Cindii wow gefeliciteerd meis !!!!!!! Lekker van genieten hoor. En jeetje wat een verhaal zeg met je broertje. Ben je wel weer tot rust gekomen? Oh en die krampjes had ik vooral de eerste week na de positieve test ook, dat is het oprekken van je baarmoeder/banden. Goed teken dus . Pien een hele fijne vakantie!!! Steva jeetje 3 kilo in 1 week . Ik ben wel aangekomen door alle hormonen, maar dit is geleidelijk gegaan in de loop van het jaar... Misschien houdt je ook vocht vast of zo door het warme weer?? Stiertje succes morgen bij de echo. Hopelijk ziet het niertje van je dochtertje er goed uit. Ego. Vanochtend gebeld naar de kaakchirurg en ik kan morgen om 9.30 uur al terecht . Eigenlijk vrijdag maar met mijn ivf-verhaal er nog een dagje vanaf gesnoept . Dan hebben we wat meer kans op toch nog een redelijk weekend (hoop ik). We hebben namelijk voor zaterdag eigenlijk een bbq gepland staan, afspraak al bijna 2 maanden geleden gemaakt.
Dankje.. Het is alleen nog zo onwerkelijk!! Denk dat ik het ook pas echt kan geloven als we de eerste echo gehad hebben! Bobo, ja ben nog tot rust gekomen daarna kreeg afleiding door bezoek wat langs kwam.. En toen zijn we even lekker een terrasje wezen pakken op de kermis.. En de krampjes zijn maar af en toe.. Ben echt zenuwachtig voor de eerste echo!
Hee Boboke, Ik heb jullie club gevonden hoor!! Ik zal even mijn bericht kopiëren na hier zodat de andere meiden het ook kunnen lezen.
Hee allemaal, Ik zit er even helemaal doorheen en ik wilde even van mij afschreven en mijn dilemma voorleggen aan mensen die mijn gevoelens begrijpen. Ik heb endometriose waardoor 1 eileider helemaal niet meer toe of doorgankelijk is en de andere eileider is nog wel toe en doorgankelijk maar wel verkleefd. Hierdoor lukt het zwanger worden tot nu toe niet, maar heb ik ook elke maand ongelofelijk veel pijn tijdens mijn menstruatie en kan ik gewoon niet functioneren. Wij lopen bij een fertiliteit kliniek en de gyn heeft vorige maand gezegd probeer het nog zolang je de pijn nog kan volhouden. Wanneer de pijn niet meer houdbaar is voor je dan kan je bellen en zullen wij jullie erbij gaan helpen. Ik vind het super moeilijk om deze keuze te moeten maken. Want wanneer moet je daaraan beginnen wanneer is de pijn niet meer houdbaar?? Ik zie elke maand op tegen de lichamelijke pijn van de endometriose, maar dat zijn drie hel dagen waarin je denkt ik kap ermee, maar zodra die weer voorbij zijn denk je we gaan er weer voor en laat je die drie dagen weer achter je. Maar wat ik nu voor het eerst merk is ook de ongelofelijke mentale pijn die het doet en eerlijk gezegd vind ik die nog 100 keer erger Iedereen om me heen zegt dat ik het los moet laten, maar hoe dan??? Ik wil het wel maar blijkbaar lukt het me niet ik droom er zelfs over. Om me heen zijn er een aantal vriendinnen zwanger wat het ook een stuk moeilijker maakt. Alle verhalen aanhoren, echo's zien, groeiende buiken zien, babyshowers bijwonen, kraambezoeken. Hoe blij je ook voor je vriendinnen bent en hoe zeer je het ze ook echt gunt van binnen doet het toch ontzettend veel pijn. Het verlangen wordt steeds groter. Ik heb daar ook een stukje over geschreven om mijn gevoelens onder woorden te brengen. "Elke maand opnieuw de hoop, het verlangen, het wachten, de angst, de teleurstelling, het verdriet. Je voelt het aankomen, maar stopt het snel weer weg, de hoop wil je niet verliezen, maar diep van binnen weet je dat de volgende maand weer aangebroken is. " Ik ben erg benieuwd naar jullie reacties en hoe jullie erin staan en wat jullie advies is. Alvast super bedankt.
