Hi allemaal, ik kon zo snel in 'zwangerschap en werk' geen topic vinden waar ik mijn problemen in herkende dus wilde ik er zelf eens één starten, ik ben benieuwd of iemand mijn situatie herkent en/of tips heeft.. Ik ben 14 weken zwanger en helaas sinds week 4/5 veel lichamelijke klachten gehad waardoor ik zeer onregelmatig heb gewerkt, ik heb me veel ziekgemeld door misselijkheid, braken, extreme vermoeidheid etc. In eerste instantie reageerde mijn leidinggevende begripvol maar ik krijg het gevoel dat zij nu geïrriteerd begint te raken door de gang van zaken. Er wordt geklaagd over mijn afwezigheid door collega's (niet persoonlijk naar mij maar zij hebben ook last van de matige bezetting door mijn afwezigheid) en ik heb meerdere keren een standje gekregen van leidinggevende over de communicatie, namelijk als ik na enkele keren telefonisch contact zoeken zonder succes dan maar heb ge e-maild of later heb gebeld. Het kost mij steeds meer moeite om de telefoon op te pakken en het contact aan te gaan omdat ik die weerstand van hun kant steeds meer voel en ik voel me stom en schuldig dat ik zoveel afwezig ben geweest. Waar het op neerkomt, ik voel nu zoveel weerstand en stress t.a.v. de situatie op mijn werk dat dit op mijn lichaam slaat, ik heb me hierdoor al enkele keren heel slecht gevoeld en krijg er hoofdpijn van, ga trillen van woede of stress, etc. Het contact met mijn leidinggevende verloopt echt even niet lekker, met de bedrijfsarts verloopt het (buiten mijn schuld om) slordig wat ook weer doorkomt bij leidinggevende en ik heb geen idee waar ik wel terecht kan of wat ik moet doen. Herkent iemand dit schuldgevoel, het onbegrip of de stress? Ik wil graag de sfeer weer goed krijgen en baal zo van de stress omdat dit nooit goed kan zijn voor de baby en van dat idee krijg ik nog meer stress, argh! Eigenlijk maf want ik ken mijzelf niet als een stressvol persoon en vind werk eerlijk gezegd ook niet zo belangrijk dat het mijn gevoel zo mag overheersen..
hey, ik ken je probleem wel een beetje.. Toen ik pas zwanger was zo rond de 12 weken heb ik bijna 3 maanden thuis gezeten door ernstige rugpijn ( dit kwam niet door de zwangerschap ik had hier al jaren last van door een vergroeing) Toen ik uiteindelijk naar gesprekken met dde arboarts weer aan het werk ging eerst opbouwend daarna fulltime werd ik meteen in mijn 1e week van het fulltime werken voor de "leeuwen gegooid" en moest 14 dagen aan 1 stuk werken. Dit kwam door de drukte op het werk en de koopzondagen wat we toen hadden. Ik begon dit ook gelijk weer aan mijn rug te merken en begon ook behoorlijke pijnlijke harde buiken te krijgen. Ik ahd dit toen ook op het werk aangegeven en werd simpelweg weggewuivd. Omdat ik me niet ziek wilde melden en ik nog genoeg verlofuren had staan had ik het opgelost door te vragen of ik niet 2 dagen in de week halve dagen mocht werken. Ik merkte wel verschil en de werkweek was iets minder zwaar maar de pijnlijke harde buiken werden niet minder tot ik op het werk opeens een bloeding kreeg. Toen gingen mijn ogen pas open.. Het was gelukkig niks ernstigs en waarschijnlijk had ik mijn baarmoederwand wat te erg gerekt. Mijn werkgever had toen zelf volgens mij ook zoiets van oei dat zit niet goed, en is wel veel meer betrokken geworden. Ik mag nu niks zwaars meer tillen en mag alle lichte klusjes doen gelukkig. Ik had op een gegeven moment dus ook zoiets van jongens verrek maar hier vooral omdat ik hoorde dat er straks als ik uren zou gaan afbouwen naar mijn verlof niemand anders terug kwam voor mijn missende uren. Toen had ik helemaal zoiets van ooh jullie kunnen best zonder mij. Maar momenteel ben ik wel blij dat ik het zo heb kunnen regelen dat ik mijn uren kan gebruiken om niet een hele week fulltime te werken en het gaat redelijk goed nu. Hopelijk kun je eruit komen met je baas of arboarts. en sorry voor mijn lange verhaal
fijn juist, dat je reageert! was ook pittig dan bij jou.. tja ik hoor vaker van mensen ook achteraf van; ik had het beter rustig aan kunnen doen... je kan ook veel langer met bepaalde klachten lopen óf complicaties krijgen als je maar doorgaat.. ik ben nu ook in overleg om dan maar een tijdje bijv. halve dagen te werken (deel ziektewet dan), hopelijk wordt dat wat.. maak me gewoon soms beetje boos om zakelijke en/of lakse houding van werkgever(s) omdat het me echt veel stress oplevert en stress is alleen maar nog slechter voor de baby dus raak ik dáár weer gestresst over, etc daarom fijn om ook even hier kwijt te kunnen
Als overleg niet helpt, kun je ook zelf eens een gesprek met je bedrijfsarts aanvragen. Soms kan die daarin bemiddelen. Bovendien legt het vaak wat meer gewicht in de schaal als een arts zegt dat je rustiger aan moet doen.
