Wat rot zeg, vooral als je zelf bepaalde dingen wil weten over een situatie of als je de intentie had om het "te redden" zoals jij t beschrijft... Dat zou ik ook niet trekken overigens. Sommigen dingen waren wel pijnlijk. Voor hem, maar ook voor mij... Maar ik heb oa. in de eerste relatiesessie wel geleerd dat je sommigen gedachtes/ meningen van anderen soms moet Laten voor het is. Met andere woorden, ik heb vaak de neiging om me te verdedigen of om het tegen te spreken, maar ik respecteer nu dat zijn gedachten over de situatie er ook mag zijn.... Ook als ik het er niet mee eens ben. Dat geldt andersom natuurlijk ook...
Ik heb net als jij wel hulp gezocht, anders kom je er echt niet uit. Wat voor ons hielp, was de afstand die was ontstaan accepteren, even jezelf ruimte geven, de ander bijna negeren leek wel. Daarna stapje voor stapje de gevoelens voor de ander weer toelaten. Maar ze dan wel uitspreken, en stilstaan bij de relatie met elkaar. Dus een beetje positief omdenken. Niet denken; ik houd van hem, maar hij heeft dit en dat gedaan. Maar steeds stilstaan bij wat je voelt, waarom dan, en kun je er nu wat mee....
Hmm .. Das misschien een goede tip. Accepteren dat het nu gewoon even klote is... Maar het frustreert ons beiden. En ik ben ondertussen bang dat hij weer naar die ander rent omdat het hier even niet "leuk" is en we vaak ruzie hebben en ons seksleven nu ook even down is, ..volgens hem is het allemaal onzin, hij is helemaal niet met haar bezig zegt tie...maar ja, dat dacht ik de vorige keer ook...
Is dat een realistische angst? Welke vorige keer precies? Want ik denk zelf nog steeds, dat die 'afspraak', waar hij mee akkoord is gegaan, maar waar hij niet heen is gegaan, 'gewoon' een stomme fout was, maar niet gebaseerd op (lust)gevoelens of zo...
Sinds oktober, toen bleek er tegen mij gelogen te zijn over iets groots (geen andere vrouw oid) Vertrouwen was beschadigd en begin november gebeurde er opnieuw iets achter mijn rug om waar ik een hekel aan heb .. Toen was het vertrouwen echt helemaal stuk en vele ruzies. Ik moet zeggen dat ik vreemdgaan echt niet had kunnen verwerken, ik heb met dit al zo'n moeite.. Maar mijn vriend doet enorm zijn best en dat waardeer ik. Het wordt al een stukje beter. Maar vertrouwen herstellen is 1 van de moeilijkste dingen waar vooral veel tijd in zit, ten slotte is haast alles in een relatie gebaseerd op vertrouwen. Niet alleen wat vreemdgaan betreft maar ook bijvoorbeeld geldzaken (zoals bij mij )
Jeetje Veera, dat klinkt ook heftig! Natuurlijk is alles gebaseerd op vertrouwen... Maar hoe ik t terug krijg!? Ik zou t niet weten, daarom oa ook die relatietherapie. Fijn dat je man ook z'n best doet, maar dat mag ook wel na een leugen (welke dan ook) @ladyxochi : ik bedoel de vorige keer voor t vreemd gaan. Hij had tenslotte toen wij uit elkaar waren al ff met haar gedateerd en uiteindelijk kwam het met ons, toen is ie ook duidelijk naar gaar geweest. Totdat het toch weer "gezellig" werd op kantoor en van t een het ander kwam... Was voor die tijd natuurlijk onzeker, want ik wist dat ze elkaar weer zagen op t werk en dat ze af en toe appten. Maar hij bleef volhouden dat er niks was... Je ziet t ... Daarna is ie gewoon vreemd gegaan... Dat bedoel ik dus met "dat dacht ik de vorige keer ook"
Straks stookt ze jou tegen hem op Jij verlaat hem en ondertussen start zij een relatie Ik zou nooit met zo'n vent samen willen zijn. De basis is weg..het vertrouwen. .jammer voor jullie kind maar daar moest hij eerder aan denken. . Daarnaast vind ik jou ook wel makkelijk dat je toen hij nog getrouwd was een relatie startte met hem. . Ook al zou hij gaan scheiden wellicht.. Hoe dan ook. Ik wens je veel wijsheid toe. En hoop dat je de juiste keuze zal maken..