Hee boboke, Ik ben gelijk je reactie gaan lezen! Die vriendin weet heel goed hoe ik me voel want ik vertel al mijn gevoelens aan haar, maar blijkbaar begrijpen mensen het dan nog niet. Zij was gelijk de 2de maand al zwanger. Iedereen overigens om me heen waren na 1 a 2 keer zwanger. 1 vriendinnetje niet die deed er 11 maanden over en die begrijpt het wel maar we praten er niet met elkaar over, zij is nu zwanger en bijna uitgerekend en ik wil haar niet lastig vallen hiermee. Zij moet nu lekker genieten van het kleine wondertje in haar buik. Afgelopen zondag had ik een babyshower. Ik moest ongesteld worden en toen ik wakker werd was ik het niet en normaal word ik al rond 6 uur a 7 uur wakker met ontzettende buikpijn en lig ik al krom. Dus ik rende naar de badkamer voor een zwangerschapstest, maar lag al snel huilend in mijn vriend zijn armen.. ( ik ben nog steeds niet ongesteld. Ik word het vast wel want die test was toch negatief, maar toch blijf je van binnen hoop houden. ) Ik keek Dear John van de week die film en die vrouw in de film ging er met een ander vandoor en ik begon te huilen zoals ik in tijden niet gehuild heb. Ik kon niet ophouden het leek wel uit mijn tenen te komen ik schokte ervan en me vriend hield me vast en zij dat het allemaal wel goed kwam, maar ik voel me gewoon zo verdrietig de afgelopen 2 weken. Het verlangen is nog niet eerder zo groot geweest en het verdriet dus ook nog niet. Maar goed ik ging dus zondagmiddag naar die babyshower en wat kwam daar binnen lopen een ander meisje die net een maand geleden bevallen was met haar kleine zoontje, slik en weer blij kijken. Iedereen was alleen maar met die kleine baby bezig logisch natuurlijk maar ik kon alleen maar met verlangen naar dat kleine mannetje kijken. Daarna kwam mijn vriendinnetje waar de babyshower voor was en het ging de hele middag over hoe geweldig het wel niet is om een gezinnetje straks te hebben en hoe bijzonder het wel niet is om zwanger te zijn en het te voelen bewegen etc etc. Ik snap het heel goed dat mensen het daarover hebben want ik zou ook niks liever willen dan zwanger zijn en een gezinnetje hebben, maar wat doet het pijn om dat allemaal te horen en sochtends weer een negatieve zwangerschapstest in je handen gehad te hebben. Ik brak toen ze het spel gingen doen wie de baby pop als eerste vangt wordt de eerst volgende die zwanger is. Ik moest huilen en schaamde me, ik wilde het niet verpesten. Gelukkig liep iedereen de tuin in en bleef ik binnen zitten en probeerde ik snel mijn tranen weg te vegen. Mijn vriendinnetje kwam daarna naar binnen waarna ze goed bedoeld zei dat ik wel van haar baby straks mocht mee genieten. Ik dacht van binnen "ja, maar ik wil mijn eigen baby waar ik van kan genieten " . Ik knikte echter alleen en zei dat dat lief was en gaf haar een knuffel. Smiddags vroeg dat ene vriendinnetje hoe de babyshower was gegaan en toen ik vertelde dat ik het erg pijnlijk vond om dat allemaal aan te horen. Zei ze tegen mij ja, maar je kan niet verwachten dat mensen daar niet over praten. Zij mogen daar gewoon over praten. Dan denk ik jeetje zo bedoel ik het toch helemaal niet, ik zeg ook niet dat zij er niet over mogen praten ik zeg alleen maar dat het me pijn doet meer niet. Vandaar dat ik nu maar liever op een forum over mijn gevoelens praat met mensen die het wel begrijpen.
xxxxxx jeetje je hebt ook echt wel heel veel zwangeren en net bevallenen in je omgeving . En een witte test blijft altijd pijnlijk . Het is heel begrijpelijk dat zulke momenten voor jou emotioneel zwaar zijn, maar wel jammer dat je vriendinnen jou niet begrijpen. En natuurlijk mogen ze blij zijn, dat zul jij ook zijn, maar dat wil niet zeggen dat het jou niet pijn mag doen om ze zo te horen en zien. Ik vind het wel heel knap van je, dat je het in ieder geval duidelijk hebt aangegeven hoe je je voelt. Alleen jammer dat ze het verkeerd opvatte.. Miscchien is het beter om op het moment even zulke dingen te vermijden als het je zo zwaar valt. En het helpt zeker om hier op het forum te praten met meiden/vrouwen die hetzelfde voelen en meemaken als jij. Maar als je het gevoel hebt dat het je echt te veel wordt, zou je kunnen overwegen met een professioneel iemand te gaan praten. Vaak hebben ze bij een fertiliteitskliniek ook maatschappelijk werkers, die er juist zijn om je te helpen om met zulke gevoelens om te gaan en je tips te geven. Hier kan je in ieder geval altijd je hart luchten .
