De titel zegt het al een beetje: Wie heeft er ook vaker bloed verloren in de zwangerschap? Bij mij is mijn hele zwangerschap super goed en fijn verlopen tot 28 weken. Toen kreeg ik voor het eerst wat bloedverlies. In de ochtend buikkrampen alsof ik ongesteld moest worden. Helderrood bloed, niet zo veel maar van de schrik toch naar het ziekenhuis. Eenmaal daar door de mallemolen, maar niets meer kunnen vinden en alle controles waren goed, dus toch maar naar huis. Ze wisten niet waar het vandaan kwam. Bij 32 weken heb ik heel veel bloed verloren op mijn werk met stolsels en al, de hele wc lag vol, dus ik schrok me echt kapot. In de ochtend voelde ik weer dezelfde krampen als de eerste keer, alsof ik ongesteld moet worden alleen dan een graadje erger (daarbij was ik ook heel erg misselijk die ochtend). Dus weer met spoed naar het ziekenhuis. Daar had ik veel harde buiken om de 3 a 4 minuten. We waren even bang dat de bevalling op gang zou komen. Weer allerlei onderzoeken gehad, met de beeb ging alles goed, maar ze konden weer niets vinden. Allerlei kweekjes genomen, inwendige onderzoeken én ik ben twee dagen moeten blijven in het ziekenhuis met verplichte bedrust. Ook toen weer geen verder bloedverlies gehad dus mocht ik na twee dagen naar huis. Later vertelde de gyn dat ze dachten aan een randbloeding van de baarmoeder. Vandaag werd ik wakker met weer dezelfde krampen dus ik was alweer bang voor een nieuwe bloeding. Wel vond ik het heel raar dat het nu weer 4 weken verder is. Alsof het iets te maken heeft met mijn cyclus. Vanmorgen heb ik alleen een slijmerig propje verloren wat een beetje roze was van kleur. Verder geen bloed. Maar juist omdat er steeds niets gevonden wordt, ben ik het vertrouwen een beetje kwijt in mijn lichaam.... Ik hoor in het ziekenhuis steeds dat er veel vrouwen zijn die dit wel eens hebben en dat ze in 75% van de gevallen niets kunnen vinden. Wie heeft hier ook ervaringen mee? Want ik hoor het in mijn omgeving eerlijk gezegd nooit...en het maakt mij onzeker, ook al weet ik dat het met mijn manneke in mijn buik goed gaat!
Ik heb ervaring met veel bloedverlies. Ik heb tijdens mijn 1e zwangerschap vanaf week 7/8 tot week 14/15 heel veel bloedverloren. Het was een keer zelfs zo erg dat het leek alsof er een kraan open stond daar beneden, de hele handdoek was doordrenkt met bloed. Doodeng! Ik mocht na de eerste bloeding meteen een echo en daar was een hematoom te zien onder het vruchtje. Dit is een soort bloeduitstorting/blauwe plek in de baarmoeder en dit verklaarde het bloedverlies. Ondanks dat ik wist wat het was bleef ik het doodeng vinden. Gelukkig mocht ik als ik onzeker was na een bloeding altijd een echo laten maken. Veel succes, probeer op je lichaam te vertrouwen en luister goed naar je gevoel. Heb je het idee dat het echt niet goed gaat dan moet je gewoon aan de bel trekken.
Ook hier ervaring met regelmatig bloedverlies tijdens de zwangerschappen. Bij mijn eerste zwangerschap vanaf het begin tot eind (mijn bevalling is ook met enorm veel bloed- en stolselverlies begonnen) bloed verloren. Hier is nooit een oorzaak voor gevonden. Wel heb ik meermaals bacterieen in de urinewegen gehad welke via een kweek te zien waren. Wellicht dat het daar aan te wijten valt ? Deze zwangerschap ook al vanaf het begin enorm veel buikkrampen gehad. Deze tweede zwangerschap ook al 3 keer bloed verloren. De eerste keer dachten ze aan de placenta? De overige twee keren kwam het duidelijk van de baarmoedermond af. Alle drie de keren ook in combinatie met zichtbare harde buiken. Sinds 1,5 week ook hier enorm veel last van menstruatiekrampen (onder in de buik en onder in de rug). Tot dusver lijkt de baby het gelukkig goed te maken. Blijkbaar zijn er soms gewoon geen verklaringen te vinden voor bepaalde verschijnselen, helaas voor ons, want het maakt inderdaad af en toe erg onzeker. Ook het gevoel hebben dat je lichaam faalt, dat ken ik. Succes nog met de laatste loodjes!
