vanf maandag 5 november om 22:50 op nederland 1 drie delige doc . Over prematuurtjes, zieken huis artsen en ouders. ik ga zeker kijken...met een doos zakdoekjes erbij
Oh fijn dat ik dat weet! Ik ga ook voor de buis zitten en idd met een heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel pak zakdoekjes! Knuff Shirley
Het schijnt overigens erg confronterend te zijn! Dus misschien voor de nieuwe mama's slim om deze serie (komen 3 afleveringen) over een tijdje te kijken. Ik weet nu al dat ik met tranen zal kijken, maar ja, jank nu heel veel. Alles raakt me nu.
moon, via uitzending gemist kan je de aflevering een dag later (en daarna) ook nog via internet kijken.
hmz als het erg confronterend is dan ga ik maar niet kijken hihi. Kan het om andere dingen al moeilijk droog houden 8) Britt die komt trouwens in het blad kinderen van februari Dat gaat over de HC van het WKZ
Hier nog een aanvulling van het programma --- NCRV Dokument Kwetsbaar begin Maandag 5, 12 en 19 november Nederland 2, 22.50 uur Rob Hof volgt neonatologen en ouders in Ziekenhuis Maastricht NCRV Dokument Kwetsbaar begin In NCRV Dokument Kwetsbaar begin volgt gelauwerd filmmaker Rob Hof de artsen, de patiëntjes en hun ouders op de afdeling Neonatologie van het Academisch Ziekenhuis Maastricht. Op deze afdeling worden dagelijks zware, ingrijpende beslissingen genomen. Beslissingen over leven en dood van te vroeggeboren babys. Elk jaar worden in Nederland zon 200.000 babys geboren. Vierduizend van deze kinderen komen terecht in een van de tien Neonatologische Intensive Care Units die Nederland rijk is. Volgens het Nederlandse medische protocol is een kind levensvatbaar vanaf 25 weken zwangerschap. Men gaat ervan uit dat pasgeborenen die jonger zijn dan 25 weken, als ze toch in leven worden gehouden, uiteindelijk geen kwaliteit van leven hebben. Deze kinderen ontwikkelen vaak zeer ernstige handicaps. Kinderen die voor de 25 weken termijn worden geboren, worden niet behandeld en sterven vaak, zo humaan mogelijk, in de verloskamer. In 2005 hebben neonatologen van het Universitair Medisch Centrum Groningen een protocol opgesteld. Dit vermeldt de zorgvuldigheidseisen waaraan voldaan moet worden in die gevallen waarbij actieve levensbeëindiging bij pasgeborenen overwogen wordt. Alle neonatologie centra in Nederland hebben dit protocol aanvaard. Het Nederlandse protocol leidde in het buitenland tot heftige kritiek. Het Vaticaan reageerde furieus. Moord volgens protocol, de creatie van een superieurras schreeuwden de koppen op de voorpaginas van de Italiaanse en andere buitenlandse dagbladen. De Italiaanse minister van Parlementaire Zaken Giovanardi zei dat Hitlers gedachtegoed en zijn naziwetten terug waren in Europa, en dat er via de Nederlandse euthanasiewetgeving gedebatteerd werd over het vermoorden van zieke kinderen. Mark van der Hoeven is een van de zeven artsen van de afdeling Neonatologie van het Academisch Ziekenhuis Maastricht. Hij is zich bewust van het maatschappelijke spanningsveld waarin hij en zijn collegas zich bevinden: We kunnen veel, maar er zijn grenzen. Het staken van de behandeling, als blijkt dat de toekomst van het kind in het teken zal staan van een blijvende zware handicap, wordt altijd gedaan in overleg met het gehele team en de ouders. De beslissing moet gemotiveerd en eensgezind zijn. Keuzes (5 november) Nigel wordt geboren op een leeftijd van 25 weken en 2 dagen. Meteen na de