Hoi allemaal, mijn beste vriendin heeft (nog) geen kinderen en dat is natuurlijk prima. Leuk juist, om over wat anders dan de kinderen te praten met haar. Maar het zorg ook wel voor onbegrip aan haar kant over sommige dingen. Zoals de verjaardagen van mijn kinderen, dan nodig ik haar uit maar ze komt niet. Terwijl die verjaardagen voor mij super belangrijk zijn. Het voelt echt als een steek in m'n hart als ze weer zegt dat ze niet komt. Ze heeft er nu 3 achter elkaar gemist (verdeelt over 2 kinderen). Toen ik de derde afmelding kreeg moest ik echt bijna huilen, waarom vindt ze mijn kinderen niet belangrijker dan die andere afspraak? Moet ik daar gewoon geduld mee hebben? Of aankaarten bij haar? Ik vind het vooral lastig omdat ik zelf helemaal niet zo was, voordat ik kinderen kreeg was ik altijd heel enthousiast als een kind van een vriendin jarig was o.i.d. Ervaringen en tips zijn welkom!
Dat zou ik ook erg verdrietig vinden, dat het een keer gebeurd en ze niet kan maar een andere keer komt kan gebeuren, maar je beschrijft dat dit nu al 3 keer het geval is. Heb je haar gevraagd waarom ze niet kan? en komt ze dan wel een andere keer? Ik zou de reden aan haar vragen en aangeven dat het voor jou erg belangrijk is dat ze er bij is en het je verdriet doet dat ze nu al 3 keer heeft afgezegt.
Bedenk wel dat kinderverjaardagen voor mensen zonder kinderen niet echt bijzonder leuk zijn. Het gaat doorgaans alleen maar over kinderen en wanneer je dan zelf geen kinderen heb is dat niet echt leuk om daar tussen te zitten. Wij waren vrij laat met kinderen krijgen en ik ging wel naar kinderverjaardagen en het was echt niet leuk om daar te moeten zitten want het ging alleen maar over kinderen kinderen. Ik kwam er vaak half depri vandaan en nu stak het ook wel dat wij ook graag kinderen wilden maar nog niet mochten ivm onderzoeken die liepen en daardoor stak het des te meer. Speelt er misschien meer bij je vriendin? Heeft ze een onvervulde kinderwens en ligt het gevoelig? Ik zou er zelf niet te zwaar aan tillen want het is nu eenmaal zo dat wanneer jezelf nog geen kinderen heb je er heel anders in staat.
Kan me voorstellen dat het voor haar niet veel aan is. Maar jij bent wel haar vriendin en voor jou is het wel belangrijk dat ze erbij is. Soms moet je voor vriendinnen iets doen wat je zelf niet altijd leuk vindt. Ik zou het gewoon eens met haar bespreken. Niet via app of facebook maar gewoon face to face. Vraag haar waarom ze niet komt en zeg dat het voor jou wel heel belangrijk is. Dat je haar als vriendin heel erg waardeert en dat je haar er graag bij wilt hebben. Als je zelf geen kinderen hebt besef je soms niet dat dit soort dingen heel belangrijk kunnen zijn voor iemand. En misschien heeft ze er wel een heel goede verklaring voor!
Ik kan ook wel begrijpen dat het voor haar niks aan is maar, ik vind geeneen verjaardag iets aan dus dat zal er wel mee te maken hebben wij vieren dan ook alleen de verjaardag van onze zoon en daarbij komt kwam wel iedereen maar dat waren vooral mensen met kinderen en familie (die zich waarschijnlijk verplicht voelen). Ik zou het aankaarten, alleen dan kom je erachter. Misschien vind ze het niks, misschien is het confronterend of misschien staat ze er niet eens bij stil (zou ik ook niet staan). Zo zijn wij standaard op vakantie in september en missen wij standaard de verjaardag van mijn neefje. Ik ga dan voor of na de vakantie langs met een cadeautje.
