werden weeen die wel de hele nacht doorgingen tot nu. dat is dan wel weer minder want ik heb dus niet kunnen slapen. helaas komen de weeen nog niet regelmatig dus ook de v.kundige kan nu niet veel voor me betekenen. ik vind het super dat de bevalling begonnen is en ben niet eens bang voor wat er nog moet komen straks. nou ik hou ook jullie op de hoogte
Hier ook een ideale bevalling, maar niet zonder pijn natuurlijk!! 2.30 s'nachts braken mijn vliezen en begonnen in eens hevige weeën. 3 uur waren we in het ziekenhuis bleek al 9 cm ontsluiting te hebben. 4.15 mocht ik al persen en 4.49 is onze zoon geboren. Bevalling van minder dan 2,5 uur
Ik heb én een fijne zwangerschap gehad (zonder al te veel kwaaltjes) én een fijne bevalling. Ik liep 41+1 dag overtijd en zou op maandag worden ingeleid. De zondag ervoor zou ik mezelf wat bezighouden, zodat ik de nacht van zondag op maandag goed zou kunnen slapen. Die zondagmiddag had ik opeens last van bruin bloedverlies en ik vertrouwde het niet, want ik dacht mss is het geen bloed maar vruchtwater dat bruin is. Wij naar het ziekenhuis en alles was gelukkig goed. Ik had nog altijd maar 2cm ontsluiting, dus ik mocht terug naar huis. Mezelf de hele dag wat bezig gehouden en veel gelezen over inleiden, want dat zou de volgende dag gebeuren! Wij vroeg naar bed (23.30u) , maar had toen al last van menstruatiekrampjes. 'Zullen wel voorweeën zijn', dacht ik nog. De kramp bleef aanhouden en werd langzaam pijnlijker. Om 1u nog op internet nagekeken wat het verschil is tussen échte en voorweeën (heb in mn zwangerschap nooit oefenweeën gehad, dus wist niet wat ik moest verwachten). Dit waren duidelijk voorweeën. Om 2u kwam de kramp steeds vaker en ik begon toch maar eens de tijd op te nemen. De pijn kwam nu steeds om de paar minuten. Mijn vriend belde voor de zekerheid het zkh en die adviseerde om eerst in bad te gaan om te kijken of het toch geen voorweeën waren. Ik in bad, maar het werd alleen maar erger! Om half 5 waren we op het zkh en bleek ik al 6cm ontsluiting te hebben. Ik wilde heel graag een ruggeprik, maar daar was het te laat voor (duurt 45 min voor het ingewerkt is), want om 7.09u ben ik bevallen van een gezonde zoon, Lewis! Ik ben aan de ene kant blij dat ik geen ruggeprik heb gehad, want de pijn is door mijn snelle bevalling echt meegevallen! Wat me wel is bijgebleven is dat ik ontzettend moe was. Ik vond het persen het meest vermoeiend en het minst 'leuke' aan mijn bevalling. In een wee moest ik 3x persen en de 3e keer was ik vaak zó moe, dat ik dacht dit lukt nooit. Nu is Lewis alweer 2,5 week oud en denk ik vaak terug aan m'n bevalling. Soms denk ik 'had 't maar wat langer geduurd, dan had ik het bewuster meegemaakt.' Maar aan de andere kant omdat het zo snel ging, is het wel een hele positieve ervaring geweest!
Hier nog een positief verhaal! Ik was 36 weken zwanger toen ontdekt werd dat mijn zoon in stuit lag. Dus gelijk werden er draaipogingen ondernomen, maar mijn zoon was zo eigenwijs om heerlijk te blijven liggen waar hij lag! Toen kregen wij de vraag: een keizersnee of een natuurlijke bevalling. Na lang wikken en wegen besloten voor een keizersnee te gaan. Deze stond gepland met 39 weken. Mijn lichaam dacht er blijkbaar toch anders over en met 38 weken begonnen de weeën. Ik belde het ziekenhuis dat ik weeën had en ik mocht langskomen. In de gang van het ziekenhuis kwam er een scheur in de vliezen en begon ik vruchtwater te verliezen. Op de verloskamer aangekomen kreeg ik de vraag of ik de keizersnee wilde of dat ik het zo wilde proberen. Ineens ging de knop om en zei ik: ik doe het wel zelf. Wel kreeg ik nog een echo om te zien hoe groot de baby was en of het allemaal verantwoord was. We zouden een redelijk kleine baby krijgen met een klein koppie, dus ik kreeg groen licht voor een gewone bevalling. Wel zeiden ze erbij dat mochten ze maar een moment twijfelen of het goed zou komen, ze gelijk overgingen tot een keizersnee. Ik vond het allemaal prima. Van de weeën had ik weinig tot geen last. 's nachts moest ik wel een keer plassen en toen stond er gelijk 5 man rond mijn bed: gaat het niet meer? Ik zei: jawel, ik hoef alleen maar te plassen Ze hadden behoorlijk wat weeënactiviteit op een monitor gezien, maar daar voelde ik dus weinig van. Gelukkig maar. Toen ze voor het eerst gingen kijken hoeveel ontsluiting ik had bleek ik al 8 cm te hebben. Ik had nog steeds niet het idee dat ik aan het bevallen was. Pas toen ze de vliezen helemaal gingen breken, kreeg ik pas het gevoel dat ik echt aan het bevallen was en dat was bij 9 cm. Toen kreeg ik ook gelijk het gevoel dat ik moest persen, maar dat mocht niet. Ze zeiden tegen me dat dat kwam omdat het kontje voor de uitgang lag en dat was een beetje puntig en daar kwamen die persweeën vandaan. Ik moest die weeën dus wegpuffen. Gelukkig was dat van korte duur, want de 10 cm was zo bereikt. Heb 3 kwartier gepersd en daar was onze zoon. Helemaal gezond
