Toen mijn zoontje een paar weken geleden voor het eerst midden in de nacht mij in het duister vanuit zijn bedje aankeek en 'mama' luid en duidelijk tegen mij zei...(ik kreeg er tranen van in mijn ogen)
Hoewel ik nu vol in de kraamtranen zit, ben ik over het algemeen ook gelukkig. Ik heb ooit vastgezeten in een gewelddadige relatie waarvan ik letterlijk weg ben gevlucht, en nu heb ik de liefste man van de hele wereld en nog 2 zoontjes ook...ik heb niets meer te wensen! ( behalve ooit nog een derde misschien )
sowieso waren we samen al echt gelukkig. Maar het moment van ons samen was wel toen we onze dochter voor het eerst zagen.
Ik ben ook echt heel gelukkig. Ik zit nu niet in een gemakkelijke periode maar juist deze periode heeft mij geleerd gelukkig te kunnen worden van de kleinste dingen. Maar vooral sinds ik mama ben,ben ik wel zo gelukkig!!!! En vooral nu de situatie waar ik midden in zit zeker alles behalve makkelijk is en ik dan naar mn kindjes kijk,dan voel ik me trots. Van de week liep ik met de buggy langs een etalageraam en ik zag mezelf als een echt moedertje achter die buggy lopen met daarin mijn 14 maanden oude dochtertje. Ik voelde me toen opeens zo intens gelukkig!!!! En het intens gelukkige gevoel komt er weer aan! Mijn oudste dochtertje is 3 weken uit logeren geweest en ik mis haar zo ontzettend erg. Over 3 dagen komt ze eindelijk thuis en ik kan niet wachten om haar te zien,vast te houden en die onvoorwaardelijke liefde voor mn oudste weer helemaal te kunnen geven. En sinds ik mijn huidige partner heb in mijn leven heb ik echt geleerd dat mensen WEL van mij kunnen houden,ik geloofde nooit dat mensen buiten mijn ouders om van mij konden houden. Mijn vorige relatie was vreselijk,achteraf gezien. En nu met mijn huidige partner is de liefde zo sterk,zo groot,zo geweldig! En dan juist nu in de zware periode waar ik door heen ga momenteel(komt ook wel weer goed!!)is het geluk zo tastbaar. Het toont zich aan alle kanten,en ik voel juist nu in de zware periode hoe gelukkig ik ben met alles en iedereen die ik om me heen heb.
Ik heb regelmatig kleine Groot Gelukmomentjes, maar de laatste keer dat ik gehuild heb van Groot Geluk, was toen de kraamzorg wegging na een week, de borstvoeding perfect verliep en ik wist: Ik ben 'genezen', zo gelukkig als ik nu ben: ik heb mijn angstaanvallen die ik na de geboorte van de oudste had achter me gelaten en ik geniet me suf van mijn complete gezin Dit gelukgevoel was the exact opposite van het verdriet dat ik voelde nadat voor de eerste keer mijn hart gebroken werd: zó intens!
Het moment dat ik zooooo gelukkig was: de officiele scheiding tussen mij en mijn ex-man. Heb mij nog nooit zo opgelucht gevoeld als toen. Ik kon de hele wereld aan! En sinds ik mijn huidige partner heb, wordt dit gevoel nog steeds overtroffen in kleine dingen en op de meest bizarre momenten.
Vanochtend drong het weer even goed tot me door . We lagen met z'n viertjes in ons bed en ineens gaf Milan Isabelle een hele dikke knuffel en zei hij: "ik hou van jou, poppetje". Zo mooi om die grote-broer-klein-zusje-liefde te zien!
Mijn mannetje heeft iets nieuws ontdekt. Als ik hem optil dan gaat hij een stukje van me afhangen zodat hij me aan kan kijken en slaat dan enthousiast met zijn handjes op mijn borst. Echt zo van "Mama ik ben zo blij dat jij er bent". Ik zeg dan altijd zoiets als "Ik ook van jou jongen" en dan gaat hij tevreden tegen me aan hangen. Dat is geluk .