Waarom vind je het zo belangrijk dat ze daarbij is? Weet ze dat jij dat zo belangrijk vindt? Moet eerlijk zeggen dat ik ook nooit zou gegaan zijn als vrienden mij uitnodigden voor de verjaardag van hun kinderen. Zeker niet toen ik zelf geen kinderen had. En nu zou ik er eigenlijk ook niet meteen op staan springen. Ik zou het ook zelf nooit interpreteren als een uitnodiging waar ik móet op ingaan, wil ik de gastvrouw niet kwetsen.
Ik heb het andersom, ik heb 1 vriendin die bewust geen kinderen heeft en nodigde haar niet uit voor de kinder verjaardagen hier. Sprak ook bijna altijd met haar af zonder mijn mannen. Maar zij gaf juist aan dat ze wel graag wilde komen en ze wat vaker wil meemaken. Ze wil zelf geen kinderen maar ziet de mijne wel graag opgroeien en ze horen erbij vindt ze. Dus nu nodig ik haar juist wel uit Ik zou het gewoon eens vragen, zonder te oordelen.
Ik heb zelf wel kinderen, maar veel vriendinnen zonder kinderen. Ik nodig ze niet uit voor de verjaardagen vna de kinderen en weet wel zeker dat ze daar ook weinig behoefte aan hebben. Ik ben mét kinderen al geen fan van kinderverjaardagen, laat staan als je zelf geen kinderen hebt en het gespreksonderwerp toch altijd 'kinderen' is. Ik hecht dan ook geen waarde aan die verjaardagen, in die zin dat ik vind dat bij de verjaardag van mijn kinderen heel veel mensen uitgenodigd moeten worden. Opa, oma, oom, tante, paar vriendjes, prima, maar verder?? Ik zou me wél gepasseerd voelen als ze jóuw verjaardag al drie keer overslaat bijvoorbeeld.
Ik heb dat juist andersom, ik vind een kinder verjaardag belangrijk en die van mijzelf niet. Zo komt mijn beste vriendin bijna nooit op mijn verjaardag, we spreken dan gewoon een andere keer af... terwijl ze wel altijd moeite doet om op de verjaardagen van mijn kinderen te komen (ze heeft ook geen kinderen). Verbaasd me eigenlijk om te lezen dat mensen (zonder kinderen) een kinder verjaardag niet leuk vinden, ik vind ieders verjaardag leuk om heen te gaan, kind of volwassen.
Ik snap je wel hoor. Ik heb me nog wat beschaafd uitgelaten, maar om eerlijk te zijn hecht ik totaal geen waarde aan verjaardag. Tuurlijk, verjaardagen zijn gezellig. Maar kan me voorstellen dat je niet altijd behoefte hebt aan zo'n schreeuwerig kinderpartijtje met veel te veel cadeau's taart en chips
Ik zou me er niet zo druk om maken. Ik vind het best logisch dat ze niet komt. Draait toch om kinderen en als je dan geen kinderen hebt, is er ook niet veel aan.
Ik zou gewoon vragen of ze het wel leuk vindt. Als ze het niet leuk vindt, zou ik gewoon op andere momenten afspraken en niet op een verjaardag.
Hmm toen ik nog geen kinderen had vond ik kinderverjaardagen ook niet leuk (nog steeds niet) maar ik ging wel. En ik vind het ook erg leuk als m'n vriendinnen wel met hun kids komen. MAAR ik heb ook een vriendin zonder kids en ik kan goed begrijpen dat ze er niet op zit te wachten. Ik heb dus gezegd dat ze altijd welkom is op z'n verjaardag maar zich niet verplicht moet voelen. Schattige is dat ze wel Altijd komt maar ik zou het goed begrijpen als ze het niet deed...