Ja, er is er 1 een tijdje geleden bevallen er zijn er ook net 2 bevallen, morgen gaat er 1 bevallen en nog 2 moeten bevallen. Hierdoor heb ik ook het idee dat het gewoon zwaarder is, omdat ik er continu mee geconfronteerd wordt. Laat het dan maar eens "los" waar iedereen het over heeft. Ik wilde zondag eerst niet gaan te pijnlijk, maar dan denk ik ja wat ben ik voor slechte vriendin ik moet niet aan mezelf denken. Zet je gevoel aan de kant en gaan. Ik zou in eerste instantie al haar babyshower organiseren, maar uiteindelijk heb ik toen aangegeven dat me dat te zwaar viel. Ik zat toen midden in de onderzoeken en wilde even niks met babywinkels te maken hebben. Ik belde net na de dokter voor iets en begon toen weer te huilen! Ik heb volgens mij deze maand een jank maand I don't know. De ass gaf toen ook aan dat het misschien verstandig is om met een psycholoog of bij de dokter zelf eens 1 x in de 2 weken te gaan praten, omdat ik er met niemand in mijn omgeving over kan praten. Ik denk dan alleen ja is dat niet heel erg overdreven, ik heb gewoon even twee kut weken.. Ik wil niet dat mensen gelijk denken dat me iets mankeert. Hoe ga jij met alles om Boboke? Ben jij nu zwanger of lukt het ook niet?
Als het goede vriendinnen zijn, hebben ze er begrip voor dat dit voor jou nu te confronterend is!! Je mag gerust voor jezelf grenzen aangeven wat je aankan en wat niet. Je mankeert echt niks hoor. Je zit alleen emotioneel even in de knoop. En het is echt geen schande om daar hulp voor te vragen, daar zijn ze tenslotte voor. Anders zouden ze zonder werk komen te zitten . Vaak zijn een paar gesprekken al genoeg om het voor jou allemaal weer helder op een rijtje te krijgen en je te leren hoe je met de hele mmm en de bijbehorende gevoelens om kunt gaan. Jij moet doen waar jij je goed bij voelt! Ik heb helaas net een miskraam achter de rug. Ik was eindelijk! na de eerste ivf-poging zwanger. Net na de 12 weken bleek op de echo dat het hartje al gestopt is met ruim 9 weken. Afgelopen donderdag dus de miskraam met tabletten opgewekt. Ik ben nu nog thuis herstellende, vandaar dat ik zoveel tijd op het forum doorbreng . Het is een zware week geweest, maar toch proberen we onze blik naar voren te richten, op naar de volgende poging. Gelukkig heb ik een hele lieve vriend die mij heel goed steunt. Ook heb ik 2 hele lieve collega's die van het hele traject weten en mij altijd een luisterend oor bieden. En natuurlijk het forum . Er is wat dat betreft niemand die je beter begrijpt.
ohh jeetje meid wat erg!!!! Wat vreselijk voor je zeg Eerlijk gezegd lijkt me dat nog erger dan liever een negatief zien op je zwangerschapstest dan je kindje moeten verliezen. Super blij zijn en dan zo'n enorm verdriet moeten voelen het is niet eerlijk! Hoe voel je je nu?? Gelukkig heb je lieve mensen om je heen. Ik vind het ook super knap dat je na voren blijft kijken. Je kan onderhand ook niet anders je moet wel maar makkelijk is anders.... Het lijkt mij ook heel zwaar mocht ik eindelijk zwanger raken om de eerste drie maanden door te komen, die lijken me erg stressvol. Hoelang ben je in totaal al bezig om zwanger te worden? en wanneer mogen jullie starten met de tweede ivf behandeling? Ik weet niet precies hoe dat allemaal werkt... of dat gelijk al kan en het puur te maken heeft wanneer je het zelf verwerkt hebt of dat je lichaam een bepaalde periode moet herstellen? Als jij je hart bij mij wilt luchten kan dat ook he! Ik zit ook de hele dag thuis haha.