geboorte komt hij terecht in een couveuse waar hij wordt beademd. Na een hersenbloeding krijgt hij een herseninfarct. Nigel heeft stuipen en de neonatologen voorspellen de ouders dat hun kind met grote waarschijnlijkheid zowel motorisch als geestelijk blijvend zwaar gehandicapt zal zijn. De ouders houden zielsveel van hun pasgeborene, maar willen geen zwaar gehandicapt kind. Onder hoge tijdsdruk overleggen artsen, verpleegkundigen en ouders over de beslissing om het leven van baby Nigel te beëindigen. Acceptatie (12 november) De moeder van Dyce (genoemd naar het Engelse woord voor dobbelsteen) ligt op de afdeling verloskunde. Ze is 26 weken zwanger en heeft een zwangerschapsvergiftiging. Het kindje in de baarmoeder groeit niet meer. De artsen kunnen de baby op kunstmatige wijze ter wereld brengen, maar een vroeggeboorte houdt een groot risico in op blijvende handicaps en een mogelijke vroege dood. De artsen overleggen met de ouders over de risicos. Als het kind uiteindelijk via een keizersnede ter wereld komt, wordt het onmiddellijk aan de kunstmatige beademing gelegd. De ouders van Dyce richten vanaf dat moment al hun hoop op het overleven van hun baby. Toekomst (19 november) De artsen zien het somber in, als de te vroeggeboren baby Luca een zware hersenbloeding krijgt. Tijdens een gesprek over de toekomst van hun kind, maken de ouders een onvoorwaardelijke keuze voor het leven van hun kind, ook als dit zwaar gehandicapt zal zijn. Maar wat betekent dit voor hun relatie, en voor toekomstige broertjes of zusjes? Neonatoloog Mark van der Hoeven van het Academisch Ziekenhuis Maastricht houdt zich bezig met de lange termijn gevolgen van een vroege geboorte. Jaren nadat de babytjes zijn ontslagen uit het ziekenhuis ziet hij te vroeg geboren kinderen met hun ouders terugkeren op de polikliniek. De ene keer is hij verheugd om te zien dat het kind volledig hersteld is van de lichamelijke traumas. Maar de andere keer komen er vragen bij hem op. Hadden wij, als artsen, dit kind wel moeten behandelen? Wat hebben wij het kind en de ouders aangedaan? Volgens Van der Hoeven zijn dit de dilemmas van deze jonge tak van de geneeskunde, waarin veel kan, maar veel ook niet. Documentairemaker Rob Hof ontving in 2007 de Zilveren Nipkow Schijf voor zijn 13-delige documentaireserie Sporen uit het Oosten. Voor NCRV Dokument maakte Hof onder andere de documentaireseries Regie over eigen leven en sterven en Uitbehandeld, maar niet opgegeven.
pfffffffffffff wat een ellende ik ga proberen te kijken met een grote zakdoek bij me en mijn meisje op de achtergrond
Nou ik heb gekeken en ik kon wel een pallet zakdoekjes gebruiken. Wat ontzettend heftig zeg! Wat ik ook steeds heb is dat ik kippenvel krijg als ik de bliepjes van de monitoren hoor enzo. Ik vind het altijd moeilijk te beslissen om wel of niet te kijken. Eigenlijk kijk ik het bijna altijd wel, het trekt me toch aan op de een of andere manier, maar heb het werkelijk nog nooit droog gehouden. Ik denk trouwens dat er maar weinig moeders zonder zakdoekje kunnen kijken! Moon Ik denk inderdaad dat het voor de papa's en mama's die hun kindje nog in het ziekenhuis hebben liggen inderdaad geen goed idee is om te kijken. Ik vind het zelf al weer heel confronterend en emotioneel, en dan is het voor mij alweer ruim een jaar geleden! Ik denk dat als ik dit vorig jaar zou hebben gekeken ik daar niet tegen had gekund hoor! sterkte met je kleine wonder!
