Ik dacht ook meteen aan een osteopaat. Niet geschoten is altijd mis. Maar wat een verdriet zeg, echt sneu.
Hey meis. Vervelend dat het zo lang duurt nu... Verlatingsangst kan het idd best zijn, ook al vindt hij het niet erg om achter gelaten te worden bij je moeder. Het heeft dan te maken met dat ze opnieuw moeten wennen alleen te zijn in hun eigen kamertje. Het kan ook voort gekomen zijn uit het sprongetje. Milan heeft ook ongeveer 6 weken slecht geslapen en nu wordt het langzaam beter. Je zei dat Lenn af en toe wel een paar keer overdag zelf in slaap valt, dus hij kan het wel zelf. Echt lastig wat het dan is, maar het is iig niets medisch! Heeft hij het ook als je man in het weekend thuis is? Misschien voelt hij dat er iets niet klopt? Noem maar wat hoor... Succes in ieder geval en sterkte... xxx
Lotte Ja hij heeft het ook bij mijn man.. Ook als we bij mijn moeder zijn wil hij niet slapen.. Precies hetzelfde verhaal.. Het probleem ligt echt puur bij het in slaap vallen.. En hij kan het idd ook prima zelf soms.. Vorige week ging het 1 dag goed.. dag erna weer wat minder en nu weer als vanouds.. Hij slaapt nu wel.. Iets eerder dan normaal, maar hij begon tijdens het broodje eten te wrijven en te gapen.. Dus op bed gelegd.. Weer drama al was het iets minder dan de afgelopen weken.. 20 minuten gewiegd op de arm en in slaap gevallen.. Maar dit is ook weer zo'n uitzondering Zoals op het filmpje heb ik hem halverwege ook op mn arm maar dan gaat hij maar daar met huilen.. Volgende week is het hier herfstvakantie en is mn schoonmoeder een week vrij (werkt in het onderwijs) en gaat hij een dag daar heen.. Ze houdt dan hetzelfde ritueel aan als thuis, maar dan heb ik even een dagje 'rust'.. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het heerlijk met Lenn thuis en ik ga 's avonds gewoon op tijd naar bed zodat ik mijn uurtjes slaap gewoon maak, maar stiekem is het best lekker om een dagje voor mezelf te hebben..
Hoi Roeltje, Heb je al eens overwogen om bij een osteopaat langs te gaan met die kleine? Wij hebben er heel goede ervaringen mee: we hadden direct na eerste behandeling een slapend kind wat daarna nauwelijks nog gehuild heeft. Ik heb onze osteopaat heilig verklaard! Je kunt allicht 's een intake doen, dan kan er bekeken worden of er iets aan gedaan kan worden. Ik geef het je maar mee, wij hebben ook 7 weken in zo'n situatie gezeten en bleven van het (consultatieburo)kastje naar de (huisarts)muur gestuurd worden. De wijkverpleegster gaf naderhand wel aan dat het een goede zet was om naar de osteopaat te gaan, maar dat zij dat niet mogen adviseren omdat het formeel niet onder reguliere gezondheidszorg valt. Complete BS wat mij betreft. Het zijn nl. wel erkende fysiotherapeuten die er nog jarenlange aanvullende studie op hebben zitten, dus waar heeft ze het over! Wij kregen de tip toevallig via een kennis van mijn moeder, diens dochter heeft ook een kindje wat er veel baat bij gehad heeft. Wie weet helpt het bij jullie ook. Succes en sterkte toegewenst. Florentine
Mm, misschien toch wel iets om even over na te denken.. En hoe herken je een goede osteopaat? Volgens mij moet zo'n iemand dan gespecialiseerd zijn in baby's ? Vind het doodeng namelijk, dat gewroet aan mijn kindje Ga het dit weekend bespreken met m'n man elk geval.. en even het telefoontje afwachten vandaag.. Bedankt
Hmm..ik zou ook een osteopaat inschakelen. Kijk op www.osteopathie.nl waar je in jouw omgeving een goede, erkende osteopaat kan vinden. Huisartsen zullen niet snel toegeven dat je een osteopaat kan proberen. Die zijn niet dol op alternatieve geneeswijzen, want daar valt een osteopaat onder. Kyra heeft ook onder behandeling gelopen, omdat ze altijd maar op 1 zijkant wilde liggen en bij haar heeft het echt geholpen! Het is niet goedkoop, maar als het helpt...ja toch?