Lief van je . Die meiden zullen vanavond wel denken wtf zoveel geschreven!!!! Het is zeker ontzettend zwaar om alsnog na die magische 12 weken grens je kindje te moeten afstaan. Ik weet niet waarom, maar ik heb al die tijd een bepaalde terughoudendheid gehad. Durfde nooit heel blij te zijn alsof ik al een voorgevoel had of zo. Neemt niet weg dat het alsnog een klap is als je nachtmerrie waarheid wordt... Wij zijn begonnen in november 2011. Al snel begonnen mijn menstruaties steeds pijnlijker te worden. Bij de gyn werd een cyste vastgesteld van 9 cm en het vermoeden endometriose. Voorheen dus nooit last gehad en het ook nooit geweten. In april 2012 had ik een laparoscopie, waarbij de cyste werd verwijdert en endodiagnose bevestigd. Na de operatie verplicht 3 maanden aan de pil. Vervolgens met iui begonnen, maar na 4x gestopt, omdat ik weer meer last kreeg dus waarschijnlijk de endo aan t groeien. Na weer 3 maanden pil afgelopen april begonnen met de eerste ivf. We hebben van deze poging nog 2 cryo's (ingevroren embryo's), daarvan hopen we er 1 van teruggeplaatst te krijgen in mijn eerstvolgende cyclus. Ik hoop dat het zo duidelijk is, heb geprobeerd een beknopte versie te geven . Mag ik vragen waarom je thuis zit? Als je dat vervelend vindt hoef je het niet te vertellen hoor.
hahaah ja een hele waslijst ze hebben wat te lezen straks! Ja, blijkbaar zat het dan niet goed hoor je mensen vaak zeggen. Mijn moeder heeft ook een miskraam gehad en die zei dat ze ook al die tijd het gevoel had dat het niet klopte, maar dat neemt alsnog de hoop en pijn niet weg! Want diep van binnen hoop je toch dat je het fout heb en het misschien ook wel kan wijten aan je hele mmm dat je zo bang ben. Ik vind het echt sneu voor je. Nov 2011 poeh wij nov 2012 je bent al gewoon een jaar langer bezig echt heftig. Hoe trek jij dit allemaal?? Je hebt het goed beknopt uit kunnen leggen hoor! Waarom moest je aan de pil erna? Ik ben ook geopereerd kreeg direct na de operatie een nabloeding en thuis ook nog twee keer, maar hoefde niet aan de pil. Ze zeiden juist gelijk proberen deze maand heb je de meeste kans om zwanger te raken. De dag dat ik ongesteld werd vertelde een oud vriendinnetje dat ze zwanger was. Toen had ik het ook even zwaar net as deze week dat ik een test doe die negatief is en smiddags op die babyshower kan gaan zitten. Tuurlijk mag je dat vragen! Ik ben een open boek hoor mensen kunnen altijd alles vragen. Ik zal het ook een beknopt proberen te vertellen, maar waarschijnlijk wordt het dan alsnog een lang verhaal, haha. Ik zit al heel lang thuis, ik hou het zelfs niet eens meer bij. Ik denk nu 2,5 jaar. Ik begon met twee hernia's een versleten rugwervel en later een beschadigde zenuw. Ik werd geopereerd waarna ze 1 hernia weg gehaald hebben de ander was te veel risico. Die hernia was met 2 maanden alweer terug. Volgens de artsen maakte mijn lichaam te snel hernia weefsel aan? Inmiddels heb ik vorig jaar ook 3 maanden revalidatiecentrum gedaan waar ik heb leren omgaan met de belasting belastbaarheid en de pijn. Paar maanden geleden hebben ze nogmaals een MRI gemaakt en mijn rug is nog verder versleten dan vorig jaar artrose stond er. Dus ik heb een rug van een oude vrouw In het revalidatiecentrum heb ik om leren gaan met de continue pijn die nooit weg zal gaan. Daar heb ik ook geleerd hoe je je dag in moet delen. Ik ben 25 jaar en ik kocht op mijn 21ste alleen een eigen huis. Mijn vriend studeerde toen nog aan de universiteit. Iedereen was super trots en voor mijn gevoel had ik alles voor elkaar. Ik werkte op een super leuk advocatenkantoor en studeerde rechten. In 1 klap viel alles in duigen. Zo denk je alles te hebben en zo heb je niks meer. Wij hebben het huis verkocht (gelukkig binnen 3,5 maand) en wonen nu in een huurwoning. Ik ben mijn baan kwijt geraakt omdat ik van de artsen niet meer mocht werken. Ik heb nog steeds contact met het kantoor ze hadden zelfs een afscheidsfeestje georganiseerd super lief! Maar pijnlijk is het wel om eindelijk een super leuke baan gevonden te hebben en dan ziek thuis te zitten! Met mijn rechtenstudie ben ik ook gestopt want dit had geen zin meer. Gelukkig is mijn vriend deze maand begonnen met een nieuwe baan wat goed verdiend waardoor we geen stress meer hebben op financieel gebied, ook erg fijn! We hopen binnenkort weer een huisje samen te kunnen kopen wat helemaal naar onze zin is. Ik ben na mijn revalidatie begonnen met een eigen salon op te zetten aan huis. Ik wilde niet niks blijven doen dat zit niet in me. Ik ben 25 jaar en er zijn wel meer mensen die met pijn moeten leven. Elk huis heeft zijn kruisje! Dit is goed te combineren met het moeten rusten vanwege mijn rug. Op deze manier kan ik mijn eigen tijden inplannen! Hierdoor ben ik wel veel thuis en dus ook vaak op het forum vanaf nu te vinden denk ik haha. Zo dat is mijn hele levens verhaal wel !
