En nu: alleen maar positieve verhalen!

Zo'n topic is er een tijdje geleden ook geweest volgens mij

Maar hier mijn verhaal, ik heb geen echt makkelijke bevalling gehad, wel een snelle. Maar ik zou het zo weer doen, dus toch wel een positief verhaal denk ik

In de nacht van 19 op 20 februari sliep ik niet zo lekker, had een beetje een onbestemd gevoel. Ben uiteindelijk maar beneden op de bank gaan liggen met een kopje thee, zo hield ik mijn man tenminste niet wakker met mn gewoel. Om 06.20 uur draaide ik me om (op de bank dus) en flash! daar voelde ik nattigheid! Mijn vliezen dus, dat wist ik gelijk. Ik ben met mijn handen eronder naar de keuken gelopen om er een theekopje onder te houden, ik wilde immers de kleur van het vruchtwater checken. Dat was roze, dus wel oké dacht ik. Ik werd gelijk helemaal hyper en heb mn man gewekt, HET IS BEGONNEN! Er gebeurde verder nog vrij weinig, had wel wat krampjes, maar niks wezenlijks.
Om 7 uur toch maar vast de vk gebeld (bij de goede kleur vruchtwater hoefde ik 's nachts niet gelijk te bellen) om te vertellen dat mn vliezen waren gebroken, roze was idd een goede kleur vruchtwater zei ze. We spraken af dat ik nog wat zou proberen te rusten of lekker zou douchen (dat wilde ik wel, want er stroomde nog het eea uit me, bah bah bah) en dat ze bij haar visiterondje even langs zou komen 's ochtends rond een uur of 11 (maar dat gingen we niet redden bleek later ).

In de douche ging het ineens heel snel, ik heb er nog net uit kunnen komen, maar afdrogen en aankleden ging niet meer. Het is nu ongeveer 07.30 uur. Ik kon alleen op handen en knieen zitten en schreeuwen en kotsen (puffen kwam niet meer in mijn woordenboek voor). Ik dacht dat ik net begonnen was en dacht echt dat ik dood zou gaan (hmm.. toch niet echt een positief verhaal dus ). Achteraf gezien bleek ik een mega (rug)weeenstorm te hebben. Mijn man heeft de vk nogmaals gebeld (na eerst gezegd te hebben 'dit zijn geen weeen, want bij weeen hoort er tijd tussen te zitten :x) en die hoorde mij natuurlijk krijsen op de achtergrond. Ze was er om 08.15 uur. Ze heeft me getoucheerd en ik bleek niet gek.. ik had volledige ontsluiting.
Alles werd in orde gemaakt (ik moest nog een paar persweeen opvangen, aah) en om 08.37 ben ik begonnen met persen. Dat viel me wel tegen, heb nog 5 kwartier geperst, want mijn weeen namen af en ik moest dus persen op eigen kracht. Om 09.52 was Thije er! In 3,5 uur dus vanaf het moment van het spontaan breken van mijn vliezen. Ik was trouwens 39 weken en 5 dagen zwanger en had een vrijwel probleemloze zwangerschap gehad.

De placenta kwam binnen 10 minuten, zonder een centje pijn. Ik had op een soort van 2e bevalling gerekend maar hij floepte er zo uit .

En ja, ik was wel flink gescheurd, een subtotaal ruptuur zoals ze dat zo mooi(?) noemen. Oftewel net geen totaalruptuur. In mijn geval klinkt dit erger dan het is. Ik heb een hele erge naaldenfobie, maar het hechten viel me 100% mee. Ook van mijn wond en hechtingen heb ik best weinig last gehad, ik kon gewoon zitten en het heelde snel.

Mijn kraamweek heb ik als erg relaxt ervaren. Ik ben dus thuis bevallen en was al gelijk in mijn eigen huis en bed, heerlijk! De BV liep vanaf moment 1 goed, al blijft het wel hard werken in het begin.

Ik vond het een super heftige ervaring, maar ik wil erg graag een tweede kindje (en dit zei ik al direct na de bevalling!).

Ik hoop dat jullie wat aan mijn verhaal hebben.

