Ik zit in een heel andere situatie dan jullie, maar herken het wel. Wij waren dik een jaar geleden bezig voor een tweede kindje, maar toen kreeg mijn man ziekte van Pfeiffer. Dit was zodanig ernstig dat we wisten dat we een zwangerschap / tweede kindje niet aan konden en dat we het uit moesten stellen. We hoopten toen nog dat we na een paar maanden weer verder zouden kunnen, maar in het voorjaar kreeg ik het ook. Ik begin er de laatste twee maanden een beetje boven op te komen, maar als ik kijk hoe de zwangerschap van mijn dochter verliep, weet ik dat het heel dom zou zijn om dat mijn lichaam nu al aan te doen. Bovendien is het mogelijk dat het virus door de placenta het kind infecteert, met ernstige ontwikkelingsstoornissen tot gevolg. We zijn nu dus meer dan een jaar verder en we hebben nog niet het idee dat we al snel weer kunnen beginnen. Ondertussen is de wens voor een tweede kindje al die tijd aanwezig en wordt alleen maar groter. En ook de angst dat het nog heel lang gaat duren, want bij onze dochter was het ook niet bepaald in de eerste ronde raak. Het is nu zelfs zo ver dat ik gemengde gevoelens heb bij de aankondiging van vrienden dat zij een tweede kindje ter adoptie hebben aangeboden gekregen. Natuurlijk ben ik blij voor hen en ik gun het hen enorm. Ik weet dat er bij hen ook veel verdriet achter zit. Maar het is bij hen ineens veel sneller gelopen dan zij verwacht hadden, dus wij gingen er van uit dat het nog minstens twee jaar zou duren. Ik had gewoon nooit verwacht dat zij hun tweede kindje zouden krijgen en dat wij nog niet eens bezig zouden zijn voor ons tweede kindje. Ik schaam me echt voor zulke gedachten! Hoe triest kan je zijn dat je zo denkt!
Wat fijn dat ik dit forum lees. Ik zit nl. zo met mezelf in tweestrijd. Wij zijn al sinds vorig jaar aug bezig en ben nu bezig met de 5e ronde clomid. Ondertussen zijn er zoveel mensen zwanger geraakt en nu komt het op een punt dat het nieuws me raakt, dat ik er van slag van ben. Heel vervelend want ik voel me gelijk ook schuldig omdat ik me zo voel. Maar het is zo. Mensen die snel en op de natuurlijke manier zwanger raken hebben geen idee van de achtbaan van de MMM. Ik hoop zo dat ik hier snel mee kan stoppen, maar voorlopig staat er een IUI in het vooruitzicht.
Hi Maria, Dan lopen wij een beetje gelijk op he. Wij zijn ook bezig sinds vorig jaar augustus en nu ook bezig met de 5de ronde clomid. Wij moeten nog tot aan februari proberen en denk en hoop dat wij dan ook door gaan voor iui. Spannend toch, maar we moeten de hoop niet opgeven.
Alle dames die al zo lang bezig zijn een hele dikke knuffel. Lees hier heel veel stukken waar ik mij heel erg in kan vinden. Het ergste vind ik nog die mensen die je dan vragen wanneer zijn jullie eens aan de beurt? Ja als het allemaal zo makkelijk ging zeg.
Nou idd! Wij moeten ook in jan of feb over op IUI en hormonen spuiten. Hoe werkt de clomid bij jou? Ik heb nog elke keer een eisprong gehad (1 ronde was het geen goeie), maar geen resultaat nog. Heb enorme bijwerkingen wel.. elke dag hoofdpijn sinds de verhoging naar 100 mg, haaruitval.. enz. Ja idd, echt vreselijk. Ik heb net mijn facebook account gedeactiveerd, want kan het geklaag van die zwangere vrouwen niet meer lezen
Nog zoiets ja, dat geklaag. Zou maar al te graag ruilen! Die vruchtbaarheidsbehandelingen heb je ook allemaal bijwerkingen van en dan levert het vaak nog niet eens wat op..
