Het is misschien een hele domme vraag, maar wat doe ik met mijn wakkere baby? Mijn zoontje is nu 11 dagen oud en na iedere voeding zeker 30-45min wakker en alert. Hij kijkt dan met zijn prachtige ogen in het rond. Ik heb dan steeds het gevoel dat ik me in die tijd met hem bezig moet houden, tegen hem praten, naar hem kijken, beetje kroelen etc. Maar soms vind ik dat moeilijk. Dan wil ik ook graag even iets voor mezelf gaan doen, iets lezen, op internet, douchen. Maar dan kijk ik in die blauwe kijkers en voel ik me verschrikkelijk schuldig... Dat ik mezelf dan misschien even liever verkies boven hem. Ik had nooit gedacht dat ik me zo zou kunnen voelen, dacht dat je als kersverse moeder niets liever wilde dan aandacht geven aan je kind en met hem bezig zijn... Is dit iets wat jullie herkennen?
Ik hield mijn dochter wel altijd bij me, zeker als ze wakker was. Heb je geen draagdoek? Daar kan je hem ook indoen en dan dingen voor jezelf doen en van hem genieten tegelijk. Heb je niet genoeg tijd voor jezelf gedurende de dag dan dat je dit zo ervaart? Ik deed meestal iets voor mezelf als mijn dochter sliep en dat deed ze nog erg veel in het begin. Het is overgins normaal dat je dingen voor jezelf wilt doen, had ik ook zeker in het begin. Je wilt toch automatisch je eigen ik weer een beetje terug vinden enzo, daarbij komt veel tijd voor jezelf kijken. Geef hier ook gewoon aan toe als je er behoefte aan hebt, een happy mama is de beste mama.
Ik herken het wel. Mijn zoontje is nu bijna twee maand. Wat ik na de voeding vaak doe is dat we samen even lekker "tutten", daarna alleen in de box (met mobiel!) en daarna naar bed. Zo kun je lekker "tutten" en kan de baby zich ook even alleen vermaken.
Na het voeden, nog zo'n 45 min wakker is toch niet lang? Ik zou lekker tutten en zo langzaam aan, als je merkt dat hij moe wordt weer lekker in zijn bedje stoppen. Dan heb jij de tijd voor jezelf daarna.
Mezelf nog even aanvullend: Niets liever dan de hele wereld wilde ik een kindje. Na drie jaar was ik eindelijk zwanger en nu is mijn zoontje er dan! En nu hij er is wil ik ook graag even "me-time" dus zonder hem. Lekker tegenstrijdig is dat natuurlijk, heb je eindelijk dat wat je ontzettend graag wilt, wil je weer even lekker alleen zijn. Misschien dat je dat ook wel een beetje bedoeld, even iets voor jezelf. Volgens mij hoef je je daar niet schuldig over te voelen. Lijkt mij normaal! Dat zegt namelijk niks over hoe veel jij van je zoontje houdt. En als je lekker opknapt van even iets voor jezelf doen is dat voor je kindje ook beter!
Dat gevoel herken ik wel 5 jaar moeten wachten.. En stapeldol op onze zoon. Maar zeker de eerste 6 maanden heel erg moeten wennen aan mn eigen ding plannen en soms ook weer moeten laten omdat q me nodig had.. Draagdoek hielp hier een aardig eind in mee om tot rust te komen..
Ik wil je toch iets anders adviseren: begin alvast met wennen dat de tijd voor jezelf steeds minder gaat worden. Nu is je baby klein en slaapt nog best veel. Dat gaat steeds minder worden. Hij zal minder gaan slapen, en meer aandacht vragen in de wakkere tijd. Probeer juist jezelf aan te wennen dat je de 'eigen' dingen doet als het kind op bed ligt, en dat op die manier ook gaat plannen. NU is dat nog heel veel, dus kan me niet voorstellen dat je dan nog eigen tijd tekort komt, want deze gaat nog meer achteruit dadelijk
Ik herken dat wel hoor! In het begin had ik dat nog niet zo want M. sliep eigenlijk de hele dag, haha. Maar nu hij ouder is is hij vaak 1,5 uur wakker tot zijn volgende slaapje en ben dan ook wel eens aan het denken wat ik moet doen. Ik ben echt niet de hele tijd met hem aan het tutten hoor! Hij kan zich heel goed vermaken in de box en dan ga ik wat voor mezelf doen. Wat ik ook vaak doe is hem op een deken op de grond leggen met wat speeltjes en dan ga ik naast um zitten en bijv. een boekje lezen of computeren. Tussendoor speel ik dan met hem. Werkt perfect!
