Super goed van je dat je deze stap hebt gezet! Dit kan je niet alleen. En idd, breng je naasten ook op de hoogte zodat ze je kunnen helpen. Blijf vooral hier van je afschrijven. Er is hier altijd iemand met een luisterend oor Ik wens je alle kracht toe en heel veel sterkte. Hele dikke knuffel.
Wat een lieve reacties weer. Het gesprek met de huisarts was wel fijn, ik voelde me begrepen en kon vrijuit praten. We hebben samen gekeken naar andere therapie en het starten met antidepressiva. Voornamelijk dat laatste wil ik liever niet mede door eerdere negatieve ervaringen. Het gaat nu wel om een ander antidepressivum en ik weet ook dat het juist dat zetje in de goede richting kan geven, maar toch. Het was fijn om even uit huis te zijn, ook al ging het met extreem veel moeite. Bij thuiskomst viel ik echter meteen weer in dat zwarte gat. Daarom heb ik dit toch maar aan mn ouders en beste vriend laten lezen. Ze reageerden gelukkig heel begripvol. Mn ouders hebben gevraagd of ik tijdelijk bij hen wil komen wonen. Ik vind het lastig..aan de ene kant wil ik echt niemand om me heen hebben, maar aan de andere kant is het misschien ook wel even fijn om uit dit huis met allerlei herinneringen weg te zijn. Zucht. Zelfs om die kleine dingen pieker ik al.
Wat knap dat je t hebt laten lezen zeg! Echt wouw!! Zoek de middenweg. Bijvoorbeeld vrijdag tm maandag bij je ouders en dan weer ff tijd voor jezelf thuis
Lieve tien, wat een goede eerste stappen, je mag trots zijn op jezelf!! Missjien is het nog niet zo'n slecht idee van je ouders. Je kids zijn er ook en zo kun je misschien op termijn heel langzaam weer proberen het leven wat op te pakken, zonder dat je er direct alleen voor staat.
Lieve Tien, wat een goede stappen, huisarts en andere laten lezen. Goed dat je kritisch staat tegenover antidepressivia. Zelf nooit genomen maar weet wel dat het veel verlichting kan bieden en voor sommige heel goed js, maar ook verslavend is en bijwerkingen heeft. Maar als jij je zo ellendig voelt kan het wel heel fijn Ijn. Wat betreft je ouders lijkt me heel goed. Even geen huis vol herinneringen, afleiding van je kinderen en makkelijker om even naar buiten te gaan met bijv je kinderen. Maar als je af en toe alleen wilt zijn moet die mogelijkheid er ook zijn.
Wat goed van je Tien. Ik snap dat het lastig is tijdelijk bij je ouders te wonen, maar zo heb je wel je kindjes om je heen terwijl zij de zorg dragen. Daarnaast dwingt het je een beetje een ritme jn de dag te krijgen. Misschien doet dit je, icm anti depressiva toch een beetje goed.
Wat fijn dat je goed hebt kunnen praten met je huisarts en dat hij behandeling in gaat zetten. Wees niet te bang voor de antidepressiva. Ook ik gebruik het. Het eerste merk wat ik gebruikte werkte heel goed en geen bijwerkingen. Het tweede merk dat ik jaren later kreeg werd ik heel ziek van, niet de goede voor mij dus. En nu ook weer een merk die goed werkt en geen bijwerkingen. Het is dus soms even zoeken, maar het hoeft dus niet zo te zijn dat je er last van krijgt. En zo wel, terug naar huisarts en verder zoeken welk middel wel voor jou geschikt is. En echt goed dat je je gevoelens hebt gedeeld met de mensen die zo dicht bij je staan. Zo kunnen ze jou beter ondersteunen en weet jij dat je bij ze terecht kunt met je gevoelens. Kijk eens welke stappen je hebt ondernomen. Stappen die nodig zijn voor jou en je kinderen. Je mag echt trots op jezelf zijn Tienn. Je stelt je kwetsbaar op en juist dat toont aan hoe ontzettend sterk je bent. Je hebt een aantal stappen gezet. Stappen die nodig zijn in de weg vooruit. En misschien het aanbod van je ouders toch aannemen? Als het niet goed voelt kan je er ieder moment van de dag voor kiezen om weer naar huis te gaan toch? Je hoeft niets vast te leggen.
Wat goed van je dat je naar de huisarts bent geweest en het door je ouders hebt laten lezen. Misschien is het wel even goed om nu een tijdje bij je ouders te zijn, even uit je huis en tussen mensen die je kunnen steunen en helpen. En anders aangeven dat je soms ook even alleen wilt zijn. Sterkte.