Hier ook last van bloedverlies tijdens zwangerschap. Met 5wk een heftige bloeding gehad. Bleek een hematoom. Tot een week of 10/11 bijna dagelijks kleine beetjes bloed verloren. Toen stopte dat. Bij de termijnecho bleek dat het hematoom weg was. Met een week of 17/18 weer kleine beetjes bloed verloren. Maar ik had ondertussen al zo vaak bloed verloren, dat ik er niet zo veel aandacht aan schonk. Met 19 wk toch maar vk gebeld en langsgegaan. Zij zei dat het met die termijn niet meer hoort te gebeuren en stuurde me door naar de gyn. Daar bleek dat de placenta voor de bmm ligt, dus ik werd overgenomen door de gyn. Gelukkig stopte het bloeden toen weer. Ik heb pas vorige week (32wk) weer een bloeding gehad. Heb toen een paar dagen in het zh gelegen. Op ctg bleek iedere keer dat het kindje nergens last van heeft. Het bloeden is meer een risico voor mij, omdat een kleine bloeding van de placenta ineens heel heftig zou kunnen worden, waarbij ik te veel bloed zou kunnen verliezen. Ik heb dus injecties gehad om de longetjes sneller te laten rijpen, mocht het nodig zijn dat ze het kindje eerder moeten halen, om te voorkomen dat ik te veel bloed verlies. Ben nu weer thuis, maar mag niet te veel doen. Mag ook niet meer werken enzo. Het is idd opvallend dat de bloedingen bij jou precies elke 4 wk optreden! Heb je het vermoeden dat het iets met je cyclus te maken heeft aan de gyn verteld? Zou ik wel doen! Het gevoel hebben dat je lichaam faalt herken ik niet. Misschien komt dat doordat het bij mij wél duidelijk is wat de oorzaak is. Toch zou ik dat van me af proberen te zetten. Je lichaam heeft je kindje al bijna 36 wk gedragen! Als het nu ter wereld zou komen, heeft het supergoede overlevingskansen en ook de kansen op complicaties zijn helemaal zo slecht niet met deze termijn! Je lijf heeft een nieuw mensje gemaakt! Je lichaam heeft het fantastisch gedaan!
hoi meiden Bedankt voor jullie reacties! Mijn urine is destijds ook getest en die was schoon. Ook nog een uitstrijkje gehad, een kweekje van de BMM laten maken maar alles was goed. Het enige wat ze konden zien bij de inwendige onderzoeken was dat de BMM wat rood was, maar ook daar was geen bloed te zien. Ik weet dat ik moet vertrouwen op mezelf, en als ons hummeltje komt, dat het nu oke is, maar het is wel moeilijk. Een vriendin van me heeft haar kindje met 39+4 verloren omdat de placenta losgeraakt is. Nu weet ik dat die kans 1:10000 is dus daar ga ik ook niet vanuit, maar dat houdt me wel bezig. Ook het feit dat ik vanwege mijn overgewicht kans het (volgens de GYN) op grotere nabloedingen na de bevalling, ben ik bang dat dat inderdaad gaat gebeuren omdat ik nu ook al bloedverlies heb gehad. Ik probeer me maar niet gek te maken en het maar over me heen te laten komen, maar soms is dat wel lastig!
Ik heb ook bloed verloren in mijn eerste zwangerschap. De eerste keer rond een week of 22. Toen een klein beetje en konden ze niks vinden. De tweede keer met 25 weken toen stroomde het echt langs m'n benen. Ook elke keer in combinatie met harde buiken en een soort menstruatieachtig gevoel. Ik heb een paar dagen in het ziekenhuis gelegen maar er was niks te vinden en ik mocht weer naar huis, maar moest wel rustig aan doen. Daarna heb ik nog een paar keer flink bloed verloren en op een gegeven moment bleef ik steeds een beetje vloeien. Met 32 weken de slijmprop verloren en met 36 weken ben ik bevallen van een gezond zoontje. Ik vond het best eng en heftig en ben deze zwangerschap ook bang dat het weer gaat gebeuren (ben nu 22 weken). Maar gelukkig is het wel allemaal goed gekomen. Sterkte!
ik ben bij mn eerste 2 zwangerschappen gewoon ongesteld geweest ( elke maand braaf rond zelfde tijd bloed verlies) 2 super gezonde kinderen uit die zwangerschap onstaan Nu zwangervan 2 en nergens bloed te bekennen..
