Ik heb best veel last van mijn zwangerschap, ben veel moe en snel misselijk. Ik werk 4 dagen en minderen is geen optie. Als ik thuis ben doet mijn man zijn best me werk uit handen te nemen, maar zoonlief maakt hem dat niet makkelijk. Zoon vindt namelijk niets wat papa doet goed. Vandaag wilde ik nog even liggen zodat we vanmiddag gezellig samen wat kunnen doen. Maar zoon wilde per se niet met papa mee wat boodschappen doen. Dus de keuze om in zijn kamer te spelen (dat is een veilige omgeving en dan hoef ik niet constant toezicht te houden, ik lig in de kamer ernaast). Of met papa mee. Hij kiest optie 1, maar zodra papa de deur uit is komt hij natuurlijk meteen zijn kamer uit. En ik trek het even niet zo en wil er ook niet aan toegeven. Een deel van mij vindt dat als ik nu toegeef hij nooit meer zal luisteren naar papa. Maar wat is nu reëel? Ben ik te streng, had papa hem gewoon mee moeten nemen of heeft kind gewoon even pech?
Tsjaa.. Ik zou denken het kind heeft gewoon even pech.. Waarschijnlijk als e op pad is met papa zal het allemaal wel meevallen Iedereen moet wel eens wat doen waar je geen zin heb...
Idd je kind heeft dan maar even pech....dat vindt ik. Hij kan niet alleen maar alles goedvinden van mama.....en als je nu te veel toegeeft wordt het not beter lijkt mij. Jij moet echt rusten hoor!
Tja, ik vind dat je zoontje best even met papa mee had kunnen gaan. Als ze samen op pad zijn is het uiteindelijk vast heel gezellig. Mijn dochter wil ook altijd door mij naar bed gebracht worden, maar soms doet haar vader het gewoon. En dan is het uiteindelijk ook prima hoor en gaat ze gewoon lekker slapen.
Ik zeg ook dat je zoontje gewoon pech heeft. Jij bent zeker niet streng of een onmens. Papa kon hem meenemen en jij hebt je rust nodig. Ook al speelt hij rustig in zijn kamer, echt goed rusten zul je toch niet doen als jij thuis is denk ik. En daarbij, uiteindelijk zal je zoontje meer en meer met papa moeten gaan doen en hij heeft meer aan een uitgeruste mama dan een uitgeputte mama die op hem foetert omdat hij niet rustig op zijn kamer kan spelen (wat best logisch is voor zijn leeftijd natuurlijk) Mijn dochter was rond die leeftijd ook erg op mij gericht, is wel weer minder geworden en nu maakt het niets meer uit. NB. als je zoveel klachten hebt van je zwangerschap, is gedeeltelijke ziektewet dan geen mogelijkheid? Misschien eens met je leidinggevende of bedrijfsarts gaan praten?
Ik vind dat je kindje gewoon pech heeft... Een voorkeur is niet erg (tijdelijk) maar niet als je er als ouder last van hebt. Daar moet je maar even niet aan mee werken.. Niet schuldig voelen hoor.
Ik sluit mij bij bovenstaande reacties aan. Je zoontje heeft dan 'pech'. Waarschijnlijk dat de pech wel meevalt want, als hij met papa was meegegaan was het vast gezellig geworden. Eerlijk gezegd, zou ik daar niet teveel in mee bewegen. Ook sluit ik me bij nummer 10 aan wat betreft ziektewet. Als het je heel zwaar valt, zou ik in gesprek gaan met een leidinggevende. Misschien kan je bijvoorbeeld wat later beginnen of eerder naar huis om te rusten. Succes!
hier hebben zo ook veelliever mama dan papa mar ze hebben niks te zeggen. ivm hernia lig ik vaak al vroeg boven en dan hebben ze het maar te accepteren dan papa voor hun zorgt. vind het wel leuk dat ze voor mijn kiezen maar niet altijd prakttisch. door te laten zien dat zeondanks klagen en mopperengewoon mee moeten zul je zien dat ze het op den duur gewoon accepteren. uiteindelijk heeft hij het echt wel naar zijn zin hoor maar wil gewoon uittesten of hij wat te zeggen heeft en tot nu toe lukt hem dat aardig. hij is ook echt niet van lan om op zij nkamertje te blijven hoor maar is gewoon van plan met jou te spelen . kinderen zijn slim hoor. ik zou hem dus gewoon met papa mee laten gaan, geef hem een opdrachtje mee bijv zoek jij voor mama maar lekker beschuitjes in de winkel, die wil ik zo graag. als de kinderen hier uiteindelijk toch met papa meegaan hoor ik ze naderhand ook niet klagen hoor. hebben dan alsnog een leuke dag en ik me rust die ik nodig heb
hier gaat het soms ook net zo, ze hebben hier een voorkeur voor mij ( duh ) maar ik ben dan echt keihard en dan moeten ze maar even op de tandjes bijten, ze hebben dan echt pech. Zo zou ik dus in jouw geval ook reageren.
Idd gewoon mee met papa. En hem niet voor een keuze stellen. Gewoon iets van: 'je gaat gezellig met papa mee, dan mag je helpen met boodschappen uitzoeken'. Dan heeft ie niks te willen en het wordt ongetwijfeld leuk om met papa mee te gaan. Mijn dochter hangt ook het liefst de hele dag aan mij, nog steeds.. (ze is 4,5jr). Dat is hier gewoon geen optie.
Ik vind het helemaal niet te streng, er waren 2 opties (al had ik hem die zelf niet gegeven maar gewoon met papa mee laten gaan) en hij heeft zelf gekozen om in zijn kamer te spelen. Lastig tijdens de zwangerschap, maar niet schuldig om voelen...
Tja misschien minder toegeven aan zijn voorkeur. Ik vind het gewoon lastig omdat ik me dan extra schuldig voel. Ik ben natuurlijk veel weg en kan me niet meer volledig geven als ik thuis ben. Maar ja, als hij straks grote broer is zal hij natuurlijk nog veel vaker even pech hebben. Soms hij, soms zijn brusje. Misschien nu maar aan wennen. Waarom voelen mannen zich nou nooit zo schuldig? Mijn vent wordt veel minder makkelijk bespeeld. Dat voelt het manneke natuurlijk ook. Maar goed, middag was erg gezellig en hij wordt nu door papa naar bed gebracht met een heel 3 biggetjes toneelstuk. Een groot trauma zal hij wel niet hebben. Is het trouwens een leeftijdsfase dat hij nu zo knuffelig en tegelijk opstandig is? Of moet ik het meer zoeken in de spanning rondom de zwangerschap? Is namelijk ook alles behalve makkelijk geweest en hij is zich goed bewust van het feit dat er dingen veranderen, zonder precies te weten wat.