Ik heb er lang over nagedacht om dit hier zo te vertellen, maar aangezien er naast mijn moeder en mijn vriend zelf niet echt iemand is met wie ik er persoonlijk over zou kunnen en willen praten, voelt het toch wel goed om het hier kwijt te kunnen. Toch redelijk anoniem maar tegelijkertijd ook met de mogelijkheid om er iets over kwijt te kunnen en misschien advies te krijgen. Het gaat over de ex-vrouw van mijn vriend. Zij hebben samen een zoontje, mijn stiefzoontje dus, van bijna 11 jaar. Ik ben nu zo'n 4 en een half jaar samen met mijn vriend, ben destijds voor hem verhuisd van Friesland naar Zeeland en heb er geen moment spijt van gehad. Tussen zijn zoontje en mij klikte het gelukkig vanaf het eerste moment, ik ben dol op het ventje en zie het echt als een verrrijking om zijn 'bonusmoeder' te mogen zijn. Hij is op donderdag, vrijdag, zaterdag en om de week op zondag bij ons, echt de helft van de week dus en dat gaat gelukkig 90% van de tijd erg goed. De ex woont gelukkig vlakbij, in een andere wijk van de stad, dus we komen elkaar niet vaak tegen, maar toch ook dicht genoeg bij school, vriendjes, verenigingen etc., net als ons. Toch heeft het co-ouderschap van mijn vriend en zijn ex al meerdere keren voor redelijk vervelende toestanden gezorgd. En.. natuurlijk horen jullie het alleen van mijn kant, maar meestal is zij de reden. Ik zal jullie een voorbeeld geven, waar ik nu nogal mee in mijn maag zit, een typische actie die precies aangeeft hoe ze is. Gisteravond belt ze op naar m'n vriend, met de volgende vraag; ze wil graag volgend jaar ergens in april met haar vriend en zoontje een vakantie/rondreis boeken in Turkije. Alles goed zover.. Maar het volgende komt er al gauw achteraan; dus niet in een schoolvakantie... dus zoontje moet een week vrij van school in een pittige (groep 7) schoolperiode en of mijn vriend daar dan toestemming voor wilde geven. Als reden gaf ze dat zij en haar vriend nog niet wisten of ze tijdens de vakanties wel vrij zouden kunnen krijgen en dat zo'n soort vakantie in het hoogseizoen wel erg duur waren!! Ze was van plan het de volgende dag op school te vragen en ging er min of meer van uit dat het wel zou lukken om daar toestemming te krijgen (D'UH!!) Ze had het al 2 weken voor zoontje stilgehouden maar had het nu toch maar verteld dat ze dat van plan waren. Nou ja.... mijn klomp brak meteen toen ik het hoorde en mijn vriend wist ook niet wat ie hoorde. Hij zei dat hij erover na zou denken en er op terug zou komen. Ik moest in eerste instantie erg hardop lachen want dacht dat ze iets had gedronken of zo... iedereen weet toch dat je niet zomaar voor zulke dingen je kind van school kunt houden?! Nou, blijkbaar zij niet dus. Mijn vriend en ik praatten er even over en waren het gelijk eens dat hier geen sprake van kon zijn natuurlijk. Het gaat hartstikke goed op school met X (zoontje ) maar dit kan dus gewoon niet, in geen enkel opzicht. Lekker zou dat zijn, dat iedereen die niet vrij kan krijgen in de schoolvakanties zijn kind maar van school pleurt en ermee met vakantie gaat wanneer het maar uitkomt! Afijn, mijn vriend besloot om vanochtend maar even met haar te bellen en het uit te leggen en het leek alsof ze het begreep. Maar nu komt het dilemma van mijn vriend; dit moet natuulijk ook weer worden verteld aan X.... en die zal hoe dan ook teleurgesteld moeten worden en dan is het net of is mijn vriend de boeman en dat stuit hem natuurlijk tegen de borst. Hij zei dat ze het eerst maar eens moest vragen op school (want wij weten natuurlijk dat ze daar een keiharde 'nee' op haar request krijgt) maar dat hij er niet mee instemde onder schooltijd. Als het een vakantieperiode zou zijn geweest, prima, maar niet juist dan. Logisch toch? Als ze nu zo nodig precies dan met vakantie wil, dan kan ze toch gewoon samen met haar vriend gaan? Dan kan X die week toch gewoon bij ons zijn? Dat had hij dus gelijk voorgesteld en daar