Jeetje meis. Wat een ellende en dat op jouw leeftijd! Dat moet echt ontzettend zwaar zijn, dat je een heleboel moet laten , omdat je lichaam je zo in de steek laat . En dan ook nog een superleuke baan en carriere in rook op te zien gaan. Ik vind dat je ondanks dat alles nog erg positief klinkt respect. Fijn dat je zo'n lieve vriend hebt en dat hij een nieuwe baan heeft. Is toch iets leuks om naar uit te kijken een eigen huisje. Wat voor salon ben je aan t opzetten? Ik denk dat je nog voor verrassingen komt te staan als je hoort hoe lang sommige meiden helaas hier al bezig zijn. Ik ben geloof ik het kortste bezig van allemaal. De pil moest ik doorslikken om de endo geen kans te geven om terug te groeien na de operatie. Helaas hoor je het wel vaker dat er gezegd wordt eerst maar zelf proberen, maar met endo is dit vaak niet de beste manier. Wat zijn eigenlijk voor jou de gevolgen met je rug als je zwanger wordt, want dit is dan ook een aanslag op je lichaam? Ja en hoe ik t trek? Als de wens zo groot is ga je gewoon door. Zoals ik al schreef heb ik een lieve vriend en daarnaast de steun en herkenning, dat ik niet alleen ben hier op t forum. En vooral de succesverhalen die je hier leest, geeft hoop. Ik krijg zo bezoek dus ik voor nu stop ik er even mee. Fijne avond!
Hoi meisjes, Xx (kort het even af ) Welkom hier! Ik herken je verhaal helaas, denk alle meiden hier! Loslaten kan niet. Dat is makkelijk gezegd maar niet te doen. Heb alle berichten even doorgenomen pfff Wat een ellende heb je achter de rug zeg! Letterlijk en figuurlijk! Even kort mijn verhaal: In juni 2012 gestopt met de pil. Vroeger al veel pijn tijdens menstruaties en daarom vaak de pil doorgeslikt. Wanneer ik ongesteld werd, kon ik redelijk functioneren met een stuk of negen ibuprofen. Na twee maanden werd de pijn zo erg dat ik op de grond lag te kruipen als het weer zover was. Veel naar de huisarts geweest en de nachtdokter. Doorgestuurd naar het ziekenhuis. Ca125 waarde geprikt en verschillende onderzoeken gedaan en een kijkoperatie. Elke week wel met de benen wijdt . Endometriose in de darm en blaas. Tussendoor bleek dat ik PAP3b had en dit is in die tussentijd ook verwijderd. Na drie maanden zelf proberen gestart met IUI omdat de gyn mijn klachten erg serieus nam en de pijn niet te doen was. Totaal 6 IUIs gehad. Wanneer ik ongesteld was, nam ik een cocktail van verschillende pijnstilling. Ik weet niet of je tramadol hebt maar dat werkte in combinatie met wat andere dingen goed tegen de pijn.. Daarna doorgestuurd naar een endometriose specialist in het VUMC Amsterdam. Zij wilde eerst dat de endo tot rust kwam en daarom ben ik de afgelopen drie maanden kunstmatig in de overgang gebracht door lucrin injecties. In die drie maanden door de lucrin hormonen erg in de war gebracht. Eigenlijk gaat het sinds een paar weken weer wat beter . 8 juni gestart met de eerste IVF! Mijn verhaal in een notendop Tja de pijn, elke maand zei ik dat ik erger niet zou trekken. Elke maand werd het erger.. Ik kon niks behalve verdoofd in bed liggen. Tegen de tijd van de laatste IUI had ik drie van de vier weken veel pijn. Ik denk dat je heel veel aan kunt. Persoonlijk zou ik nu al aan de bel trekken. Het wordt meestal erger en niet minder. Waarom zou je het zelf proberen, de kans is groter met behulp van het ziekenhuis denk ik. Het is allemaal heel eng. Zeker als je net gaat beginnen. Ik heb echt wel wat traantjes gelaten maar je doet het allemaal gewoon. Je rolt erin en je gaat erin mee. Het is niet anders ofzo. Je hebt denk ik veel aan dit forum en de meisjes. Ik ben er iig heel erg blij mee. All Zoals de meeste al weten ben ik vanmiddag gebeld, vanavond om 22.00u de pregnyl en vrijdag om 10.00u de punctie. Vanmorgen tijdens de echo 8 follikels gevonden die sowieso worden aangeprikt Ik heb nog gevraagd in hoeveel er dan een eitje zitten gemiddeld.. Zij zei meestal allemaal! Ik maak me nu alleen een beetje zorgen of er niet teveel tijd zit tussen de pregnyl en de punctie. Net een verhaal gelezen waarin stond dat de eitjes al waren geknapt voor de punctie. En ik heb elke avond hormonen gespoten om 23.00u. In de bijsluiter van de gonal f staat dat je 24u na de laatste injectie pregnyl mag spuiten En verder vind ik het allemaal heel spannend Hoe is het met de andere meiden? Lelie, zonnebloem, Sissie.. De rest Liefs
