(Ik heb niet alle reacties gelezen.) Ik heb een lieve zus, maar denk dat het niet zielig hoeft te zijn. Het is natuurlijk wel zielig als je kind enig kind wordt doordat een broer of zus verliest, maar anders hoeft het echt niet zielig te zijn. Ik heb niet per se het gevoel dat hier een tweede komt. Wat ik wel leuk vind voor onze zoon, is dat hij opgroeit met een hele lieve, leuke hond. Is natuurlijk niet hetzelfde als een broer of zus, maar het is wel een mooie toevoeging aan ons gezin. En zo hebben alle ouders hun kinderen weer wat anders te bieden.
Enig kind is niet per definitie zielig. Er zijn ook kinderen die opgroeien met 4 broers/zussen en om heel andere redenen zielig kunnen zijn... Een warme, liefdevolle opvoeding, veel sociale contacten (opvang, psz, school, sport, etc) vind ik persoonlijk belangrijk. Maar ook voor kinderen die wel broertjes en zusjes hebben. Een broer of zus is een geheel andere relatie dan die met vriendjes en vriendinnetjes, dat kun je nooit vervangen, maar of een kind zielig is als hij dat niet heeft kan je denk ik niet stellen. Ik denk wel dat een kind er veel aan kan hebben. Als kind, en ,ater als volwassene. Maar dat hoeft niet zo te zijn, dus dan valt dat effect weg. Ik heb zelf een broer, als kind had ik daar wel wat aan, maar als puber en nu als volwassene niet (om uiteenlopende ingewikkelde redenen). Ik heb wel altijd nóg een broer of zus willen hebben om die reden en heb dat ook echt wel gemist. Ik was ook best jaloers op vriendinnen die goed met hun broer of zus overweg konden. Maar zielig ben ik niet. Ik mocht als kind op ponyrijden, mijn beste vriendinnetje mocht dat niet maar had het ook zo graag gewild, zij was ook niet zielig. Een ander vriendinnetje had een zusje, maar megastrenge en niet altijd reele ouders. Had ze toch verdomd weinig aan haar zusje waarvoor de ouders veel milder waren.. Ik wilde graag een broertje of zusje voor onze dochter en dat is ons en haar gegeven want haar broertje is nu 3 weken oud. Natuurlijk weten we niet of ze veel aan elkaar zulken hebben. Om dan voor de zekerheid nog maar drie kinderen te 'nemen' omdat ze anders misschien straks zielig is? Kortom; ik vind het hebben van een broer of zus zeker een meerwaarde hebben! Maar wie dat niet heeft is niet perse zielig, er zijn nog zoveel andere dingen die je kunt hebben waar je een gelukkig mens van wordt. Die afweging maak je als ouders. Als je er voor kiest om het bij 1 kind te houden heeft dat vast een goede reden. Ook al heeft die reden betrekking op jezelf, een kind met ongelukkige ouders is ook best zielig.... Succes met jullie keuze, jullie hebben nog zat tijd!
Ik blijf het een interessant vraagstuk vinden.. Toevallig gingen manlief en ik gistermiddag naar een evenement in de buurt.. Super gezellig met een aantal vrienden en nog wat kinderen.. Onderweg naar huis bespraken we dat dochter toch wel steeds makkelijker wordt nu ze ouder wordt.. Willen we weer opnieuw terug naar de baby-baby tijd? En dan het liefst snel? Dan zijn we er maar vanaf? Of juist wachten tot dochter een jaar of 4 is zodat zij zichzelf een heel eind redt en een tweede kleintje ook de baby-aandacht krijgt die hij/zij nodig heeft? Of toch maar niet, we zijn dolgelukkig met ons meisje.. Blij dat ze gezond is en we genieten volop van haar.. Dilemma's dus.. Maar vooral eentje waar we nog niet zomaar uit zullen zijn..
Wat een vreselijke onzin! Ik ben zelf ook enig kind en er is niets mis met me hoor! Heb juist vaak het idee dat het in mijn voordeel is als het gaat om contact maken met andere mensen. Al heel vroeg leerde ik, dat als ik mensen om me heen wilde hebben, ik dat zelf voor elkaar moest zien te boksen. Ik denk dat mijn vrienden daarom nu dichterbij me staan dan familie.