Ons zoontje is nu bijna 6 weken oud en 's avonds is hij nogal huilerig. Hij heeft een schone luier gehad,flesje etc ,boertje gedaan,even bij je gezeten en dan gaat zijn alarm weer af. Mijn vriend vind dus dat je niet bij elk huiltje naar hem toe moet gaan en het speentje in zijn mond moet doen en hij laat hem dus weleens 10 minuten huilen maar ik zie dat het niks opleverd want de kleine raakt er alleen maar meer overstuur van. Ik pak hem dus wel op en/of geef zijn speentje maar mijn vriend zegt dat ie daar verwend van raakt en wordt boos als ik zeg dat hij hem niet zo lang moet laten huilen. Ik durf nu 's avonds dus eigenlijk niet meer weg omdat ik bang ben dat hij hem gewoon laat liggen janken. Wat nu? groetjes Carina
Sommige kleintjes hebben het nodig om zichzelf in slaap te huilen (jammeren) maar je gaf zelf al aan dat het in dit geval je zoontje enkel maar meer van streek brengt. Vind het zelf absoluut niet nodig om je kleintje zo te laten huilen. Hij wil maar 1 ding en dat is geborgenheid. Dus als je hem gaat troosten, leert ie dat hij op jou kan rekenen als hij zich slecht voelt. Hier hebben we gelukkig een meisje dat redelijk gemakkelijk gaat slapen, maar als ze jammert gaan we naar haar toe, speentje genven, even over haar bolletje wrijven zodat ze kalm wordt en hopla, ze is vertrokken. Op het KDV gebruiken ze trouwens een t-shirt dat ik gedragen heb om haar rustig in het bedje te houden. Zo heeft ze toch de indruk dat ik in de buurt ben en slaapt ze ook daar redelijk snel in. Misschien kan je dit ook doen, met een hydrofieldoek die je dan onder z'n hoofdje legt? Hoop dat je er met je vriend uitkomt, want het is niet leuk om met een slecht gevoel je beiden mannen achter te laten
Hm, da's vervelend als je het niet met elkaar eens bent. Ik kan je wel vertellen dat je een baby van 6 weken echt nog niet kunt verwennen. Mijn dochter is nu 9 weken en die laat ik niet langer dan 5 à 10 minuutjes huilen. Soms heeft ze het even nodig om in slaap te vallen, maar als ik hoor dat ze overstuur raakt pak ik haar gelijk op. Je baby heeft 9 maanden lang heerlijk veilig in jouw warme buik gezeten. Dan wordt ze zo maar ineens de kosmos ingeslingerd....Doodeng natuurlijk. Soms kan ze gewoon behoefte hebben aan jou/jullie veiligheid. Ik zou het er nog eens goed met je vriend over hebben en uitleggen dat je een baby van 6 weken niet kunt verwennen. De hersenen zijn echt nog lang niet zo goed ontwikkeld dat ze het verband kunnen leggen tussen huilen en opgepakt worden. Ze huilen soms ook gewoon omdat ze behoefte aan veiligheid en geborgenheid hebben en het is heel belangrijk om ze dat dan ook te geven.
Ik zou het met je vriend bespreken dat het voor jou echt niet goed voelt hem zo lang te laten huilen. Zeker niet omdat hij dan overstuur raakt en hij is pas 6 weekjes oud. De eerste 6 maanden kun je baby's eigenlijk niet verwennen. Ze kunnen wel aan iets gewennen.
Wat de rest al zei: zo'n klein kindje kún je helemaal niet verwennen. Je kunt ze wél leren dat mama/papa er voor ze is, en ze een veilig en geborgen gevoel geven daarmee. Of als je ze negeert: ze heel akelig en onveilig laat voelen. Eventjes jammeren OK, maar écht huilen (en er overstuur van raken), dat hebben wij hier nooit laten gebeuren. Vind ik echt zielig ook. Ons zoontje had trouwens van 4 tot 11 weken ongeveer heel erge darmkrampen, en huilde daarom zo 's avonds. Misschien heeft jullie kindje dat ook? Bij S hielp eigenlijk niks, behalve 'm vasthouden en met 'm rondlopen. We hebben wat kilometers afgelegd in ons eigen huis, haha! Sterkte, en heb eens een gode babbel met je vriend (op een rustig moment, niet als je uk net weer huilt) om uit te leggen dat jij je bij zijn methode heel naar voelt.