Hee meiden!! Ik zal beginnen met antwoord te geven op Boboke, ik ben niet altijd positief geweest hoor! Dat heb ik moeten leren je kan niet anders. Het revalidatiecentrum heeft daar heel erg bij geholpen. Je ziet dan mensen met zoveel meer dingen dat je denkt jeetje ik kan tenminste lopen! Je gaat waarderen wat je nog wel kan en niet meer kijken na wat je allemaal niet meer kan. Jaa ik bof maar met mijn vriend Ik ben heel erg blij met zijn steun. Ik heb een eigen nagelsalon ik ben in oktober gestart en ik heb nu zo'n 10 vaste klantjes en nog wat losse klantjes die 1 x in de zoveel tijd eens komen voor een behandeling. Ik doe er ook cosmetisch pedicure en manicure bij. Dus ik heb het nog niet heel erg druk maar ik kan ook max drie mensen per dag helpen dus ik zal het nooit super druk krijgen dat hoeft ook niet als ik maar lekker bezig ben en wat te doen heb op de dag! De artsen weten het niet kan twee kanten opgaan of mijn rug voel ik bijna niet en gaat erop vooruit omdat je rugspieren ontwikkeld door het gewicht wat je moet dragen en die spieren helpen je rug sterker te worden. Of ik moet elk uur rusten en al heel snel misschien me zwangerschap op bed doorbrengen. Nu kan ik max 2 uur zonder al te veel pijn zitten daarna begint de tijd te tellen en kan ik soms dagen bij moeten komen door het over mijn grens te zijn gegaan. Dan kan ik misschien max een uur zitten zeiden ze. Mij maakt het niet uit al moet ik 9 maanden plat ik heb al eens eerder 8 maanden plat gemoeten en daar kreeg ik helemaal niks voor. Hier zou ik nog een wondertje voor terug krijgen. Dus ik zie het wel maak me er niet druk om. Ik vind wel gek dat ik het gewoon maar moet proberen en bij jullie hele andere aanpak is. Misschien moet ik gewoon gaan bellen dat ik nu hulp wil eerdat je er weer terecht kan duurt vast ook weer lang. Hee Steva! Bedankt voor het reageren en het lezen van mijn elle lange berichten haha. Jeetje jij hebt ook al aardig wat achter de rug zeg!! Ik sta dan toch echt nog wel aan het begin! Wat is Pap3b is dat zo'n uitstrijkje en dan daar de uitslag van? En wat is pregnyl? Wel spannend nu deze dagen voor je zeg!! Hoe is het de afgelopen weken gegaan? Hoe voelde je je?? 8 zijn er toch best veel dan heb je toch ook 8 kansen in 1 ivf poging? Wat is het verschil precies tussen iui en ivf? Want ik weet dat allemaal nog niet. Sorry dat ik zoveel vraag aan je hoor! Ik gebruik geen tramadol ik krijg naproxen en daar neem ik dan 2 paracetamols bij en dan is de pijn te houden. Ik word altijd wakker van de pijn altijd snachts word ik ongesteld. Dan moet ik rennen naar het toilet ik ben altijd aan de diarree dan en die pijn! Ik kan ook amper plassen mijn mijn baarmoeder en darmen zitten aan mijn blaas verkleefd. De krampen zijn zo heftig dat mijn moeder altijd zegt het lijkt wel of je weeen heb, ik zit ze ook altijd weg te puffen dat helpt een beetje. (dat zullen jullie ook wel hebben). Ik word er ook altijd kots en kots misselijk van. Daar zit ik dan met me emmertje op de wc en een kruik maakt mijn vriend dan altijd ondertussen. Daarna ga ik door naar de badkamer onder de warme douche lig ik dan op de grond te huilen van de pijn en roep ik uit dat ik het niet meer kan en er mee kap. (lekker dramatisch) het is ook altijd hetzelfde ritueel onder tussen pakt mijn vriend mijn medicijnen en neem ik die in waarna ik dan naar bed loop en de hele dag in bed doorbreng met me kruik en medicijnen. Ik heb nu weer wat anders gekregen ketoprofen, maar dat heb ik net gehaald ik wacht nog op mijn ongesteldheid.
