dat viel tegen

Mijn meisje moet over een maandje voor het eerst. En ik vind het nu al echt vreselijk. Had dit echt niet van mezelf verwacht, maar het idee dat ze daar ligt met mensen die ze niet kent, die haar niet kennen...stel je voor ze huilt en ze laten haar liggen? Stel je voor dat ze zich eenzaam voelt en er komt niemand? O, o wat erg.

Dus, ja, ik snap je precies.

X

 

Ik vond het vreselijk om Sofie naar de creche te brengen. Ze was toen 3 maanden. En tijdens die gewen periode heb ik ook een flink potje zitten janken.
Maar als ik nu zie hoe leuk ze het daar vindt ben ik blij dat ik haar gebracht heb toen ze 3 maandjes was.
Als ze nu andere kindjes ziet (buiten de creche om), dan gilt ze van plezier en ik merk in mijn omgeving dat de "niet creche kinderen" erg bang zijn en niet snel tegen lawaai enzo kunnen.
Maar dat is mijn mening. Ik snap wel dat je er veel moeite mee had want dat had ik ook.

 

Ik had er geen moeite mee om mijn zoontje weg te brengen. Dit komt vooral omdat het KDV goed 'voelt' en er een prima 'klik' is met de begeleiding. Ik vond het zelfs heerlijk om destijds weer aan het werk te gaan! En dat vind ik nog steeds. Het is zelfs zo dat als ik vakantie heb (werk in het onderwijs) ons manneke gewoon naar de crèche gaat. Heb ik tijd voor mezelf en dat is ook veel waard!
Mijn zoontje gaat twee dagen naar de crèche en heeft het enorm naar z'n zin. Hij heeft daar echt geleerd om te reageren en 'spelen' met andere kindjes. Dat is mij heel wat waard. En ook heb ik m'n ventje heus wel eens huilend aangetroffen toen ik m kwam halen. De leidster van de groep was m aan het troosten, dat zag er heel lief uit. Ik vertrouw er gewoon op dat het goed is.
En de eerste paar keer dat zoon weg was, heb ik een keer gebeld om te vragen hoe het ging. Ik denk trouwens wel dat een kindje aanvoelt als je hem/haar met veel moeite wegbrengt.

Doe vooral waar jij je goed bij voelt!

 

*Wat Babs ervaart herken ik ook erg!*

 

Mijn zoontje gaat naar de gastouder. Ik kon niet over mijn hart verkrijgen om hem naar de kinderdagverblijf te sturen. In de kdv is het normaal dat ze soms even geen aandacht krijgen als het spitsuur is en dat hebben we toevallig gezien toen wij een keer zijn gaan kijken.
Het wegbrengen naar de gastouder vond ik ook moeilijk maar toen hij er eenmaal was en ik later belde en alles was goed, was het voor mij ook goed. Sindsdien geen enkel probleem meer.
Volgens mij maakt het niet uit of je baby 3,5 maand is over 1 jaar. Het blijft moeilijk. Het is echt even doorzetten en achteraf valt het meestal wel mee.

 

Met drie maanden is mijn zoontje ook naar het kdv gegaan (1,5 dag per week). Het wenochtendje vond ik heel moeilijk, maar de week er op had ik er geen moeite meer mee. Het klikt heel goed met de leidsters en we hebben er gewoon een heel prettig gevoel bij. Daarnaast heeft mijn zoontje het enorm naar zijn zin. Ik moet zeggen dat wanneer hij daar niet zo goed zou slapen en eten etc, ik het uiteraard een stuk minder fijn zou vinden. Maar dit alles gaat helemaal goed, dus ik zou het niet anders willen.

 

Bang? Niet tegen lawaai kunnen?

Ligt er maar net aan wat je dan met je kindje doet als het niet naar het kdv gaat zeker? Mijn meisje is nog geen dag naar het kdv geweest, maar ze gilt ook van plezier als ze andere kindjes ziet en wil meteen spelen. Ze kan ook best goed tegen lawaai...

Normaal zou ze ook naar het kdv gaan toen ze vijf maand was, maar ik kon het echt niet over mijn hart krijgen, ons eerste dochtertje is gestorven en ik wou echt dubbel genieten van Ana-Lucia, bovendien was ik heel erg bang dat haar iets zou overkomen of dat ze haar zouden laten liggen als ze zou wenen. Dus toen maar besloten dat ik thuis bij haar blijf tot ze naar school gaat.