Ik vind hem ook nog veelste klein om hem te laten huilen, en al helemaal als hij daar helemaal overstuur van raakt, och arme! hij is net op de wereld en wilt lekker bij mama en papa in de buurt zijn. Zo'n kleintje weet niet eens wat gewenning betekend hoor, misschien kun je met je vriend hierover even googlen op het net, hem laten lezen dat je zo'n kleintje niet kan laten wennen. Jullie zoontje lag 6weekjes geleden nog in mama's buik, lekker warm en veilig en jouw stem altijd in de buurt en nu moet hij het alleen doen, en dat is schrikken/angstig en eng, dus wilt hij gewoon bij jullie zijn, en deze fase gaat ook vanzelf weer over naarmate hij wat ouder word. En de meeste baby's hebben in het begin een huiluurtje, hier ook. En nu is het nog steeds huilen voor het slapen maar dat is omdat hij dat even nodig heeft en duurt maar 5min en slaapt daarna.
Het best vervelend dat jullie er verschillend over denken en je nu niet weg durft. Helaas zullen er altijd dingen zijn in de opvoeding van de kinderen, Waar bij je het niet met elkaar eens bent. Je leert er wel mee om gaan maar makkelijk is anders. Blijf met elkaar praten. En vertel hoe jij je voelt dat je nu niet weg durft. Succes er mee.
Lastig als je andere ideen hebt! Hier hielp een knuffeltje al heel snel! Maak het bespreekbaar, en maak er niet een te groot probleem van hoor. Verder gaat alles toch goed? En hij laat jullie kindje vast niet de hele avond huilen, maar 10 minuutjes toch? Ik begrijp je wel hoor, moedergevoelens zijn zó sterk!
papa's zijn daar veel makkelijker in als mama's heb ik al gemerkt. zodra mijn meisje begint te huilen sprint ik er naartoe om der tutje te geven en te troosten, terwijl papa wel eens in de bank blijft zitten en even (minuutje) wacht... ik vind dit al veel te lang en word dan ook wel eens boos (Lees: zeg dan wel is op een vervelende toon wat hij wel en niet moet doen ) zodra ik mijn meisje hoor huilen breekt mijn hart... papa;s zijn veel koeler en denken heel anders dan wij vrouwen! maar zoals iedereen al zei, zo'n kleine babys kan je niet verwennen. even laten jammeren is niet erg, maar als ze echt gaan huilen gewoon lekker pakken! of tutje geven!
Hier is het precies andersom. Ik laat mijn zoontje ook nooit huilen, zenne maar als hij nog maar 'eh' zegt in zijn wiegje, staat mijn man er al naast...Hihi.. Vind het wel schattig! Ts, ik vind het erg zielig om zo'n klein kindje al te laten huilen. Zou het er eens heel duidelijk en rustig met m'n man over hebben.
Bedankt voor jullie antwoorden,een shirt zal ik eens proberen. Ik denk ook wel dat hij af en toe kramp heeft maar gek wel dat het steeds 's avonds is. Ik zal het er nog eens met mijn vriend over hebben,het is vooral een combinatie van factoren en 's avonds ben je al dan moe dat je misschien toch wat geirriteerder op reageert. groetjs Carina
wij hebben het ook hoor... vooral tijdens etens tijd. dus of je bent net aan het koken of aan het eten of de tafel aan het afruimen.. echt niet leuk als je dan een babytje hebt wat constant huilt. maar je word zelf alleen maar nerveuser als je haar, in jou geval hem, laat huilen.. wat ik tegenwoordig doe is mijn draagdoek aan, Eline erin, en lekker doorwerken. baby tevreden en mama tevreden kprobeer natuurlijk eerst of ze in slaap valt door een paar x haar tutje te geven... blijft ze huilen doe ik haar in de draagdoek!