Wat is er veel geschreven!!!! Wel heel gezellig, leuk! Ik moet zo naar werk (na ja eigenlijk nu al ). Dus reageer even kort, jaja dat kan ik ook! @ xxxxxxx, leuk dat je met ons mee komt schrijven! Maar jammer genoeg niet om zo'n leuke reden! Het zit jou ook niet allemaal mee zeg! Je hebt al een hoop te verduren gehad, zo zie je wat een bijzonder iets je gezondheid is. Er hangt een heleboel mee samen! Kom je wel een beetje je tijd door? De artsen zeggen trouwens vaak dat je het soms even wat maandjes moet proberen. Maar ik zou het zeker niet te lang laten duren, zeker niet als je veel pijn hebt. De endometriose kan zich toch met iedere menstruatie verergeren en je weet niet wat de gevolgen daarvan zijn. Bij mij had dat namelijk niet zulke hele goede gevolgen. In mijn onderschrift kun je mijn verhaal in een notendop zien (met gelukkig een goede afloop, dus hoop houden hoor ). Als je nog meer vragen hebt.... vraag maar raak! @ Boboke, succes he vandaag! Fijn dat je al zo snel terecht kunt! Hopelijk heb je nu achteraf nu heel veel last, want dat hoor je ook weleens! @ Steva, maak je geen horen hoor meis het tijdstip van de pregnyl is prima. Het kan geen kwaad! Let je wel op voor overstimulatie...???!!! (veel drinken kan helpen!) Geef ook even in het ziekenhuis aan dat je aan bent gekomen. Dat is soms wel een signaal! Mijn buik was trouwens ook behoorlijk opgezet hoor, en die was pas een week of drie geleden weer wat geslonken. @ Pien, fijne vakantie meis!!! @ andere meiden, ik ga aan de slag, maar denk wel aan jullie hoor!!!! Zwaai!!!!
Hee chickie84! Gefeliciteerd!! Wat super fijn dat je zwanger bent zeg! Je hebt wel een lange weg ook afgestaan wat ik in je onderschrift een beetje globaal kan lezen. Waarom starten ze bij iedereen met IUI? want ik maak op dat IVF eigenlijk beter werkt? Wat is je hele verhaal als je zin hebt hoor om dat een keer te vertellen? Ik ben eind maart geopereerd dus ik hoop niet dat mijn endometriose alweer verergerd is. Na vorige maand ongesteldheid heb ik wel nog 2 weken erna een zeurderige buikpijn gehouden maar dat viel in het niks met wat voor pijn ik tijdens mijn ongesteldheid heb. Door nu al jullie verhalen gelezen te hebben wil ik gewoon niet langer wachten en hulp voordat het verergerd. Ik heb net maar gebeld met de fertiliteit kliniek en ik mag om kwart over 11 al komen. Ik ben net ongesteld weer geworden. Ik wist dat het er aankwam maar doordat ik toch een aantal dagen over tijd was had ik toch diep van binnen een klein beetje hoop. De zwangerschapstest was zondag negatief maar de dokter zei dat ik te vroeg met testen was, nou blijkbaar toch niet! Heb weer een traantje gelaten en besloot dat het genoeg was. Vandaag ben ik ongesteld geworden en ga ik straks praten over hulp terwijl een vriendinnetje op dit moment ligt te bevallen, het contrast kan soms zo groot zijn. Gister heb ik het met mijn vriend besproken en toen ik vertelde dat er uit 1 poging ivf meerdere eitjes kunnen komen die allemaal kansen zijn zag hij het toch wel zitten. Hij was bang dat 1 ivf poging 1 kans was en dat we dan nog maar 2 kansen te gaan hadden. Ik ben benieuwd wat de arts straks zegt!