 

Ik heb ook een mooie bevalling gehad!
Op 21 juli was ik al 40 weken en 3 dagen zwanger en ik had mijn zinnen gezet op een nieuw bed.
Ik was met mijn stiefmoeder in een beddenzaak en heb een bed gekocht.
Mijn buik deed een beetje 'gek'dacht ik..haha
Ik heb in de auto terug dat gekke gevoel getimed en het was om de 3 min. en hield een minuut aan.
Eenmaal bij mijn vader thuis voelde ik het om de minuut voor een minuut lang...
Ik kan nog geen weeen hebben dacht ik, want die horen heeeel zeer te doen!!
Maar mijn vader zei: Bellen!!
Goed ok..ik bel wel..
Dus verloskundige gebeld en die vertelde dat ik over een uur nog maar eens moest bellen omdat ik zo twijfelde aan de telefoon of ik wel weeen had of niet..
Ik ben daarop naar mijn eigen huis gegaan, en na een paar passen in huis te hebben gezet verloor ik een beste plomp vruchtwater...FLATS!!
Ok..het was toch echt begonnen..
Weer met de verloskundige gebeld en ze was er binnen tien minuten.
Ik bleek al 3 cm ontsluiting te hebben en we moesten naar het ziekenhuis want de baby had in het vruchtwater gepoept.
Wil je met de ambulance of zelf rijden? vroeg ze...
Zelf rijden ging natuurlijk sneller!
Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis stopte de verloskundige mij in een rolstoel, ik kon best zelf nog wel lopen maar SWA we hadden haast!!
Ik ging liggen in de verloskamer en de verloskundige voelde opnieuw..8 cm ontsluiting!! Wow dat ging snel, ik bleek in een weeenstorm te zitten. Binnen een half uur tijd van 3 cm naar 8 cm gegaan.
En toen kwam het moment dat ik de weeen niet meer weg kon lachen. Na 3 heftige weeen zei de verloskundige..als je nu moet persen dan moet je dat doen want je hebt al volledige ontsluiting!
Ok, dat deed ik! De persweeen kwamen..(het gevoel van de persweeen kan ik nu omschrijven als omgekeerd overgeven, tegenhouden wil niet). Na de 1e perswee had ik door wat ik moest doen..net doen alsof ik moest poepen, gewoon drukken!!
Mijn verloskundige zag toen al snel dat het niet ging passen en zette snel een knip..(nix van gemerkt en maakte me ook nix uit)
En na de 3e perswee was hij er..
Mijn eerste woorden nadat hij op mijn buik werd gelegd waren; Godsgruwelijk, jezuschristus, allemachtig..(niet dat ik gelovig ben maar dat schoot er uit haha)
Daar lag dat warme hompje op mijn buik met zijn duimpje in zijn mond te huilen..
Ik kon alleen maar in ongeloof naar hem kijken. Mijn vriend en mijn zus stonden elk aan een kant met tranen in hun ogen..

Ik heb tijdens mijn zwangerschap nooit echt aan de bevalling gedacht, en heb mezelf ook niet toegestaan om er echt bang voor te worden..het belangrijkste dat was dat mijn kindje veilig op de wereld kwam, dat ik daarvoor even pijn moest hebben..so be it..

Voor alle meiden die moeten bevallen wens ik veel succes en zou vooral zeggen..probeer er van te genieten want het is toch echt heel bijzonder.

 

Ja ff omhoog dit topic!

 

Wat een heerlijk topic, even een tegenhanger van alle vreselijke verhalen! Ik moet nog heel wat weken voordat ik ga bevallen maar hoop dat ik uiteindelijk ook hier mijn verhaal kan plaatsen
Ik zie wel iets tegen de bevalling op, vooral omdat je niet weet wat je kan verwachten.

 

Ik zeg het hier nog maar eens, Bedankt voor de opbeurende verhalen. Telkens als ik weer bang wordt dan kijk ik hier even en ik krijg meteen weer vertrouwen.

nb: voor andere aanstaande moeders: op vivaforum staat er ook zo'n topic met heel veel lieve bemoedigende tips. 2e of 1e hit als je 'positieve bevallingsverhalen' googled

 

Nog een positief verhaal!!! Even gekopieerd van mijn eigen topic:

Tot maandagavond merkte ik niets aan mijn lijf. Ik verwachtte dan ook weer overtijd te lopen - Kevin was 9 dagen te laat - en we waren dan ook vol verbazing aan toen we ineens keihard 'knap' hoorden 9 dagen voor de uitgerekende datum (23.55 uur). Ik had beladvies (Quinten was nog niet ingedaald), dus de verloskundige kwam langs en was er snel, om 00.15 uur. Ik had nog geen weeën, maar de vk bleef nog even 'hangen' om te kijken hoe ging. Vorige keer ben ik namelijk vrij snel en makkelijk bevallen (8 uur).

