Graag zou ik hier ook mijn verhaal kwijt willen, misschien helpt het mij ook met een stukje verwerken. Op 3 december 2013 testte ik positief, wat een verassing! Ons vierde kindje was onderweg. Op 5 december heb ik nog een digitale test gedaan, deze was overduidelijk: zwanger 2-3 weken. Ong. Anderhalve week later vk gebeld en afspraak gemaakt voor echo en intake. De eerste echo vond plaats op 28 december. Wat was het spannend! Op de echo bleek al snel dat er niet 1, maar 2 hartjes klopte! Wauw, wat een dubbele verassing was dat! Een die ons leven even op de kop zetten, dit hadden we niet verwacht!! Een eeneiige tweeling, wat bijzonder! Bij de intake vk zou ze het voorleggen aan de gyn en mij er later over terug bellen. Langzaam begonnen we aan het idee te wennen, dat er niet 1, maar 2 baby's in mijn buik zaten! Dat was ook het moment waarop we het onze andere kids verteld hebben! Wat was J blij, ze hoopte meteen al dat het 2 zusjes zouden zijn! Op 8 januari werd ik door mijn vk gebeld, de gyn wilde zsm beoordelen of het om een eeneiige tweeling zou gaan ivm het beleid kwa begeleiding daarvan. Er was die middag al een plekje voor een echo. Spannend, het overviel me! In het ziekenhuis kreeg ik een inwendige echo, zag al snel dat er 1 wat kleiner was, het knipperlichtje waar je naar zoekt, was er niet! Ook was de echoscopiste stil... En toen zei ze: ik heb 3x gezocht, helaas slecht niet. Er is geen hartactie meer. Ik had het al gezien... Toen ging ze de kindjes opmeten en bleken ze niet veel meer gegroeid zijn sinds de eerste echo en vermoedelijk zijn ze 2 dagen ba die eerste echo (dus eind dec) al gestopt... Op dat moment is het ongeloof! Eenmaal thuis stortte ik in, weg was de grond onder mijn voeten! Ook mijn dochter was erg verdrietig, dat deed mij nog veel meer pijn. Ik heb haar verteld dat ze 2 kleine sterretjes zijn geworden omdat ze te klein en te ziek waren om in mama's buik te kunnen groeien. Dat snapte ze maar was erg verdrietig. In de eerste instantie hebben we besloten af te wachten. Regelmatig had ik contact met mijn vk, vond dat fijn en ze steunde me ook! Op woensdag 22 jan heb ik de knoop doorgehakt, er gebeurde niks vanzelf (helaas!). Vrijdag 24 jan kon ik bij de gyn terecht, eerst kreeg ik een echo. Daarop was niks verandert. Toch een soort van fijn dat ik het nogmaals gezien heb. Daarna gesprek met gyn, had nog altijd 3 opties: afwachten, medicatie of curretage. Dat laatste vond ik doodeng en wilde ik voorkomen. Heb dus boor de tabletten gekozen. Meteen die avond rond 21.15 heb ik ze ingebracht, wat ontzettend moeilijk was dat zeg, heel naar! Om 5 uur werd ik wakker van een golfje.. Dat bleek bloed te zijn en behoorlijk veel ook! Even naar de douche geweest en toen weer terug naar bed gegaan... Beschuitje gegeten en pijnstillers ingenomen. Na een half uurtje kreeg ik veel buikpijn en een soort persgevoel. Toen ik weer onder de douche stond, kwam er een heel groot stolsel (grootte van hand) met veel bloed, ben daar enorm van geschrokken. Geregeld kwamen er stolsels en behoorlijk wat bloedverlies... Rond 10 uur heb ik mijn vk gebeld omdat ik niet wist wat ik moest doen! Aan het verloop te horen vermoedde ze dat goed ging maar nog niet klaar was. Omdat mijn temp. omhoog ging, adviseerde het ziekenhuis te bellen. Dat heb ik gedaan en moest langskomen op de eerste hulp. Daar aangekomen werd eerst een infuus geprikt en bloedafgenomen. Na een half uur kwam de gyn, en kreeg een echo. Bloedverlies was toen acceptabel. Op de echo bleek dat er nog een groot stuk weefsel/stolsel zat, deze was 5 bij 3 dus behoorlijk! Ze ging overleggen wat verstandig was te doen. Toen kwam ze terug met de dienstdoende gyn. Waren 2 opties: curretage of 3 uur wachten en bij geen verandering alsnog curretage. Ik werd opgenomen en mocht even nadenken wat ik wou... Vond dit zo moeilijk! Op de afdeling kwam ik in gesprek met een verloskundige in opleiding, dat was wel fijn gesprek. De gyn kwam toen ook terug en vroeg wat ik besloten had. Heb toen gekozen voor de curretage. Was enorm moeilijk en hartstikke bang! On 14.15 heb ik dat besloten en kreeg nog een echo, geen verandering! Om 14.55 werd ik al gehaald en ging men we naar het ok. Daar werd ik eerst overgelegd en toen kreeg ik allerlei plakkertjes... Toen de anesthesist kwam had ik een erg snelle pols, waarschijnlijk door angst. Heb toen eerst iets gehad om te ontspannen, daarna ruggenprik en vervolgens slaapmedicatie. Toen ik wakker werd bleek het deel erg vast te hebben gezeten. Er werd snel een zal vocht naar binnen geknepen... En moest naar de ic. Bloeddruk was laag en had zelf een temp van 34... Saar kreeg ik warmte lucht deken... Na een tijdje mocht ik terug naar de afdeling. Daar werd ook besloten dat ik beter even kon blijven. Ik lig nog in het ziekenhuis, inmiddels zit de 4e zal met vocht er bijna in en als goed is mag die er straks af. Mijn bloeddruk is nog wel wat laag 91/64 en heb hoofdpijn en een licht gevoel in me hoofd. Ook buikpijn maar die zakt na de PCM. Dit is me enorm Zwaar gevallen allemaal. Alles de hele situatie! Met alsnog de ziekenhuis opname waar ik zo tegen op zag . Nu een soort van opgelucht dat het erop zit... Nu kan het verwerken beginnen! Dag lieve kleine vlindertjes!! Voor altijd in mijn hart gesloten!
Wat vreselijk om mee te maken, laat staan om twee kindjes te verliezen. Ik wil je veel moed en sterkte wensen.
Heel veel sterkte nogmaals meis. Je lichamelijke klachten zullen nog wel even blijven . Ik heb ook veel bloed verloren en transfusie en veel vocht gehad. Tot op Vandaag, precies 8 weken later, ben ik nog erg moe en slaap nog in de middag. Geef er aan toe meis, hoe meer je je verzet ertegen hoe zwaarder je het maakt voor jezelf. Als je vragen hebt of wilt praten staat m'n pb voor je open! Ik hoop dat je vandaag of morgen naar huis mag. Liefs!
Dank jullie wel! Zijn gistermiddag weer thuis gekomen. Dat was best even een moeilijk moment... Maar was fijn thuis te zijn eb 3 blije kids om me heen te hebben. Heb ook alleen maar op de bank gelegen, eb vanaf uurtje of half 7 op bed. T gaat nu wel,nog even rustig aan doen en dan van de week weer langzaam wat dingen opbouwen.