Hallo allen Bedankt voor jullie reacties. Fijn om te merken dat ik niet de enige ben die hier een weg in probeert te vinden. Ik denk dat het ook nog een heel stuk onzekerheid is. Het is maar raar, je hebt een kinderwens sinds je klein bent, moet via de mmm om die wens in vervulling te laten gaan dus er hartstikke intensief mee bezig. En dan is je zoontje er, en dan weet je gewoon niet wat je moet doen... Maar ik ben gesterkt door jullie verhalen, nogmaals dank!!
Ik herken dat wel! Soms weet ik gewoon niet wat ik met die kleine smurf aan moet. Nu met de tweede ben ik wel makkelijker geworden en leg ik hem best eens in de wipper met een speelboog of in de box met een mobiel toen hij jonger was. Wat ik met de oudste altijd deed was hem het hele huis doorslepen in zijn wipper terwijl ik mijn dingen deed. Hij ging mee in de badkamer als ik douchte, mee naar zolder om de was op te hangen, op de oprit de auto uitstofzuigen enzovoort. Hij was wel een baby die moeilijker alleen kon zijn dan mijn jongste.
Ik herken het ook, maar hier sliep mijn dochter de eerste tijd erg slecht, dus even douchen ging niet zomaar. Nu ga ik ook wel eens douchen als ze in de box speelt ofzo. Je moet echt even wennen aan je nieuwe leven en het nieuwe ritme.
Hihi herkenbaar! Ik vrees voor de periode dat Simone helemaal niet meer wil slapen overdag, dan kom ik helemaal nergens meer aan toe Mijn verlof heb ik als lekker rustig ervaren, ik heb echt uren met kindlief op de buik tv zitten kijken. Heb er alweer helemaal zin in
Ik had het in het begin ook, even douchen kon hier ook niet zomaar. Nu knuffel ik lekker met haar na de fles, zet haar op schoot en lekker lachen en praten, daarna even in de wipstoel/box en als ze moe word weer naar bed.. hier kan ze zichzelf heel goed vermaken trouwens
Herkenbaar. Ik vond het juist de bedoeling dat ze wakker bleven na een voeding (dat liep op tot maximaal 2 uur na enige tijd). Dit was de tijd dat we knuffelden maar wat later natuurlijk ook spelen op de grond. Een kind amuseert zich ook prima in de box of even op de grond terwijl jij de vaatwasser inruimt (ik zeg maar wat). Je hoeft echt niet de hele tijd met de baby op de arm te zitten. Gewoon doen waar jij je goed bij voelt. Ik deed heel vaak fitnessoefeningen terwijl ik lekker aan het kletsen of zingen was tegen mijn baby.
Zo fijn om jullie ervaringen te lezen... Het gaat hier al beter hoor! Zeker nu de voedingen niet zo lang meer duren en ik mobieler ben begint zich een ritme af te tekenen. Verschonen, voeden, even lekker kroelen/knuffelen, even in de box totdat hij (bijna) in slaap valt, en dan z'n bedje in. Het was denk ik gewoon nog te onwennig toen ik mijn vraag stelde...
Is niks mis mee hoor even tijd voor jezelf inplannen.. Ik kan het niet...ik kon in het begin de kleine niet los laten. Droeg hem altijd bij me in de draagzak, et n hij begon ook echt te huilen als ik hem weglegde. De eerste 10 weken ongeveer sliepen we zelfs samen de kleine en ik....hij sliep alleen op mijn borst... Ik lag op een eenpersoonsbed ..en dat ging perfect. Het ledikantje was veeeeel te groot voor hem. Uiteindelijk ben ik hem in de kinderwagenbak op de grond naast mijn bed gaan leggen en ik mijn hand op zijn buikje houden. Zo heb ik dat omgebouwd tot naar het ledikantje en hij staat nog altijd naast mijn bed. Ik werk 2 of 3 nachten per week in de zorg, alle dagen dat ik vrij ben wil ik bij mijn kids zijn. Gevoelsmatig wil ik gewoon niks zonder ze doen. Nu pas ben ik zover dat ik savonds wel iets zou kunnen doen omdat ze dan lekker in hun bedje liggen te slapen. Zou kunnen zeg ik, ik heb totaal de behoefte niet. Als mijn moeder hem een poosje op schoot heeft gehad, denk ik, nou wil ik hem wel weer terug.... De avonden zijn voor mezelf. Kids gaan om 1900 slapen en dan is de avond echt voor mezelf. Dan kruip ik achter de pc, tv, goed boek (en dat vaak nog in bed lekker naast de kleine), kijk een film met mijn man ...