Hoi allemaal, Ik zal proberen mijn verhaal kort te houden (maar ik ken mezelf, ik denk dat dat niet gaat lukken haha). Sinds een goede 2 maanden hebben we een nieuwe buurvrouw. Net gescheiden, en moeder van 3 kindjes (Zoon van 11 en 2 dochters (tweeling) van 8). Er moest in huis nog best wat gedaan worden, dus dat ze zich pas later voorstelde vond ik niet meer dan logisch. Het was die periode warm, dus had ik in die tijd de voordeur open staan. Kids lagen op bed, en ik was boven wat aan het rommelen. Ik hoor "iets" en ga kijken wat het nou was. Staan die 2 meiden in me woonkamer, en zitten ze aan mijn spullen. Heb er geen big deal van gemaakt hoor, maar heb wel gevraagd of ze niet zomaar aan spullen willen zitten. Sindsdien is het hek van de dam haha. Ze vinden Dinand helemaal leuk, en kwamen steeds vaker vragen of hij buiten kwam spelen. Tot ergernis aan toe, want 's morgens om half 8 aanbellen om te vragen of hij buiten komt spelen, vind ik een beetje te. Ik heb mijn gordijntje nu weer voor de voordeur hangen tegen de kou, dus nu kunnen de meiden ook niet zomaar de gang in koekeloeren. Anyway, zoals in elk gezin zijn kinderen wel eens vervelend en stappen ze wel eens met het verkeerde been het bed uit. Echter lijkt het wel of deze meiden daar elke dag last van hebben. Het is nu al 4 weken achter elkaar herrie daar in huis. De meiden hoor ik vaak huilen (en hard), en hoor ik dat er ruzie is. Of dat tussen de kinderen onderling is, of tussen moeder en kinderen, geen idee, want ik hoor zowel de kinderen als de moeder schreeuwen. Zo hard dat ik letterlijk kan verstaan wat ze zeggen. Nu heeft Fabiënne last van haar tanden, en wordt 's nachts wel eens huilend wakker. Is dan vaak even ontroostbaar, maar is vaak na een minuut of 5 wel weer rustig. De meiden kwamen 's morgens wat vragen aan ons: *bel gaat om half 8*: Ja we hoorde Dinand's zusje huilen vannacht! Ja dan kan kloppen, want ze heeft last van haar tandjes! Ja, wij moesten van onze moeder vragen of jullie haar niet troosten dan? Natuurlijk wel, maar het doet erg veel zeer als tandjes doorkomen! Oh oke, en liepen vervolgens weg. Echter sinds 2 weken loopt het daar (volgens mij) een beetje uit de hand. De ruzie's irriteren me mateloos, maar ook wordt Fabiënne er 's avonds wakker van. Natuurlijk huilen alle kinderen wel eens, maar we horen ook regelmatig dat er met spullen worden gegooid, en dat de meiden makkelijk 2/3 uur achter elkaar aan het huilen zijn, terwijl moeder uit haar dak gaat. Afgelopen zaterdag was voor mij de maat vol. Ik hoorde het woord h*er en k****rh*er voorbij komen (uit de mond van die meiden naar hun moeder toe) Waarna vervolgens met luid kabaal er weet ik het wat niet gebeurde (maar wat ik hoorde, klonk niet goed). Ik en mijn man keken elkaar aan en hij zei: Zal ik gaan aanbellen? We twijfelde allebei een beetje, want we hadden gehoord van mijn andere buurvrouw dat ze zeer agressief kan reageren. Uiteindelijk na 1,5 uur huilen/herrie heb ik de politie gebeld. De herrie was zo niet normaal meer dat ik het op heb kunnen nemen met mijn mobiel, zodat ik iig iets van bewijs in handen had. Want zoals altijd is het altijd net stil als de politie komt kijken. Echter duurde het ruim een uur voordat de politie er eindelijk was. Toen hij er was, was het net 10 minuten stil. Toen ik hem het geluidsfragment had laten horen, zei hij dan ook: Goed, ik ga even hiernaast kijken, want