ging ze zonder al te veel geaarzel wel mee akkoord. Dit soort acties zijn dus typisch voor haar. Zij en haar vriend werken beide een beetje onregelmatig, hoewel.. volgens mij valt dat ook nog wel mee. Haar vriend vaart en is 1 week thuis, dan weer een week weg. Zij werkt in een babywinkel (ook nog zo'n verhaal , ze wil zich dus nu overal tegenaan bemoeien bij ons) en werkt dus meestal de zaterdag. Als er iets moet worden gepland voor X, vakanties, vrije middagen, wisselweekenden van haar vriend.... wij zijn altijd degenen die ons aan hun schema moeten aanpassen. Dat is heus niet erg (meestal), maar voor ons is het dus heel lastig om 's weekends iets te plannen. Mijn familie woont in Friesland en als we daar eens heen willen en vragen of we een weekendje kunnen wisselen met hun, is dat echt altijd een heel gedoe. X kan niet altijd mee namelijk, door verschillende omstandigheden, dus dan gaan we met z'n tweetjes en dat zorgt altijd voor toestanden bij haar. Nou ja... ik baal er gewoon verschrikkelijk van dat zij altijd met zoiets de aandacht weet op te vragen en altijd alles gedaan krijgt wat ze wil. Want, hoe je het ook wendt of keert, volgend jaar april gaan ze met vakantie, met of zonder X en dat betekent weer dat wij weer naar haar pijpen kunnen dansen, X is 'gewoon' hier dan, en hoewel ik het fijn vind dat hij er is, ik hecht ook waarde aan tijd met mijn vriend samen. Aangezien we straks in februari een kleine krijgen, hebben we dan ook zo tijd met ons drietjes en vanzelfsprekend met zijn viertjes nodig. Ik maak me nergens zorgen over, zie nergens tegenop m.b.t. de bevalling (behalve de gezonde zenuwen ) en het zorgen voor de kleine straks, maar ik weet zeker dat we nog het e.e.a. kunnen verwachten van 'mevrouw' en dat ben ik zo zat.... Ik weet ook niet goed hoe ik hier in moet staan naar mijn vriend toe, ik bedoel het zijn strakjes allebei zijn kindjes en hoewel ik het een heerlijk ventje vind, ik zie ook zijn moeder in hem en weet dat zijn moeder het ons nog vaak moeilijk gaat maken straks en daar krijg ik steeds meer moeite mee. Ik ben altijd de 'lieve' hier, hou me altijd wijselijk op de achtergrond en bemoei me zo weinig mogelijk met hun afspraken, nu vooral nog omdat X hun zoontje is, maar strakjes als de kleine er is, weet ik niet of ik me altijd stil kan houden. Dan gaat het namelijk ook mij en ons kindje aan. Toch? Pfff.. lang verhaal, snorry. Zijn er meer meiden in zo'n soort situatie en wat moet ik hier nu mee volgens jullie?
vervelend en ik begrijp je heel goed... heb zelf ook te maken met een ex en de zoon van mijn man en haar... zij kan ook zo heerlijk alles verdraaien in haar voordeel... maar ik bemoei me daar niet mee dat is iets tussen mijn man en zijn ex... ik zorg er alleen voor dat het contact tussen mij en mijn mans zoontje goed is en dat hij hier graag komt... wat zijn moeder allemaal vind en wil is niet mijn probleem... probeer het een beetje los te laten en bespreek dit ook eens met je man... hij is degene die dat soort keuzes moet maken voor zijn zoon.. als jullie straks een kindje hebben dan heb je nog niets te maken met hun afspraken lijkt me... ook kan het helpen dat je je eens verplaatst in je man... stel dat jij hem was... hoe zou jij bepaalde reacties dan vinden en ervaren? vaak kom je dan tot een bepaald inzicht en handel je daar ook goed na.... mijn man en ik zijn nu 5 jaar samen en hebben 2 pracht dochters samen... zijn zoon komt hier om de 2 weken een weekend en alle vakanties de helft... mijn man is dan zo gelukkig en dat maakt mij ook gelukkig... ik hou van hem en alles wat bij hem hoort en dus ook zijn zoon... heb hem nooit als "teveel" gezien maar echt bij ons gezin... a.s vrijdag komt hij weer een halve week... wens je toch veel sterkte met alles want het is soms best moeilijk een samengesteld gezin te runnen.. je weet op een gegeven moment niet meer of je je er nou wel of niet mee moet bemoeien...
