ik had nooittttt vliegangst.... tot ik met mijn broer terug ging vanuit dominicaanse replubiek.. waren net op hoogte, lampje riemen vast ging uit... drinken werd uitgedeeld... en ineens vanuit het NIETS viel het vliegtuig ellenlang uit de lucht.. ik heb echt het hele vliegtuig bij elkaar geschreeuwd... IK WIL ER UITTTT IK WIL ERUIITTTTTTT .... mijn broer gaf zijn arm, en zei een beetje ongemakkelijk .. ehhh hier knijp maar in mijn arm...... (nou die was blauw hoor ) mn broer en ik hadden drie stoelen.... en 1 stewardess plofte keihard half op mijn stoel neer (boven op mijn spullen) zei niks, angstige ogen . en ik had zo iets van HEE HALLOO jij hoort mij gerust te stellen. Toen werd ik helemaal bang allemaal mensen huilen en overstuur..... achter mij had een man net een plastic bekertje met drinken.. die nam op dat moment net een slok en heeft zijn hele neus open gehaald door de val (dikke snee) Nou na een half uur kwamen de piloten eindelijk vertellen dat het om een onverwachtse luchtzak ging (waarom zeggen ze dat niet meteen?!?!?! ) heel het vliegtuig was in paniek... snap niet dat ze dan niet meteen omroepen dat er niks ernstigs is, maargoed sindsdien schijt ik dus in mijn broek als ik moet vliegen en we vliegen zon 2 keer per jaar.... hahaha
Ik was nooit bang met vliegen en vond luchtzakken zelfs wel leuk (kreeg ik vlinders in mijn buik) Mijn man was altijd wel bang en kneep de armleuning helemaal fijn bij luchtzakken. Had al regelmatig gevlogen, maar deze vlucht ging toch iets anders. We vlogen vanaf Atlanta naar Orlando. De hele vlucht verliep soepel, vliegtuig nagenoeg leeg en wij zaten lekker achterin. Toen gingen we landen op Orlando International Airport. We dalen, dalen en dalen. Zijn bijna bij de grond totdat er opeens een enorme windvlaag van links komt. Die gaf het vliegtuig zo'n zwieper dat de rechtervleugel bijna de grond raakte. Dat leek in ieder geval zo voor een leek. Ik kneep de hand van mijn man op dat moment wel even fijn hoor. Gelukkig zijn we veilig geland. Maar ik kan je wel zeggen dat sindsdien knijpen mijn man en ik elkaar de handen fijn tijdens een landing. En ik zit ook niet meer zo gerust tijdens hevige turbulentie. Toch blijf ik het stijgen onwijs gaaf vinden!!! En als we eenmaal de grond geraakt hebben is het ook wel weer goed. Ik laat me niet gek maken en zal het vliegen zeker niet mijden hierom, anders kom ik nooit meer in de USA...
Hier ook een keer een noodlanding gemaakt. We kwamen terug van Turkije en had al een heel raar voorgevoel.We stegen op maar gingen niet heel hoog vliegen, ik zei toen al tegen mijn man volgens mij klopt er iets niet. Ineens vlogen we echt heel laag over zee, op dat moment wilde ze net eten gaan uitdelen maar ze gingen snel weer terug. Dus niemand kon wat vragen...op een gegeven moment kwam toch maar een stewardes en heb ik gevraagd wat er aan de hand was. "er is iets met airco, en we gaan PROBEREN een noodlanding te maken"Uiteindelijk gelukkig veilig op Istanbul geland!Week erna is een vliegtuig met hetzelfde probleem neergestort!
Jaar of twee geleden zat ik in ongeveer zoiets: klinkt er opeens een harde knal...waaa, explosie? Piloot, helemaal niet in paniek "o, zeker weer een colablikje dat openbarst door het drukverschil..." Eng: Deurkruk van nooduitgang die opeens van de deur valt, terwijl we vliegen. In de categorie irritant: Martinair 'vergeet' WC-tanks te legen op Orlando. Mochten we na twee uur in de lucht niet meer naar de WC! President van Afrikaans land claimt jet van nationale maatschappij om eens lekker uit te gaan met z'n 40 of zo maitresses. Loop ik met baby van 3 maanden 16 uur vertraging op, wachten in Parijs, zonder vergoedingen of wat dan ook. Baby poept alle 4 verschoningen (pakjes en rompers) onder, en op Charles de Gaulle hebben ze alleen babypakjes van Dior (met bijbehorende prijs ;( ). Midden in de nacht is er een charter vliegtuig, met heel chagerijnig personeel en GEEN eten, vlucht van 8 uur.