wat ik hoor, klinkt niet goed! Als ze vraagt wie er gebeld heeft, mag ik dan zeggen dat jullie gebeld hebben? Ja dat mag wel! Ze zal toch wel vermoeden dat het 1 van haar naaste buren is die gebeld heeft. De politie was nog geen 2 minuten weg, en toen ging de bel. Mijn man deed open (ik bleef met dochter op de bank zitten) en er kwam me toch een scheld serenade uit. Ik ben meteen opgestaan en er naartoe gelopen. Waar we het gore lef vandaan haalde om de politie te bellen! Dat we ziek/gestoord en weet ik het wat niet allemaal zijn. BELACHELIJK zei ze! Mijn man heeft Fabiënne over gepakt, en is met haar naar de woonkamer gegaan. Ik heb toen quasi onnozel gezegd: Belachelijk? Weet je wat belachelijk is, dat je zo tegen ons tekeer gaat! Nou dat was een beetje teveel geloof ik. Als de politie er iet bij had gestaan, was ze me zeker aangevlogen. Ze zei dat we haar toch niets konden maken, want we hadden geen bewijs in handen. En dat we best mochten weten dat ze haar kinderen wel eens een oplawaai gaf (dat moet je ook vooral zeggen waar de politie bij staat meid!) Tja, dan moet je mij hebben, en ik ben zo kalm en rustig gebleven en gezegd: Vandaar dat ik er ook geluidsopnames van gemaakt heb! Dus bewijs heb ik wel. T*fuswijf die je bent, je bent nog gestoord ook! En ik ga een aanklacht tegen je dochter indienen als ik haar 's nachts nog 1 keer hoor huilen. Mag ik hier een aanklacht tegen indienen? Politie: Nee! Ik:Meid, moet je vooral doen, ik denk dat ze je dan vierkant uitlachen, het is een baby/dreumes die last heeft van haar tanden! zei:stomme ho*r die je bent, je bent echt ziek! Uiteindelijk is ze naar binnen gegaan, en de politie achter haar aan gegaan. Ik de deur ook dicht gedaan, en eenmaal in de woonkamer begon ik te trillen als een rietje. Woow dat was wel even heftig. Uiteindelijk is de politie weer bij ons langs geweest om te evalueren. Ik heb er best wel even wat tranen om gelaten, want wat ze tegen me zei, vond ik echt niet tof. Hij vertelde ook dat ze de eerste keer de deur voor zijn neus dicht gooide, maar na een paar keer aanbellen toch weer open deed, een rode waas voor haar ogen kreeg en zeer agressief was, hem aan de kant duwde en dus bij ons aanbelde. Hij zei meteen: Je gaat geen trammelant schoppen, want dan is het meteen afgelopen, en kan je mee. De politie vertelde dat ze uiteindelijk wel rustiger was geworden, en heeft hij haar geprobeerd uit te leggen dat ik het waarschijnlijk niet zo bedoeld had (is ook zo, ik was gewoon heel erg bezorgd om die kinderen en ook om haar). Dat er heel vaak niet gebeld wordt, met als gevolg een drama. Ik snap ook best dat je als pas gescheiden vrouw met 3 kinderen het er moeilijk mee hebt, en dat dan weer kan af reageert op de kinderen (je hebt immers niemand anders waar je je op af kunt reageren). En ik heb het echt niet rot bedoeld naar haar toe, het was gewoon bezorgdheid. Vannacht werd Fabiënne huilend wakker, voor het eerst sinds een week. Ik wist niet hoe snel ik haar stil moest krijgen, want hoewel ik weet dat ze daar geen aanklacht tegen in kan dienen, heeft ze me daarmee wel erg geraakt. Ik durf haar dus ook niet meer te laten huilen. Nu zit ik na te denken wat ik nog kan doen. Politie adviseerde me om zeker weer te bellen als het weer zo uit de hand zou lopen. Ook ging hij een zorg dossier aanmaken en zei tegen mij dat als de hele situatie weer een beetje bekoeld is, haar