Wat een vervelende situatie. Kunnen jullie niet eens om tafel gaan en dan ook jullie kant duidelijk uitleggen? De ex van je vriend zal toch moeten begrijpen dat als jullie kindje er straks is dat ze zich toch echt aan het 'schema'moet houden.
Heel begrijpelijk je verhaal!! heb ook (nu ex) een vriend gehad die al een zoontje had bij een ander (meisje) zij was 16 toen ze beviel toen ik met mn ex ging was dan ventje 1 jaar. echt een schat van een jongen, noemde mij ook stiefmama. Maar die moeder pfff.. wij moesten ook altijd maar naar haar pijpen dansen, belde continu naar de huistelefoon.. stond zelfs een x onverwachts aan de deur omdat ze wilde zien hoe wij erbij zaten. ik ben heel vaak in conflict geweest met haar, maar op een gegeven moment (met heel andere omstandigheden) kon ik daar niet meer tegen en heb ik de relatie beeindigd na 2 jaar. hij is ook hierna weer terug gegaan bij haar (hoe makkelijk ben je) Maar ja jullie krijgen nu zelf een kindje.. dus ik vind dat jij ook wel recht van spreken heb. Het zijn altijd maar de mannen die naar de "moeders" pijpen moeten dansen. dat vind ik niet terecht. Ik vind dat je dit wel bespreekbaar kan maken.
Bedankt voor jullie reacties! Om de tafel gaan met zijn allen is lastig... ik kan het niet goed uitleggen, maar ze is echt behoorlijk onredelijk soms en hoewel ik mijn vriend altijd steun en het beste voor heb met hem en zijn zoontje, ik kan en wil me niet altijd mengen in hun strubbelingen of afspraken. Wij zijn hier altijd heel erg duidelijk, maar ik kijk tegen sommige dingen toch echt anders aan dan mijn vriend. Dat is logisch, hij blijft te maken houden met zijn ex en moet omwille van zijn zoontje er toch het beste van maken en daar sta ik helemaal achter, hoewel ik soms mijn bedenkingen heb over de manier waarop, want het komt er meestal op neer dat wij ons moeten schikken en dat vind ik niet altijd even fair. Ik hou echt zielsveel ook van mijn stiefzoontje hoor en zou hem voor geen goud willen missen, laat dit duidelijk zijn!! Zijn moeder is degene met wie ik (soms) moeite heb, maar misschien is dat inderdaad wel inherent aan een samengesteld gezin. Ik zou alleen wel iets minder 'platgewalst' willen worden door haar en haar wensen/eisen.
Hoi Marjanneke! Ik wil je even een hart onder de riem steken, ik kan me helemaal voorstellen dat je hiervan baalt! Ik zie gelukkig toch een positief puntje aan het hele verhaal, namelijk dat je stiefzoontje al 11 is en dus binnenkort (als alles goed gaat) veel meer een eigen mening zal gaan ontwikkelen. Enerzijds zal hij dan veel meer tegen zijn eigen moeder op gaan staan, kun je zelf direct dingen met hem bespreken en hem deel uit laten maken van de beslissingen. Anderzijds zal hij ook vanzelf (waarschijnlijk) meer tijd voor zichzelf willen hebben, kun je hem al eens een middagje/avondje alleen thuis laten (meer tijd voor jullie twee) en kan hij misschien ook straks eens echt helpen met je kindje. Natuurlijk is de pubertijd ook niet makkelijk en zeker niet in zo´n situatie. Juist daarom zou ik je willen aanmoedigen om voor hem nog even vol te houden, in ieder geval naar hem toe. Hij zal straks snel genoeg doorhebben hoe de verhoudingen zijn, op wie hij kan bouwen en op wie niet. Als ik het zo lees, doe je het fantastisch en dat is best bijzonder. De relatie van je vriend (man?) met z´n ex is iets waar je inderdaad niet zoveel aan kunt veranderen: hij bepaalt hoe ´hard´ hij tegen haar wil zijn. Maar je hebt gelijk als je zegt dat met jullie nieuwe kindje het toch ook heel belangrijk is dat jullie gezin soms voorrang krijgt (en met gezin bedoel ik incl. je stiefzoontje). Misschien kun je voor sommige situaties wat nieuwe regels inbouwen: bijv. afspraken worden ruim op voorhand gepland, vakanties aan het begin van het jaar (heel normaal voor werkende mensen), als jullie iets voor ´haar´ doen, dan moet zij ook een keer flexibel zijn naar jullie toe, etc. Bepaalde zaken kun je misschien zo beter regelen, maar je frustratie zal nooit helemaal overgaan. Daarom: gelukkig dat je stiefzoontje al zo oud is! En probeer je olifantehuid maar nog wat te versterken. Veel succes alvast!