Wat goed tienn dat je deze stap hebt gezet! Even een kleine correctie op de onjuiste informatie van veerlev over ad. Deze zijn niet verslavend ( itt kalmeringsmiddelen), maar mocht je ooit willen stoppen is het verstandig om rustig af te bouwen. Kunnen wel bijwerkingen hebben maar hoeft niet. Wat wel meestal zo is dat je tijdens de opstart fase even je tijdelijk niet zo goed voelt of zelfs wat slechter maar ook dat hoeft niet. Sterkte!!
Lieve Tien wat dapper! Je hebt nog vechtlust! Ik vind je zo knap! Misschien is het inderdaad best fijn om even bij je ouders in te trekken. Zo ben je bij je kindjes maar kan je je ook even terug trekken als je dat nodig hebt, net zolang Tot jij je weer sterk genoeg voelt om weer naar huis te gaan.
Tienn, wat ben je goed bezig geweest. Klasse. Mooie stappen gezet. Ik zou zeker bij je ouders intrekken. En als het je niet bevalt dan ben je toch weer zo thuis. Misschien vind je het wel heel fijn. En niet te bang zijn voor antidepressiva hoor.
Wat ben jij een dapper en krachtig mens! Knap dat je deze stap hebt gezet meid. Misschien het aanbid van je ouders aannemen inderdaad en zorgen dat je nog 1 dag per week thuis bent, alleen maar ook om het huis niet vreemd te laten worden. Maar probeer dingen vooral. Je hoeft geen definitieve beslissing te maken nu he. Je bent een kanjer!!
Lieve Tienn, Je hebt er zeker goed aan gedaan om naar de huisarts te gaan en jouw ouders op de hoogte te stellen. Wees gewoon open naar jouw omgeving.. ze kunnen zo ontzettend veel voor je betekenen als ze echt weten hoe het met je gaat. Mensen zijn vaak geneigd om te zeggen dat het wel goed gaat als er naar gevraagd word, maar je mag het best zeggen als het k*t is.. want dat is het nou eenmaal!!! Antidepresiva en begeleiding bij jouw rouwproces is echt niks om je voor te schamen!!! Dit is een proces wat lang zal duren en dat zwarte gat zal er jammer genoeg nog wel even zijn, maar met de juiste steun van familie, vrienden en huisarts zal het uiteindelijk steeds een beetje beter met je gaan! Dikke knuffffff x
Goed zo meid!!! Ga zo door Tienn en onthoud: je bent niet alleen! Je kan hier ook altijd van je af schrijven he!! Lekker even in een andere omgeving.
Lieve Tien, ik kan me voorstellen dat je bij je ouders wonen als niet fijn ervaart. Maar probeer het fijne er van in te zien. Ze ontzien je in een tijd dat dat nodig is en heb je het nodig om even op je zelf te zijn kun je altijd nog naar je eigen huis. Ze kunnen ook even een oogje in het zeil houden wat betreft je gezondheid en dergelijke. Lieverd dikke knuff ik heb zo met je te doen. Kuz
Hoe het nu met me gaat..tja ik vraag het mezelf ook vaak af. Soms denk ik dat het wel gaat, maar dan overheerst de pijn toch weer. Vanaf het moment dat ik wakker word voel ik die constante pijn van het besef dat ik hem kwijt ben. Dan blijf ik mezelf afvragen waarom ik eerst een aantal jaren terug mijn broer moest verliezen en nu mijn vriend. Al weet ik dat het geen zin heeft..want een antwoord ga ik toch nooit vinden. Tegelijkertijd hoor ik mezelf zeggen; zeur niet, je hebt drie prachtige kinderen. Op dit moment woon ik bij mijn ouders, ik vind het fijn maar ik wil soms zo graag alleen zijn. Dan probeer ik naar mijn eigen huis te gaan, waar ik dan vervolgens weer midden in zijn spullen terecht kom. Een aantal dingen liggen nog steeds hetzelfde..ik durf het niet aan te raken. Soms wil ik juist alles opruimen en weggooien maar ook dat durf ik niet. Ik ben ook gestart met het antidepressivum, wel met wat tegenzin maar goed ik laat het maar over me heen komen. Wat betreft de therapie; morgen heb ik een eerste kennismaking met mijn nieuwe therapeut. En ook dat probeer ik over me heen te laten komen. Het is op dit moment dus voornamelijk een chaos in mn hoofd.