Misschien dat ik dat dan nog wel ga doen. Wat mijn moeder mij verteld is dat haar behandelaar óók zegt hij zwaar zij het heeft en hij beschadigd zij is. Maar eerlijk zie ik gewoon geen verschil qua piekeren en paniek om gewoon echt niks.
Ja voor ons een reden dat we zeker 2 kinderen zouden willen. Eerste is doormiddel van iui "verwekt". Dus het was niet van zelf sprekend. Nu mogen we t geluk hebben dat ik spontaan zwanger ben geworden en ik hoop dat die 2 meisjes zo'n goede band krijgen!
Het is ook meer dat ik denk dat ze t kan maar "bang" is. Bijv als de virusscanner op haar laptop een melding geeft, nou zet je telefoon dan maar uit want dan is t paniek. ik neem dan ook echt niet op want ik word er nerveus van.
Ikzelf heb een zus, dus ik herken het niet. Wel maak ik me grote zorgen om mijn dochter later. Haar broers zijn beiden zorgintensief, de oudste meer als de jongste op dit moment, en het is wel de verwachting dat in ieder geval de oudste nooit zelfstandig zal wonen, de jongste zal waarschijnlijk in ieder geval een vorm van begeleiding nodig hebben. Dus als wij als ouders straks extra zorg nodig hebben, kunnen we op dat moment ook niet meer aan onze zoons extra zorg geven. En wie blijft er dan over om voor vier mensen de kar te trekken? @harlene2014 , 57? en dan al zo afhankelijk? Geef haarr gerust die spreekwoordelijke schop onder haar kont. Mijn ouders zijn 66 en 74 en redden zich nog prima, terwijl ze ook de nodige dingen te verwerken hebben gekregen.
Ach jeetje. Ik snap je helemaal! Lastig zeg! Snap je zorgen. Ja mijn schoonouders zijn allebei 70 en die regelen alles zelf. Bedoel 70 is opzich niet super oud maar die kunnen we WhatsApp gebruiken bijv M'n moeder zou vandaag langskomen. Maar ik heb afgezegd. Zo vermoeiend! Kost me zoveel energie altijd. Nu voel ik me best schuldig.... :-/
@harlene2014 Daar hoef je je helemaal niet schuldig over te voelen. Als jij je energie op dit moment beter kunt/wilt inzetten dan is dat zo. Ik bewaak ook mijn grenzen bij mensen die mij energie kosten.
Maar to, begrijp je dat zij die angsten oa kan vasthouden omdat jij haar zoveel helpt? Zodra jij met haar gaat praten en aangeeft wat je wel en niet meer doet, zal ze eerst proberen je over te halen, dan het zwaar krijgen en vervolgens opkrabbelen als het goed is. Mijn oma stierf met 99 jaar en zelfs zij was onafhankelijker. En internetbankieren deed ze ook.. ik zou echt een onafhankelijk iemand zoeken om je te helpen met bepalen wat jij hierin wilt en dat op een goede manier uit te voeren. Je wilt je moeder helpen, maar je moet er niet zelf aan onderdoor gaan.
Ja ik heb geen broers of zussen. Vroeger heb ik ze nooit gemist maar toen mijn moeder overleed wel. Ik mis iemand om mijn verdriet mee te delen. Mijn vader is geen prater. Ik heb mijn man natuurlijk wel maar dat blijft toch anders. Mijn vader is in de 60 en erg modern. Hij red zich prima maar ik maak me wel zorgen over hoe het straks in de toekomst zal gaan.
Ja je hebt helemaal gelijk daar in. Gisteren bijv belt ze me; ik heb je vader gebeld. VoiceMail in gesproken maar hij reageert niet. Thats it. Ze zijn zowat 20 jaar uit elkaar. Als ze hier is ook; je vader dit en dat. Over zijn vrouw helemaal niks te zeggen want dat is helemaal gevaarlijk. Terwijl we bijv voor onze "nieuwe" baby een heel kamertje van haar hebben gehad. Maar ja dat durf ik niet te zeggen. Anyway zolang ik haar help inderdaad voed ik haar probleem.
Ja dat snap ik! Mijn vader is zelfstandig en is doorgegaan met z'n leven. Ja toen ik 12 was was ik boos op hem wegens de scheiding. En hij is totaal geen prater. Meer van de praktische dingen. En dat is prima maar inderdaad lijkt me heerlijk om een zus of broer te hebben om hier over te praten. Vriend snapt t ook. Die vind t ook vermoeiend. Maar is toch anders.
