Afgelopen september ben ik bevallen van mijn eerste kindje, een dochter. Na een droomzwangerschap volgde een droombevalling! Als donderslag bij heldere hemel breken 's nachts om 2 uur mijn vliezen, 5 dagen voor de uitgerekende datum. Al vrij snel beginnen de eerste krampjes. De uren gaan voorbij en ik vind dat de krampen, die inmiddels niet te missen weeën zijn geworden, al best regelmatig komen en dat er ook niet zo heel veel tijd tussen zit. Toch denk ik er nog niet aan om de verloskundige te bellen, het is immers mijn eerste bevalling, dus ik ga ervan uit dat het nog flink wat uurtjes gaat duren. De weeën worden inmiddels wel steeds sterker en sterker en ik begin zelfs over te geven. Hierdoor heb ik het gevoel dat het wél eens heel erg snel zou kunnen gaan. Het is dan ongeveer 7.15 en ik wil dat mn husband nu meteen de verloskundige belt. Hij sputtert nog wat tegen (hij had ook niet in de gaten hoe snel het allemaal ging) en vraagt zich af of we niet nog even moeten wachten.... Heel boos zeg ik dat hij NU moet bellen! De weeën volgen zich dan al zowat om de minuut op! Hij belt de verloskundige, die meteen komt. Ik blijk al bijna 7 cm ontsluiting te hebben. Daarna gaat het snel, de weeën zijn nu erg pittig en ik wil nog maar 1 ding: onder de douche! (dat voelde nog enigszins prettig). Ik sta er nog maar net onder als de VK merkt dat ik persweeën krijg (10 minuten later). Ik ben toen vanuit de douche (wel beetje afgedroogd door VK) direct op bed gaan liggen, waar ik meteen mocht gaan meepersen. (Ik ben nogal preuts aangelegd, moet je nagaan, lag ik daar poedeltjenaakt, en mijn VK was nog een man ook!) Maar het kon me echt helemaal NIETS schelen! Het persen vond ik heel goed te doen. Ik was blij dat ik iets tegen die weeën kon doen! Amper een kwartier later wordt mijn dochter op mijn buik gelegd... De VK had geen half uur later moeten komen...
Ik heb even mijn bevallingsverhaal gekopieerd. Zou hem zo weer doen. Op 26 juni 2008 na de wedstrijd Spanje-Rusland (of anders om) gingen we naar boven met de intentie om naar bed te gaan. Vijf minuten voor het einde van de wedstrijd nog zo'n ienieminie plasje gedaan zoals zo vaak die dag. Eerst de kinderen laten plassen en daarna ging Niels naar de badkamer om zijn tanden te poetsen. Ik dacht laat ik nou eerst nog even een klein plasje doen heb ik dat al vast gedaan en kan ik zo als Niels klaar is in de badkamer ook mijn tanden poetsen. Bleef nog even iets langer zitten dan normaal en voel in ene knap in mij, gevolgd na een seconde van stilte door een plens vruchtwater wat zo in de pot viel. Dit was om 22.50 uur. Ik zei tegen Niels: "Schat ik geloof dat wij nog maar even niet gaan slapen!". (Dit terwijl ik helemaal op was en ik die dag van de gyn wat slaappillen had gekregen om de twee dagen erna goed te kunnen slapen om uitgerust ingeleid te worden) Niels snapte gelukkig gelijk wat er aan de hand was want die was ook die kleine plasjes van mij gewend en nu in ene een plens in de pot. Dus hij de vk bellen. Of ze nu moest komen. Tja, ik had wel gelijk regelmatige weeën om de 3 minuten die een minuut aanhielden maar hoefde nog niet te puffen of iets maar om nou te zeggen ja kom maar dat hoefde voor mij ziet zo. Moest haar wel beloven dat ik op tijd zou bellen en niet als het al teveel werd. Ja en dan? Wat ga je doen tijdens de weeën, ga ik op bed liggen en er op zitten wachten of ga ik nog wat tv kijken? Daar had ik dus geen zin in. Dan maar doen waar ik de laatste maanden goed in ben geweest FORUMMEN! Niels zat ondertussen een boekje te lezen en was alvast wat voorbereidingen aan het doen aan de op te hangen versieringen. Twee uur vlogen voorbij met mijn forumvriendinnetjes die speciaal voor mij opbleven echt helemaal geweldig. De weeën bleven iedere 3 minuten komen en werden steeds heftiger dat ik op het gegeven moment wel mee moest puffen. Toen ze iedere 2 minuten kwamen werd het me te heftig en heb ik Niels de vk laten bellen of ze wilde komen. Ze lag net op bed en zat op ons belletje te wachten. Omdat we ook de baarkruk standby wilde hebben i.v.m. de bekkeninstabiliteit duurde het een half uur tot dat ze bij ons was. En op het moment dat ik het niet meer trok om achter de pc te zitten en wilde gaan sluiten op het forum kwam ze eraan. Dit was rond 1.15 uur. Wij naar boven toe en de vk zij tegen Niels bel maar gelijk met de kraamzorg hock: . Ik had zo iets van je bent er net