Nou, gelukkig maar.... want om 1.00 uur kreeg ik lichte krampen. Iets heftiger dan voorweeën, maar erg onregelmatig en ik hoefde niets weg te puffen ofzo. Om 1.45 uur werden de weeën sterker en bleek ik al 4 cm ontsluiting te hebben, maar ik vond het erg goed te doen. Ik heb 2 douchesessies gehad en toen ik zijn kopje wat voelde drukken, heeft de vk mijn getoucheerd: 8 cm. Mooi! Daarna kreeg ik een flinke wee van een minuut of 4. Dat deed wel even flink zeer. Omdat die zo lang duurde luisterde de verloskundige even naar zijn harttonen en die waren vrij laag. De navelstreng werd wat afgekneld, hij kon niet meer lang wachten. Ze masseerde de 2 resterende cm's weg en ik moest meteen persen en daarna op mijn zij en heeeeeeel diep in- en uitademen om die kleine optimaal van zuurstof te voorzien. Na 2 persweeën waren de harttonen weer mooi. Op de derde perswee is hij geboren om 3.35 uur! Ik heb hem aangepakt en na het uitkloppen van de navelstreng heb ik zelf de navelstreng doorgeknipt.. Hij heeft lekker snel gedronken en heeft wel eerst een uur op mijn borst gelegen / gedronken voordat de checks en 4 kleine hechtingen werden gedaan (alleen scheurtje in de huid). Om 6.00 uur lag ik gedoucht en al in mijn frisse bedje te genieten van ons tweede wonder in de armen.

Ik vond het erg fijn dat de verloskundige de hele bevalling erbij is geweest en niet tussentijds wegging (was ook geen tijd voor trouwens). Dat gaf me een vertrouwd gevoel. Ook alle wensen uit mijn geboorteplan zijn uitgekomen (uitkloppen navelstreng, zelf doorknippen, eerst aan de borst voor alle checks e.d.).

Met recht een droombevalling!

 

Ha die lieve Marlett!!!

Je weet al van mijn bv-verhaal, en hoe relaxed het allemaal ging & hoe onwijs het me is meegevallen.

Maar net als mijn voorgangster, reageer ook ik even, voor de andere aanstaande moeders!

Dus check mijn easy-going 4,5 uur durende badbevallingsverhaal onder toppic: 'Angst voor de bevalling? LEES DIT! 'How to: een bevalling als een plaatje!'

Ik wens iedereen onwijs veel succes & ben blij met het feit dat je dit slimme toppic hebt geopend Marlett!

hugx m

 

Nou hier 3 (hopelijk positief voor jullie bevallingen)

De 1e ben ik 24uur thuis bezig geweest de weeen om de 2 a 3 minuten denk je 24uur wat lang, maar de weeen werden geleidelijker sterker, en na zoveel uur merk je het niet meer tenminste ik niet, het bleek dat meneer zijn handje dwars zat dus naar het ziekenhuis gebracht gewoon bij de HA in de auto. Heuveltjes over en meneer diende zich al aan. In het ziekenhuis hadden ze vaccum en lepels klaar staan maar nergens voor nodig want meneer kwam er al aan. 30 minuten aan het persen geweest meneer kwam eruit zonder lepels en alles, had alleen een klein scheurtje, maar die hechtingen deden me niks ik had me kleintje heerlijk in de armen!

De 2e ben ik ingeleid omdat meneertje 1 er moeilijk uit kwam door zijn armpje. De weeen meteen weer om de 2 a 3 minuten.... 1,5uur later was meneer er al. Ben van 4 cm naar 10cm gegaan in 30 minuten best pittig maar wel te doen. 8 minuten persen en meneertje 2 was er al. Snelle bevalling, 1 hechting (me oude scheurtje) maar niks van gevoeld heerlijk genoten van onze kleine man.