Hallo Ros84, Als ik jou was zou ik een gesprek aangaan met je leidinggevende en aangeven wat je allemaal dwars zit. Vaak als je er eerlijk over bent naar de persoon dan word je gevoel van weerstand als een stuk minder. Het is zo dat mensen eerst begrip voor de situatie moeten krijgen en dat krijgen ze alleen als jij ze vertelt wat je dwars zit. Zolang dat er niet is, zullen ze 'negatief' tegen je blijven doen, denk ik. Succes!
bedankt voor jullie reacties en tips! is inderdaad belangrijk om open en in gesprek te blijven denk ik, ik merk dat ik me meer gesloten op ga stellen vanuit die irritatie/stress maar daarmee hou ik het ook in stand natuurlijk.. thanks!
ik zou ook idd een gesprek aanvragen met je leidinggevende en aangeven wat je dwars zit. Ditzelfde met de bedrijfarts doen.... Succes
hey ja dat gestresste is nu nog erger geworden ik typte toch dat ik nu 2 dagen in de week een halve dag mag werken nou vanaf vorige week heeft mijn werkgever dat weer ingetrokken en werk weer fulltime hij vond dat het nu beter ging. Ik had zoiets jij vind dat maar ik voel dat het niet beter gaat! Ik had ook zo'n gesprek gehad dat ik me vaak ziek melde maar dat kwam omdat hun mij iedere dag belde van kom je morgen weer werken en op een gegeven moment hangt je dat zo de strot uit dat je zegt dat je komt ondanks dat het totaal niet gaat. Dus is het bij mij ziek/ beter melden. als ik gewoon lange tijd ziek ben wordt ik dus ook niet gezien als dat ik me VAAK ziek meld. Maar ze zetten zo veel druk op je als ze bellen van ehm oke dan bel ik morgen weer hoe het gaat. Hij heeft ook echt gezegd dat ik me nu niet meer ziek moet melden want dat kan slechte invloed hebben op mijn contract. heb een contract voor onbepaalde tijd maar hij wil dus zeggen meld ik me nog eens ziek dan hoe ik niet meer te komen. Ik sleep mij nu al dagen na me werk nadat ik snchts gewoon geen oo dicht doe van de pijn van de harde buiken en de vk zegt ook je moet thuis blijven straks heb je te vroeg weeen. Maar straks heb ik geen baan meer!Ik ben heel eerlijk snap de frustatie ook van hun kant uit dat het niet leuk is voor je team en het bedrijf dat ik zo vaak ziek ben, maar ze kunnen toch ook aan mij denken en bijv. 2 x per week bellen hoe het gaat ipv elke dag. Ik weet nu ook even niet meer wat te doen. Ik heb genoeg verlofuren dus in principe kan ik gewoon die halve dagen werken alleen mijn baas wil dit niet meer. En aangezien 1 collegaatje is opgestapt na de beoordeling van haar functioneringsgesprek moeten we het met nog minder man doen. ( zo zie je maar ligt niet alleen aan mij maar als je personeel al ontslag neemt na een beoordeling dan ligt er toch ook veel aan de werkgever) Ik ben ook een beetje einde raad en heb de vk al gevraagd om advies en zei zegt ziek melden en niet meer toegeven als ze bellen. Maar ik ben al bang dat deze ziekmelding me me baan kost. Ik denk wel dat ik straks in me verlof op zoek ga na een andere baan.
joh je mag echt niet ontslagen worden als je je ziekmeldt vanwege zwangerschapsgerelateerde klachten. En veel harde buik is gewoon niet goed. Kan eindigen in een vroeggeboorte. Ik snap jou baas echt niet. als je zwangerschapsgerelateerd ziek bent dan krijgt hij alles vergoed. Weet hij dat wel. Verder zit je echt in een heel nare situatie zeg. Maar ik denk dat je kindje toch echt het belangrijkst is. Ben je lid van een vakbond of het je een rechtsbijstandverzekering trouwens? Vraag hier eens bij het UWV vragen item wat je rechten zijn en hoe je het best kan handelen. heel veel succes!!
