Ik heb heel mijn zwangerschap er niet echt bij stil gestaan, totdat we een voorlichtingavond bij de verloskundige kregen. Toen had ik voor het eerst iets van "oei, je krijgt het niet kado". en dat krijg je zeker niet. Ik heb uiteindelijk bijna een dag lang weeën gehad, een ruggeprik die maar half werkte, kindje wat niet indaalde, 1,5 uur persen en uiteindelijk een keizersnede. En weet je wat? Ik kijk er met zo'n goed gevoel op terug! Ook al is het een keizersnede geworden ik ben zo trots op mijzelf!! Het zijn oerkrachten die in je loskomen en tegenhouden doe je niet. Een hoop mensen vragen aan mij of mijn bevalling tegen was gevallen vanwege de keizesnede, maar zo ervaar ik het niet en als ik ook heel eerlijk ben, weet ik ook niet meer hoe zeer de weeën deden. Zo goed werkt de natuur nu. Meid heeeeel veel succes en je gaat het super goed doen!!
Ik heb mij me hele zwangerschap met horror verhalen, plaatjes, foto's, filmpjes er niets van aangetrokken en me er niet mee bezig gehouden.. Tenslotte beleefd iedere vrouw zijn bevalling anders. De een trekt het makkelijk, heeft een snelle bevalling. De ander heeft het zwaar.. Ik moet zeggen dat ik de bevalling niet als pijn heb ervaart terwijl ik best een zware bevalling had. Precies op 42 weken en ingeleid met infuus e.d. Toen mijn dochter in de wereld kwam, wist ik mijn gevoel van de bevalling niet meer terug te halen. Ik kan nog steeds niet echt vertellen hoe ik het heb gevoeld. Ik weet alleen dat vrouwen een OERkracht hebben. En toen zij ( eruit ) kwam z'n enorm mooi, emotioneel, heerlijk, lekker!! gevoel was... alle last valt van je af en ben je zo aan het genieten met tranen. Zo is hoe ik dat beleefd heb, geld natuurlijk niet voor alle vrouwen, die complicaties hebben bij de bevalling ofzo. Maar meiss, ik snap je zenuwen wel! Maar geniet van je zwangerschap nu, en wanneer je weeën beginnen dan weet je dat de bevalling nadert.. Probeer het over je heen te laten komen. En hou in gedachten dat als je het echt niet trekt tijdens de bevalling er altijd infuus, of ruggenprik gegeven kan worden ( mits je in het ziekenhuis bevalt ) Ik zou zeggen, laat het over je heen komen! Jij ervaard het tenslotte op je eigen manier, laat je niet bang maken door verhalen en filmpjes! want je ervaard het toch wel anders als dat je je nu gaat voornemen. groetjes
Ben een maand geleden bevallen (ingeleid) en vond het zooo meevallen. Heb ook het boek van Beatrijs Smulders gelezen (Veilig bevallen), daar heb ik veel aan gehad. Ik zou zo weer willen bevallen.....!!!!!!!!!! Het gaf gewoon een kick vooral het moment natuurlijk dat ik onze prachtige meid in mijn handen kreeg!!!!!!!! Helemaal warm, glibberig, geweldig!!!! VERLIEFD!!! Daarna alle pijn in 1 klap vergeten!!
Moet best wel lachen om alle reacties. De meeste zeggen "zou het zo weer doen, was meteen alle pijn vergeten" maar denk juist dat het daar nu om gaat. De angst voor de pijn die komen gaat waar "we" nog doorheen moeten
Haha en zo is het precies! Achteraf zorgt moeder natuur er wel voor dat we het snel vergeten. Het gaat er alleen om dat de zwangeren die pijn nog vóór zich hebben... zucht..
Daar hebben jullie wel gelijk in ja, En die onzekerheid valt toch niet weg te nemen, dat kun je alleen zelf doen.. door je eraan toe te geven dat het even bikkelen word. Maar op een gegeven moment zegt je lichaam toch, schiet nou maar op met de bevalling, en maakt het je even niet meer uit hoe het gaat voelen. Je wilt gewoon snel er van af zijn en je kindje in je armen kunnen sluiten..
Een kindje krijgen is leuk, bevallen niet. Ik werd overvallen door heftige weeën (zonder noemenswaardige gelegenheid om op adem te komen) en raakte volledig in paniek. Eén ding wist is zeker: hier ben ik niet voor geschikt! Lang leve de ruggeprik (o, riep ik gelijk, zo wil ik er nog wel één!) Nu bij nummer 2 wil ik iets beter voorbereid zijn en heb mij zowaar opgegeven voor zwangerschapsgym. Ik hoop wel dat ze de filmpjes en foto's thuis laten... Ik was namelijk héél blij dat ik niet kon zien wat mijn man heeft moeten zien (knip & vacuumpomp). Tja, zolang ze er geen spiegel bijhouden, zit je buik gelukkig aardig in de weg! Maar goed, wat moet, dat moet! Succes!