een brief te schrijven en door de brievenbus heen te gooien dat ik het echt puur uit bezorgdheid gedaan heb, en dat ik zelf ook wel snap dat ze het moeilijk heeft. Dat laatste ga ik echter (nog) niet doen. Ik kon volgens de politie sowieso wel een melding maken bij het AMK. Dat zorgdossier komt ook bij het AMK te liggen. Ik zit er nu wel over na te denken om de woningbouwvereniging te bellen, en het verhaal uit te leggen. Ik woon hier niet meer fijn, en heb zeker geen veilig gevoel meer (dit allemaal nadat ze me bijna is aangevlogen, terwijl ze zeer agressief was naar mij toe). Ik kijk zelfs eerst naar buiten om te kijken of haar auto er staat, omdat ik bang ben haar tegen te komen, en ze me alsnog aan zal vliegen. Anyway, ik weet dus gewoon even niet meer wat ik moet doen. Waar doe ik goed aan, en waar doe ik geen goed aan. Ik denk dat als ik een melding bij het AMK maak, en de woningbouwvereniging bel, ik het alleen maar meer ga aanwakkeren, en het dus helemaal gaat escaleren. Het is nogal een verhaal geworden (wat ik dus al verwacht had)
Zo heftig zeg! Wat de politie zegt...elke keer als er iets is direct melding maken om een dossier op te bouwen Sterkte hoor...lijkt me erg lastig...
Sjezussss zeg wat een gedoe !!! ik zou ook echt wel de woningbouw even inlichten en met je andere buren aan tafel gaan zitten vind het knap dat je zo rustig bent gebleven toen ze zo tekeer ging tegen je !!! ben benieuwd hoe het afloopt ( ik hoop natuurlijk positief voor jullie ) succes ermee meid !!!
Ik zou zeker melding maken. Waarschijnlijk zit zij erdoor heen en is dit misschien net het zetje wat ze nodig heeft om hulp te krijgen/vragen. Onmacht is een verschrikkelijk iets en daar zit vaak alleen een neerwaartse spiraal in. Erg voor de kinderen: ja Erg(er) voor de moeder:ja. Ik denk dat ze niet meer weet hoe het ook kan, omdat ze de positieve kant niet kan zien. Sterkte, maar ik denk echt dat als ze hulp en begeleiding krijgt het de andere kant weer opgedraaid kan worden voor hun.
Ik zou haar zelf geen brief sturen om uit te leggen dat je het niet zo had bedoeld. Alsof je je excuus aan zou bieden, kom op zeg! Toch zou ik wel steeds een melding maken als het weer zou gebeuren. Al is het maar om het voor de politie ook helder te maken hoe vaak het is. Of je het AMK moet bellen, weet ik niet. Ik vind dat altijd lastig. Je kan altijd bellen voor advies en uitleggen dat je band met de buuf niet erg best is en dat een gesprekje met haar er niet in zit. Toch denk ik dat je een melding kan maken. De politie staat in deze zaak achter je en is op de hoogte van alles. Succes, heel erg heftig dit
Claudje: Je bedoeld dan de andere buren die aan de andere kant van haar wonen? Die heb ik er al over gesproken. Is een jonge alleenstaande meid, die zat zich zaterdagavond te bedenken: Goh wat zijn die meiden rustig vandaag! Nog geen 10 minuten later begon de ellende weer. Ook zei weet niet goed wat ze moet doen. Al helemaal niet nadat ze gezien heeft dat ze zo agressief was naar mij toe!
Woningbouw inlichten en samen met de buren aan de andere kant een gesprek aangaan met haar. Misschien heeft ze jullie hulp veel harder nodig dan jullie denken. De stress van de moeder wordt door de kinderen opgepakt en dus zitten ze in een vizueuze cirkel. Trouwens dat de politie pas na een uur komt?? Schande! Maar goed dat er op dat moment niet echt iemand de keel werd dichtgeknepen.....