Ook ik moest eigenlijk wel vrij snel aan een osteopaat denken. Ik zou in ieder geval een intake doen en dan eerst maar eens horen of diegeen wat zou kunnen beteken. En heb je 1 slaapje overdag al eens overwogen? Dus 's-morgens beneden laten, soms vallen ze dan in de box/wandelwagen in slaap en 's-middags in eigen bed voor een slaapje. Dat heeft hier toendertijd heel goed geholpen. Kwebbel
Kwebbeltje Nee nog niet geprobeerd.. Zal ik morgen eens doen.. Kijken of dat lukt.. Bedankt.. Cathie Bedankt voor de link.. zal eens kijken of er één in de buurt zit.. Mijn ha heeft het zelf aangekaart, maar er bij gezegd dat hij denkt dat het niet de oplossing is.. Hier gelukkig een ha die er alles aan doet (of nouja, probeert te doen) om een goede oplossing te vinden.. en als dat via een niet-reguliere manier moet is het hem ook prima..
Ik moet direct denken aan het slapen met mn dochter, met als voornaamste verschil dat zij dit ook savonds en snachts had .Overdag viel ze bij mij aan de borst in slaap, rond 10 maanden lukte het ook dmv liedjes zingen, maar dus wel tegen mij of mn man aan (of oma). Dan moesten we echt even wachten tot ze in een diepe slaap was (dwz minuut of 15-25) en dan konden we gaan in bed leggen. Ze sliep toen 2x op een dag: 11-13 en rond 16/17 nog max een uurtje, niet in bed wel in de wandelwagen. In dr tweede levensjaar lukt het helemaal niet meer om haar op bed te krijgen, dus gingen we altijd met haar wandelen. Ik ben er van overtuigd dat het bij M echt verlatingsangst was: ze wilde gewoon onze nabijheid. Laten huilen zou ik echt niet doen, zeker niet als ze zo overstuur raken. Misschien moet je samen met je zoon op bed gaan liggen? Verder zeg je dat het iets is van de laatste weken, het kan echt een soort van sprong/fase zijn. Ik vond 9-13 maanden echt een megazware periode. T is bijna zover dus ik zet me maar vast schrap . Hoe slaapt hij als je met hem gaat wandelen? Of samen op bed? Of in een draagzak (eventueel een doek of een draagzak die je op je rug kunt dragen zoals een Beco of Manduca of Mei Tai ed). Overigens is het Centrum voor Jeugd en Gezin niet meer dan een verzamelpunt van verschillende instanties: CB, Jeugdzorg, opvoedondersteuning etc. Dus dat je daar niet direct wordt geholpen verbaast me niets (gewoon een bureaucratische instelling).
Verlatingsangst hoeft zich dus niet op 1 persoon te richten. Dat kan wel: als het kindje zich voornamelijk aan 1 persoon heeft gehecht. Maar als het kindje zich aan meerdere personen heeft gehecht dan kan het zich daar ook veilig voelen. M had zeker last van verlatingsangst, maar voelde zich prima bij mn (schoon)ouders, mn man en ook wel bij mn schoonzussen.
Heb een afspraak voor een intake gemaakt bij de Osteopaat.. Gewoon doen zeg maar 2 november kunnen we 'pas' terecht.. Tot die tijd even aankijken.. Als ik het uiteindelijk toch niet wil of aandurf (ja vind het doodeng) dan kan ik gewoon afbellen mits het tijdig is.. Nou dat is geen probleem, dat komt wel goed.. Salapio Aan het begin dacht ik ook dat het verlatingsangst was, maar zou hij het dan ook niet moeten hebben als ik de kamer uitloop of uit het zicht ben? Want als hij in de box zit en ik even de was ga ophangen (o.i.d) is er niks aan de hand..
Ik zou zeggen van niet. Want M had het ook niet/nauwelijks bij weglopen. Ze zat dan gewoon lekker te spelen. Het is namelijk echt een andere situatie in bed: - ze zijn moe en kunnen dus minder hebben - ze zitten niet te spelen, maar moeten gaan slapen - in slaap vallen kan best een eng gevoel zijn: je zakt weg en als je niet weet wat dat is ... - je moet je overgeven aan de slaap, M was en is een verzetter (wordt langzaam iets minder): dat deed ze ook door keihard te gaan brullen Dus wat mij betreft is naar bed gaan juist hét moment bij uitstek om je verlaten te voelen!
Dus beter gezegd: het is verlatingsangst in combinatie met verzetten tegen in slaap vallen terwijl je wel moe bent. Dat is diagnose van dr. Salapio
Dat is dus precies wat ik bedoelde. Dit zou het heel goed kunnen zijn. Het hoeft dan idd niet de hele dag zo te zijn. Ik heb er eens een stuk over gelezen op een babysite.
sorry hoor, heb niet echt tips maar ik denk ook dat het een soort van verlatingsangst is, dat huiltje maakt mijn meisje ook als ik de deur uitga zonder haar en ze stopt echt naiet ja na een half uur want dan wordt ze moe, maar wilde even zeggen dat ik je filmpje echt hartverscheurend vind en ik snap heeeellll goed dat je je daar druk over maakt ik hoop dat je snel wat hoort en dat ze een oplossing hebben voor je laat je het ons tegen die tijd even weten???
