Mijn excuses als ik het in het verkeerde onderwerp plaats. Gisternacht kreeg ik vreselijk veel pijn rond mijn maag (baarmoeder?) en ik kon er niet van slapen/lopen. Ik besloot om naar A&E te gaan omdat het zo'n pijn deed. Eenmaal aangekomen kreeg ik een gesprek en namen zij mijn bloed af, ik legde uit dat mijn laatste menstruatie in november was, MAP genomen en 3 zwangerschapstesten die allemaal negatief waren. Na ongeveer een half uur wachten werd ik terug in de kamer geroepen: volgens de bloedtest was ik wel degelijk zwanger! Ik schrok er even van en kreeg wat privacy. Hoe kon ik zwanger raken ondanks de MAP? Ben ik zo vruchtbaar of was het gewoon..Heel zeldzaam? Toeval? Ondanks ik de MAP had genomen..Krijgt Mia alsnog een broertje of zusje! Wel wat snel - ze is pas 10 maanden, maar oh zo lief! Ik kreeg tevens een inwendig onderzoek (of de baarmoeder wel ok was etc door de pijnen) maar alles zag er goed uit. Ze wilden alsnog een snelle inwendige scan doen om te zien of alles helemaal in orde was en hoe lang ik zwanger ben. En dat was dat. Op de inwendige scan was geen hartje te bespeuren, de dokter die de scan deed gaf aan dat de scan zei dat ik 12 weken ben. Maar niet van een levend kindje.. En nu? De dokter zei dat ze niet willen wachten tot mijn lichaam het doet, omdat deze het waarschijnlijk niet zal doen. Blijkbaar zit er iets fouts in mijn baarmoeder, misschien van de vorige zwangerschap, maar ze willen het binnen 2 weken (tenzij ik dan al een natuurlijke miskraam heb gehad) ver..verwijderen. Is niet het goede woord maar..Zo komt het er op neer.. Ik zit nu op m'n werk en ik snap het niet: is het mijn schuld? Komt het omdat ik in december alcohol gedronken heb? Heb ik mijn lichaam gefaald of mijn lichaam mij? Ik voel me leeg. Misschien vreemd omdat ik het pas sinds gisteren weet..Maar alsnog. Misschien mag ik me wel niet verdrietig voelen, ik weet het namelijk pas net dat ik uberhaupt zwanger was! Alsnog voel ik me verdrietig en leeg vanbinnen...Sorry.
Dank je, is ook echt niet leuk. Ik heb het werk verteld en ze zeiden dat ik me geen zorgen moest maken ivm niet naar werk komen etc en dat ze me zullen ondersteunen als dat nodig is.
Mijn schuld wellicht niet maar ik voel me alsnog zooo rot ): Heb ook helemaal geen zin om te werken maar de baas van het uitzendbureau is sterk tegen verzuim zonder "goede reden" en hij vindt dit geen goede rede "het kindje zit toch nog in je buik" ughh kan er zoo kwaad en sad om worden, ik heb geen behoefte aan zijn gepreek!
Misschien ook wat vreemd maar ik wil het kindje in mijn buik houden, niet "zo snel mogelijk eruit" want want wat als het plots begint met leven weer..
Meis toch, heel veel sterkte. Voel je echt niet schuldig maar meid...Helaas zal het kindje niet weer "tot leven" komen. Je baas die moet zich diep gaan schamen en in een hoekje gaan staan!! Ik zou daar echt wel werk van maken, laat je niet kennen. Ten slotte betaald het uvw je ziektedagen want je meld je ziek ivm de missed abortion. Maar zoals ik het zo lees heb je die rust echt wel nodig om alles ook op en rijtje te zetten voor jezelf. Meld je aub gewoon ziek.
Ik zit niet in NL he, ik heb een baas die zijn eigen regeltjes maakt maar alsnog een agency heeft dus ja..Het bedrijf waar ik bij werk probeert het allemaal goed te maken voor mij (ondersteunen etc) maar hij kan me dus gewoon ontslaat wanneer hij daar zin in heeft, heeft ie net ook bij twee andere gedaan. Natuurlijk komt het kindje niet meer plots tot leven, gelukkig heb ik morgen en overmorgen vrij zodat ik het ietsjes meer rust kan gunnen ):
Kon het maar dat kindjes weer tot leven konden komen.. Bah wat ongelofelijk verdrietig dit, nogmaals een knuffel..
Ja he, zal erg fijn zijn ): Of dat ze pas dood zouden gaan nadat jij dood was, met een jaar of 80 ofzo. Ook een grote knuffel voor jou!
Jeetje meid, eerst al die tijd in onzekerheid gezeten of je wel of niet zwanger zou zijn (heb je topics gevolgd) en dan ineens dit Heel veel sterkte en een knuffel voor jou.
Dank jullie wel ): Morgen moet ik ook van alles doen ondanks ik het niet wil maar het is "goed voor Mia's ontwikkelingen"
Ik wilde je heel veel.sterkte wensen. Ik hoop dat je schuldgevoel wel gaat afnemen,want hier kun jij niks aan doen. Ook al denk jij van wel,maar dat is echt niet zo. Neem ook je tijd om het te verwerken. En doe dat op je eigen manier. Nogmaals heel veel sterkte.
Voel je niet schuldig!! Dat is absoluut niet nodig. Wil je heel veel sterkte wensen om dit verlies te verwerken. Praat er over met iemand die dicht bij je staat.