och wat moet dit verschrikkelijk zijn.... Ben je in therapie? Anders is het misschien geen slecht idee om eens langs de huisarts te gaan om erover te praten? Dikke knuffel
Ik wou dat ik wat voor je kon doen. Mn hart breekt als ik je berichtjes lees. Zoek hulp. Ook om je te helpen met je kindjes zodat jij je even op jezelf kunt richten. Heel veel sterkte! xx
Je mag hier altijd je gevoelens neerzetten, je frustraties, gevoel van onmacht, je boosheid en verdriet. Je hebt hier immers 400 virtuele vriendinnen die nog steeds vaak aan je denken. Je herkent de klap.. dat is op zich een goed punt. Als je kindjes op school of opvang zijn mag je er zeker aan toe geven om je bed niet uit te komen maar voor hen moet je echt door. Zij kunnen echt niet zonder jou.. Je bent nu in de fase dat je boos bent op alles en iedereen... ik zou je graag mee willen nemen naar kickboksen. Wat zal dat heerlijk zijn voor je. Welke rare gedachtes heb je? Kunnen wij je hier ergens mee helpen op dit moment lieve Tienn?
Heb je hulp lieve Tienn? Zo niet, zoek hulp en praat erover. Klinkt makkelijk maar zo bedoel ik het niet. Dit kun je niet alleen. Knuffel voor jou
Dag lieve Tienn, meisje toch. Grote knuffel voor jou. Ik vind het zo ontzettend verdrietig voor je. Ben je al bij de huisarts geweest? Je hoeft het niet alleen te doen.
Meis toch..kan me je gevoel zo voorstellen. En dat je op bent is logisch, dat je boos bent ook! Probeer op de been te blijven voor de kindjes,hun hebben jou nodig en jij hen. Ik lees dat je rare dingen denkt. Wil je aub dit zsm bespreken met je arts/psycholoog/moeder of beste vriendin. Dit hoef/kun je niet alleen.. Digi knuff!
Inderdaad, ik hoop dat je hulp hebt of zoekt, want dit is vreselijk zwaar. Heel veel sterkte en een dikke knuffel.
Ik sluit me aan bij bovenstaande berichtjes. Vecht voor jezelf en je kindjes meis! Zoek Hulp, vraag iemand met jou te zoeken. Heb je zo iemand in je omgeving?
Sterkte Tienn! Niet opgeven! Je kindjes hebben je nodig en jij hen. Zoek hulp hierbij, al heb je maar iets verlichting....
Och meid, wat een wanhoop en verdriet in je bericht. Ik hoop dat je eruit komt, je hoeft dit echt niet alleen te doen. Je kindjes hebben je nodig. Sterkte meis
Het is helemaal niet vreemd dat je nu al die gevoelens hebt. Zo'n gigantische klap heb je gekregen. Ik raad je echt aan naar de huisarts te gaan en dit aan te kaarten. Dit is niet iets wat je alleen aan kunt. En dat is absoluut niet iets waar je je voor hoeft te schamen oid. Heel erg veel sterkte!
Heel veel sterkte meid! Misschien is het goed om met iemand te praten die gespecialiseerd is in rouwverwerking. Dikke knuffel voor jou en hoe afgezaagd het ook mag klinken maar er komt een moment dat je je beter en sterker gaat voelen maar dat kost wel tijd en hoe fijn is het om dan iemand te hebben met wie je kunt praten. Ik zou zeker hulp zoeken want je hoeft het niet alleen te doen. Een vriendin van mij heeft jaren geleden haar man onverwachts verloren aan een aneurysma en stond er ook ineens alleen voor. Zij was heel erg gebaat bij een vaste structuur in de dag. Bijv: 7 uur opstaan en douchen. 8 uur ontbijten met de kinderen. 10 uur naar de winkels om boodschappen te doen. 12 uur lunchen en samen met de kinderen naar bed( zij had toen een peuter en een baby). 14 uur uit bed en samen met de kinderen iets drinken en eten. 15 uur met de kinderen naar buiten. 16 uur weer thuis en het eten voorbereiden. 17 uur eten. 18 uur zelf douchen en de kleintjes in bad. 19 uur de kinderen in bed. 19.30 het huis opruimen. 20 uur koffie/thee drinken en iets op tv kijken of iets lezen. 22 uur naar bed. Dit gaf haar heel veel houvast en hield haar echt op de been om het eerste half jaar door te komen en daarna werd ze stapje voor stapje steeds sterker en durfde ze van het schema af te wijken zonder dat ze een terugval kreeg. Het overlijden van haar man is nu 10 jaar geleden en het gaat goed met haar. Ze mist hem nog iedere dag en haar zoon is een kopie van zijn vader maar ik kan oprecht zeggen dat ze gelukkig is. Strekte meid!
Och meis.. heel begrijpelijk hoe jij je voelt!! Hopelijk heb of krijg je de juiste hulp, dat is zo ontzettend belangrijk. Sterkte!!
Bedankt voor jullie reacties, Ik heb therapie, maar voor mijn gevoel helpt het (nog) niet. Ik ben echt ingestort nu. Kan de zorg voor mn kindjes niet meer aan, ze zijn nu bij mijn ouders. Ik voel me echt een waardeloze moeder.. De rare gedachten durf het haast niet te zeggen, maar voor mij had het niet meer gehoeven als de kinderen er niet waren. Weet dat dit niet kan en mag..
Lieve Tienn, Rouwen is een achtbaan.. er zijn periodes dat je denkt "hey het gaat best goed" en je zult periodes ervaren als deze.. dat het allemaal mega heftig binnenkomt. Een waardeloze moeder ben je zeker niet!!! Je werkt aan jezelf doormiddel van Therapie en jouw kindjes zitten even ergens anders waar goed voor ze gezorgt word. Het is nog zo kort geleden, dus verwacht jiet zoveel van jezelf!! Het word echt wel beter, maar je zult hier doorheen moeten! X
Je bent absoluut geen slechte moeder! Ze zijn nu elders omdat jij ze het beste gunt en dat zelf nu even niet kan bieden. Niets ergs aan, juist heel goed! Mbt tot je gedachten kan ik me het voorstellen dat je zo denkt. Het moet echter wel bij een gedachte blijven en ook een gedachte zijn die weer snel verdwijnt. Want de kindjes zijn er wel en zowel voor hun als voor jezelf moet je door. Therapie duurt lang en als je het nog lastig vind jezelf daar bloot te geven nog wat langer.. bespreek iig je gedachten daar en vraag praktische tips zodat al het dagelijkse je minder inspanning kost. En vraag vrienden/fam om hulp of gezelschap. Al is het maar om even samen boodschappen te doen of even thee te drinken en verder niks.
Juist geen waardeloze moeder! En moeder die maar door loopt zonder Op tijd om Hulp te vragen is niet goed bezig. Je lieve man, de papa van je kinderen, lijfelijk is hij niet meer bij jullie maar waarschijnlijk kijkt hij mee en wat zal hij trots zijn op deze sterke vrouw, zijn vrouw die het redden gaat voor hun kinderen. En op een dag kan ook jij weer lachen... echt, maar je moet hier doorheen, hoe oneerlijk het ook is.. Zie je je vriend Nog wel? Heb je steun van anderen?