Mijn dochter heeft zo rond de 10 maanden ook een periode gehad dat ze niet wilde slapen. Ze bleef maar huilen en was ik niet snel genoeg bij haar dan had ze haar hele bed ondergespugt. Het enige wat hielp was haar in mijn armen te houden, te knuffelen en zo viel ze dan langzaam in slaap. De eerste 2 weken zat ik zo rustig 45 minuten voordat ik haar in haar eigen bedje kon leggen, daarna ging het steeds beter tot ik haar weer zonder problemen naar bed kon brengen Nu ik terug denk is het wel zo dat ze toen qua ontwikkeling een enorme sprong gemaakt heeft en daar overdag ook erg onrustig van was. Mischien dat jou zoontje dat nu ook heeft en al het nieuwe nog niet helemaal goed kan verwerken?
Oke, vanuitgaande dat het dan toch verlatingsangst is.. Wat kan ik daar tegen doen? Behalve hem het 'gevoel' geven dat papa en mama er wel zijn als er iets is? En hoe lang duurt die fase dan? We zijn al een tijdje bezig Ben ook gebeld eind van de middag, maar was aan het rijden dus kon niet opnemen.. Het was een vrouw van het CB.. Heb het er al over gehad met haar en zij is van mening dat hij verwend is en huilt om aandacht.. Hij kan idd drammen als hij zijn zin niet krijgt maar dat klinkt zooo anders.. Maar dat wil ze niet aannemen.. "Hup, met een wekker beneden gaan zitten en elke tien minuten kijken." Dat hij zijn bed onderspuugd 'zal allemaal wel meevallen' word soms zo verdrietig als het CB zulke dingen zegt.. alsof je overdrijft ofzo.. ze zou morgen terugbellen, maar heb totaal geen zin om een afspraak met haar te maken
Roeltje...petje af voor jullie hoor. 6 weken zijn lang. Wat ik gelezen heb hebben jullie al heel veel geprobeerd. Straks een dagje voor jezelf lijkt me een goed plan. Eventjes een beetje bijtanken in hoeverre dat mogelijk is. Jammer dat het Cb niet bepaalde info van je wil aannemen. Zelf geloof ik ook wel een beetje dat je een kind op deze leeftijd kan 'verwennen', echter als ik naar z'n gehuil luister weet ik niet of het wel aandacht is. Het ging mij in ieder geval door merg en been. En natuurlijk laat je het niet zover komen tot overgeven toe. Kan me voorstellen dat je daat geen afspraak mee wilt maken. Jouw moeder gevoel zegt dat er iets gaande is. En na van alles te hebben geprobeerd denk ik dat dat zeker serieus moet worden genomen. Hoe vaak is het gevoel van moeder niet goed! De huisarts heeft al veel (medische) dingen uitgesloten, maar waarom niet een verwijzing kinderarts zodat die ook eens goed kan kijken en dingen kan uitsluiten/bevestigen. Kwebbel
laat cb maar lekker lullen. dat gaat dus niet helpen.. als ze al niet eens een mama willen geloven. En ik hoor duidelijk ook aan zijnhuil dat hij overstuur is..aan het eerste huilen dan. het huilen aan het eind is meer nou zeg dat wou ik niet. Osteo is niet eng, echt niet. zo'n man /vrouw doet heel voorzichtig met een kleintje. er word niets gekraakt of echt gemanipuleerd.. ze voelen een beetje over het lichaam of er spanningsknopen zijn, als er iets niet goed zit gaat heel voorzichtig door steeds 1 mm beetje druk te zetten.. Ik heb zelf al jaren baat bij een osteopaat en colin is ook 2 x geweest. deze kleine meid in mijn buik gaat ook heen preventief met 1 maand ofzo. Ik hoop dat het snel weer beter gaat want het is niet leuk zo. Het kan een sprog zijn, maar ik vind 6 weken voor een sprong erg lang.. En goed dat je schoonmoeder volgende week een dagje oppast, voel je daar niet schuldig over hoor.. even een dag voor jezelf is heel belangrijk en jij kan pas een goede mama zijn als je ook voor jezelf zorgt he!..
Kwebbeltje O ik geloof zeer zeker dat ze op deze leeftijd verwend kunnen zijn.. Als hij in de box zit omdat ik de was moet ophangen dramt hij ontzettend.. Na een paar minuten gaat hij lekker verder spelen en is er niks aan de hand.. Hij is best makkelijk wat dat betreft.. Vind alles wel prima, altijd vrolijk.. mimi haha heb altijd van die rare beelden bij een osteopaat.. Krakende botten en uit elkaar springende zenuwen enzo geen idee waarom hoor, maar dat was het eerste wat ik voor me zag toen iemand me vertelde wat zo iemand doet.. maar we gaan eerst gewoon het gesprek aan, neem aan dat hij wel uitleg geeft over hoe hij te werk gaat..