Sinds het uit is met mijn vriend woon ik sinds een paar maanden alleen met mijn dochtertje voor het eerst.. Daarvoor woonde ik bij mijn moeder en ik had in principe altijd steun om me heen wanneer ik dat nodig had en nu niet meer. En ik baal heel erg van mezelf.. Ik was begonnen met mijn stage een paar weken terug, maar het was absoluut niet leuk daar, dus ik heb ontslag genomen (heel dom, want ik had nog niks nieuws!) En het bleek moeilijker dan ik dacht om een nieuwe stage te vinden.. Ik heb morgen gelukkig wel twee sollicitatiegesprekken, dus ik hoop dat dat wat wordt. Ik wilde stoppen met roken, wat me niet is gelukt en mijn huis is een troep. . En ik vind het zo vreselijk zwaar allemaal.. En dan die stress van die stage, ik heb echt een breakdown. En dan de zorg voor mijn meisje.. Het was me gewoon allemaal even te veel, dus ik heb vanmorgen mijn moeder huilend op gebeld dat ik het gewoon even niet meer trek allemaal, dus zij is mijn dochtertje net op komen halen en ze zei, neem even de tijd, zorg dat je je stage op orde hebt, zorg dat je je weer goed voelt en je huis op orde hebt en dan kom ik haar weer terugbrengen. Maar nu ik dus erkend heb dat ik de zorg gewoon echt te zwaar vind op het moment voel ik me ZO schuldig en een zwakkeling gewoon.. Zoveel andere moeders doen het wel gewoon, waarom lukt het mij niet.. Ik kan wel janken terwijl ik dit typ. Dit ging echt even van hak op de tak maar ik moest het even van me af schrijven..
Die moeders die dit wel even gewoon doen, liepen in het begin tegen dezelfde dingen als jij op! Het is niet niks allemaal, dus kop op en je schouders eronder, dan lukt het jou ook!
Vind niet dat je je hoeft te schamen hoor meis Het is allemaal niet niks wat je de afgelopen tijd heb mee gemaakt Vind het wel logisch dat je dr even door heen zit Heel lief van je moeder dat ze je dochter even meeneemt zodat jij even tot rust kan komen Sterkte meis
Het geeft toch niet? We hebben allemaal wel een breekpunt. Bij de een sneller dan bij de ander. We zijn geen robots,neee zelfs wij moeders niet (wie had dat gedacht?). Neem de rust,maak alles weer een beetje in orde. Dan heb jij weer meer rust in je kop. Voel je niet schuldig over je dochtertje,er is niets slechts aan om even bij oma te zijn.
Niet schuldig voelen. Haal diep adem en gooi je schouders eronder. Muziek hard aan en flink schoonmaken daarna lekker naar je moeder gaan om mee te eten en je kleine meid nog even te knuffelen. Daarna lekker naar bed en morgen met frisse moed naar je gesprekken. Je doet het super zo alleen en elke moeder heeft wel een keer zo'n momentje.
ik ken het gevoel, dat had ik in het begin ook as ik mijn dochter weg bracht omdat ik echt moest rusten en haar niet kon verzorgen (en nog) ik vind het juist dapper dat je toe durft te geven dat het je niet lukt! dat is een goed teken. stage gaat vast wel goed komen, en je huisje ook wel. en dat roken, dat is nu niet zo belangrijk, wil je stoppen moet je eerst goed in je vel zitten, dan komt dat wel, je kan wel gaan kiezen om alleen buiten te roken dan wordt vaak de trek al wat minder. sterkte
het is echt geen schande dat je er door heen zit hoor! ik denk dat elke moeder dat wel eens heeft, en als je dan ook nog eens alleen bent is het al helemaal niet raar! neem even de tijd voor jezelf! af en toe wat tijd voor jezelf zal ook een andere moeder van je maken, dit heeft iedereen wel eens nodig! sterkte!
Meis.. Je hoeft je echt niet schuldig te voelen! Ik wist in het begin ook niet goed hoe ik het allemaal moest combineren.. Ik vind het dapper van je, dat je dit allemaal goed wil hebben voor jezelf en je kindje, maar leg de lat niet te hoog voor jezelf! Probeer het stapje voor stapje te doen.. Lief dat je mams je kleine is komen halen, gebruik deze tijd voor jezelf en om de dingetjes te regelen.. Waar woon je, ik wil je gerust helpen je huisje op orde te krijgen..
je hoeft je echt nergens voor te schamen hoor ook ik zit er welleens doorheen en ik ben nog wel samen met me partner dus zo gek is het niet en 1 a 2 keer in de week gaat ook mijn dochter een dagje naar oma toe zodat ik even tot rust kankomen is dus helemaal niet erg. heel veel sterkte ermee !!!
