Jeetje wat heftig... Wat mensen voor mij ook al zeiden: pak alle hulp aan die je kunt krijgen, je hoeft het niet allemaal alleen te doen. Probeer sterk te blijven voor je zoon, maar denk ook aan jezelf. Heel veel sterkte!
Lieve Tienn, Volg je hart en doe wat je denkt dat je moet doen, verder niets toe te voegen op de goede adviezen. En je ouders zijn uit alle liefde en bezorgdheid terug gekomen van hun vakantie, dus voel je daarover niet schuldig. Ik wens jullie heel veel sterkte.
Meid, wat onwijs heftig. Heel veel sterkte gewenst. Nog een klein ding, papa slaapt om beter te worden, maar is er kans dat je zoontje straks niet meer wil slapen als papa niet wakker wordt uit deze slaap? Ik schrik namelijk wel van je updates tussendoor.
Wat vreselijk allemaal. Om je moeten voor te bereiden op het ergste. Ik bid niet, maar ik zal toch hopen op iets van een wonder voor jullie. Heel veel sterkte.
Wat vreselijk! Ik wil jullie heel veel sterkte wensen! En ik hoop en bid dat je vriend mag gaan herstellen!!
Zit dit met tranen in mijn ogen te lezen.... Wat ontzettend heftig zeg... geen nieuwe tips, vooral: volg je gevoel en je hoeft nu niemand te pleasen, gaat om jullie nu! Heeeeeeeeel veel sterkte!
Lieve Tienn, Bekijk alles stap voor stap, en pak alle hulp aan die je krijgen kunt. Ook moet je proberen om soms even wat uurtjes voor jezelf te nemen om bij te slapen.. Je moet goed voor jezelf zorgen om er ook goed voor een ander te kunnen zijn. Veel sterkte en veel liefs! X
Pff wat heftig! Heel veel sterkte.. En naar je zoontje toe zo goed mogelijk uitleggen wat er aan de hand is. Die kleintjes begrijpen niet alles maar ze voelen het echt wel aan als er iets goed mis is. Ik neem aan dat er in het ziekenhuis ook wel begeleiding is op dat gebied.. Die kunnen je vertellen wat je wel en niet aan je zoontje moet/ kan vertellen.
Heel veel sterkte. Mijn dochter was 6 weken oud toen mijn schoonvader na een ongeluk in coma lag. Ik vond het ontzettend zwaar en het moet voor jou nog vele malen erger zijn. Gisteren liep ik weer in het UMCG en mijn blik gaat altijd nog naar boven, de neuro ic...
Wat afschuwelijk dat deze nachtmerrie werkelijkheid is geworden voor jou! Ik werk zelf als verpleegkundige op een IC en besef maar al te goed wat zo'n situatie van familie vraagt, laat staan als er ook nog jonge kinderen in het spel zijn! Mijn gedachten zijn bij jullie! En hoewel je inderdaad realistisch moet blijven, probeer toch ook hoop te houden! Neurologische patiënten, en dan zeker jonge mensen, doen de medische wereld regelmatig versteld staan! Ik hoop dat jouw man één van die wonderen is! Mocht je je ei kwijt willen of wat informatie willen dan mag je me altijd een PB sturen.
Verschrikkelijk, hopelijk heb je genoeg mensen in de buurt om je te helpen. Heel veel sterkte en ik blijf hopen op een goede afloop.dikke knuffel!!
Wauw heftig meid! Denk dat de meeste tips wel gegeven zijn. Probeer niet meteen alle hoop te laten varen, soms gebeuren er dingen waarvan iedereen versteld staat. Coma is rot, voor iedereen die erbij betrokken is. Ik weet uit ervaring dat de onzekerheid je helemaal gek maakt. Dat de goede en kwade dagen elkaar afwisselen. Maar denk dan alsjeblieft niet dat je alles moet opkroppen. Praat erover met je familie, vrienden en hulpverleners. Sterkte !
Ik wil je heel veel sterkte en kracht wensen. Volg je gevoel en het gevoel van je kind, enigste tip die ik kan geven is dat emoties erbij horen, ook in aanwezigheid van je kind, het juist naar hem toe niet willen laten zien kan ook overkomen alsof het 'niet goed' is om emoties te hebben of te uiten. Is er vanaf het ziekenhuis of werk van je man begeleiding/hulp aangeboden?
Heftig hoor. Heel veel sterkte. Blijf ik wonderen geloven. Mijn moeder is 3 jaar terug ( toen 47) in coma gebracht omdat ze dood en.dood ziek was. Zo ziek dat dat de enige optie was. Na een week zag het er slecht uit. Ze was niet verbeterd. Elke dag zaten we daar met mijn vader en ik en mijn 4 zussen. Combineren met kinderen gaat amper. 2 wk later nog geen verbetering. Het zal nog weken duren als het ooit nog goed zo komen. Toch bleven we hoop houden. Ineens ging mijn moeder vechten. Ze werd elke dag sterker en uiteindelijk naar ruim 3 wk ic werd ze zelf wakker uit haar coma. Iets wat de artsen verbaasde aangezien ze een flinke dosis medicatie kreeg. Ze was wakker maar niet aanwezig. Nog een week later lag ze op de longafdeling en week later liep ze zelf naar buiten. Artsen zijn nog steeds verbaast. Tegen alle verwachtingen in. Houdt hoop. Er bestaan wonderen Xx
Ik ben jullie erg dankbaar voor jullie steun en tips. Helaas is het achteruit gegaan. Zijn lichaam zal nu nóg meer moeten vechten. Maar het verhaal van o.a. lovewinnie doet me goed (wat fijn trouwens voor jullie!). Bedankt, hier had ik niet aan gedacht. Stom van me. Er is wel hulp vanuit het ziekenhuis en werk. Sowieso is iedereen erg lief voor me, al vind ik het soms best lastig..die 'aandacht'. Excuses als ik een vraag over het hoofd heb gezien en voor m'n warrige verhalen. Ik houd jullie op de hoogte. Liefs
Jeetje wat heftig. En als ik je onderschrift goed lees hebben jullie ook nog een tweeling van nog geen 2 maanden oud. Nogmaals heel veel sterkte.
Wat naar dat er nog geen vooruitgang in de situatie zit Tienn. Zelf heb ik net als Lovewinnie een positief verhaal meegemaakt vorig jaar. Het ging slecht, heel slecht en er werd gewaarschuwd dat het weleens verkeerd kon aflopen. Na een aantal dagen ging het wat beter. Weer wat later weer slechter. Aan ons werd uitgelegd dat ze dat bij de meeste mensen op de IC zien. Ook omdat ze soms de medicatie of beademing moeten bijstellen om te zien of functies van het lichaam weer iets willen/kunnen overnemen of niet. Het is een zware en hele spannende tijd geweest, maar tegen alle verwachtingen in is deze persoon uiteindelijk hersteld. Om je hoop vast te kunnen houden wil ik jou ook dit verhaal meegeven.