Wat heftig zeg! Ik zou inderdaad ook je andere buren inlichten, zodat je er niet 'alleen' voor staat zeg maar. Ik zou zelf echt heel angstig zijn, weet dat dat niet goed is maar toch. Misschien kan er een bemiddelingsgesprek opgezet worden tussen jullie en de buurvrouw met de woningbouwvereniging erbij? Op die manier laat je zien dat je de situatie wil verbeteren maar toch breng je de vereniging op de hoogte op deze manier.
Dat was ook mijn intentie met die brief. Leuk dat de politie dat zegt, maar het is inderdaad alsof ik mijn excuses dan aanbied. Ik heb mijn zus erover gesproken, en die zei ook: Brief schrijven zou ik niet doen, dat kan bij haar misschien alleen nog maar meer woede teweeg brengen. De buuf had ook nog gezegd dat ze verder geen contact wilt me ons. Prima! Maar het feit dat ik nu op mijn tenen ga lopen voor haar...met elk wat harder geluidje wat de kinderen maken, heb ik al zoiets van: Ssssst, kan dat wat zachter. Ik zeg het niet tegen Dinand en Fabiënne hoor, het zijn kinderen van 2,5 en 15 maanden, en die mogen spelen en lol hebben met elkaar.
Dat heb ik ook tegen hem gezegd, dat ik het jammer vond dat hij pas na een uur kwam. dat het net 10 minuten stil was, en dat hij, als hij iets eerder was geweest, het met eigen oren had kunnen horen. Maar heel de eenheid bij de politie was bezig met een woninginbraak waar ze een grote buit hadden gestolen. Dus iedere agent moest daar zijn. Ze hadden het gewoon druk dus haha!
En wat je dan bereikt is dat jouw kinderen en jouw opvoeding gaan lijden onder het gezeik met je buuf. Dacht het niet. Jouw kleine meid mag gewoon huilen als ze last heeft van tandjes,buikpijn etc. Je kan een kind van 1 toch niet wijsmaken dat huilen verkeerd is. Of als een gek naar boven rennen want o wee de buuf ligt er 5 min. wakker van. Ze moeten daar zelf geholpen worden en al zou je dat willen, je kan het niet eens. Jij hebt daar de middelen niet voor. Dus niet mee bemoeien voordat he uit de klauwen loopt en gewoon een bemiddelaar of een instantie inschakelen. Die bereiken meer dan jij zou kunnen en jij loopt geen risico. Voor nu, gewoon naar buiten gaan met je kinderen en mobiel bij de hand houden mocht en een scheldpartij ontstaan. Mocht ze wat zeggen, niks terugzeggen, doorlopen en thuis een melding maken.
Die gezinssamenstelling van je buurvrouw komt me trouwens wel 'bekend' voor. Begint de naam van haar zoon met een D?
Ik weet het, ik kan ook niet tegen mijn dochter zeggen dat ze niet mag huilen. Sterker nog, het zou raar zijn als ze niet zou huilen! Thnx, hier kan ik wel wat mee! Eigenlijk moet ik gewoon dikke vette sch**t aan haar hebben! Maar ergens ben ik toch ook best wel een beetje op mijn hoede. Wat als ze me aan zal vliegen terwijl ik alleen met 2 kinderen over straat loop. Ik denk er maar niet teveel over na, is ook niet goed voor mij hihi.
Haar zoon zie ik amper, en heeft zich verder ook niet voor gesteld! Heb zijn naam wel eens horen vallen, maar ben hem vergeten. Weet je de naam van die 2 meiden niet?