en je hebt nog niet eens gekeken hoever ik ben. Nou zei ze ik denk dat dat nog wel eens snel kan gaan. Bij de kraam wisten ze al dat het ging gebeuren vannacht want Niels had ze gebeld toen de vliezen braken. De kraam wilde weten hoeveel ontsluiting er was. Uhh ja dat moest de vlos nog even meten. Bleek dus 4 oprekbaar naar 6cm te zijn. Oké zei de kraam wij gaan iemand sturen. Ik mocht al zachtje meepersen als ik aandrang kreeg en ik maar denken dat dat pas bij 10cm mocht. Nou 3 weeën later kwam de lichte persdrang. Kreeg nog wel een aantal weeën die echt heel pijnlijk waren waarvan Niels blij was dat ik in de matras kneep en niet in zijn hand. Om 2.05 uur kreeg ik echt persdrang, echt een verademing na die indalings weeën. Om 2.15 uur was de kraamverzorgster er en om 2.30 uur is Karsten geboren. Kreeg nog wel een prik omdat de nageboorte niet los wilde komen maar na 20 minuten en wat drukken op mijn buik kwam ook die eruit. Karsten had een apgar score van 8/10 omdat hij nog wat blauw zag maar na 10 minuten was het 9 en 10/10. Al met al een heerlijke thuis bevalling die ik zo weer zou doen. Het werd me eindelijk gegund na twee keer verplicht inleiden.
Vooruit dan maar . Hier ook een positief verhaal, kan het soms nog niet geloven dat ons kleintje er al is en zeker niet naar zo'n snelle bevalling. 5 december braken 's ochtends mijn vliezen en omdat ik 35,3 was dus op naar het ziekenhuis, daar is alles gecheckt en de conclusie vliezen gebroken maar waarschijnlijk een foutje van de natuur want mijn buik was nog erg rustig, om de eerste dagen even in de gaten te houden of alles goed ging moest ik een paar dagen blijven. Om 16.15 nog een half uur aan de ctg gelegen en geen enkele activiteit er werd zelfs al uitgelegd dat ze met 37 weken in gingen leiden door de vk. Om 17.45 begon mijn buik zeer te doen, het voelde voor mij niet als weeen, ik had kramp die niet meer weg ging. Mijn man gebeld of hij wilde komen want voelde me alleen die was er rond 18.00 18.15 naar de verloskamer gegaan zodat ik even rustig kon liggen en ze nog een ctg konden maken om te zien of er wat gebeurde. Toen we daar kwamen vroeg ik of ik eerst even naar toilet mocht want moest zo nodig, de vk hoorde dit en wilde dus toch eerst even onderzoeken en wat bleek had al 6 cm ontsluiting. Om 19.00 volledige ontsluiting daarna 1 uur geperst en om 20.00 was ons kereltje er. Heb wel een knip gehad maar hier niks van gevoeld en ook later geen last gehad van de hechtingen. Het was dus een turbo bevalling en dat voor een eerste kindje. Zo kan het dus ook.
Drie positieve bevallingen! De eerste ging niet zo snel, ik had al een hele dag wat 'gekriebel'. De verloskundige zei per telefoon dat ik dan maar naar het ziekenhuis moest voor onderzoek, omdat ik al 15 dagen over liep. Toen ik in het ziekenhuis aankwam, bleek ik al 7 cm ontsluiting te hebben en mocht ik niet meer terug. Daar is onze oudste zoon snel en gemakkelijk geboren, geen scheurtje, geen hechtinkje, perfect gewoon! Nummertje twee is thuis geboren. Na de eerste vlotte bevalling had ik er echt zin in! Toen ik na een poosje onder de warme douche ging staan, vlotte het nog veel beter. Toen de verloskundige kwam moest zij me onder de douche vandaan sleuren het bed in, drie persweeën later was onze tweede zoon er al. Wederom geen scheurtje, geen hechtinkje! Nummertje drie moesten we helaas nogal lang op wachten, hij kwam 20 jaar later, en deze keer had ik geen zin in de bevalling want ik moest aan het infuus. Dit was nodig omdat ik inmiddels diabetes had gekregen en 12 dagen voor de uitgerekende datum gingen ze de bevalling opwekken. Al snel kreeg ik lichte voorweeën. Op het CTG apparaat was te zien dat tijdens die voorweeën het hartslagje van onze baby achteruit ging. En wel zo dat het gevaarlijk werd, dus werd besloten tot spoedkeizersnede. Het klinkt even supereng, maar dat was het helemaal niet! Ik werd verdoofd met een ruggenprik, geen centje pijn, daarna kregen wij binnen no time onze derde zoon. De pijn erna viel me echt super mee, en na twee dagen kon ik mezelf weer douchen! De weken erna hield ik rekening met een 'terugslag', waar iedereen over sprak, maar het ging steeds allemaal heel goed! En nu onze kleinste bijna 2 jaar is, verwacht ik die terugslag ook niet meer. Dus echt, ook bij deze spoedkeizersnede kijk ik terug op een geweldige ervaring! Dus het hoeft helemaal geen gruwelverhaal te zijn hoor!