Ik was uiterst gelukkig toen mijn man 2 jaren geleden zei dat hij van Spanje naar België zou verhuizen voor mij. Hij was voor een maand bij mij op vakantie in augustus en we waren al een hele tijd bezig over onze toekomst maar wisten niet hoe of wat. We wisten wel dat het over en weer vliegen niet kon blijven duren. Een paar dagen voor hij terug naar Spanje zou gaan zei hij: Kimmy, ik kom terug voor jou, je bent mijn leven, ik kan niet zonder je. Zo gezegd, zo gedaan, hij is nog 1 maand naar Spanje gegaan om alles van de unief af te werken en alles te regelen, in oktober ben ik hem in Spanje gaan oppikken en sindsdien zijn we onafscheidelijk. Als we terugdenken aan dat moeilijke jaar van elkaar soms weken te moeten missen, tranen op het vliegveld wanneer 1 van de 2 weer naar huis moest... Uhu, dan kan ik nu echt zeggen, ik ben gelukkig dat mijn man naar mij toegekomen is xoxox
Ik lees hier verschillende verhalen van de kindjes die lieve dingen zeggen, ik hoop echt dat ik dat geluk ook mag meemaken, zo mooi
Toen ik in mijn scheiding lag en ik aan het huilen was...mijn zoontje naar mij toe kwam en zei: Mama niet huilen en bij mij in bed kroop..Hij was net 2 1/ 2. Mijn reddende engeltje..Ik wist toen dat de scheiding aanvragen mijn beste beslissing was.
Nu zit gezellig samen met mijn meissie fruit te eten....allebij nog in pyama en moet nog wel wat aan de huishouding doen..maar de boel kan mij ff gestolen worden...
De dag dat de doktoren ons kwamen vertellen dat zoontje het beter deed en hij bijna van de ademhalingsmachine af mocht. wij hem na 1 week voor de eerste keer mochten vast houden. Hoe mijn vriend (bijna man) Zo liefdevol naar ons zoontje kan kijken, ook hoe hij naar hem lacht,,vol liefde echt heel bijzonder nadat hij bijna 2 jaar zwaar depresief is geweest. Ook de blik in zijn ogen als hij mij en zoontje samen ziet. De lach van ons mooie ventje.
hmmmm..ik heb niet écht een moment waarvan ik nu kan zeggen van JAH op dat moment voelde ik me echt gelukkig. ik voel me altijd wel gelukkig en soms komt het extra naar boven als ik lekker op de bank zit en gewoon rondkijk en bedenk van...jeetje dit is allemaal van ons. we hebben geen groot huis ofzo hoor maar ben gewoon trots op wat we samen bereikt hebben. we hebben alles wat we nodig hebben en dat maakt mij gelukkig
van de week voelde ik me op en top gelukkig we waren een flinke wandeling aan het maken na het avond eten de hond mee kleine mee en wij twee echt super ik voel me het meest gelukkig bij de normale dingen!
Op mijn trouwdag! in de verkeringstijd ook al, maar toen was ie pas écht 'van mij'! En natuurlijk gelukkig gebleven, vooral met een moppie erbij ook al kent dat ook moelijke kanten.
ik ben echt gelukkig als ik naar mijn mooie pracht meiden kijk! hoe de oudste 2 samen spelen, en de kleinste als ze drinkt bij mij! Dan zie ik maar weer in hoe ik het getroffen heb met zo´n lieve man en dat ik daarmee al 3 mooie kindjes heb mogen krijgen!
Die heb ik nog niet gehad. Ik denk dat ik het (straks) pas besef dat ik gelukkig ben als mijn vriend en ik een kleintje zouden krijgen/zwanger zou zijn.
Door de meest simpele dingen kan ik een soort siddering van geluk door mijn lijf voelen stromen: -mijn man die me ineens verrast met een kopje thee -een 'zomaar omdat ik je lief vind' kaartje van een vriendin -mijn oma die zegt dat ik zo straal -mijn meisje die met een mond vol boterhammen-met-appelstroop haar tanden bloot lacht -mijn nichtje die na 6 jaar eindelijk mama is geworden -onbekenden die aan mijn buik voelen en zeggen dat ik zo mooi zwanger ben