Bij bijna alle vluchten heb ik turbulentie meegemaakt, is toch heel normaal? Vond dat ook niet eng ofzo.
Ja vorig jaar kwamen we met ons gezinnetje terug van Istanbul.. Alles goed en aardig, we waren aan het landen bij Amsterdam. Toen we echt een heel flink stuk gedaald waren en echt gewoon vlak boven de landingsbaan vlogen trok de piloot opeens weer keihard op. Iedereen keihard in z´n stoel gedrukt en mijn man vroeg me 10 keer (wat doet ie nou?.. Ja weet ik het, ik ben geen piloot dacht ik bij mezelf haha). Dus wij weer helemaal opgetrokken en weer een stuk hoger aan het vliegen en hoorde we opeens over de luidsprekers 'We hebben een probleem met de flappen, we moeten even de boeken doornemen voordat we weer een poging doen om te landen' Dacht echt bij mezelf, NU nog de boeken doornemen, is dat niet een beetje laat?? haha. Hebben toen nog ruim 20 min rondgevlogen boven de noordzee en ondernamen toen weer een poging.. WEER die flappen! Anyway, poging 3 ging goed gelukkig maar man o man wat was ik blij dat we geland waren. Toppunt was ook nog dat mijn zus ons aan het volgen was op zo'n radar op internet waarbij je die vliegtuigen ziet vliegen, opeens waren we dus eventjes helemaal van de radar terwijl ze dus dacht dat wij gingen landen, zus ook helemaal in paniek want dacht dat we waren neergestort haha.
Paar jaar geleden, vanuit Istanbul. Op de een na laatste dag werd ik ziek, zware voedselvergiftiging. Ik zat de hele nacht op de wc met een emmer op schoot en van alle kanten ging het mis, zeg maar haha. Was de eerste vakantie samen met mijn man (toen nog vriend) dus ik voelde me al kut haha. In plaats van er op je leukst uit te zien maakt hij alle wcgebeurtenissen mee in zo'n gehorige hotelkamer, leuk. Was ook echt bang dat ik onderweg naar het vliegveld zieker zou worden, want waaar kan je naar de wc? Toen vliegen, ik was echt beroerd en zo blij om naar huis te gaan. We stegen op, en bijna in de wolken ineens een keiharde klap en een flits. Overal om ons heen begonnen mensen te bidden, te huilen en allemaal in rep en roer. En ik zat daar maar, helemaal suf van alle diarreeremmers en troep. Uiteindelijk werd er omgeroepen dat er bliksem was ingeslagen in de vleugel, dat niet bekend was of er iets cruciaals was geraakt dus dat we terug zouden vliegen naar het vliegveld. Oke. Ik zat bij het raam en kon dus ook zien dat het vliegtuig steeds lager begon te vliegen, we vlogen boven water en onder ons dreef een vissersbootje, je kon precies in de gezichten van de vissers kijken die helemaal verbaasd om hoog keken. Ik was zo bang. Vroeg aan mijn man of we dood gingen en in plaats van me zoals altijd gerust te stellen, zei hij dat hij dat niet wist. Vreselijk. Uiteindelijk geland, heb ik nog gekotst in de bus die ons naar het vliegveld bracht (en mijn man maar tegen iedereen zeggen dat het kwam omdat ik bang was haha) en vrij snel met een ander vliegtuig terug naar Amsterdam gevlogen. In april zijn we weer naar Istanbul geweest en op hetzelfde stuk was ik echt wel even bang.
Als er iets met de flappen is (dan gaan er in de cockpit alarmlampjes branden), dan moet er opnieuw een bepaalde procedure doorlopen worden, vandaar!
Kan me wel voorstellen dat je op zo'n moment zelf zoiets hebt van Whaaaaat heb je NU de gebruiksaanwijzing nodig... Vreselijk..