Hier nog een succesverhaal. Ik denk ook nog vaak aan mijn bevalling terug. Ik vond het gewoon een geweldig mooie ervaring. De avond voor de geboorte van m'n zoontje braken mijn vliezen. Dat was wel even spannend, maar mijn vriend en ik zijn wonderwel toch gewoon in slaap gevallen. 's Nachts werd ik af en toe eens wakker van wat krampen (achteraf gezien dus weeën, ), maar daarna viel ik weer gewoon in slaap. De volgende ochtend werd het allemaal wel wat heftiger en kwamen de weeën al snel om de 3-4 minuten, maar ze hielden nog geen minuut aan. Al met al heb ik denk ik een uurtje of 5 echt hevige weeën gehad. Op het moment dat ik dacht dat ik het niet meer zou trekken (was persweeën aan het wegpuffen, tenminste, poging tot) kwam het verlossende woord dat ik volledige ontsluiting had. Zo'n gevoel van opluchting heb ik nog nooit ervaren. En na een half uurtje persen (leek maar 5 minuten) was daar dan onze prachtige zoon! Het eerste wat ik gezegd heb was, zo kan ik er nog wel tien doen 8). Maar daar ben ik nu toch wel van teruggekomen, hahaha.
hier nog een positief verhaal. de bevaling van mijn eerste zoon met 39+6 weken verliep niet helemaal vlekkeloos, maar desondanks heb ik er geen vervelend gevoel aan overgehouden (wel wat hechtingen, maar ach....) De tweede bevalling (en daarvoor de zwangerschap) was je zou bijna zeggen geweldig! Met 41+3 braken 's nachts om 4 uur de vliezen, 5 minuten later kwam de eerste wee, om 7 uur begonnen ze om de zoveel minuten te komen, half uurtje later de VK gebelt, de weeen waren niet te heftig en goed op te vangen. Om half 9 kwamen we aan in het ziekenhuis waar ik poliklinisch wilde bevallen, om kwart voor 10 mocht ik persen en om 10 uur had ik een prachtige zoon op mijn buik liggen. Het klinkt zo simpel en zo voelde het deze keer ook. En de pijn, die was ik net als bij de eerste, gelijk vergeten toen ik die kleine man mocht vasthouden. Binnenkort "mag" ik voor de derde keer, toch wel weer spannend, maar ik zie er absoluut niet tegen op. Dus hopelijk over een paar weken kan ik NOG een positief verhaal plaatsen
hallo allenmaall!! ben inmiddels natuurlijk al bevallen en wilde mn verhaal hier wel plaatsen maaar zo lekker is het allemaal niet verlopen (1,5 dag met weeen gelopen en ben door morfine en slaapprik een groot deel van mn bevalling vergeten) al met al onze zoon is 16 juli na 37 min persen geboren. hij het maddox en is echt o eenmakkelijk tevreden kereltje fotos komen gauw in mn album.
Ik wil jullie ook even een hart onder de riem steken! Ik ben met 36.6 bevallen van een mooie gezonde zoon! Het was bij mij al een week aan het rommelen. Veel harde buiken gehad vanaf 30 wkn en vanaf 35 wkn echt pijnlijke voorweeen die ik weg moest zuchten. Had de dag dat ik bevallen was al 3 cm ontsluiting. Maar bij mij kwamen de weeen bleven een uurtje en gingen weer weg. Na de 2e keer (weeen weg puffen in het winkelcentrum en aan de kassa bij de AH) hebben we weer de vk gebeld. Het was nog niet echt zo pijnlijk dat ik niet kon praten kon nog best veel. Zij kwam om 15.00 uur (om 14.00 uur gebeld) en had me getoucheerd ze zei dat de weeen inwendig niet genoeg deden. Ik moest zorgen dat ik om 16.00 uur in het zh was. Daar zou ze mn vliezen breken,ik had daar aangekomen 4 cm ontsluiting. De weeen die ik kreeg toen mijn vliezen braken waren vreselijk,ik wist niet wat me over kwam na die 'makkelijke' voorweeen. Om 16.49 had ik persdrang en mocht ik mee gaan persen om 17.10 is toen mijn zoontje geboren. Wel o.a door een duw op mijn buik van de verpleegkundige. Had maar 1 hechting en het is ook nog eens mijn eerste dus was best trots dat ik het zo snel gedaan had! Meiden die nog moeten,suc6 jullie kunnen het!!!
Wow..best snel ja. Maar je was er met 36 en een beetje weken wel vroeg bij Aaliyah. Mocht je de kleine wel meteen meenemen dan?