Mijn 'droom' bevalling, haha! Ik was 17-11-09, 41 weken zwanger van m'n eerste kindje. Ik werd die dag om 06:30 wakker met rugpijn, wat niet verwonderlijk was, ik had namelijk in mijn zwangerschap wel vaker rugpijn. Die dag had ik om 12 uur een afspraak staan met vk in Assen (wij wonen in Groningen) De rugpijn bleef en af en toe was er een piek, meer pijn(maar nog heel goed te doen!) en dan weer de 'gewone' rugpijn. Rond 11:00 besloten mijn vriend en ik alvast naar Assen te rijden en dan even langs mijn moeder te gaan, maar in de auto kwam de pieken toch wel iets vaker en toen bedacht ik me, dit zouden welleens weeen kunnen zijn! Aangekomen bij m'n moeder om 11:30, besloot ik de vk maar te bellen, die stelden voor dat ze even langs zouden komen om te kijken of het nu echt al zo ver was. Om 12:30 waren ze er, waar mij na inwendig onderzoekje, werd vertelt dat ik het goed had gedaan! Ik had al 5 cm ontsluiting Ik weet nog dat ik dacht, als dit het is, kan er nog wel 10 krijgen, haha. Ik had van te voren besloten te willen bevallen in het ziekenhuis, ivm pijnstillers. Die wilde ik graag tot beschikking hebben, was nogal bang voor pijn, hoewel ik best wat kan hebben. In ieder geval kwamen we aan in het ziekenhuis op een laborroom (gezellige kamer om te wachten tot volledige ontsluiting) en werd besloten mijn vliezen te breken, daardoor zou het 'iets' sneller gaan. 14:00 vliezen gebroken en toen was het afwachten, ik wilde graag douchen en dat mocht. Zo stond ik met mijn vriend onder de douche toen de pijn ineens toch erg vervelend werd. Zo vervelend dat ik direct pijnstilling wilde. Dat was prima, alleen moest er eerst even gecontroleerd worden hoeveel ontsluiting ik had en ja hoor ik had volledige ontsluiting, niks pijnstillers dus. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik dit verhaal bij positieve verhalen zet omdat ondanks dat ik wel veel pijn heb gehad, het zo snel is gegaan dat de tijd dat ik pijn heb gehad heel erg meeviel. Daarbij was het toen ik mocht persen al gelijk veel minder, omdat je toch het idee krijgt dat je met het persen de pijn weg perst zegmaar. Ik heb een half uurtje geperst en toen werd m'n dochtertje geboren. Dat was om 15:16 en om 18:00 liep ik samen met m'n vriend en dochtertje het ziekenhuis uit, geweldig was dat Ik heb wel hechtingen gehad, maar ook daar voelde ik weinig van, want je krijgt plaatselijke verdoving. Het enige vervelende vond ik na de bevalling, dat ik onder de douche moest plassen, dat brandde. Achteraf vond ik het vreemd dat ik dit onder de douche moest doen, want toen ik thuiskwam moest ik ook naar het toilet en dat ging pijnloos, terwijl ze me nog hadden geadviseerd lekker onder de douche te gaan als ik moest Maar goed, al met al een lekker vlotte bevalling, waardoor je niet zo lang echt veel pijn hebt. Daarbij, echt iedereen heeft gelijk hoor als ze zeggen dat je alles vergeet als je kindje er is. Succes aan iedereen die nog moet, hopen dat het je goed afgaat!
Mijn bevalling ging voor een 1e kindje heel erg snel. Om 10 uur in de avond braken mijn vliezen terwijl ik opstond van de wc. Om half 12 in het ziekenhuis aangekomen. Liep bij de gyn. dus mocht niet thuis blijven. Daar ging het heel snel. De ene wee was nog niet vertrokken of de volgende kwam al weer. Om 05:19 is mijn dochter geboren. Ze hebben wel een knipje moeten zetten, maar ik moet zeggen, helemaal niks van gevoeld. Ook niet van de verdoving die ze eerst moesten zetten. Tijdens het hechten hebben we beschuit met muisjes gegeten en een heel gesprek gehad met de gyn. Was toen niet moe en wilde even lekker douche. Wilde voordat ik ging bevallen eigelijk al een ruggeprik, maar alles viel super mee. En toen ik het uiteindelijk wel wilde, was het al te laat. Maar ben blij dat ik alles zelf heb kunnen doen.