Hier ook stiefmoeder van jongen van 11 en meid van 7 jaar Mijn man en ik hebben samen ook nog eens 3 kinderen Mijn man heeft co ouderschap voor de oudste dus die woont 2 weken bij ons en dan 2 weken bij zijn moeder. mijn stiefdochter blijft altijd bij haar moeder komt alleen elke woensdag eten hier, en verder als ze zin heeft komt ze hierheen en als ze niet wil laten we dat ook..we gaan niet pushen. Mijn relatie met de Ex is alleen gebasseerd op wat de kinderen aangaat. ik sta voledig achter mn man en mn man achter mij dus we steunen elkaar altijd als er iets aan de knikker is met de Ex. Zijn ex komt ook nog steeds bij zijn moeder thuis en we zien elkaar gewoon heel vaak op verjaardagen etc.. in het begin was dat heel erg moeilijk maar ik heb me er bij neergelegd ze hebben nu eenmaal een verleden samen en nog belangrijker 2 kinderen samen en ik vind dat de kinderen nergens om gevraagd hebben. Dus die mogen wij niet onnodig belasten met slechte woorden oid over hun moeder.Wat zij allemaal doet en met wie en hoe moet ze zelf allemaal weten is een volwassen vrouw. maar de kids moeten het gewoon goed hebben hier en daar en daar doen wij het voor verder beperken we zoveel mogelijk het gebabbel met haar omdat ze overal wel iets achter zoekt succes ermee is moeilijk nu en zal altijd wel moeilijk blijven. maar ja je hebt net als ik en net als zovelen een man met bagage gekozen en de rest eromheen krijg je er gewoon gratis en voor niks bij zet hem op en praat met je partner als het je echt dwars zit allemaal.
Ik vind trouwens wel dat je de kinderen niet zomaar van school moet weghouden... maar dat is mijn persoonlijke mening en bedoel er niks kwetsend mee tegen mensen die het wel doen maar ik zou het dus niet doen omdat ik opleiding heel erg belangrijk vind....
Ontzettend bedankt voor al jullie lieve reacties en ik ben blij dat ik niet de enige ben die het wel eens 'moeilijk' vind om met zulke dingen om te gaan. Op dit moment ben ik bang dat de vlam alsnog in de pan gaat slaan want de moeder heeft aan X verteld dat de vakantie niet door kan gaan - nou ja, ze gaan dus nu met z'n tweeën - omdat papa het niet goed vindt. Ze heeft het dus ook niet op school gevraagd hè... maar het gewoon papa in de schoenen geschoven en met dat verhaal kwam X vanmiddag bij ons. Ik vind dit zo oneerlijk tegenover mijn vriend, ik voel me echt lamlendig hierdoor. Mijn vriend heeft geprobeerd het op de goede manier aan hem uit te leggen en dat mama het eerst had moeten vragen op school want dan was hij de schuldige niet geweest maar de school, maar ja, in feite was het kwaad al geschied natuurlijk. M'n vriend heeft haar inmiddels gevraagd om nu maar eens te komen praten want dit is zelfs ons teveel van het goede. Ik ben niet van plan me helemaal afzijdig te houden want het betreft wel mijn vriend en ik wil niet dat hij (en dit is beslist niet de eerste keer) steeds de zwarte piet toegespeeld krijgt. Afijn.... een Wordt Vervolgd verhaal dus...!!
heb het nooit meegemaakt zoiets gelukkig... maar vind wel echt goed van jou dt je wel goed omgaat met de zoontje van je vriend mijn advies ook echt; blijf zo door.. en als je baby ook geboren is ook hem wel leuk bij betrekken.. maar als het jou iets niet bevalt met die ex moet je wel vertellen.. mischien op een rustig manier ... gewoon dat het je niet bevalt dat alles op haar manier gaat en dat niet altijd kan..