Natuurlijk moeten alle zwangeren nog bevallen en is het misschien makkelijk praten voor de mama's... Maar ik zou zelf ook nog heel graag een tweede kindje willen en dus moet ik dan nog een keer bevallen en ik zou dat zo weer doen! Ook al deed het pijn. Ik heb mezelf tijdens de zwangerschap en vlak voor de bevalling té weinig gerealiseerd dat je aan het einde van de bevalling (waar ik zo tegenop zag) gewoon een fantastische beloning krijgt. Het was nog zo onwerkelijk dat ik écht moeder ging worden en écht een kindje kreeg... Wil dus tegen iedereen zeggen die nog moet gaan bevallen: je krijgt er zooooo iets moois voor! Klinkt heel cliché natuurlijk, maar probeer dat wel voor ogen te houden tijdens de bevalling. Op het moment dat de weeën beginnen, heb je gewoon binnen niet al te lange tijd EINDELIJK je kindje in je armen! HOE GEWELDIG IS DAT!? Probeer daar aan te denken en dan vallen die weeën echt wel mee! Niet vooraf druk maken over de bevalling, je weet ten eerste niet (ook al is het je 10e bevalling) hoe het gaat lopen en waar je je precies druk over zou moeten maken... en daarbij kun je je energie beter sparen tot de bevalling zelf, dan nu verspillen aan druk maken
Ah, dan is dat bij mij dus misgegaan! Mijn zoon is nu 16 maanden en ik weet me nog elke minuut van de bevalling te herinneren en ik weet ook nog precies hoe het voelde. Maaaarrrrrrr..... zo'n nachtmerrie als sommige vrouwen er wel eens van maken...? Nee, hoor (en dan heb ik echt een bevalling from hell gehad). Als ik een tweede zou willen, dan zou de bevalling eigenlijk de minste van mijn zorgen zijn. Het is zo speciaal. Daarbij keerde ik ook heel erg in mezelf, waardoor ik heel rustig kon blijven en het allemaal heel bewust kon meemaken. Ik had de ervaring niet willen missen!
We weten allemaal dat we er iest geweldig moois voor terug krijgen. Die berg nog beklimmen is alleen nog een hele opgave die gewoon erg beangstigend kan zijn. Zeker als je geen idee hebt wat je te wachten staat, wat je niet kunt weten want elke bevalling is anders.
Ik zie juist totaal niet tegen de bevalling op, heb er juist ontzettend veel zin in (oke, eerlijk = eerlijk.. mn eerste bevalling heb ik als prettig en bijna pijnloos ervaren..(zonder pijnstilling o.i.d.) dus scheelt misschien, als ik zware bevalling had gehad, was het misschien anders geweest )
Als moeders deze vraag niet mogen beantwoorden had het er misschien even bij moeten staan. Ik neem aan dat zij ook wil weten of wij bang waren en hoe wij het uiteindelijk ervaart hebben? En ja uiteindelijk is iedere bevalling toch anders, dus aan al deze verhalen heb je niks om je angst weg te nemen. maar het laat wel duidelijk zien dat elke bevalling anders is.. Ik was dus totaal niet bang, omdat ik het over me heen liet komen. Ik wou pas voelen hoe het voelt als het begonnen was.. Op mijn eigen manier.
Ja ik vind het ook allemaal een beetje eng, maar ik probeer maar zoveel mogelijk; "Het moet er toch uit" te denken. En miljoenen vrouwen over de hele wereld doen het, dus wij kunnen het ook!
Ik zag er absoluut niet tegenop.... En ik moet eerlijk zijn: ik heb een easy zwangerschap gehad en ging daarom heel relaxed die bevalling in (vliezen waren gebroken en ik ben weer gaan slapen!).... De bevalling zelf was voor mij erg easy....Pijn??? Uhhh, nee.... Was supergoed te doen! Ik denk persoonlijk wel dat je een hele hoop zelf kunt regelen door je gedachten! Als jij steeds roept: ik heb hoofdpijn, dan krijg je hoofdpijn....Zo zal het ook werken bij de weeen: Als je bij iedere wee AU roept, dan gaat het vanzelf pijn doen. En die lucht kan je beter gebruiken om te puffen of persen dan om iets te roepen!.... Maar natuurlijk zijn er omstandigheden waardoor je een rot-bevalling hebt of (onnodig) veel pijn.... Maar het komt allemaal goed. En zodra dat kleine hummeltje op je borst ligt....ben je alles vergeten!!!