Zo'n zes maanden geleden heb ik dit draadje gestart in de hoop er mijn verhaal bij te kunnen zetten. En jawel: dat kan!! Hier mijn verhaal: Op maandag 4 januari werd ik geveld door een buikgriep. Ik was toen 5 dagen overtijd. Alles was ik at kwam er weer uit en zelfs de maaltijd van zondagavond had ik teruggegeten... Je hoort wel eens dat vrouwen zich helemaal leeg poepen en kotsen ter voorbereiding op de bevalling, maar omdat mijn man en zoon ook die buikgriep in het weekend daarvoor hadden gehad, ging ik er van uit dat ik het volgende slachtoffer was. Ter geruststelling belde ik mijn verloskundige of het geen kwaad kon. Als ik na twee dagen geen vocht meer binnen zou houden, moest ik maar aan de bel trekken, verder kon het geen kwaad. Bovendien, zo stelde ze me gerust, "bevallen zieken vrouwen meestal niet..." Enfin... In de nacht van maandag op dinsdag werd ik wakker van krampen. Ik was er van overtuigd dat het vals alarm was, ik was tenslotte ziek. Ik baalde behoorlijk, want in een nacht voorweeën had ik echt geen zin. Ik kon er ook niet meer van slapen, dus ik ben naar beneden gegaan om tv te kijken. Even later werd het wat erger en ben ik in bad gegaan. Ik heb nog wat gegeten, nu hield ik het wel binnen en om zes uur ben ik weer in slaap gevallen. Drie kwartier later werd ik wakker en wist ik het: dit was het serieuze werk, onze dochter zou vandaag geboren worden. Om acht uur belden we de verloskundige (goede bekende van ons) en die zou over een uurtje langskomen. Om 9.00 had ik 3 cm en de weeën vielen me alles mee. De vk ging nog een visite rijden en zou daarna terugkomen om met ons naar het ziekenhuis te gaan (eerder bevalling was keizersnede). Om 11 uur was ze terug en gingen we naar het ziekenhuis. Ik had toen pas 5 cm en vond de weeën erg pittig. Mijn vliezen werden gebroken en ik werd wel behoorlijk overvallen door de hevigheid van deze nieuwe weeën. Gelukkig mocht ik in bad. Ik was bang dat ik de hele bevalling vastgesnoerd op bed moest blijven, maar de eerste meevaller was binnen. In bad heb ik behoorlijk zitten piepen om pijnbestrijding en mijn vk ging daarvoor informeren. Na 3 kwartier kwam ik uit bad en bleek ik bijna 8 cm te hebben! 3 cm in 3 kwartier ís gewoon pittig! Inmiddels werkte de endorfine die je lijf aanmaakt al goed en kon ik het beter verdragen. De vk van het ziekenhuis vertelde me dat ik waarschijnlijk binnen een uur kon persen en dat een ruggenprik geen optie meer was. De andere optie was zo'n prik in mijn been, maar daar zou ik behoorlijk suf van worden. Nu ik wist dat ik al zo ver was besloot ik het op eigen kracht te doen. Na 20 minuten kreeg ik al wat persdrang en mocht ik een beetje meepersen. Helaas bleek dat de baby het benauwd kreeg en werd besloten om een vacuümextractie te doen. Voor de zekerheid werd ik ook al voorbereid op een keizersnede. Dat zorgde ervoor dat ik echt alles op alles zette om dát te voorkomen! Niet weer een keizersnee! De vacuümpomp heeft maar heel even op het hoofdje van onze dochter gezeten en kort daarna werd ze geboren. Dat was echt een waanzinnig moment! Je eigen kind op je buik. Echt super! Ik ben niet ingeknipt omdat de 'foetale nood' bij nader inzien wel weer meeviel. Ik heb er alleen een klein scheurtje aan overgehouden. Al met al best een pittige bevalling, maar ik knapte erg snel op en de kraamweek (en -hulp) was echt geweldig. Kortom, een groot verschil met mijn vorige bevalling. Ik hoop dat dit topic nog een tijdje blijft voortbestaan, want ik vond het erg fijn om zoveel goede verhalen te lezen!
@ Marlett: leuk dat je hier nu je eigen verhaal kon posten! Zo te lezen heb je dus in ieder geval het herstel na een natuurlijke bevalling als beter ervaren dan na een ks? Dat is wel heel fijn. Lijkt me wel heel mooi om na een ks toch een natuurlijke bevalling mee te maken. Bij mij staat de derde ks inmiddels gepland. Vind dat wel heel jammer omdat ik nu nooit een natuurlijke bevalling zal meemaken, maar in mijn geval denk ik toch de beste optie. Maar mooi om jouw verhaal te lezen!