Ik snap je wel. Ik ben geen enig kind, maar mijn zus woont op een halve dag vliegen en mijn broertje heeft een carrière waar je u tegen zegt, dus die zie je helaas weinig. Emotioneel is de band heel sterk, maar in praktische zin heb ik er dus 'niks' aan. Toen het hier vorig jaar niet goed liep en mijn vader tegelijkertijd aan huis gekluisterd was vanwege een val, was dat heel vervelend. Mijn ouders moesten beroep doen op hun broers/zussen (gelukkig hebben ze die heel veel!) en mijn neven en nichten. Ik kon hier niet zomaar weg en het is ook nog eens 1,5 uur reizen. Vervelend dat je moeder zo slecht in haar vel zit. Zou ze geen vrijwilligerswerk kunnen doen of een cursus zodat ze toch buiten komt, een doel heeft en haar kring uitbreidt? Het lijkt me voor jou namelijk heel vervelend dat ze zo afhankelijk is van jou. Wat als jij ziek wordt?
Ik ben ook enigskind en ik vind het ook niet fijn. Toen mijn oma overleed zag ik echt wel wat broers en zussen aan elkaar hebben in die tijd en toen had ik wel echt zoiets van; *slik* ik moet dit later allemaal alleen mee gaan maken! Ik heb natuurlijk wel een hele lieve vriend maar die houd niet op dezelfde manier van mijn ouders als ik natuurlijk. Dat is trouwens wel een van de redenen dat ik heel graag 2 kinderen wil..
Ondanks dat ik geen enig kind ben, toch een reactie. Het hebben van broers en zussen is geen garantie dat je de 'zorg' ook kunt delen. Mochten mij ouders straks meer zorg nodig hebben dan weet ik dat het alleen op mij neer zal komen.
Ik ben alleen en ons zoontje zal dat ook blijven. Broer-zus zegt ook niet veel meer en geeft geen garantie. Een 2e kindje nemen om de reden dat ze dan wat aan elkaar hebben vind ik altijd een rare reden. Ouders van mijn vriend zijn uit elkaar. Zijn broertje heeft ruzie met beiden, dus als er wat is zal het op mijn vriend neerkomen. Dat soort voorbeelden zijn er genoeg.
Jeetje mijn oma is 85 en die heeft WhatsApp, email en een rits aan activiteiten. Mijn opa is vorig jaar gestorven maar ze gaat zo goed met dat verlies om. Ze is ook heel goed omringd, door kinderen en kleinkinderen maar doet zelf ook nog heel veel. Onderhoudt vriendschappen, doet vrijwilligerswerk in het bejaardenhuis, zwemt nog elke week.. ik kan er alleen maar bewonderin voor hebben. @harlene2014 ik denk ook dat de enige manier om je moeder te helpen is om zelf niet meer alles te doen en op te lossen voor haar. Snap dat dit heel lastig en energieslurpend is.
De last niet kunnen delen is ook heel erg zwaar, maar soms is het niet hebben van een broer of zus rustgevender dan het wel hebben. Mijn broer kreeg het elke keer weer voor elkaar om mij met meer werk op te zadelen dan dat hij mij ontlaste. Het enigste wat ik je wel kan mee geven is dat je dingen eerlijk moet aangeven. Als jij haar bankieren over neemt leert ze het nooit. het is beter om het haar te laten doen terwijl jij er naast zit en haar verteld wat zei moet doen en waar ze op moet letten. Probeer het voor de rest wat los te laten, ze is nog maar 57 en in redelijke gezondheid.
Snap dat een broer of zus hebben geen garantie is. Die kunnen ooo niet altijd door 1 deur Mijn moeder doet vrijwilligerswerk. Volgens mij 2x in de week. Ze zegt ook vaak dat t alleen zijn haar opbreekt. Dat snap ik maar dat is toch juist een reden om dingen zelfstandig te kunnen? Gewoon de dagelijkse dingen denk ik dan.
Thnx voor alle reacties in ieder geval! Afgelopen week niet met m'n moeder afgesproken want ze zuigtabletten alle energie op. Dus ik dacht vandaan spreken we af. Even de stad in moet daar toch heen. Sinds deze week heeft ze een prepaid mobiel. Nou helemaal paniek. Nee wilt ze dat ik naar haar kom omdat ze een bericht op haar mobiel heeft van haar provider. Waarschijnlijk om op te waarderen. Dus ik moet daar heen om t te lezen. Dan naar Jumbo om beltegoed te kopen en dan nog even naar de stad. Denk serieus? Met een baby en ben verdomme 20 weken zwanger!!! Aaaargh. Ga vanmiddag haar behandelaar bellen om wat dingen te bespreken.