Wat sneu voor je meisje! Wees blij dat je zo'n doortastende moeder bent.... het kan ook anders. Ik was 7 jaar toen ik voor het eerst ging skien, in Zwitserland. Tijdens mijn eerste 'afdaling' (ik stond toen net een kwartier op de piste), viel ik en kon ik niet meer op mijn been staan. Naar de dichtsbijzijnde kliniek gegaan, foto's gemaakt en mijn scheenbeen was gekneusd. Zalf en verbandje erom en ik moest zoveel mogelijk proberen er op te lopen. Ik kreeg dus geen krukken. De rest van de week kon ik er van de pijn niet op lopen en ik kroop door het appartement met mijn been omhoog. Hinkelen deed teveel pijn. In Nederland, toen ik nog steeds wat last had, zijn de foto's bekeken door een Nederlandse arts en bleek er toch een kleine breuk te zitten. Gelukkig wel recht zodat het toch netjes aan het genezen was. Maar wat was ik boos! En vooral op mijn ouders eigenlijk.... hoe kan je je kind nou een week lang pijn laten hebben, dat klopt toch niet? En zo waren er wel meer dingen.... (heftige huisstofmijtallergie, maar het enige wat ik te horen kreeg was dat ik van mijn neus af moest blijven ). Kijk, er kunnen altijd foutjes gemaakt worden en er zijn ook overbezorgde ouders die om de haverklap om niets bellen. Maar ook dan vind ik eigenlijk dat een arts alles serieus moet nemen... En als er fouten gemaakt worden, is het wel zo aardig om dat toe te geven en je excuses aan te bieden. Fouten maken is menselijk, maar het is maar net hoe iemand er dan ermee omgaat.
Dat kan, maar dan gaat wel je ziekenfondspremie omhoog. En dan beginnen mensen daar weer over te zeiken Het kost echt bakken vol met geld om alle overbezorgde ouders te geruststellen.
@Meleq ik denk dat als de arts het mis heeft zoals bij mijn kindje en er dus in totaal 3 ziekenhuizen aan te pas komen en bijna een ziekenhuis in berlijn dat dat nog veel meer kost! Mijn dochter heeft hij 6-8 weken laten aanmodderen en als wij niet gedwogen hadden voor een verwijzing had ze nu allang niet meer geleefd. Duidelijk denk ik toch wel dat ik ook niet zomaar vertrouwen heb in artsen.
zo dit is wel kwetsend! Jammer dat ik niet overbezorgd was. Dan had mijn dochter misschien wel eerder gips gehad. Maar in ons geval heeft het de kosten ook niet gedrukt, want wij moesten terug komen. En wat als het verkeerd aangegroeid was, dan waren er nog meer kosten! Ik ben vanaf nu wel iemand met het stempel "bezorgde ouder" en ik laat me niet meer wegsturen!
Ik bedoel het helemaal niet kwetsend! En ik vind dat jij ook alle reden hebt om bezorgd te zijn en je niet zomaar weg te laten sturen. Dat heb ik je eerder ook al gezegd.
Maar hoe weet je of een ouder alleen overbezorgd is of misschien wel terecht bezorgd is? Dus vind ik dat je dan elk kindje even moet onderzoeken. Degenen die de ziektekosten premie niet kunnen betalen, krijgen zorgtoeslag... Krijgen wij zelfs (een klein beetje) terwijl we het toch echt niet slecht hebben. En ik betaal liever iets meer premie, dan dat iedereen zomaar afgewimpeld wordt.
Nou sorry, maar wij krijgen geen zorgtoeslag en ik zit echt niet te wachten op een hogere premie. En daarbij gaat je redenatie echt niet op, nog steeds zit vrijwel niemand te wachten op hogere kosten. Even onderzoeken is trouwens heel wat anders dan iemand aan dure testen onderwerpen omdat ouders dit nodig vinden. Een aantal ziektebeelden zijn alleen maar op die manier uit te sluiten. Maar goed, ik wil hiermee helemaal niet zeggen dat ouders zeuren of iets dergelijks. Het gaat mij er om dat het voor een arts echt niet zo makkelijk is om de juiste diagnose te stellen. Ze kunnen niet alles uitsluiten, ze moeten daarin weloverwogen keuzes maken op basis van ervaring en medische kennis. En dan komt het inderdaad voor dat ze toch iets over het hoofd zien. Dat is niet te voorkomen. Wanneer je dat wel zou willen, zouden de ziektekosten de pan uit reizen en daar is ook niemand blij mee. Dat gaat simpelweg gewoon niet. En dan praten we niet over een verhoging van de premie a 10 euro per maand, maar over tientallen euro's, misschien wel honderden, who knows.
