Hoi hoi allemaal! Ik zit in een nogal moeilijk situatie, ik ben niet echt alleen, maar zo voelt het dus wel. Het zal een lang verhaal worden (let niet op de spelfouten ik ben namelijk licht dyslectie). Mijn verhaal: Ik heb mijn vriend 3 jaar geleden leren kennen in Spanje, en het was echt liefde op het eerste gezicht. Vanaf dag 1 constant samen, alles klopte gewoon. Maar ik moest helaas weer terug naar Nederland, ben daarna nog een keer terug naar hem gegaan, en we hebben er toen voor gekozen om samen iets op te bouwen. We wisten allebei dat het niet makkelijk zou zijn, want je kan niet ff spontaan langskomen haha. Maar alles ging heel erg goed, ik ben zelfs voor bijna een jaar bij hem gaan wonen. Maar het was voor mij heel moeilijk me plek te vinden in Spanje, ik ben namelijk slechtziend, en in Nederland word je dan heel erg goed gesteunt en geholpen door verschillende hulporgansaties. Zowel bij je thuissituatie (huishouden etc) als op het gebied van werken. In Spanje is dat totaal niet zo. Daar laten ze je aan je lot over. En ik ben niet iemand die hele dagen thuis kan zitten, ik moet wat te doen hebben anders word ik er heel erg ongelukkig van. Dus we hebben besloten om samen een leven op te gaan bouwen in NL. We waren al een tijdje bezig met mijn vriend zijn spaanse verblijfsvergunning. (die hij inmiddels ook heeft) Vorig jaar raakte ik zwanger, deze zwangerschap is helaas met 16 weken mis gegaan. Maar ik zat toen al in Nederland en me vriend nog in Spanje, en hij mocht Spanje nog niet verlaten. Dus ik moest die klap min of meer alleen verwerken. (wel hele lieve ouders die er voor me waren) Eind vorig jaar heeft mijn vriend eindelijk zijn verblijfsvergunnig voor 5 jaar gekregen. Dus hij is gelijk hierheen gekomen voor 3 maanden. Wij hadden verwacht dat het omzetten van een Spaanse verblijfsvergunning naar een Nederlandse vergunning geen probleem zou zijn. Dus wat rond geinformeert, blijkt dus dat het heel ingewikkelt is en de kans dat hij geweigert wordt groot is. Maar ik ben in de drie maanden dat hij hier was weer zwanger geraakt, wij allebei helemaal blij, (ik ben 26 en hij 30). Nou is het qua een verblijfsvergunning hier krijgen opzich niet zo moeilijk, als wij trouwen in spanje. (trouwen stond al een jaar op de planning maar wij wilde wachten tot hij zijn papieren had). Daar zijn wij nu dus ook mee bezig om het te regelen. Maar omdat hij uit India komt duurt het weer ff voor zijn geboorteakte etc in Spanje zijn enzo. Ik ben inmiddels 16 weken zwanger en alles goed super goed moet de baby, maar ik krijg steeds meer het gevoel alles in me eentje te moeten doen (voel me er rot om om het zo te zeggen, wil hem niet afschilderen als een egoist ofzo). Hij gaat soms heel makkelijk met dingen om, en heb soms echt het gevoel dat hij niet doorheeft wat er allemaal omheen komt kijken. Hij is 30 maar gedraagd zich soms echt nog als een 20 jarige. We hebben afgesproken dat hij zoveel mogelijk zou sparen, maar tot nu toe zijn er telkens dingen tussen gekomen waardoor hij nog niks gespaard heeft. Ik moet het doen met 900 in de maand. En ik krijg het wel voor elkaar om te sparen. En als ik hem dan soms hoor vraag ik me af of hij het wel door heeft. Ik heb het hier ook met hem over gehad maar hij doet er dan heel luchtig over dat het allemaal wel goed komt. Het gaat mij niet zo zeer om het sparen zelf, maar meer om het laten zien dat hij het serieus neemt. Maar buiten de belangerijke zaken zijn het ook de kleine dingentjes die soms erg moeilijk zijn, Ik heb bijvoorbeeld tot gister aan best in angst geleefd omdat mijn vorige zwangerschap met 16 weken is mis gegaan. En kon daar ook erg emotioneel van worden en dan had ik ook hem niet in de buurt om ff bij uit te huilen of steun te krijgen. Tuurlijk bespreek je die dingen wel via skype en telefoon maar daar heb ik toch niet veel aan. Ik spreek hem vaak maar een uurtje per dag en als ik dan een emotionele dag heb, kan ik me aan alles irriteren (voel ik me ook weer schuldig naar hem toe). Ik weet ook dat hij op zijn manier zijn best doet maar voor mij voelt het soms niet zo. Het maakt het allemaal zo ingewikkelt, ik ben in de relatie zelf heel gelukkig met hem, maar ik voel me heel vaak heel alleen en weet ook niet wat ik met de hele situatie aan moet. De ene dag denk ik bij mezelf het komt helemaal goed en de zaken hier zijn toch goed geregeld, en de andere dag denk ik, hij bekijkt het maar en ik ga het wel in me eentje doen. (ook al is dit natuurlijk niet wat ik wil) Sorry voor het lange verhaal, maar het is moeilijk de situatie goed uit te leggen in het kort. Het lucht lekker op om het op te schrijven, en ik wil iedereen bedanken die de tijd en moeite heeft genoemen om mijn verhaal te lezen. Ik wens jullie een fijne avond toe, groetjes
Hey meid, Ik heb je verhaaltje gelezen en ik moet zeggen dat ik het heel erg knap van je vind dat je dit allemaal kan doorstaan. Je vriend is dus niet hier in Nederland, maar zit nog in Spanje. Het is zeker niet makkelijk om tijdens je zwangerschap je vriend niet in de buurt te hebben. En natuurlijk heb je die onzekerheid gehad tot deze weken, omdat het de vorige keer fout is gegaan. Het enige wat ik je kan zeggen is dat het een heel proces kan zijn om je mannetje hier te halen, en dat ik het snap dat je je daardoor zoveel alleen voelt. In feite ben je ook maar alleen ( want je vriend is niet hier ) Ik wil je een hele fijne zwangerschap wensen, en geef de moed niet op. Je bent gelukkig met je vriend, en tijdens je zwangerschap ben je gevoeliger voor de veranderingen. Sommige dingen begrijpen mannen niet. Dus blijf vechten om je vriend hier te krijgen zodat jullie samen van een gezinnetje kunnen genieten. Je weet waar je het voor zal doen, en ik denk dat je veel ongelukkiger wordt als je besluit alleen verder te gaan. Als je relatie niet goed was zou ik zeggen, ga voor jezelf en je kindje, maar dat is in dit geval niet zo. Je hebt niet voor niks gekozen om met hem een gezin te beginnen... dus meid! Volg je hart. En ik wens je een hele fijne zwangerschap.
super lief van je !!! en je hebt ook helemaal gelijk, zo denk ik zelf ook wel maar ik heb van die dagen pfff. haha zeker als je dan ook nog is moe ben en niet alles loopt zoals ik wil. Heel erg bedankt voor je lieve reactie!