Heppie, hier ook veel bloedverlies gehad tijdens zwangerschap. Eerst met 4 weken tot en met 7, en later begon het weer met 19 weken. Vijf weken later braken m'n vliezen, en zes weken daarna ben ik voortijdig bevallen. In die zes weken heb ik in een academisch ziekenhuis gelegen en heb daar veel vrouwen voorbij zien komen met klachten als die van jou. Gezien het feit dat je nu weer kramp had, en een slijmpropje hebt verloren, zou ik gezien je eerdere klachten opnieuw een ctg laten maken en je baarmoederhals laten meten. Het bloedverlies kan namelijk ook komen omdat je lichaam zich aan het voorbereiden is op de bevalling. Het verlies van slijm kan van de slijmprop komen. Het hoeft niet zo te zijn, maar het kan wel. Als ze het op tijd ontdekken, kunnen ze je nog remmen. Ik zou dus toch even contact opnemen met het ziekenhuis als ik jou was. Sterkte. Suus
dankje voor jullie reacties! Dinsdag moet ik weer naar de gyn, ik heb verder helemaal geen bloed meer verloren en hetgeen ik gisteren verloor was een propje van 1x1 cm denk ik wat dus wat rozig van kleur is. Verder wel veel afscheiding maar dat heb ik de hele zwangerschap al. Ik kijk het dus even aan, en mochten de klachten weer terugkomen dan bel ik gelijk naar het ziekenhuis. @suus: fijn om te lezen dat je dochter thuis is! Hoe hebben ze de bevalling nog 6 weken kunnen uitstellen?? Met verplichte bedrust of ook medicijnen? lijkt me een lange periode om zolang in een ziekenhuis te moeten liggen. Maar van de andere kant ben je daar natuurlijk in goede handen!
@suus: als ik nu zou bevallen, remmen ze niet meer. Mijn gyn heeft gezegd dat er vanaf 34 weken in het ziekenhuis nooit meer geremd wordt. Maar het is nu wel weer rustig hier gelukkig!!
Tijdens mijn eerste zwangerschap heb ik ook meerdere bloedingen gehad. De eerste keer met 22 weken. Daarna nog met 30, 32 en 34 weken. De laatste was een enorme bloeding(zeker een liter) met flinke stolsels. Met 32 weken opgenomen ivm vroegtijdige weeën. Na 2 weken mocht ik naar huis en de dag erna dus een hele flinke bloeding en toen dachten ze dat ik ging bevallen. Ook meerdere onderzoeken gehad en niets gevonden. Mijn zoon is met 36+3 geboren. Ze denken dat het met de placenta te maken heeft gehad(die was enorm!) Als je buikpijn krijgt ga dan direct naar het ziekenhuis. Ik heb er 3 dagen mee rondgelopen(dacht dat het bandenpijn was) maar het bleken weeën te zijn.
ik vind het ook wel lastig dat ik pas naar het ziekenhuis mag als ik om de 4 minuten weeen heb, zeker omdat ik dus nu de bloedingen al gehad heb, maar ook omdat ik vanwege mijn overgewicht sowieso in het ziekenhuis moet bevallen. Ik heb meer kans op grotere bloedingen vanwege het overgewicht. Daarom denk ik dat ik gewoon wat eerder ga als ik merk dat ik weeen heb. Ik weet dat ze me daar niet zomaar naar huis sturen, maar altijd eerst twee uur aan de monitor leggen.
Ik kreeg bij mijn 2e met 31 weken bloedverlies en harde buiken alles was goed maar had wel iedere 4/5 min harde buiken, ik kreeg weernremmers en longrijpingspuiten. Na 6 dagen was het bloeden gestopt maar de harde buiken niet ik mocht met rust naar huis. Ik kreeg met 33.4 weken weer een bloeding weer harde buiken maar niet nogmaals geremd omdat ze dat in principe maar 1x doen. Maar bleek ook niet nodig. Het zakte af en bloeden stopte weer. Met 34.5 weken weer het zelfde verhaal! En later met ongeveer 37 weken nog een keer opgenomen met het zelfde. Een week later is onze zoon geboren middels een spoed ks omdat hij de ingeleide weeen niet aan kon. Verder is hij gezond geboren!
Ik herken dit heel erg bij mijn vorige zwangerschap.Het liep letterlijk langs mijn benen. Dit is begonnen bij week 7 t/m week 14 en daarna begon het weer met week 30 tot aan de bevalling. Bij mij konden ze ook niks vinden en de baby maakte het goed. Het bleek uiteindelijk een makkelijk bloedende baarmoedermond te zijn. dat bij het minst of geringste begon te bloeden. Er is mij verteld dat hierdoor de bevalling wel eens eerder kon gaan beginnen, omdat dat stimuleerd. Nou ik dacht met 38 weken laat maar komen, maar nee hoor 4 dagen overtijd! Het hoeft dus niet altijd wat te betekenen. Ik mocht iig geen sex hebben en ik moest het rustig aan doen. Probeer voor jezelf ook niet te zwaar te tillen en rust goed. En altijd bellen als je bloedingen blijft houden, dat stellen ze hier iig erg op prijs.