endometriose en nu zwanger!

Hallo,

Hier ook endometriose. In mei gestopt met de hormonen, vervolgens had ik eind Juli mijn eerste menstruatie.

Tot onze verbazing waren we gelijk zwanger. We zijn hier zooo dankbaar voor. Ik zit nog steeds vol ongeloof.

Groetjes Stefanie

 

Meiden wat fijn dat jullie een kleintje verwachten! Na al die ellendige tijd van de endo, en in LadyIngrid haar geval lange strijd om zwanger te raken, eindelijk iets prachtigs om naar uit te kijken!
Zelf was ik er voor de zwangerschap niet heel best aan toe en vanaf het moment dat de zwangerschapshormonen hun ding gingen doen knapte ik zo enorm op. Heel bijzonder hoe dat is. De natuur werkt echt het beste. Konden ze dat maar in een pilletje stoppen, hahaha!

 

Jaaaaa! Veel mensen in onze omgeving hebben een kind 'genomen'... En ook verhalen van mensen die na twee maanden proberen al bang zijn dat ze iets mankeren. Dat komt soms heel hard binnen. Ik ben juist altijd heel blij als mensen zonder problemen snel zwanger zijn, maar het is jammer dat sommigen dat als heel gewoon zien.

 

Hey dames,

hier ook endometriose en inmiddels al weer bijna 25 weken zwanger van ons 1e kindje.

Ben pas vorig jaar december erachter gekomen dat ik endometriose heb, maar wat vallen de puzzelstukjes dan op z'n plek zeg, na jaren pijn lijden en meerdere slechte uitslagen van uitstrijkjes...

Ik praat graag mee, gezellig!

 

Dank je wel!

Bij mij is het vorig jaar ontdekt, ik had sinds begin oktober (dus nu een jaar geleden) heel veel pijn in m'n buik rechts, maar menstruatie was al voorbij.
Dus na een week maar eens naar de dokter gegaan en pijnstillers gehad, hij dacht aan galstenen.
Pijnstillers hielpen niet, dus sterkere gehad en een echo gekregen. Niets op te zien, aangezien ze de bovenkant van de buik bekeken, gal, nieren, enz. Maar niet m'n eierstokken oid.

Zelfs nog een avond bij de HAP gezeten maar dat was een stomme vent die alleen maar zei dat ik het maar af moest wachten tot het beter werd, omdat ze niks konden vinden en hij niks kon voelen.
Terwijl ik die avond zelfs tintelingen in m'n been had!

Het is wel over gegaan, maar dat duurde wel een tijd.
Inmiddels waren we ook bij de gyn beland vanwege onze kinderwens die al sinds juli 2012 er was, en na zaadonderzoek wat goed was zijn de onderzoeken bij mij gestart.
Echo gekregen om follikels te meten, links alles goed, rechts echter zat een grote grijze vlek. Dit bleek een cyste te zijn van 5 bij 8 cm doorsnee die op mijn rechtereierstok zat.
En dat was 2d, dus geen idee hoe groot ie verder was.
Toen werd dus het hele babyplan naar achter geschoven want die cyste moest weg.
Toen hadden ze al een vermoeden van endometriose, maar dat konden ze pas zien als ze die cyste zouden verwijderen.

Dit is op 13 december gebeurd, vrijdag de 13e was het toen. Kijkoperatie gehad en ze konden me na de operatie pas vertellen wat ze gedaan hadden, omdat ze pas konden zien hoe het er vanbinnen uit zag tijdens de operatie.
Het plan was de cyste verwijderen en eierstok behouden, maar het kon ook zijn dat die verwijderd zou kunnen worden.

Eenmaal weer redelijk wakker hoorde ik na de operatie dat het inderdaad endometriose was, dat m'n eierstok rechts dus verwijderd was omdat het zo verkleefd was allemaal dat het niet meer te redden was, dat m'n linkereileider ook flink verkleefd was maar daar hebben ze niets aan gedaan, dat de endo-haarden ook op m'n darmen en blaas zaten en dat ze dat zover weggehaald hebben.

Daarna kon ik gelijk aan de pil, want hormonen houden de groei tegen...
Dus of zwanger zijn, of borstvoeding geven, maar aangezien ik dat beide niet was of deed, was er geen keuze: aan de pil.
Daar gaat je droomwens...
Het zou voor 3 maanden zijn, om daarna verder te kijken, maar het voelde zo dubbel.

Goed hersteld van de operatie, mocht ik op 14 februari stoppen met de pil (3 maanden zonder stopweek dus was al sneller dan echt 3 maanden) en daarna weer echo's om follikels te meten en in de 3e ronde na de pilstop was het raak.