Wij waren jaren terug met British Airways onderweg naar Tanzania en waren net opgestegen uit Londen, toen ik ineens een heel chemisch luchtje rook. Ik ben al zo'n held met vliegen, dus ik was meteen nerveus. Ik zei tegen mijn toenmalige vriend dat het wel vreemd rook, waarop hij zei dat het vast van het schoonmaken was. Toen het nog erger werd zei hij dat het misschien een nieuw vliegtuig was . (wat mannen wel niet zeggen om een vrouw rustig te houden) Maar toen rende ineens de steward voorbij, onderwijl gillend "nothing's wrong, nothing's wrong". Dat geloofden wij natuurlijk niet! Heel grappig wel dat je op dat moment de Engelsen duidelijk van de Hollanders kon onderscheiden. Wij deden zo'n beetje ons laatste schietgebedje terwijl die Engelsen zó kalm bleven! Iets later meldde de piloot dat er kerosine in de airco was gelekt, dat er wellicht al brand was ("the plane appears to be on fire") en dat we een noodlanding zouden maken. Op het vliegveld werden we opgewacht door een aantal brandweerwagens, ambulances en ander grondpersoneel.... en de reactie van BA? Een kopje thee voor de vertraging. Gelukkig verliep de tweede poging een stuk beter! (hoewel we tijdens die vakantie ongelogen ook nog pistolen, piraten en treinrovers zijn tegengekomen.... avontuurlijk tripje, het leek wel een jongensboek ).
Mijn vader was luchtmachtofficier (inmiddels met pensioen) en kreeg altijd het prachtige blad "Veilig Vliegen". Echt leuk, als je er van houdt. Het meest bizarre verhaal dat ik daar ooit in heb gelezen, is over een een navigator van een militair vliegtuig. Geen idee meer wat voor één precies. In ieder geval één waar de piloot en navigator achter elkaar zitten onder één zo'n glazen canopy. Ze hadden één of ander mankement. Geen idee meer wat het precies was, niet zo interessant ook. Maar op enig moment knalt de canopy eraf en wordt de navigator half geëjecteerd. Zijn onderlichaam nog op de cockpit, maar met zijn bovenlijf uit het vliegtuig. Je kunt je wel voorstellen dat je met die snelheid naar achteren wordt geblazen en met je achterhoofd op het vliegtuig knalt dan. Helm + luchtmasker waren verdwenen. De piloot ziet z'n maatje zo half uit het vliegtuig hangen, geen enkel teken van leven. Hij is zo langzaam mogelijk gaan vliegen. En moet vervolgens nog landen op een vliegdekschip. En dat gaat niet zachtzinnig! Wonder boven wonder heeft die man het overleeft. Daar kan geen turbulentie tegenop!
Nee, gelukkig niet. Maar het is echt iets wat me is bijgebleven! Wij zijn ook nooit verder gekomen dan wat turbulentie en een paar luchtzakken. Als echte dochter en kleindochter van luchtmachtofficieren doet me dat niks. Nou ja, ik word altijd extreem wagenziek van de landing. Volgens mijn beste vriendin (zelf een zeer ervaren parachutiste) wordt het tijd dat ik leer springen, haha.
Jaren geleden was ik op vakantie in Turkije en moesten we terug naar nederland. Er moest alleen een tussenstop gemaakt worden. Dat vliegveld lag direct aan de zee, dus die piloot daalde te vroeg en zat nog boven zee, ipv landingsbaan. Toen trokken ze op de lucht in, dus je zit heel steil in je stoel en alle lampen gingen uit, en de vloerverlichting ging branden. Iedereen gilde (behalve ik, ik was te bang). Na een rondje zette de piloot opnieuw de landing in, die ging goed, maar toen hij op de grond kwam, moest ie stoppen en ipv stoppen ging dat vliegtuig harder! Op het moment dat er omgeroepen werd dat we weer gingen opstijgen, kon hij remmen. Iedereen moest vervolgens het vliegtuig uit (en geloof mij, er is niets lievers wat je doet) want het vliegtuig moest bevoorraad en schoongemaakt worden, jaja. Na 2 uur of zo mochten we weer instappen (wat een fijn gevoel, maar niet heus) en er was uiteraard niets schoongemaakt... Wat was ik blij toen we in nederland landde ik was zo bang, maar ja, je hebt geen keus, je kunt ook niet lopend......