De 3e ben ik thuis heerlijk bevallen in 3 uurtjes tijd. Weer meteen weeen om de 2 a 3 minuten. (hoezo met 5 minuten bellen dat redden we hier niet eens haha) Ik was bij de 3e als de dood voor de bevalling maar mijn verloskundige was heel rustig en straalde dat ook echt uit, dat maakte mij ook weer rustig!

Na alle 3 de bevallingen was ik zo weer op de been, in het ziekenhuis was ik lekker aan het douchen, en alles. Voelde me hechtingen bij de 1e wel maar niet dat je zegt ohh wat een pijn. Bij de 2e liep ik ook meteen weer rond in het ziekenhuis, douchen en alles geen probleem. En bij de derde liep ik na de bevalling ook lekker naar boven lekker douchen, spulletjes pakken voor de kraamverzorgster, lekker rondlopen van me kleintje genieten. En na 2 dagen bracht ik me oudste zoontje alweer naar de peuter en te trakteren. Al werd ik toen door vele ouders wel even aangesproken dat ik het even wat rustiger aan moet doen, ook de VK was er niet super blij mee, maar ik voelde me goed. Dus als ik rustig aan deed mocht ik gewoon naar buiten.

Ik hoop ooit een 4e wondertje mogen verwelkomen en ik heb geen hel bevallingen gehad zoals jullie kunnen lezen toch zit ik enorm op tegen een eventuele volgende bevalling, maar dat komt ook omdat ik al teveel horror bevallingen heb gelezen helaas!

Nou hopelijk hebben jullie wat aan mij positieve verhalen. Ik vind ze wel positief iniedergeval, vergeleken bij wat ik allemaal wel niet heb gelezen (nooit moeten doen )

 

Nou ik kan hier ook een heel positief verhaal neerzetten over mijn bevalling van mijn eerste kindje.
Ik was toen 38weken en 4 dagen.
De hele dag had ik een heel klein beetje pijn in mijn buik. Had om 15.00 een afspraak bij de Vk en vertelde dat ik ook wat slijm verloor. "Ja zei ze het kan, maar het kan ook nog een week duren. Als er iets is, gelijk bellen".
Dus ik naar huis en toen om 17.00 mijn vriend thuis kwam zei ik dat het wel eens zo ver zou kunnen zijn.
Maar ben nog gaan koken, bed verschoond, stofzuigen en voelde wel wat, maar echt niet veel.
Om 20.00 werd het iets pijnlijker en zijn we het bij gaan houden. Ja het kwam wel regelmatig, maar had nog steeds niet door dat ik aan het bevallen was. Zo raar achteraf dat ik dat niet door had. Zei ook tegen mijn vriend dat ik gewoon wel ging slapen en dat we niet hoefde te bellen naar de Vk want het was toch niks. ik had me zo voorbereidt om zoooooo veel pijn.
Maar om 21.30(na een woordenwisseling hahaha) heeft mijn vriend toich gebeld. om 21.45 kwam de VK en ik had 6 cm!!!! Ze ging even naar huis, want ze had net een bevalling achter de rug en wilde wat eten. Ik kreeg in die tijd echt een weeen storm en stond gekronkeld aan het voeteneind te vergaan van de pijn.
om 22.30 kwam ze terug en had ik volledige ontsluiting. 23.00 zijn mijn vliezen gebroken en om 00.02 is onze dochter geboren. In mijn hoofd heeft de bevalling dus maar van 21.45 tot 00.02 geduurd.
Gewoon thuis. Heb twee kleine hechtingen gehad. Achteraf viel het me zo onwijs mee. Zeg niet dat het geen pijn doet, maar ik heb het als een mooie ervaring ervaren.
Het ging allemaal zo snel en soepel.

 

Hoi Sjaam,

Echt heel herkenbaar je verhaal, gek hè dat je zelf niet echt door hebt dat het is begonnen.
Ik werd 's morgens gestript (41+1) , toen had ik al 4 cm ontsluiting. De verloskundige zei dat de baby die dag wel zou komen. Maar ik zei tegen mijn vriend dat hij nog wel kon gaan werken. Echt heel gek. Of ik het niet besefte en ik had ook verwacht dat het veel pijnlijker zijn. Daar zat ik dus echt op te wachten. De vk belde 's middags ook zelf terug, hoe het ging. Ik zeg prima!! Ze zei, ik kom voor de zekerheid toch even kijken...
Maar ik besef heel goed dat ik een hele makkelijke bevalling heb gehad. Niels is uiteindelijk om 16.40 uur geboren die dag!
Fijn dat er ook zoveel positieve verhalen zijn!

