Pff..ineens slaat de twijfel bij mij om mijn hart.. IK WIL ZWANGER WORDEN! dat is zeker..maar is het verstandig NU.. ik begin volgende week met mijn nieuwe baan..mijn vriend en ik zijn nu 9 maand samen..redelijk wat de verduren gehad de afgelopen paar maand.. En daarnaast...ook al zegt iedereen dat ik me daar niet zoveel van moet aantrekken is voornamelijk mijn moeder..want zij geeft onbewust dat zij weet dat wij bezig zijn met kinderen krijgen, geeft zij haar mening. En haar mening doet mij niet echt goed..als ik ook zwanger zou zijn, dan zie ik er ook erg tegen op om het haar te vertellen. Nu krijgen jullie misschien helemaal een verkeerd beeld van mijn moeder, maar ze is een topvrouw, alleen ze vindt het dan te snel, en dat ik aan mezelf moet denken eerst. Dit moest ik ff kwijt.. Vanaaf ga ik het met mijn vriend erover hebben dat ik twijfel..misschien is het dan al te laat..wanneer ik wel zwanger mag zijn, dan zal ik zeker blij zijn..en ik hoop dat mijn vriend mijn twijfel weg kan nemen, altans voor een groot deel
Ik snap niet dat andere mensen voor jullie kunnen bepalen of iets te snel gaat of niet. Ik ben van mening als jullie toe zijn aan kinderen, waar wacht je dan nog. Ik bedoel jullie zijn volwassen mensen jullie kunnen toch zelf wel bepalen wat wel of niet goed voor jullie is. Je zegt dat je de laatste maanden veel hebt gemaakt, misschien is het juist wel goed dat er eens een keer iets goeds gebeurd bij jullie. Als jullie relatie toch goed zit, dan is het toch goed. Je moet het gewoon goed met je vriend over hebben. verder hoef je aan niemand een verantwoording af te leggen. Denk er samen goed over na en praat erover. Ik hoop dat je hier iets aan hebt Liefs Chantal
Meis, ik ken je gevoel. Ik had dit de vorige ronde... ik twijfelde zo erg en wij hadden nog niet onbeschermd gevreeën. We hebben erover gepraat en onze kinderwens uitgesteld. Nu staan we er allebei voor de volle 100% achter. Ik wil niets lievers nu... Het is ook een hele grote stap en een binding voor het leven. Er is niks mis met twijfelen. Praat er over met je vriend, denk er goed over na en stel het desnoods uit totdat je weer zeker bent dat je het wil. En voor het geval dat het nu te laat is... dan heeft het gewoon zo moeten zijn en bepaald het lot dat jullie klaar zijn voor een kindje. Succes met je beslissing!
nou meid ik hoop ook dat je vriend je angst weg kan krijgen maar ja je moet er wel voor 100 procent achter staan. en niet naar je moeder luisteren maar naar je zelf wat jij wilt en je vriend daar gaat het om liefs
Nou ik heb net mijn vriend aan de telefoon gehad..hij is aan het werk. hij merkte dat er wat was, dus heb ik het hem verteld, hij zei: dat ik zelf moest bedenken wat ik wou, voor hem maakt het niet uit, hij wil best nog wel wachten. En ik moet schijt hebben aan de rest. Hij zei: voor wie krijgen we een kindje? Ja precies voor ons tweetjes..jah daar heeft hij ook helemaal gelijk in. morgen gaan we samen erover praten. Ik ben blij dat hij zo reageerde, en hij wil dat ik er voor 100% achter sta, anders wachten nog een paar maandjes. Ennuh meiden, nog bedankt
Meid, als het goed voelt samen zou ik zeggen: ga ervoor! het is iets van jullie 2. daar hoeft niemand zich mee te bemoeien. mijn vriend en ik waren ook pas 9 maanden samen toen de pil de deur uit ging.. (nu anderhalf jaar geleden) het voelde goed, en dat voelt t nog steeds veel succes!
Ik ben nu 1 jaar samen met me vriend en hebben ook vrij snel besloten dat we snel kinderen wilde dus gestopt met de pil en na tweede ronde was het al raak... Toen we precies een jaar met elkaar gingen... Heb het de familie pas verteld en de reacties van me ouders waren ook gelijk van nu al... Maar nu zijn ze er heel blij mee en de meeste mensen reageren gewoon positief... En wij hebben ook zoiets van we doen het niet voor andere maar voor onszelf... Ik snap heel goed hoe je je voelt ik had ook zoeits van we moeten wachten want dit en dat maar op den duur dacht ik waarom nou eigenlijk... Succes ermee..
Ik lees allemaal wel reactie op de twijfel door haar moeder, Maar haar nieuwe baan speelt ook een grote rol! En voor mij geldt die vraag dus ook ben pas net begonnen (sept '08) en heb een jaar contract maar wil heel graag kinderen! Is het wel verstandig? of is de kans groot dat ik mijn baan verlies?
als je bevalling en zwangerschapsverlof binnen je contract zou vallen, zou het voor je werkgever weinig nut hebben om je te ontslaan ik denk dat het per werkgever verschillend is, maar eerlijk gezegt durf ik het risico niet te nemen ik heb het zelf niet zo heel erg naar mn zin meer op mn werk, maar ik heb wel een vast contract dus blijf er voorlopig nog even zitten
Het ligt er een beetje aan wanneer ik zwanger ben, als ik nu zwanger zal zijn ben ik in aug. uitgerekend... anders in sept... 15 sept. loopt dit contract af..
ja, dat is wel iets om over na te denken dan maar als ze daar tevreden met je zijn zullen ze je toch niet laten gaan om deze reden? ik heb er nog geen ervaring mee, maar mn vriendin is ook zwanger en die had een jaarcontract, en die is toch weer met een jaar verlengt terwijl ze wisten dat ze zwanger was
Nou paulien ik ben zwanger en mijn jaarcontract loopt in maart af... Dus weet ook nog niet of ze het gaan verlengen... Maar ik heb er heel bewust voor gekozen om nu aan kinderen te beginnen want ze kunnen me nog 2 keer een jaar contract geven dus moet ik door hun nog 2 jaar wachten... Ik ga in januari vertellen dat ik zwanger ben en ik denk dat in in februari een gesprek krijg over me contract...