Goed gehandeld! En niet je op je kop laten zitten, met je hoofd omhoog lopen, en helemaal als ze je passeerd op de weg.. Je helemaal niet bekrampt voelen in je eigen huis, en lekker leven zoals je altijd doet. Die opmerking over je dochtertje is vanuit haar gewoon op dat moment uit onmacht geweest. Misschien heeft het haar geirriteerd, dat blijkt wel uit de opmerking van haar dochter(s) die ochtend erop, en had ze op dat moment niets tegen je, om der gram te halen. Kortom lekker laten lullen. Verder als ze je aanvliegt, meteen de politie bellen. En werk der van je af.. Zou me daar geen zorgen om maken. Kortom laat je niet op je kop zitten door mevrouw! Ik zou wel een melding doen bij de woningbouw. En het advies van de dames hierboven opvolgen mbt een gesprek aangaan, zonder vooroordelen maar kijken waar de kern van het probleem ligt. Ergens misschien een sterke buurman? Die je eventueel kan inlichten, en een telefoonnummer noteren dat mocht er iets gebeuren je hem kan bellen? Zou me echt niet zoveel zorgen maken. En gewoon de confrontatie aangaan, of je moet met een kampioen kickboksen te maken hebben.
Ja die beginnen met een A en een L. Het lijkt me erg sterk hoor als zij het zou zijn, das wel erg toevallig, maar zoals je haar beschrijft past het precies. (agressief en veel ruzie, vloeken, schreeuwen).
Meid je mag trots op jezelf zijn. Als ze zo naar jou reageerd waar politie bij is zal ze naar haar kinderen nog heftiger reageren. Blijf melding maken en bel voor de zekerheid ook de woningbouw zodat zij weten wat er aan de hand is. Mocht het straks echt uit de hand lopen dan ligt het dat al en kunnen ze er verder mee. Je schrijft dat de politie een zorgdossier aan gaat maken. Dat betekend dat het nu ook naar bureau jeugdzorg gaat. Ze zal worden uitgenodigd voor een gesprek om te bekijken wat er aan de had is en of er hulp nodig is. Als zij denken dat er hulp nodig is en moeder niet wil mee werken zal er een melding bij het AMK volgen. Super dat je de moeite genomen hebt voor de kindjes op te komen!
jeetje wat vervelend dit. Er zijn een aantal dingen die je kunt doen: - spreek met de politie af dat mocht jij bellen ze direct ter plaatse komen. - meld iedere gebeurtenis en overleg met de politie of het nodig is of ze komen (vraag oa het nummer van de wijkagent) - overleg/ meldt het bij de woningbouw. Iedere keer weer, ook zij gaan dan dossier opbouwen. - meldt het bij het amk! Doe het omwille van de kinderen welke niet in een gezonde situatie zitten. - doe nóóit open als je alleen (of met je dochter) thuis bent. - je kúnt een brief schrijven, maar ik vraag me af of dit zin heeft. Vaak wakker je het juist aan. - je kunt ook vragen om een gesprek samen met haar en de politie of een andere hulpverlener. succes!
Nou als je het geluidsfragment zou horen, zou je haast wel denken dat ze op 1 of andere vechtsport zit. Ik weet dat dat niet zo is hoor. Ze gaat werken, komt thuis en blijft thuis. Maar ik weet natuurlijk ook niet wat ze in haar woonkamer verder doet haha! Sterke buurman...hmmm, heb sowieso mijn man, die is sterk zat! Maar die werkt overdag. Mijn andere buurman is ook wel sterk denk ik, maar die werkt ook haha! Nee ik ga er maar niet vanuit dat ze iets zal doen! Mijn man zei ook al: Ze moet het eens proberen om jou of de kinderen met 1 vinger aan te raken. Dan bel je gewoon meteen de politie op! Ik denk zelf dat als het zou gebeuren, ik zelf wel sterker ben dan dat ik van mezelf verwacht. Maar vooralsnog, daar ga ik maar niet vanuit!
Vind het ook goed van mezelf dat ik gebeld heb. Maar echt, als je die kindjes zo hoort huilen, dan gaat het echt door merg en been heen! Ondanks dat het soms wel een hondenkennel lijkt hier met het gehuil. Er zullen waarschijnlijk ook genoeg mensen zijn die niet zouden bellen.