Lieve Tienn, Wat knap dat je toch bij je ouders bent gaan wonen. Het gevoel soms alleen te willen zijn snap ik goed. Misschien het in andere dingen zoeken dan naar huis gaan? Wandelen in het bos, yoga, uitgebreid in bad, naar de schoonheidsspecialiste, naar de masseur, naar de sauna, wat dan ook. Goed dat je gestart bent met medicatie. Gewoon een poos proberen. Fijn dat je morgen gesprek hebt met je nieuwe therapeut. Loslaten en wel zien hoe het gaat. Mooi dat je er zo in kan staan. Niet te streng zijn voor jezelf he. Je zet de goede stappen.
Soms denk je dat het wel gaat schrijf je. Al is het maar soms, dat is al ietsje beter dan het was. Je hebt een lange weg te gaan, maar je bent op de goede weg. Je laat het morgen over je heenkomen schrijf je. Ook dat is goed. Je neemt het zoals het komt. Er tegen vechten kost namelijk alleen nog maar meer energie. Stapje voor stapje...dit kun je niet snel doen. Dat zou ook niets uithalen. Maar wees trots op jezelf hoe je ieder stapje neemt. Ik weet zeker dat je man dat ook zou zijn.
Heel veel succes morgen bij de therapeut. Ik denk dat het heel verstandig is geweest om te starten met AD, je klinkt al wat rustiger, ondanks de chaos die je in je hoofd ervaart! Hopelijk gaat deze therapie je helpen wat rust te krijgen
Tien heb echt bewondering voor je. Voor jou zijn het kleine stapjes vooruit als je schrijft dat het gaat maar het zijn in jouw situatie reuzestappen. Veel succes vandaag
Meid wat ben je goed bezig! Wat goed dat je hulp hebt gezocht, je hoeft je niet te schamen. neem de tijd. Doe niks overhaast meid xx
Ik denk ook aan je. Deze periode van het jaar maakt het nog lastiger lijkt me. Als je er aantoe bent lees ik graag hoe het momenteel met je gaat en je beetje baat hebt bij de degene met wie je praat.
Wat lief dat jullie aan mij denken. Op dit moment ben ik ziek hoge koorts, kan niks binnen houden, gewoon niet lekker. Ben jaren niet ziek geweest en het is net of al die jaren nu in één keer komen. Al zullen alle zorgen etc. ook niet echt meehelpen. Blegh niks aan. Ja, deze tijd van het jaar.. Sinterklaas was wel echt moeilijk. Ik kon er niet van genieten, natuurlijk was het fijn om N. wel te zien genieten en ik deed ook wel mee, maar éénmaal in bed brak ik echt..wetende dat er nog veel meer van die momenten gaan komen. Met kerst heb ik niet zoveel, mn vriend had er ook niks mee dus ik zal nu wel iemand missen waarmee ik samen niks met kerst heb. Inmiddels heb ik twee gesprekken gehad met mijn therapeut. Het is lastig maar het voelt wel beter dan de vorige therapie. Het kost moeite maar ik wil het wel graag doorzetten. Ook ben ik in overleg met mijn therapeut afgelopen week voor het eerst weer langs mn werk geweest, gewoon om even te kijken hoe het daar gaat. Het was best fijn om weer met collegas te zijn en even afleiding te hebben. Maar ja natuurlijk blijft het allemaal klote en ongelooflijk moeilijk. De laatste tijd heeft N. veel vragen over papa. We hebben het samen over wat er gebeurd is, waar papa volgens hem nu is etc. Het is lastig maar tegelijkertijd ook fijn en goed. Alleen doet het wel heel erg veel pijn als hij uit het niets vraagt of en wanneer papa weer terug komt en dat ik dan weer probeer uit te leggen dat papa niet meer terug komt. Liefs
Tienn wat goed om weer wat van je te horen en wat klink je weer een stuk sterker dan je laatste bericht. Ik vind je zo stoer en dapper!! Er zullen vast nog vele lastige momenten volgen maar je kan mega trots zijn op hoe je het allemaal doet!!
Ach meid toch. Natuurlijk zijn al die belangrijke momenten in het jaar moeilijk. Ik hoor altijd dat alle eerste momenten zonder je dierbare het moeilijkste zijn. Heel normaal dus dat dit zo voelt. Heel knap dat je van je kind kunt genieten en samen met hem kunt praten over papa. Dat lijken kleine stapjes, maar zijn reuzestappen hoor! Je hebt het zelf misschien niet door, maar ik zie vanaf een afstandje dat je langzaam omhoog gaat richting verwerking en jezelf terugvinden. Echt klasse bezig meid! Goed dat je doorgaat met deze therapie. Fijn dat die goed voelt. En sterk van je dat je langs je werk bent gegaan. Gewoon blijven doen he!
Net als de anderen lees ik ook steeds meer lichtpuntjes. Natuurlijk zal het verdriet en gemis altijd blijven, maar stapje voor stapje gaat het hopelijk steeds wat beter met je. Heel goed van je dat je naar die therapeut gaat en op je werk bent gaan kijken, zulke dingen.
Tuurlijk is het super moeilijk. Maar hé, je doet het wel mooi allemaal! Je kan echt trots op jezelf zijn!
Fijn wat van je te horen meis! En ik lees tussen de regels dat je ietsje steviger op je benen staat. Top dat je naar therapie gaat en doorzet! En heel goed dat je even op je werk bent geweest. Doe je toch maar ff meid! Snap goed dat sinterklaas ronduit *piep* was, en helaas zullen er nog vele momenten komen die zo voelen. Logisch! Fijn dat je zoontje wel open vragen stelt en jou laat meekijken wat hij in zijn hoofdje denkt/afvraagt. Voor jou loodzwaar maar voor hem zo fijn! Wij vinden definitief afscheid al onbegrijpelijk laat staan zo'n ukkie. Meid topper ga zo door!
Lieve Tienn, allereerst beterschap. En wat goed dat je de therapie doorzet en op je werk bent geweest. Misschien kun je later een mooi boekje voor je oudste maken met foto's van papa en hem om samen te bekijken en herinneringen vast te houden. Of als hij papa mist dat ie daar in kan bladeren. Heb je met hem ook al kinderboekjes gelezen over het onderwerp? Het is ook iets waar je zelf aan toe moet zijn. Misschien is dit idee al geopperd. Het is ongelofelijk verdrietig wat jullie gezin is overkomen, als het ook maar ietsje draaglijker wordt dan is dat al een klein stapje vooruit.
beterschap Tien, en goed hoor dat je zo naar je werk bent gegaan... echt...wat hier boven staat ook een goede tip. diep respect voor jouw!!! DIKKE KNUFFEL!
Goh Tien wat ben je goed bezig. Ik lees echt stapjes vooruit. Knap dat je je toch open hebt gesteld voor de psycholoog. December is een rotmaand voor jou . Toch hoop ik dat je er wel een klein beetje van kunt genieten samen met jouw kinderen