Dankje! De hele basis is inderdaad weg, vandaar ook veel ruzie. We kunnen geloof ik niet met elkaar, maar zonder elkaar is ook geen pretje . Dus vandaar die therapie. En ja, als ik het over kon doen had ik het allemaal anders gedaan, zeker nu het mij zelf is overkomen... Maarja, het is geen excuus maar ik was jong en onbezonnen, hartstikke verliefd en ja... Dan doe je hele domme dingen. Maar ik geef je gelijk hoor, ik zou het geen tweede keer zo doen...
Hee... Nieuws vanuit hier. Toch maar de knoop doorgehakt, was inderdaad niet meer te doen thuis... Relatietherapie gestart maar eigenlijk heel snel weer gestopt omdat ik merkte dat t gewoon anders was tussen ons. Iets was er weg... Het heeft even geduurd voor ik dat mentaal kon trouwens, maar het was gewoon "op". Kan tenminste wel zeggen dat ik er alles aan gedaan heb, ook voor ons kleintje. En hij? Hij dacht ook dat we niet meer gelukkig konden worden samen (n.a.v mijn gedrag weer)
Heb vooral meegelezen maar zie nu je berichtje en wil je een digitale knuffel geven. Sterk om toch deze beslissing te nemen en heel veel sterkte en succes gewenst in de komende tijd. Hopelijk kunnen jullie voor jullie kindje de zaken goed samen regelen.
Dankjewel. Voor de kleine hoop ik het inderdaad ook! Natuurlijk heb ik ergens wel een beetje verdriet, maar het voelt vooral als een opluchting allemaal en sta volledig achter m'n keuze.
Heel veel sterkte meid! Ik zit nog steeds in t scheidingsproces en vind het af en toe best pittig. Ik heb een vriendin die me af en toe heerlijk laat gal spuwen en die er dan zelf nog n schepje boven op doet. Dat relativeert enorm!! nogmaals sterkte!
Ja dat hebben we zeker ook nodig. Ik zit nu in de fase dat t me eigenlijk allemaal niet meer interesseert wat en met wie hij het doet. Hij is al de hele dag weg en nog steeds (wonen momenteel nog in t zelfde huis) en hij is vast bij haar denk ik... Weet t niet zeker... Maar m'n gevoel heeft er nooit echt naast gezeten. Ze mag de afgelikte boterham hebben . Ben niets eens boos eigenlijk, eerder emotieloos naar hem (tot nu toe) dat betekent dat je er echt klaar mee bent, toch
Ik was de ene keer onverschillig, een andere keer boos en een volgende fase weer intens verdrietig. T blijft een rollercoaster. Zoek ook hulp voor jezelf! Er zijn periodes waar ik overloop van woede. Een hypnotherapie sessie doet dan wonderen 😊
Zeker! Haha goeie tip. Tot nu toe alleen verdrietig dat t ons niet is gelukt voor de kleine. Maar een ongelukkige mama heeft ze ook niks aan. Denk ergens dat ze t ook wel aanvoelde ofzo, dus ben er van overtuigd dat ik dit het goede is. Ben er tot nu toe echt oke mee...... Hoop snel een huisje voor ons zelf te vinden. Hoe is het contact tussen jullie trouwens?
Hij woont op dit moment niet meer hier. Ik zie hem maar weinig. ( de kids zien hem 1x per 2 weken. ) ik vind t wel prettig zo. Heb contact met hem over de kids en de mediator op dit moment maar kan niet wachten tot het contact slechts nog over de kids gaan.
Dat kan ik me voorstellen. Hoop dat wij onze dingen ook snel geregeld hebben en dan alleen nog maar "zakelijk" contact hebben. Had gedacht dat ik het nooit zou kunnen trouwens, maar ben er oke mee.. En je man? Nooit spijt gehad van alles in de zij dat hij je terug wilde na alles wat er gebeurd is?
Dikke knuffel iweks! Ik wens je alle kracht toe en vooral heel veel liefde van en voor mensen die jou wel verdienen!