 

Komt er nog één...

mijn eerste kindje was niet zo makkelijke bevalling met knip en vacuum, dus die spaar ik jullie. Maar ik was dus zwanger van de 2e en iedereen zegt altijd, je weet wel als je weeen zijn begonnen...nou mooi ik niet dus.

Ik ging om 12 uur ff een dutje doen tegelijk met mijn zoontje van toen 18 mnd. Ik werd rond de klok van 2 wakker met een buikpijn gevoel. Ik vond het geen fijn gevoel dus ik ben uit bed gegaan en tegen de tijd dat ik beneden kwam voelde het nog vervelender. Ik mijn beste vriendinnetje gebeld (ja tssss niet mijn vriend hahaha) en tegen haar zei ik dat ik buikpijn had. Ik moest toen ook een beetje huilen. Zij is meteen gekomen en ik kon nog net een glaasje cola voor haar inschenken toen ik het echt niet meer trok die buikpijn. Ik de vk gebeld en mijn vriend en ik zei tegen mijn vriend ja je hoeft nog niet te komen want het zijn toch geen weeen, het voelt heeeeel anders. Heb gewoon buikpijn. De vk die vertelde dat ze over een uurtje wel eens kwam kijken. Nou een half uur later nog maar eens gebeld want ik kon geen boe of bah meer zeggen van de buikpijn. Ik dacht dat ik een acute blaasontsteking had....duh!!!
De vk zou over een kwartiertje bij mij zijn. Ook mijn vriend maar eens gebeld dat ie toch maar naar huis moest komen want als het geen weeen waren dan voelde het toch niet goed. Hij kwam eraan...

Eenmaal toen mijn vriend thuis kwam en de vk tegelijkertijd aan de voordeur stond hing ik al over de tafel heen te puffen...ik kon niks meer alleen maar puf puf puf...
Ik werd naar boven ge-bonjourd, daar bekeek de vk mij van binnen en ik had al 5 cm ontsluiting. (achteraf denk ik meer want ik had al persweeen). Dus wij hup in de auto naar het ziekenhuis, daar zou ik gaan bevallen ivm de eerste bevalling. Nou daar aangekomen nog naar boven in de lift...pfff ik kan je zeggen met persweeen in de lift omhoog geeft een extra dimensie bah bah hahaha.
Ik werd in bed gelegd om 16.25u ik werd onderzocht en ik had al 8 cm ontsluiting en mocht direct zachtjes gaan persen en om 16.37u werd mijn lieve kleine roze meisje Pleun op mijn borst gelegd....wat een verademing zeg. Hoe makkelijk het kan gaan...

Ik heb genoten van mijn kraamtijd. We hebben het de eerste 2 weken heeeeel rustig aan gedaan met visite. Ook omdat we al een kleine man hadden die ook zijn aandacht nodig had. Er veranderde toch al zo veel voor hem.

Kijk ik kan niet zeggen dat het geen pijn deed maar het was zo snel voorbij. De pijn die ik had was wel te doen. Vergelen met mijn eerste bevalling was dit een hemelse bevalling. Ik zou er zo tien doen. Ik was niet echt heel moe en ik had het idee dat ik de hele wereld aankon. Dat was bij mijn eerste bevalling wel anders...

Ik moet er gewoon nu nog om lachen...blaasontsteking...pffff. Hoe naief kun je zijn??? Geweldig!!!

 

ik had ook niet ged8 dat ik mijn verhaal hier neer kon zetten.
Hier is de 1e bevalling ook niet zo goed verlopen, moest ingeleid worden want was al 42 weken zwanger.

Nou hier mijn positieve bevalling.

