Lieve tienn, ik heb afgelopen weken regelmatig aan je gedacht. Wat een nachtmerrie en wat ben je ongelooflijk sterk! Zoals ik het heb begrepen heb je gewoon een hele lieve vriend die er voor je is en waar jij veel aan hebt. Voor nu is dat genoeg, je ziet wel hoe het loopt. Emoties zitten nu zo hoog, hoef je nog niks mee te doeb en vooral hoef je je niet schuldig te voelen. Wat voor jou nu het beste werkt is goed, zo had je vriend het ongetwijfeld ook gewild.
Je goede vriend vult op wat je zo mist; een arm om je heen en aandacht voor wat je denkt/voelt. Niets om je voor te schamen, niets om je op dit moment zorgen over te maken.... Ik denk nog regelmatig aan je en vind het juist "goed" om te horen dat je liefdevolle vrienden hebt die je steunen en voor je klaar staan.... Je vriend zou vast en zeker trots zijn op zijn sterke vrouw
Ik heb gister alles gelezen, maar wist niet of ik iets en wat ik dan moest zeggen. Wilde niet nogmaals een discussie veroorzaken. In ieder geval raken de reacties me wel, iedereen die haar verhaal deelt of mijn woorden goed verwoordt in woorden die ik even niet kan vinden. En dat iedereen zo voor me op komt, dat doet me echt goed. Ik wist niet dat ik ooit zoveel steun kon halen uit een forum. Ik heb het kwetsbaar zijn besproken met hem, gelukkig beseft hij dat ook en houdt hij in de gaten dat ik wel aan het rouwen ben zodat de klap inderdaad niet later nog harder komt. Natuurlijk zal ik daar zelf ook om denken voor zover mogelijk. Nogmaals bedankt voor de lieve reacties!
Gewoon een knuffel, wat een hel zal jij momenteel in zitten. Goed van je dat je het bespreekbaar maakt. Voelen mag, voelen moet zelfs (verdriet, boosheid, onmacht, maar ook positieve gevoelens), geef het tijd en veroordeel jezelf er niet om.
Fijn dat je het met hem hebt kunnen bespreken en dat hij er ook op zal letten. Klinkt als een heel goede vriend. En over gister: dat verdiend geen schoonheidsprijs. Maar je weet nu wel dat je gevoelens niet vreemd zijn, dat er helaas toch meer vrouwen hier zijn die je begrijpen en dat je je hier gesteund voelt.
Wat goed dat je het met hem hebt besproken. Echt, ontzettend veel respect voor jou hoe je je staande houdt en hoe je je erdoorheen slaat.
Zo, wat een k*t dag vandaag. Ik weet echt even niet meer wat ik moet doen. Mn vriend zou zondag jarig zijn geweest en zijn familie (voornamelijk oom/tante/familie dat wat verder weg staat) wil daar graag wat aan doen, in de zin van samenkomen. Nu wil ik dit eigenlijk niet..heb er totaal geen fijn gevoel bij en het komt gewoon te snel. Ik heb dit aangegeven, maar ze willen ons er liever bij hebben. Aangezien ik daar niet heel aardig word gevonden, werden ze al snel minder respectvol. Uiteindelijk is het uitgelopen op een heftige discussie, waarbij ook ik me heb laten gaan..waar ik me erg voor schaam. Nu spookt er van alles door mn hoofd. Misschien dat het beter is om wel te gaan, om de vrede te bewaren. Heb namelijk echt geen energie voor een familieruzie. Aan de andere kant snap ik ook niet waarom ze zo moeilijk doen. Hierdoor ben ik de hele dag al van slag..het kleinste dingetje kan me zo emotioneel maken. Ik word echt gek van mezelf. Ik moest het even kwijt denk ik. Mn hoofd is overvol.
Prima als ze je vriend willen herdenken op zijn verjaardag, maar jou verplicht laten voelen om te komen, dat is niet prima! Meid, je moet je eigen weg hier in vinden. En dat je je hebt laten gaan, ze moeten inmiddels toch wel weten dat jij slecht tegen hun manier van omgaan met jullie kan? Zij hebben een probleem, en niet jij. Laat je dat ook niet aanpraten. Toen mijn moeder overleed heb ik de eerste verjaardag een hele dag in een deken op de bank gelegen, mijn ogen uit mijn hoofd gejankt. Had ik nodig. Iedereen verwerkt dit soort momenten op zijn of haar eigen manier. Heeeeeel veel sterkte de komende dagen, want het zal echt niet makkelijk zijn, naast alle verdriet die je al dagelijks moet voelen. Dikke digitale knuffel!