Wetend dat je endo hebt, vallen heel veel vragen ook op z'n plek: de pijnen tijdens menstruaties, de vieze, bruinige afscheiding tussendoor, de verkeerde waardes van uitstrijkjes (pap3a, pap4, daarna lisexcisie gehad met zelfs voorstadium van baarmoederhalskanker cellen)
Dat was allemaal in 2010/2011, ben zelfs gewisseld van pil, en nog een spiraal gehad, en tijdens de lisexcisie hebben ze die eruit gehaald vanwege te korte draadjes.
Daarna dus zonder hormonen gemenstrueerd, toen kwam ook de pijn steeds meer, en heeft de endo 2 jaar kunnen groeien.

Zelfs tijdens de onderzoeken bij de gyn had ik nog pap2, wat gelukkig uiteindelijk zelf opgelost is, maar je vertrouwd je eigen lichaam niet meer.

Nu gaat alles goed natuurlijk, maar geen idee hoe het straks gaat, wat ze zeggen, of ik weer aan de pil moet om te voorkomen dat het weer gaat groeien.

Voor nu geniet ik van de zwangerschap en weet ik dat er niks gebeurt, en daarna zie ik wel weer.


Een heel verhaal geworden nog, maar bij mij was het dus redelijk snel ontdekt, maar wel lang met vage klachten gelopen, die je achteraf allemaal kan verklaren.

 

Dan is het nog redelijk snel vastgesteld bij jou hopeforyou. Wel heel jammer dat je nu nog maar een eierstok hebt, bah! En nu zwanger, wat een wonder hè? Jammer dat het vaak alleen te zien is als ze opereren en niet als ze een echo maken.
Bij mij heeft het ruim 5 jaar geduurd voor het vastgesteld was. Sindsdien allerlei soorten hormonen gehad en heel wat (grote) operaties. En toen is het gelukt om Evi te krijgen. Daardoor is het echt een stuk rustiger geworden hoewel dat nu dus wel minder wordt.
Merken jullie ook veel verschil nu tijdens de zwangerschap en daarvoor?

 

Ja, als ik sommige hoor en hoe snel het dan bij mij duidelijk was, denk ik wel eens, ze zouden dames die veel pijn hebben of vage klachten tijdens menstruatie of daarbuiten veel eerder moeten controleren, en niet zeggen dat het "erbij hoort".

In mijn omgeving horen we het eigenlijk al teveel, al een stuk of 4 mensen hebben het.

Maar het is niet iets waar je bij nadenkt, zeker als je het niet kent. Je gaat niet aan andere dames vragen, hoe hun menstruatie is of voelt, je gaat er vanuit dat als jij buikpijn hebt, dat het wel zo zal horen, want ja, dat leer je, je hebt buikpijn als je ongesteld bent.

Ik heb ook geen idee of het met bloedonderzoek is vast te stellen, zou wel een hoop schelen denk ik.


Ik heb nu nergens last van, en na m'n operatie en pilgebruik ook niet gelukkig.

Geen idee hoe het na de zwangerschap zal zijn, ik wil wel borstvoeding gaan geven, dus dan blijft het nog even goed gaan, maar tis afwachten.

 

Gelukkig heb je er geen pijn van. Maar helaas hoeft dat inderdaad niet te beteken dat het er niet zit. Ik lees regelmatig dat vrouwen niet eens echt veel pijn hadden maar vooral vruchtbaarheidsproblemen hebben. Bij mij is het vastgesteld toen ik 22 was. In de afgelopen 8,5 jaar ben ik 7 keer onder het mes geweest. Jammer genoeg is het niet vast te stellen via bloedtesten. Zou wel heel fijn zijn. Ze kunnen wel testen op ca-125 (een tumormarker) maar die geeft geen vast gegeven. Bij mij is die altijd nog binnen de grenzen, hoewel mijn lijf dus een heel ander plaatje laat zien.
Goed dat je bv wilt geven! Als het lukt en je kan er een tijdje mee doorgaan zal dat enorm schelen. Maar blijf ook om jezelf denken. Toen ik stopte met de bv ging het opeens hard achteruit, maar ik zie vooral die tijd dat we samen genoten hebben ik ik zo veel minder pijn had. En dat het nu dan minder goed gaat is iets dat we dus hebben kunnen uitstellen want dat was onvermijdelijk. Voor de pijn zal dat bij jou waarschijnlijk niet zo veel uitmaken omdat jij dat al niet zo zeer had. Echt fijn meid!!

 

Hoe is het hier met de dames?

Hier alles nog steeds prima, rond en hobbelend gezond, haha!

Inmiddels 29 weken onderweg, dus nog maar even, t gaat zo snel eigenlijk!