Toen ik 's morgens wakker werd, had ik al een beetje krampjes en ze bleven wel komen , maar nog niet echt regelmatig, dus om 06.30 maar uit bed gegaan.
Nou ze bleven dus idd komen en steeds sneller achter elkaar ook (ook ik had echt niet door dat het al echt begonnen was) Rond 08.00 maar mijn vriend gebeld dat ik mijn zoontje maar niet naarschool ging brengen, maar dat hij niet naar huis hoefde te komen want het ging toch nog wel lang duren ( dacht ik ).
Nou om 10.00 maar weer naar mijn vriend gebeld en maar gezegd dat hij toch maar moest komen, want ze kwamen nu regelmatig en dat was al een uur zo ( maar ik dacht echt nog steeds dat het nog lang ging duren) Na aandringen van mijnn vriend toch maar de vk gebeld en ik mocht even langskomen op de prakrijk, daar waren we rond 11.00 toen bleek ik dus al 6 cm ontsluiting te hebben en de weeen waren echt niet sterk.

Daarna maar gelijk door naar het ziekenhuis gegaan ( ik vroeg nog aan de vk, moet ik nu gelijk naar het ziekenhuis ??)En toen ik in het ziekenhuis aankwam had ik al 8/9 cm ontsluiting en het was toen 12.00 uur. Daarna heeft de vk mijn vliezen gebroken en om 13.05 na 10 min persen is ze geboren.

De weeen zijn me deze keer echt meegevallen, voor mijn gevoel waren ze niet zo sterk.

 

ik heb echt een droombevalling gehad, om 6:15 schrok ik wakker met weeen, ze kwamen meteen om de minuut maar het was wel te doen.
ik sliep niet thuis die nacht maar bij mijn vriend, maar ik wou in mijn eigen huis bevallen, dus mijn ouders hebben me opgehaalt en ik ben in de auto gestapt, toen ik 10 min later op mijn eigen bed lag was de verloskundige er en ik had al 10 cm ontlsuiting.

de autorit was ook goed te doen. om kwart voor 9 werd ze geboren, in 2,5 uur! niet uitgescheurd, geen knip en de placenta kwam vanzelf. echt een mooie thuisbevalling, daarna kon ik meteen douchen onder mijn eige douche en de kraam verschoonde me bed.

ze werd trouwens op de uitgerekende datum geboren!

 

ha zwangeren en de rest die het lezen wil,

Ons zoontje is pas 1 jaar geworden en ik kan nog steeds verwonderd en tevreden terugdenken aan de bevalling.
Hij kwam 3 dagen voor de uitgerekende datum. We waren tot een uur of 18.00 in de voetbalkantine . Ineens werd ik het zat, wilde naar huis.
Thuis even gegeten en om een uur of 19.00 begon ik wat te voelen. Voor de nacht de verloskundige maar even gebeld. Ik vond namelijk dat ik al hele heftige weeen had en dacht dat ik al ver aan het ontsluiten was, ze kwam en ik had 1cm. die weeen stelden achteraf ook nog niet zoveel voor haha. Ik ben maar in bad gaan zitten, daar hield ik het het beste uit.
om een uur half 3 kwam de verloskundige weer en ik had 4cm, maar begon ineens te vloeien. Wij naar het ziekenhuis, daar had ik al V.O.
en is onze zoon binnen een half uur geboren.
Het was wel heftig en het deed allemaal WEL pijn, maar ik vond het wel te dragen zegmaar. en ik was even bang om te gaan persen, maar dat viel me enorm mee. ik had geen knip, geen gekkigheid. Wel een gezonde zoon. Voor de ochtend waren we weer thuis uit het ziekenhuis. De week na de bevalling had ik het gevoel dat mijn lichaam niet erg geleden had, ik rustte lekker uit, maar voelde me niet beroerd ofzo.
Ik ben ertegen om over een roze wolk te gaan klesten, want een kindje krijgen is heel heftig en zet alles op z'n kop. Toch vind ik dat ik echt geluk heb gehad met mijn zwangerschap en bevalling en de tijd erna. ik heb echt kunnen genieten!
Dat gun ik iedereen toe die een baby krijgt!

