En nu??

Miertje gefeliciteerd met jullie wondertje!

Vervelend dat je vriend voor jouw gevoel helemaal niks doet en dat je er alleen voor staat.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik, als ik jouw verhaal lees, nou niet meteen zoiets heb van wat een kl*tzak die vriend van jouw.
Nou weet ik natuurlijk niet hoe het precies allemaal gaat daar en hoe het eerst was. Sommige dingen zijn ook heel herkenbaar als het masseren van de rug, wat nooit gebeurt. En dat terwijl ik een hele zorgzame lieve vriend heb.

Denk dat in jouw/jullie geval het probleem meer is dat jij hulp verwacht zonder er om te moeten vragen en hij er zelf niet mee komt. Dat hij niet uit zichzelf inziet dat hij je moet helpen en hij ook niet masseerd als je erom vraagt.
Mannen(niet alle) denken niet voor hun vrouwen en kunnen zich niet goed inleven waardoor ze bepaalde behoeftes niet zien, wat wij vaak wel van ze verwachten. Wat ik hiermee bedoel is het volgende:
Jij wilt graag dat hij je buik insmeerd(heel herkenbaar wilde ik ook graag). In eerste instantie moet je er om vragen en dan doet hij het, zodra je dat niet meer doet gebeurd het ook niet meer. Jij verwacht dat hij er zelf aan denkt of er in iedergeval aan denkt als jij je buik voor zijn neus insmeerd. Maar daar ligt mogelijk al een probleem. Veel mannen denken in zo'n situatie niet van oh ik zal eens vragen of ik het moet doen. Ze denken eerder.... ze vraagt er niet meer naar en ze smeert hem zelf in, dus hoef haar niet te helpen punt!
Ze heeft last van haar rug, maar ruimt toch elke keer alle glazen weer op........dus ze heeft mijn hulp er niet bij nodig anders geeft ze het wel aan. En het "leuke" is dat je het ook nog eens per x aan moet geven. Want vraag je het een x niet en doe je het gewoon zelf, dan gaan ze ervan uit dat je het gewoon weer zelf kan en dat ze het wel horen als je hulp nodig hebt.
Daarnaast vinden zij veel dingen ook minder belangrijk, dus als je hulp vraagt in bijv. huishouden. Dan zullen ze het op hun manier doen en wanneer zij het nodig vinden(wat vaak is als wij het al 10 x hadden gedaan).

Maar na bovenstaande geschreven te hebben, wat trouwens wel een lesje 'hoe denkt mijn' lijkt(is niet betweterig of als les bedoelt hoor, meer ter info en als relativerings/inlevings middel) wil ik wel zeggen dat jehet beste rustig met je vriend kan praten. Geef aan dat je hulp nodig hebt en dat je het vervelend vindt dat hij het niet zelf ziet als je hulp van hem wilt. Vraag dan aan hem hoe jullie kunne zorgen dat hij meer helpt, bijv. afspraken maken over dingen die hij van je over gaat nemen voorlopig. Of dat je het in het vervolg wel vraagt als je hulp nodig hebt en je dan ook aangeeft of het even kan wachten of dat je graag meteen hulp wilt. Wil je meteen hulp, dan moet hij ook meteen helpen. Klinkt heel kinderachtig, maar kan wel irritaties voorkomen en je vriend krijgt een beter idee hoe zwaar je het hebt en hoeveel hulp je dus nodig hebt. Waardoor hij misschien ook wat meer uitzichzelf gaat doen.

Bovenstaande is een reactie op wat ik in jouw verhaal aan voorbeelden heb gelezen. Duw misschien is mijn reactie niet helemaal passend op de gehele situatie.

 

oh en je hormonene spelen ook echt een rol hoor, maar dat is iets waar jullie beide rekening mee moeten houden. Voor jouw houd dat is, dat je beseft dat je dingen nu wat heftiger ervaart dan dat je ze 'niet zwanger' zou vinden. Hij moet gewoon iets meer rekening met jouw houden en met het feit dat je nu gevoeliger bent

 

Hihi idd..je kan best zelf je buik insmeren toch?? Kan je gewoon bij neem ik aan

Hier al vanaf week 11 ernstige BI. Harde buiken vanaf week 20 waardoor ik smiddafgs verplicht moet rusten. Nu zwangerschapsdiabetes erbij incl de insuline.

Dus ik ben ook een beetje aan de kwakkel.

Mijn man doet alles naast zijn fulltime baan, verantwoordelijke functie en lange werkdagen..daarbij hebben we een zoontje van 3 en drie honden en drie paarden.

Man MOET alles doen, ik kan het niet. En hij doet het wel, is ook heel ongerust om me, maaaaaar op het moment zelf dat hij bezig is met het hh of de verzorging van de dieren is het ook alleen maar gemopper en een kwaaie kop hoor..

Ik heb geleerd mezelf dan lekker terug te trekken, is de klus achter de rug is hij weer vrolijk.

Mijn taakjes zijn : aanrecht schoonhouden, tafel schoon en opgeruimd houden, alles op sta hoogte stofvrij houden. Derest doet manlief. Ow was opvouwen kan ik ook nog wel en koken.

 

Meis,

Wat rot dat je in deze situatie zit. Ik herken wel wat punten die je noemt als ik naar mijn eigen relatie kijk. Onze zwangerschap was ook ongepland en ondanks dat we er nu beide aan gewend zij en volledig voor willen gaan merk ik dat hij ook erg gesteld is op z'n vrijheid.

Ik laat hem deels zijn gang gaan. Lekker genieten van de tijd met zijn vrienden nu het nog kan en dat doe ik ook met mijn vriendinnen, ook al ga ik natuurlijk niet stappen. Lekker een kopje thee drinken op het terras is ook prima.

Ik ben het er wel mee eens dat hij je gewoon moet helpen als je het lichamelijk zwaar hebt en er voor je moet zijn. Ik zou hem hier dan ook zeker op aanspreken. Is er misschien geen mogelijkheid om tot een compromis te komen? Jullie plannen vaste momenten in en hij plant vaste momenten in voor zijn vrienden. Dan hebben jullie allebei wat jullie willen.

Ik vind het rot voor je dat jij je alleen voelt. Hij zal zich wel moeten realiseren dat als jullie kleine man dadelijk geboren is hij zich fulltime voor jullie in zal moeten zetten.

Veel sterkte en vergeet vooral niet te genieten!

 

Rot dat je je zo voelt.

Voor een man verandert er natuurlijk ook een hoop, er zal een hoop op hem af komen en heeft misschien het idee dat hij al zijn vrijheid op moet geven. Zijn reactie kan dan zijn van: ik ga nu op stap, nu kan het nog.
En hij voelt niet wat jij voelt, en inleven in een zwangere vrouw is nou eenmaal lastig voor een man. Misschien weet hij gewoon niet wat hij moet doen en doet hij dan maar liever niets, dan kan hij ook niets fout doen.

Jijzelf hebt natuurlijk ook met hormonen te maken, waardoor je aan alles kan gaan twijfelen. Probeer iets rationeler te zijn, en ik zou met hem een gesprek aan gaan wanneer jij je stabiel voelt en wanneer hij nuchter is, dat zal een hoop verschil maken.
Zeg hoe jij je voelt, maar verwijt hem niet direct iets, dan voelt hij zich niet in een hoekje gedrukt en heb je meer kans dat hij zijn best zal doen.