mijn man had precies hetzelfde idee, niet omdat het een lul is maar omdat hij echt dacht dat je daarmee je kind aanleert dat als het huilt dat het dan zijn zin krijgt... dus ik heb gewoon het consultatiebureau gebeld... telefoon op de speaker en manlief mee laten luisteren en toen gevraagd wat we het beste konden doen... die zeiden gewoon bij je nemen, je kunt zo,n jonge baby niet verpesten... daarmee was het probleem meteen klaar... en opgelost... als hij het van jou niet aanneemd laat het hem dan eens vragen aan iemand waarvan hij het wel aanneemd.. het klinkt alsof hij echt denkt dat hij het juiste doet maar niet over de juiste info beschikt... jullie komen er vast wel uit.... iedereen moet ook gewoon even zijn weg erin vinden... gr jose
onze dochter had dit ook tot ze een maand of 8 was, ze huilde ALTIJD iets van 15 minuten en toen viel ze ineens als een blok in slaap. Ik pakte haar ook te snel op vond mijn vriend (na 2 minuten hihihi) maar heb het steeds verlengd en het hielp wel. Met 6 weken is het nog zo pril om echt onderscheid te maken tussen gewoon huilen en overstuur huilen.
Zo'n klein baby'tje kan je écht niet verwennen hoor. Bovendien hebben heel veel kleintjes 's avonds hun huiluurtje(s). Ik kan me van de eerste weken met Nils nog herinneren dat het 's avonds altijd huilen was en niks was goed. We zijn op een gegeven moment op het tijdstip dat hij altijd ging huilen, lekker gaan wandelen. En ook hebben wij z'n badje naar de avond gehaald. Hij leek echt last te hebben van krampjes en door het badje kwam z'n buikje tot rust (het werd ook vaak een bubbelbadje.... ) Ik zou hem zeker bij je nemen en je vriend ook duidelijk maken dat als híj ergens last van heeft (hoofdpijn? kiespijn?) dan zeg jij toch ook niet: ga maar weer slapen, je krijgt geen paracetamolletje hoor. Hup, oogjes dicht en ik wil je niet meer horen. En dat je bij zo'n kleintje niet wéét wat er is, wil niet zeggen dat het nergens last van heeft. En last kan volgens mij ook al zijn dat de kleine zich alleen voelt, er zit een windje dwars, ligt niet lekker etc. Kan dus iets heel kleins zijn. Succes met je kleintje!!
ik laat even in het midden met wie ik het eens ben want dat doet er eigelijk niet toe. Dat je je vriend niet vertrouwt lijkt me heel erg. En dat omdat hij het een beetje anders doet dan jij? Lijkt me voor hem echt een rot gevoel. Zijn mening is toch even veel waard als die van jou. Ga gewoon weg en laat hem de kleine een keertje (10 minuten) laten halen. Kindje krijgt daar echt geen trauma van en papa doet het op zijn manier.
Het gaat al beter en mijn vriend zei dat hij hem af en toe ook niet begreep. Ik ben natuurlijk de hele dag samen met de kleine en weet eerder wat hij wil. Nu gaan de 2 al veel beter samen en mijn vriend pakt hem eerder op nu,niet meteen maar wel sneller dan eerst. groetjes Carina
Ik stel voor dat je vriend eens wat info tot zich neemt omtrent het gedrag van zeer jonge babies, wellicht dat hij dan zijn eigen kind beter begrijpt. Het huilen van een baby is op die leeftijd altijd een signaalfunctie. Ik snap niet dat er ouders zijn, die denken dat babies dat doen omdat ze verwend willen worden? Waarmee ,vraag ik me dan af... met aandacht, met huidkontakt? Zo jammer.
Heb je al eens geprobeerd om je kindje in te bakeren? Dit kan wonderen verrichten. En dan niet met zo'n puckababy, nee met een echte bakerdoek. Dat ze een mummy worden zeg maar. Dat kan ze een veilig gevoel geven en ze slapen er heerlijk in!