 

meiden bedankt voor al jullie fijne verhalen over bevallen.
Morgen mag ik ook en ik ben na het lezen opnieuw helemaal gerustgesteld..... t komt goed!
Liefs

 

ik zat 's morgens nog bij de verlos en die zei "nou, die blijft nog wel ff zitten" waarop ik zei, ik ben nu al gelukkig, heb week 37 gehaald..

na een zwangerschap met een te hoge bloeddruk en opname was ik allang blij dat ik zo ver was gekomen.. en nu hoopte ik alleen nog op een natuurlijke bevalling, want ik begon tekenen te vertonen van zw. vergiftiging en ze wilden me inleiden en ik had daar niet zoveel trek in..

zit ik 's avonds in bad, 10 voor 8, ik sta op.. plons... netjes mijn vruchtwater in het bad.. haha, geen natte bank, bed.. gewoon goed gemikt..

zijn naar het ziekenhuis gereden (heb onderweg liedjes gezongen..) om 11 uur begonnen de weeen, viel me ontzettend mee.. deed wel pijn, maar op de een of andere manier kun je het aan en ik ben een pieperd hoor! had al snel 7cm ontsluiting.. mocht om kwart voor 5 ('s nachts) persen en 9 over 5 was ze er.. tataaa.. heb alleen net voor de persweeen even naar mijn mama gevraagd die vond ik het minst prettigst..

het mooiste gevoel was toen haar hoofdje stond.. hoefde toen niet meer te persen.. gewoon op dat moment voel je gewoon dat het zo ver is.. achteraf vertelde mijn vriend dat hij het hoofdje toen zag bewegen.. dat lijkt me dan wel een beetje spooky, maar ok..

nee vond het echt super.. mooiste ervaring in mijn leven.. en op twee staat het moment dat ze voor het eerst haar oogjes los deed.. schiet er nu weer vol van.. ik lag in het ziekenhuisbed, Eef in zo'n bak.. we waren even alleen en eerst ging het eerste oogje los en toen heeeel voorzichtig het tweede oogje en keek ze me aan.. snik..snik..

aaaah..

 

Hier een super goede 2e bevalling gehad. Ik wens jou er ook zo 1 toe. 2 dagen voor de uitgerekende datum kreeg ik tegen 20.00 uur mijn eerste krampje. Ik zei nog tegen mijn man, nee dit is niks ga maar slapen. Ik kon mijn draai niet helemaal vinden, dus heb een beetje beneden tv gekeken en rondgelopen. Tegen een uur of 23.00 onder de douche en rond 0.00 uur mijn man wakker gemaakt. Toen tijd bijgehouden en toen kwamen ze om de drie minuten. Na even twijfelen om 0.45 uur vk gebeld, die was er om 1.00 uur. Toen bleek ik al 7cm ontsluiting te hebben. Dus toen zei ik met mijn domme hoofd, heh dus het is echt begonnen . Voor mijn gevoel deden de weeen bij de eerste bevalling VEEL meer pijn, nu was het eigenlijk erg goed op te vangen. (eerste bevalling ben ik ingeleid). Nog even onder de douche om 01.30 vliezen gebroken, om 2.00 gaan persen en om 2.26 is Nils geboren. Een klein scheurtjes was de schade, dus een hechting gekregen waar ik helemaal geen last van heb gehad. De volgende ochtend heb ik alweer heerlijk een paar uurtjes benenden gezeten .
Zie dat het voor jou ook niet lang meer duurt. Ben heel erg benieuwd naar jouw bevallingsverhaal. Hoop echt dat je er met net zo'n goed gevoel op terug kunt kijken als dat ik kan.

 

Nou ik ben 6 dagen geleden bevallen van mijn 2e kindje, en volgens mij de beste bevalling die je maar kan hebben.

Werd 05:30 wakker van vervelende harde buiken, ben gaan douchen..
Werd wel steeds wat pijnlijker maar t duurde steeds maar 10 a 20 sec. dus dacht niet dat het al echt weeen waren.

Mijn vriend heeft om 08:15 uur mijn zoontje naar school gebracht, wilde eerst nog zelf gaan maar gelukkig is hij hem toch maar gaan brengen.
Nadat hij thuis kwam om 9 uur, werdde pijn van t ene op t andere moment echt hels, zo veel pijn ineens, dat we de verloskundige belde en die zei dat we direct naar t ziekenhuis moesten.

De autorit wat afschuwelijk, erge weeen en dacht dat de baby in de auto geboren zou worden, echte persweeen.

We kwamen om 09:35 uur aan op de verloskamer, en 09:44 uur is onze kleine man geboren!!

Snel he!! Ohja ik was 41 weken en 6 dagen zwanger.

Ik gun iedereen zo'n bevalling als deze!
Om de pijn kun je niet heen bij een bevalling, maar zo snel? heerlijk!