Zo vervelend dat zijn familie jouw behoeftes niet kan respecteren. En dat je je dan laat gaan is alleen maar menselijk. Iedereen verwerkt dit op zijn eigen manier. Voel je niet verplicht om iets te doen waar je niet achter staat. x
Wat heftig allemaal zeg. En vervelend dat ze niet gewoon respecteren dat je dat liever niet wilt. Doe wat je zelf het fijnst vind! En heel veel sterkte de komende dagen
Volg je gevoel! Je gevoel heeft het altijd goed! Ik krijg altijd spijt als ik mijn gevoel niet gevolgd heb. Sterkte!
Volg je hart en je gevoel en dan is dat altijd het juiste. Sterkte en fijn juist dat je je soms juist wat fijner voelt met die vriend om je heen. Accepteer dat en voel je niet schuldig. Je ziet wel wat en of er ooit iets uitkomt. Neem de tijd. X
Als het voor jou te snel komt, dan moet je naar je eigen gevoel luisteren en het niet doen. Ga lekker op jouw manier stilstaan bij die dag. Sorry, maar dan maar een boze schoonfamilie. Ze kunnen jou helemaal niks verplichten.
Als je er niet klaar voor bent, ben je er niet klaar voor. Punt. Iedereen verwerkt het op zijn eigen manier. Voel je niet verplicht om iets te doen waar je niet achter staat, je moet nu aan jezelf en je gezin denken en daar heb je al je handen vol aan. Wanneer zijn familie deze keuze niet respecteert is dan hun probleem... Alvast heel veel sterkte voor zondag, ik zal aan je denken...
Ik dacht even kijken hoe met tienn is. Moeilijke tijd nog hè. Ik vind bij gedenken ook centraal staat wat jij wilt en hoe. Een kennis van mij gaat vaak bij het graf een taartje eten en mooie bloemen neerleggen samen met haar zoontje. Of misschien naar zijn favoriete plek gaan. Doe wat voor jou goed voelt en geef je grenzen aan. De ander moet dat maar begrijpen en respecteren.
Meid, laat je niet onder druk zetten! En al he-le-maal niet door familie die verder weg staat. Daar heb jij helemaal niets mee te schaften. Ben je er niet aantoe, dan is het antwoord toch gewoon nee. Net zoals dat zij wel bij elkaar mogen komen als zij daar behoefte aan hebben. Ik zou geen discussie aan gaan. Zonde van je energie. Die heb je nu voor jezelf en je kindjes nodig. Gewoon aangeven dat je hun behoefte respecteert, maar dat jouw behoefte op dit moment anders is en vooral ligt in in rust herdenken.
Oh man, wat een vervelend deel van de (schoon)familie. Ik denk dat het belangrijk is je eigen grenzen aan te geven hierin. En die moeten zij respecteren. En jij kan aangeven dat je het heel vervelend vindt dat zij dat niet leuk vinden, maar dat jij het vervelend vindt dat zij jouw grenzen op dit moment niet respecteren. Punt. Verder geen energie aan verspillen.
Pfff jeetje wat een heftig verhaal! Heb alleen jouw berichtjes gelezen (las het vandaag pas) Heel veel sterkte voor jullie 😙 denken maar eerst aan jullie zelf en daarna aan de rest. Mensen hebben altijd wel iets en daar moet je boven staan. Beter wordt het er niet van maar hoop oprecht dat jij/jullie weer gauw gelukkig zullen zijn. Het is niet niets wat je de afgelopen maand mee hebt gemaakt.
Bedankt nog iedereen, jullie hebben gelijk. Ik ben uiteindelijk niet gegaan. Het is nu bijna twee maanden geleden en op dit moment gaat het erg slecht met me. Zo slecht heb ik me nog niet gevoeld.. is dit nou die echte klap? De laatste dagen wil/kan ik nauwelijks meer mn bed uit komen ik wil alleen maar slapen en het liefst niet meer wakker worden. Loop alleen maar te huilen de hele dag of ben juist ontzettend boos op bijna alles en iedereen. Ik kan het niet hebben als mensen het over hun partner hebben of wat dan ook. Ik kan niks meer hebben. Ik heb het geprobeerd de afgelopen tijd maar ik kan het echt niet. Nu al niet meer Er gaan alleen maar rare gedachten door mn hoofd. Er zijn momenten dat ik gewoon echt niet meer wil. Ik ben bang voor van alles en nog wat. Ik weet het echt even niet meer