Merle, ik heb het vooral over het soort verhalen als die van Guppie. Ik denk dat het toch echt goedkoper is om er even naar te kijken dan dat het achteraf goed mis blijkt te zijn... of dat er zelfs kindjes overlijden. Maar ik snap jouw punt ook wel. Maar persoonlijk betaal ik liever wat meer voor de ziektekosten (zit ik ook niet op te wachten hoor) en dat ik er dan ook vanuit kan gaan dat de gezondheidszorg altijd voor me klaarstaat. Het lijkt me vreselijk als je denkt dat je (of je kindje) iets mankeert, maar niemand het serieus neemt. Er zijn al genoeg voorbeelden in dit topic naar voren komen...
sja ik ken toevallig een moeder die denkt dat haar kind een tumor heeft. Dat kind heeft geen syptomen, maar tics. Wordt dus niet getest op een tumor. Maar de moeder zit er mee... Kan je zeggen dat het haar probleem is, maar niemand heeft haar uitgelegd waarom ze denken dat het geen tumor is. Nu krijgt het kind onderzoeken naar zijn tics, maar moeder snapt niet waar die onderzoeken voor zijn. Ik vind dat nogal tekortkomingen! In het geval van mijn dochter, die nog niet kan praten en vertellen waar de pijn zit, hadden ze beter meer foto's van het hele been kunnen nemen. Nu ben ik 2 keer geweest en toch nog duurder. Doen ze dat 100 keer scheelt het ook wel! MerleQ, misschien dat ik het me teveel aantrok. Ben nogal prikkelbaar de laatste dagen door de hele situatie..
Ik vind dat ze iedereen serieus moeten nemen, je gezondheid is erg waardevol en dat leg je in iemand anders handen. Wel zo fijn als ze daar dan met respect mee om gaan.
Ahhh, je arme meisje! Ik hoop dat ze het een beetje trekt zo met de pijn en dan ook nog zo'n ellendig stuk gips om je been. Of vindt ze het juist wel interessant? Ik weet van mijn moeder dat ze ooit eens laaiend was op de huisarts. Die wilde niet aan huis komen maar ik was zo ziek dat ik niet wegkon. Ik was toen nog gen 2 jaar. Uiteindelijk kwam ie toch en moest ie ook echt constateren dat ik een dubbele oorontsteking had....gelukkig bood deze man zijn excuses aan! Formulier kindermishandeling wat is dat nou weer voor bullocks? Ik zou het niet ingevuld hebben.
even over de moeder met het kindje met de tics, dat ze niet weet waar de onderzoeken voor zijn is niet goed want dan had het beter uitgelegd moeten worden. aan de andere kant je ben er altijd nog zelf bij en als je iets niet weet of snapt dan kan je dat vragen. over je eigen hummel, het is natuurlijk echt niet leuk dat ze een week met de breuk heeft rond moeten lopen, verschrikkelijk. maar helaas is het wel degelijk mogelijk dat een breuk niet op een foto gezien wordt door bv een zwelling. die kan voor de breuk zitten en dan zie je de breuk simpelweg gewoon niet zitten en dan lijkt het allemaal goed te zijn. maar ik wil niets voor die artsen goedpraten, ze hadden ook kunnen zeggen dat ze nu niets zagen maar dat als ze klachten bleef houden dat ze terug mag komen voor een nieuwe foto. dat klinkt dan in ieder geval beter dan zo naar huis gestuurd worden. heel veel succes en ik hoop dat ze snel weer op de been is! joyce
vergeet ook niet dat allerlei aanvullend onderzoek om bepaalde aandoeningen uit te sluiten (foto's, bloedonderzoek, etc) misschien wel geruststellend is voor moeder, maar op heel veel vlakken slecht kan zijn voor kind. Zo is stralenbelasting natuurlijk slecht i.v.m. kans op kanker. En kan bloed prikken tamelijk traumatisch zijn, in ieder geval pijnlijk, voor de kleine. Een reden om als arts hier een weloverwogen beslissing over te nemen lijkt me. Als de arts niet denkt aan een aandoening ga je het kind niet allerlei onderzoeken laten ondergaan om moeder gerust te stellen. Laten we dat ook mee laten wegen.
hier precies hetzelfde gehad. meneer krijste alles bij elkaar van de pijn en ik had ook al op internet wat dingen opgezocht. dus ik bel de HA krijg ik een vervangende omdat me eigen al vol zit voor die dag. dus dacht ach maakt ook niet uit een arts moet dat wel weten. nou hij stuurde me na 1 minuut weer naar huis met dat het een maagontsteking zou zijn, hoe moet hij die dan opgelopen hebbe hij was 2 weekjes oud dus hij zei wel dat hij zo huilde van de maagzuur maar er niets was dat hij kon voorschrijven. dus ik weer na huis en smiddags weer de HA gebeld en geeust dat ik me eigen kreeg en die zei gelijk dat het verborgen reflux was en heeft gelijk zantac voor geschreven. na 3 dagen ging het weer super! hetzelfde verhaal gehad met ze vermoedelijke koemelkallergie hij had bloed bij ze ontlasting en kreeg weer een vervangende. ze zegt dat het een infectie is, dus ik zeg dat ik dat niet denk omdat hij geen koorts heeft en verder heel vrolijk is enzo. dus ik zeg is het geen KMA. nou ze keek me aan alsof ik vroeg wanner de wereld verging. vervolgens kreeg een kortstandig antwoord van "nee dat kan absoluut niet daar is hij nog te jong voor " dus weer na huis. heb elke dag weer gebeld en langs gegaan totdat ik doorverwezen werd na de kinderarts want het bloed werd alleen maar meer. en toen de KA hem zag zei ze gelijk dat het vermoedelijk een KMA is. en dat het nooit een darminfectie had kunnen zijn. ik kan zo nog veel meer voorbeelden opnoemen ben zelf bijna dood geweest toen ik 2 jaar was omdat de HA zei dat ik een buikgriep had terwijl het de ziekte van HUS was en me nieren niet meer werkte! HA's moeten een leren wat meer tijd te nemen voor hun patieten en goed naar ze te luisteren. er zijn ook echt wel goede maar doordat ze alles zo snel mogelijk willen doen maken ze fouten.