Oja dat geklaag idd viel mij ook al op. Dan zitten ze thuis in de ww en hebben ze niks te doen en dan maar toch sneaky telkens een opvallend berichtje er weer op zetten. Bah wat een aandacht trekkerij zeg. Ben blij dat je zwanger bent! En ja dan ben je veel sneller moe maar je hebt toch niks te doen dus ben blij dat je thuis bent en ga lekker slapen :x. Gelukkig hebben de meeste mensen t wel door en reageren er niet meer op pff..... Mijn probleem was t progesteron tekort na de eisprong en dat was met 25mg clomid goed aangevuld. Dus ik had al een eisprong van mezelf maar geen goeie. En 50mg is al te veel dan heb ik overstimulatie en sta ik echt op knappen, dus mijn dosis word terug gezet. Mijn bijwerkingen zijn veel plassen in t begin vd cyclus, druk op mijn eierstokken en vooral de hele cyclus lang obstipatie en dit keer echt wel heel erg!
Idd wees blij dat je zo makkelijk zwanger raakt en blijft :s ik ga als het eenmaal zover is volledig genieten ondanks de misschien vervelende kwaaltjes
Lijkt wel of iedereen ineens zwanger raakt he. Op dit moment zijn ik en m'n beste vriendin de enige van onze vriendengroep die niet zwanger zijn en/of een kindje hebben.. M'n nichten zijn zwanger, collega's zwanger, halve Facebook heeft echo's gehad etc. Het doet pijn dus ik snap precies hoe je je voelt. Maar op en dag lopen ook wij met ons mooie ronde buikje rond te stralen. xx
Ja maar ze hebben t gewoon niet door wat voor wonder ze hebben lijkt wel. Zijn alleen maar met zichzelf bezig!
Ja idd. Maar dat snappen ze niet. Voor hun lijkt normaalste zaak van de wereld en hoort er gewoon bij
Of nog een leuke, als je dan zegt dat ze blij moeten zijn dat ze zwanger zijn of al kinderen hebben (verkeerde move natuurlijk ) en je een antwoord krijgt als: Wacht maar tot je zelf zwanger bent/moeder bent! Ja als dat eens zou kunnen :')
Ze moesten eens weten he Tempus.... Het gaat hen idd te gemakkelijk af en is de normaalste zaak vd wereld! Ja of als je naast een van je beste vriendinnen zit, waarbij het meteen voor de tweede weer in 1x raak was, en ze dan zegt dat ze zich zorgen maakt. Ze voelen zich wel schuldig dat t bij hen wel lukt en dat je je iets zorgen maakt of alles goed is kan ik me voorstellen. Maar ze had geen bloedverlies, geen krampen, niet misselijk, de beginfase van deze zwangerschap was anders dan de eerste, het is meteen raak dus zal echt wel alles goed zijn! Enfin dus ik heb haar eens stom aangekeken en gezegd dat ze daar mee op moet houden en t anders mij maar niet moest vertellen, ik zou een moord doen om in haar schoenen te staan. Meteen was t stil en ik had ook wel gelijk zei ze...... Bah kan me erover ergeren.....:x
Deze vraag hoor ik al ruim 3 jaar bijna maandelijks voornamelijk van mijn familie, toen ik dus zwanger was afgelopen juli/augustus heb ik het ze meteen maar verteld maar toen kreeg ik dus helaas een miskraam en sinds dien is het alleen maar erger geworden Maar het aller ergste vond ik toch wel toen ik net bevallen was van mijn dochter '' wanneer komt de tweede ''
Mijn beste vriendin is sinds oktober gestopt met haar ac en zat meteen de eerste maand aan de ovulatie testen..is natuurlijk haar eigen keuze en ik gun het haar van harte als ze binnen kort zal aankondigen dat ze zwanger is maar de opmerking van '' wat duurt het lang '' schoot bij mij toch wel een beetje in het verkeerde keelgat, ik zei tegen haar hoe denk je dat ik me dan voel? zegt ze dat wil ik echt niet weten want ik zou gek worden als ik over 6 maanden nog niet zwanger ben
^Zo, da's ook een lekkere dan.. vind het echt erg voor je dat jij dan laat zien dat je moeite hebt met d'r uitspraak en dat ze dan alsnog verder gaat op haar eigen situatie..
Oh wat herkenbaar meiden!! De laatste tijd heb ik vaak bij van die blije berichtjes hier op zp (zoals 'eindelijk zwanger na 3 maanden', 'zou het?ik kan het niet geloven' etc) dat ik eigenlijk wil reageren met alleen maar: leuk voor je. Maarja dat is wel heel onsympathiek he Dus ik hou me maar in
Hee Mammietammie, jij ook hier Haha, ik denk niet dat ze het je in dank af zouden nemen. Maar je kunt wel zeggen: Zo, dat is snel, gefeliciteerd! Punt gemaakt, komt niet gemeen over