ik vond het ook erg erg heftig..maar helaas wel de echte realiteit! gelukkig hebben wij nooit zon keuze hoeven maken als de ouders van nigel! ik zou letterlijk dood gaan van ellende.. helaas gaan de dingen in het leven niet altijd zoals we dat willen... voor de ouders die nu in dit proces zitten...geef de moed niet op het kan ook allemaal weer helemaal goed komen..kijk maar naar ons geweldige gezonde en sterke meid
Hoi meiden, Ook ik heb de aflevering gekeken, en ook ik heb het niet droog kunnen houden. Jeetje, wat een moeilijke keuzes voor zowel artsen als ouders! Volgenden week komt er nog een stukje van Nigel* waar ze afscheid gaan nemen zag ik.... pff.. vin het zo moeilijk. Ik mag me dan gelukkig prijzen deze periode zonder complicaties te zijn door gekomen .. Uhm Danischa dan. Maar ik heb op de afdeling ook hele zware dingen mee gemaakt die echt niet leuk zijn. Jij ziet hoe goed jouw kindje het doet, en van uit je ooghoeken zie je de ouders van het andere kindje in tranen, omdat het weer een insultje heeft gehad, en weer een bloedinkje ... vrezelijk.... Ondanks dat Danischa redelijk kort in het ziekenhuis heeft gelegen is het al heftig genoeg geweest! Deze uitzending vind ik wel goed! Want er is nog steeds heel veel onbegrip naar ouders van prematuurtjes... want als het kindje eenmaal thuis is krijg je reacties van.. och ze doet ut nu toch goed...... Ja leuk, maar ondertussen ... Mensen weten vaak niet wat ouders mee maken... Volgende week zit ik weer gekluisterd.
he meiden, kon het ook niet laten om te kijken. wat een vreselijk tragedie voor de ouders van nigel.. kon het niet laten om mijzelf gelukkig te prijzen.. akeesh is maar 3 dagen later dan nigel geboren, maar heeft al die verselijk dingen gelukkig niet ehad. goede start is belangrijk zggen de artsen.. toch wel vreselijk angstaanjagend
@ natas Thnx Aan de ene kant kriebelde het wel maar heb echt niet gekeken. Tis toch niet niks. En ken mezelf dan moet ik er de hele tijd aan denken. De volgende aflevering is toch iets minder heftig?
Ik heb hem vanmiddag via uitzendinggemist gekeken. En natuurlijk stroomde het hier flink. Maar toch wel minder dan ik verwacht had. Ook ik kon alleen maar denken, wat ben ik blij dat wij deze keuze nooit hebben hoeven te maken. Tuurlijk ik heb een aantal keren afscheid genomen van Sam omdat het weer eens niet goed ging. Maar eigenlijk was er altijd hoop en vertrouwen van de artsen. Ik vond het begin ook wel prettig, want ik heb een ks gehad en heel veel dingen zijn langs me heen gegaan en de eerste momenten dat Sam weg werd gehaald, werd schoongemaakt? Ik was alleen maar bezig met dat geduw en getrek in mijn buik. Ook volgende week ga ik er weer voor zitten.
Ook ik heb het hele programma huilend zitten kijken. Wat een ontroerende docu, en wat intens gefilmd. Inderdaad, heel herkenbaar. Ik wee tniet meer wie het hier schreef, maar inderdaad de geluiden van de monitoren bezorgen mij nog atlijd kippevel. En jee, wat ben ik dan super dankbaar dat wij nooit voor een keuze als deze hebben hoeven staan. Ik ben nog eventjes de kamer van Renzo binnengeslopen en heb hem een extra kusje gebracht...
Ik heb ook gekeken en ik vond het heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel heftig. Ik heb alleen maar gehuild. Hoe kom je daar nou doorheen zeg! met 25 weken bevallen en dan die moeilijke beslissing. Ik ging ook helemaal onder de indruk mijn bed in. Van te vorennog bij mijn meissie gekeken.... Ik ben blij dat het met Nova allemaal goed is gekomen. @PetraK: Het is idd goed dat ze dit uitzenden en laten zien hoe ouders daar mee omgaan en wat ze allemaal mee maken. heb zo'n hekel aan als mensen zeggen dat het nu toch goed gaat, tuurlijk ben ik ook blij maar ben nog er nog steeds mee bezig.....
ook ik heb dit programma met tranen in mn ogen gekeken. en werd idd ook gek van die geluiden vd monitoren, wat een vreselijk geluid is dat toch. als ik dat programma zag, was ik echt blij dat ik neit voor die keuze heb gestaan, maar t heeft mij wel weer even bewust gemaakt van alles wat we hebben mee gemaakt. ook ik vond t prettig om te zien wat er allemaal na de keizersnede gebeurde, dat heb ik natuurlijk bij jayden allemaal niet mee gekregen. volgende week zeker weer kijken.