Steva oh wat spannend!!! Wat Chickie al schreef, is een goed tijdstip hoor vande pregnyl. Dat timen ze helemaal aan de hand van het tijdstip van je punctie. Dus de laatste prik zit er in? Fijn he even geel speldenkus meer zijn . Wel rustig aan doen he na de punctie en inderdaad goed drinken!! XX (kort t ook even af hoor, goed idee Steva ) Leuk hoor zo'n nagelstudio en daar kan je inderdaad heel fijn je eigen tijd mee indelen. Logisch dat je daar mee hebt leren om te gaan, het is toch een hel omschakeling in je leven. Hopelijk heb je het positieve scenario tijdens je zwangerschap en tja en als het anders loopt, zal dat ook wel lukken. We doen er tenslotte alles voor. Klinkt trouwens alsof jouw vriend heeeel goed voor je zorgt. Ik zal ook alvast even antwoord geven op je vraag tussen het verschil in iui en ivf (aangezien ik iets meer tijd hebt dan de meeste meiden op het moment ). Bij iui wordt het zaad van je vriend via een slangetje wat hoger in vagina ingebracht net rond je eisprong, zodat de zaadjes niet zo'n lange weg meer hoefen af te leggen. Voor dit gebeurt wordt er een soort selectie gemaakt van het zaad, zodat alleen de sterke en gezonde worden ingebracht. Dit wordt in het lab gedaan. Vaak krijg je als vrouw ook hormonen om meerdere eitjes te laten groeien, zodat de kans ook vergoot wordt op een bevruchting. Dit hoeft niet, wordt ook in een natuurlijke cyclus gedaan. Bij ivf krijg je juist een heleboel hormonen om veel eitjes te maken (maar ook niet te veel). Deze worden dmv een punctie verwijdert. In het lab worden de eitjes en de zaadjes samen in een schaaltje gedaan en dan hopen op veel bevruchtingen. Als het eitje bevrucht is, wordt het direct in je baarmoeder teruggeplaatst. Zo een heel verhaal weer maar hopelijk is het zo een beetje duidelijk. Anders gewoon een beetje googelen, daar leer je ook al heel veel van. Goed dat je gebeld hebt en wat fijn dat je al zo snel terecht kan!!! Ondertussen heb je je gesprek waarschijnlijk al gehad. Ben benieuwd naar wat ze van plan zijn. Chickie Je hoopt dat ik achteraf heel veel last heb ? Neem maar aan dat je bedoeld geen last . Werkze! Hoe is t inderdaad met alle andere meiden? Hier vanochtend dus bij de kaakchirurg geweest. Hele aardige man en assistente. Was zelfs al voor half 10 aan de beurt. Ging allemaal heel goed en om 9.45 stond ik al weer buiten met mijn verdoofde bekkie. Zo langzaam merk ik dat de verdoving wat minder wordt, maar is nog goed te handelen. Ik ben gelijk ook even bij de fertiliteitskliniek binnengelopen (zit in hetzelfde ziekenhuis) om te vragen hoe een cryo-tp in zijn werk gaat. Compleet in natuurlijke cyclus, zelfs geen pregnyl. Eisprong wordt in de gaten gehouden dmv echo's en op dag 5 na eisprong tp. Nu dus hopen dat mijn menstruatie niet eeuwig lang op zich laat wachten, maar te snel is ook niet goed, omdat we dan nog op vakantie zijn . Die planning ook altijd....
hoi meiden even snel tussen werk door hoi xxx je hebt het topic gevonden zie ik. is fijn om je ervaringen te kunnen delen , toch hoi boboke wat fijn dat de tandarts weer achter de rug is. heb je dat ook weer gehad. op naar de volgende cylclus. spannend weer voor je. hoi chickie gefeliciteerd met je zwangerschap dikke knuffel voor de andere meiden, ik heb niet alle verhalen gelezen... * ik krijg morgen mijn mri scan, het ziekenhuis had nog een plekje over dus kon snel terecht. dus ben benieuwd wat ze daarna willen gaan doen