Sterkte toegewenst.....huil maar even goed uit, dat lucht op! Wat zeep is voor het lichaam, zijn tranen voor de ziel zeggen ze wel eens....
Voor een kleintje zorgen is neit niks, en dan op jezelf voor het eerst, stage gedoe en alles, Het is logisch dat je er even doorheen zit, daarin ben je echt niet de enige. Neem even de tijd om lekker te janken, daarna op je gemakje je huisje weer op orde te krijgen en een stage plek proberen te krijgen. Je moeder vind het echt erg oke om even voor haar meisje en dus ook voor jou meisje te zorgen. Neem de tijd om even tot rust te komen. Dan kan je er gewoon weer tegenaan.
Meid even een dikke digi-knuffel voor je. Het is ook niet niks om er ineens alleen voor te komen staan en wij moeders hebben toch al snel de neiging om de lat veel te hoog voor onszelf te leggen. Idd zoals anderen al schreven, huil even lekker uit, goed muziekje aan en dan aan je huisje beginnen. Voor je het weet is het weer toonbaar en voel jij je beter in je hoofd. Verder natuurlijk heel veel succes morgen en het gaat vast goed komen.
Het valt ook allemaal niet mee meid..ik ben ook alleenstaande moeder geweest, en dat is soms best zwaar!! Het komt ook allemaal wel goed hoor, het heeft even tijd nodig!! En je mag altijd om tips vragen hoor, daar zijn we voor!! Sterkte, en een dikke knuff want die heb je best verdient!!
Als je hulp nodig hebt, is het alleen maar sterk als je erom durft te vragen en het durft aan te nemen. Weg met dat schuldgevoel. En ga dan de dingen doen die je moet doen. Dus regel je stage, stop met die vieze sigaretten, en ruim je huis op. Word je letterlijk fris van in je hoofd.
je moet je ABSOLUUT niet schuldig voelen. Vele moeders (met of zonder man) hebben hun moeders gebelt. Dit is mij ook overkomen (ben ook alleen) en voelde me in het begin ook schuldig, maar soms zie je het allemaal eff niet zitten en dan moet je gewoon heel blij zijn dat je dochter een lieve oma heeft die op dr wil letten, zodat jij eff wat dingen kan doen en tot rust kan komen. Je moet niet kijken naar wat andere moeders doen, want je kan niet zien wat er achter hun gesloten deur afspeelt. Wie weet zakken zij ook in elkaar of reageren ze het af op de kinderen. Jij bent juist zo slim en volwassen geweest om aan de bel te trekken en dat verdient een complimentje hoor! Hoop dat alles snel geregeld is en je snel wat rust vind.
Meid, juist respect hoe jij het allemaal doet! Zelfs ik belde mijn (schoon)moeder of zij soms even op mijn kleine meisje wilde passen, omdat ik simpelweg tijd voor mezelf nodig had! Je kan niet je levenlang voor een ander leven, je hebt ook zelf een lichaam en ziel die aandacht nodig heeft!!! Je kindje heeft meer aan je als je aandacht aan jezelf besteed zodat jij je goed voelt Makkelijk gezegd, maar zo is het! Het is toch heerlijk dat je moeder zich even ontfermt over je meisje? Echt, geniet er even van; neem een lekkere lange ontspannende douche of bad, zet de muziek aan en ga desnoods schrobben/opruimen/schoonmaken!!! Maar maak je hoofd even lekker leeg zodat jij je morgen goed kan concentreren op je stage. Hoe moeilijk het is, het komt vast wel goed! Zet 'm op!!
Ik dnek dat er geen enkele mama is met een klein kindje die hetzelfde als jij fluitend heeft doorgemaakt. Het is toch niet erg als je op je bek gaat? Als je maar weer opkrabbelt... want dat is ook wat je je kindje wilt meegeven . Dat je kunt vallen en weer opstaan en dat je met de steun van je familie een heel eind komt.!! Regel jij je stage maar, en zorg dat je huis op orde is. Nu je in een warboel leeft, zal alles ook moeilijker gaan. Maar het komt echt wel goed.
Je kan beter trots op jezelf zijn meid!!! Jij hebt aan de bel getrokken omdat het even niet meer gaat, dat is geen schande hoor! Beter dan doormodderen en ten onder gaan (ten kostte van alles) Respect!
Je mag juist trots op jezelf zijn dat je erkent dat je het niet red. Je hebt hulp gevraagd en dat is enorm moedig. Het is niet niets om hulp te vragen. Blijf dit vooral doen, al is het voor je dochtertje. Sterkte!