Ik kan bijna niets anders zeggen, dan je volledig 100 % ziek te melden. Ik werkte in de Horeca best pittig en liep zon 200 x per dag trap op trap af.. restaurant met meerdere verdiepingen. Ik voelde me niet goed maar ik moest me niet aanstellen want zwanger zijn is een gezonde ziekte.. ! Er waren dagen dat ik huilend van de boosheid, stress en de omgang met mijn baas naar mijn werk reed. Toen ik aangaf dat ik zwanger was ( paar dagen na het verlopen van de proeftijd, eerder wist ik het ook niet ) kreeg ik zelfs te horen dat ik na mijn jaarcontract niet terug hoefde te komen.. Ik werkte daar al 2 jaar met plezier en er was zelfs al toegezegd voordat ze wisten dat ik zwanger was dat ik voor onbepaalde tijd mocht blijven, nou dan ga je een hele fijne 10 maanden tegemoet. :x Op een gegeven moment was ik zo vermoeid, er werd iemand bij me gezet die het zwaardere werk deed, hoefde geen kratten meer te tillen alleen wijn schenken + glazen drank naar beneden en boven tillen op een dienblad. Klachten bleven aanhouden, op een gegeven moment harde buiken.. maar ziekmelden mocht niet van de baas, ik moest maar komen anders hoefde ik nooit meer te komen werken, dan zouden ze ontslag aanvragen wegens niet goed functioneren, ze hadden ten slotte voor iemand in dienst genomen voor mijn zwaardere werk. Zit je zwanger 22 jaar en niet weten hoe je het allemaal voor elkaar moet krijgen + niet op de hoogte van alle regeltjes en wetten die er zijn. Een avond stootte ik mijn buik, harde buiken kwamen direct weer op gang, nadat de laatste gast vertrok heb ik mijn tas gepakt en ben boos/razend weggegaan. Ziekenhuis gebeld en had ontsluiting.. Was toen bijna 20 weken zwanger.. Complete bedrust geadviseerd en wachten tot de bevalling begon of misschien dat we dan toch die levensvatbare periode zouden halen.. Mijn kindje is geboren met 25 weken en is vrijwel direct na de geboorte overleden. Had ik mijzelf maar ziekgemeld.. Na de crematie, heb ik direct aangegeven dat ik de rest mijn van contract gewoon wilde uitwerken, nou ik mocht dus niet komen.. Ik MOEST mijn zwangerschapsverlof maar uitzitten.. Na het zwangerschapsverlof mij direct gemeld en MOEST ik mijn opgespaarde vakantie uren opnemen tot het einde van het contract, nou NO WAY, ik heb mezelf die dag ziekgemeld met de mededeling dat ik depressief was, een dag later lag de brief van de ARBO op de mat, ik ben langsgegaan, heel het verhaal uitgelegd en er werd gezegd, blijf jij het eerste jaar maar thuis. Uiteindelijk mijn vakantie uren uitbetaalt gekregen + mijn salaris tot het einde van het jaarcontract. Paar maanden later hoorde ik, wat ..... ons allemaal heeft aangedaan is toch eigenlijk niet normaal. ! Nou ik heb toen zo hard geschreeuwd, wat HUN mij allemaal wel niet aangedaan hebben. Enne sorry voor mijn lange verhaal, nu werk ik trouwens bij een werkgever die het ook allemaal niet zo serieus neemt..( contract voor onbepaalde tijd ) Ik wijd daar niet te lang over uit, maar wat ik wel geleerd heb en dat durf ik nu gelukkig ook te zeggen is dat er meer is dan een werkgever. En ikzelf sta op de 1e plaats echt niet mijn werkgever..
@ worstenbrood Jezus wat heb jij meegemaakt zeg. Ik heb met een brok in me keel gelezen en niet alleen ik ook een goede vriendin van me. zei zegt ook namelijk altijd dat ik gewoon ziek moet melden, na jou bericht te hebben gelezen heb ik hier ook niet meer aan getijfeld. Heb mij dan ook ziek gemeld en gezegd dat het gewoon niet meer ging. Het hele verhaal uitgelegd dat ik er snachts geen oog dicht meer door doe door de pijn. Ik had echt wel angst voor de reactie maar hij zei ook van luister als het echt niet gaat gaat het niet. Ik zei ook je mag mijn v.k bellen als ik niet geloofd wordt of iets dergelijks, maar dat was opeens niet nodig. Ik heb hem toch het nummer gegeven en heb gezegd voor het geval dat je het toch nodig hebt mag je altijd bellen en vragen aan haar. Hij vroeg ook is het goed als ik volgende week even bel om te vragen hoe het gaat? Ik d8 daar gaan we weer maar had ook zoiets van als het bij die ene x blijft mag je gerust bellen. Ik zei ook ja je mag bellen maar aub niet iedere dag en hij zei dan ook ik bel in de loop van de volgende week even. Maar ik ga nu ook niet meer werken, al zou het toch beter gaan ik ben vaker te snel weer aan de slag gegaan en daardoor kwam het ook terug. Het is niet dat ik niet wil maar nu kies ik voor mezelf en de kleine. Eigenlijk al veel te laat want niet alleen de pijn van de harde buiken en de rugpijn maar ook de stress wat ik altijd had op het werk door mij telkens schuldig te voelen naar hun toe, heeft mij nooit doen laten genieten van de zwangerschap. En daar kies ik dus nu wel voor. Een baan kan ik altijd wel vinden maar een leven van een mensje is niet te vervangen. Heel erg bedankt dat je me ogen geopend hebt. En ik hoop dat alles bij jou ook positief eindigd. Maar ik zie dat je nu ook zwanger bent dus proficiat en heel veel geluk in de verdere toekomst.