 

Ik vond het ook ontzettend moeilijk om hem de eerste keer weg te brengen.
Ik heb er echt niet van kunnen slapen en had het idee dat ik m zo weer mee terug zou nemen.
Toch doorgezet want het is niet alleen omdat ik het qua werk anders niet red met uren , maar ook omdat hij daar lekker kan spelen met andere kindjes.
De eerste keer is heel erg meegevallen , hij is er maar 2 uur geweest en hij vond het blijkbaar erg leuk.
Nu heb ik er vrede mee dat hij erheen gaat omdat hij altijd vrolijk is als we hem moeten halen en de leidsters nooit problemen met hem hebben.

Dat hij even moet wachten als ze met een ander kindje bezig zijn vind ik af en toe wel goed.

 

Ik zag er ook als een BERG tegen op om haar weg te brengen. Het viel achteraf gelukkig erg mee en de volgende keren had ik er al helemaal geen moeite meer mee.
Nu heb ik het geluk dat m'n dochter als eerste bij het kdv is (7.15) en ook als eerste weer wordt opgehaald (16.15), dus hebben ze de tijd nog even om te babbelen. (heb nog nooit een andere ouder gezien bedenk ik me net).
Het kan me wel goed voorstellen dat als je je kind in spitsuur voor het eerst wegbrengt en ophaalt, dat je dat geen prettig gevoel geeft.

Een baby van 3 maand wegbrengen is moeilijk omdat het nog zo klein is en een kind van bijv. 1 jaar wegbrengen is moeilijk omdat het kan gaan huilen als je weggaat. Dat lijkt me ook naar, maar is vaak een fase, dus tijdelijk.

Het is ook meer wennen voor de mamma's dan de kindjes...

 

Ik vond het helemaal niet erg...

 

Helemaal niet? :

 

Ik had er geen moeite mee om mijn zoon voor het eerst weg te brengen.
Ik had en heb het volste vertrouwen in het kdv en had ook echt weer zin om te gaan werken.
Natuurlijk was het ook fijn om hem ´s avonds weer op te halen!

 

Ik vond het ook heel erg.

Maar ze kwam op een groep met nog meer hele kleintjes en de leidsters waren echt heel lief.

1 van de leidsters had zelf een kindje van 1 maand ouder, en dat gaf ook een goed gevoel.

Maar te klein valt wel mee hoor. Ik denk dat ze er dan juist helemaal niet zoveel van merken.

Isabella niet, die was net zo vrolijk als thuis. En als ik haar kwam halen was ze blij, maar als ze daar mocht spelen was ze ook blij.

Het is erger voor jezelf dan voor je kleintje.

 

alyssa gaat naar een gastouder, maar ik vind het soms nog steeds moeilijk om haar weg te brengen.
(zeker nu ik thuis ben)

de eerste keer heb ik echt lopen huilen (kwam gelukkig mn schoonzus tegen), ik vond het vreselijk.

Alyssa weet nu niet beter dan dat ze op dinsdag naar de gastouder gaat en ze vind het erg leuk.
als ik dr wegbreng vind ze het leuk om bij de gastouder op schoot te zitten en als ik dr kom halen komt er een grote glimlach op dr gezichtje als ze me weer ziet.

ze eet en slaapt wel iets slechter dan thuis maar dat doet ze overal behalve thuis.

probeer het gewoon tis heel erg wennen en als het niet gaat dan kan je altijd nog de avonden blijven werken, gaat het wel goed dan kan je lekker de ochtenden werken en heb je lekker veel tijd met je kids.

liefs doris

 

vond het wel erg, heb ook de nacht ervoor slecht geslapen, maar als ik nu zie hoe ze het er naar dr zin heeft. en hoe dol ze op haar leidsters is, dan ga ik echt met een gerust hart naar mn werk

 

ik had er ook geen moeite mee. maar lars gaat naar een gastouder, en ik ken haar al jaaaaaaaaaren. lars heeft het daar onwijs naar zijn zin, dus daar hoef ik me nooit zorgen over te maken