Ik ging alleen naar hun eerste verjaardagen, daarna klaar hoor. Deed ik ook alleen voor vriendinnen zelf, want het kind zal het een zorg zijn of je er bij bent of niet. Andersom net zo, we nodigen elkaar niet meer uit voor kinderverjaardagen. Ik kom alleen nog naar mijn neefjes verjaardag. Tja, ik vind kinderverjaardagen echt geen zak aan en ik verwacht andersom ook niet dat (kinderloze)vriendinnen op de verjaardagen van mijn kinderen komen om aan te tonen dat ze mijn kinderen belangrijk vinden. Dat geloof ik wel hoor en als ze ze niet belangrijk of interessant zouden vinden zou ik er ook niet wakker van liggen. Als je er zo mee zit kun je jezelf afvragen waarom je het zo belangrijk vindt dat vriendinnen op die kinderverjaardagen komen en desnoods aan die vriendinnen zelf vertellen hoe je er over denkt.
Tsja, ik ga ook niet naar verjaardagen. Of ze nou van mijn vrienden zijn of van de kinderen van mijn vrienden. Ik ben daar heel duidelijk over en men respecteert dat over het algemeen. Ik heb laatst ook de regel ingevoerd dat ik niet meer naar vrijgezellenfeesten ga. Dat zal men wat lastiger vinden, verwacht ik... Maar ik vind het echt heel erg vervelend en ik vier zelf ook geen verjaardag. We hoeven toch niet allemaal hetzelfde te doen?
Ik heb kinderverjaardagen echt nooit wat aangevonden en nu nog steeds niet. Op de verjaardag van mijn zoontje nodig ik ook alleen mensen uit van wie ik zeker weet dat ze het leuk vinden. Ik zou het dus persoonlijk niet erg vinden als iemand bedankt voor een kinderfeestje. Maar jouw vriendin weet blijkbaar niet dat het jou zo hoog zit, dus ik zou het n keer bespreken. Aan de andere kant voelt ze zicht misschien dan ook weer 'verplicht' om op de verjaardag van je andere kind te komen, anders trekt ze er eentje voor. Ik zou eerlijk gezegd wel begrip hebben voor haar keuze en niet 'eisen' (via psychologische chantage ) dat ze zou komen.
Als het voor jou zo belangrijk is en zeer doet, moet je het bespreken. Persoonlijk.... ze is JOUW vriendin. Niet de vriendin van je kind. Dus ik zou er niet te zwaar aan tillen. Mijn vriendinnen komen ook niet allemaal op de verjaardag van onze kinderen. Eén (kinderloze) vriendin komt wel altijd. Die vindt dat zelf ook echt leuk / belangrijk. Een andere vriendin (zonder kinderen) komt soms wel, soms niet. Als ze niet komt, neemt ze wel vaak de andere keer dat ze voor mij langskomt een cadeautje voor de jarige mee. Dat vind ik attent, maar zou ik niet eens verwachten. Maar ik sta daar blijkbaar anders in dan jij. En dus moet je het bespreekbaar maken.
Tja ik vind kinderverjaardagen ook geen zak aan.. Snap het dus wel, zou mij er persoonlijk niet zo druk over maken als jullie verder wel regelmatig afspreken en het een goede vriendin is.
ik snap haar wel denk zelf terug aan de tijd voordat je kinderen had dan zat je toch ook niet te wachten op een kinderverjaardsg Maar als je het heel belangrijk vind misschien eens ter sprake brengen
Ik heb ook een vriendin zonder kinderen die bij beide kinderen maar 1 keer op een verjaardag geweest is en ik geef haar groot gelijk. Wat ik trouwens nog erger dan een standaard kinder verjaardag vind, zijn die over de top feestjes. Dus inclusief groot springkussen in de tuin, Elsa die de kinderen komt schminken, kinder disco en als klap op de vuurpijl een suikerspin kraampje... dan weet je zeker dat je doof en plakkerig naar huis kan. Doe mij wat dat betreft dan maar een ouderwetse kinder verjaardag.