Enig kind

Maar echt gezellig voor je relatie is dat niet toch? Hier tot 6 maanden bij ons op de kamer (Eva dan) en gewoon bij ons in bed gevoed altijd. Man werd soms wakker, soms niet. Daarna gewoon weer verder slapen.

 

Wellicht handig te bespreken wat je man liever heeft. Dat hij wakker wordt voor een voeding (waar hij niks mee hoeft te doen, dus het waarschijnlijk toch niet heel erg hoort) omdat jij naast hem ligt of dat hij liever heeft dat jij bij jullie zoon blijft slapen... Toen ik bv gaf sliep mijn man altijd door als dochter wakker werd voor voeding. Hij hoorde het wel, tikte me soms aan maar bleef zelf lekker liggen/slapen, hij had hier dus geen last van.

 

Ik ben opgegroeid met 5 broers en zussen. We zijn altijd close geweest, en nog steeds. Ik wil later ook een grote familie. Gelukkig komt mijn verloofde ook uit een groot gezin (7 broers en een zus), en wil hij ook een groot gezin.

Maar goed. Mijn oudste zus heeft 1 kindje nu, en wil het daar ook bij houden. Gelukkig denkt haar man daar net zo over.

Conclusie: er is geen goed of fout, maar wel is belangrijk dat je op dezelfde lijn zit. Ik zou er dus zeker met je man over hebben!

 

Same here hoor. Ik had ook een vriendinnetje die enigs kind was. En zij was ook erg kattig. Niet zo zeer verwend, maar wel kattig.

 

Ik zou als eerste beginnen met je kind te leren alleen in zijn eigen kamertje te slapen en jij weer terug naast je man in bed. Is er een speciale reden dat je nog bij je zoontje slaapt?

Als je een volgend kindje zou willen hebben dan moet dat zijn omdat je echt graag 2e (of meer) kindje wilt en niet omdat je het sneu vindt dat je eerste kind alleen en eenzaam opgroeit.

Het hebben van broer(tje)s of zusjes is echt geen garantie dat ze gezellig samen de beste vriendjes worden.
Als ik kijk naar mijn zusrelatie: met mijn zus (6 jaar ouder) heb ik nooit een zusterband gehad. Tijdens onze kinderjaren waren we water en vuur en hadden we vaker ruzie dan dat we gezellig samen speelden. Ook deed zij vanwege de 6 jaar verschil andere spelletjes met vriendinnetjes waar ze mij niet bij wilde hebben.

Nu nog is die band nog steeds niet wat het moet zijn. Zij heeft een eigen leven met gezin, vrienden en veel zumba (geeft les) en ik heb mijn eigen gezinnetje. We lopen elkaar de deur niet plat en das nog zacht uitgedrukt.

Wat betreft het sociale gedeelte: Ik denk dat het helemaal niet uitmaakt of je enigkind bent of niet. Als jullie genoeg mensen om je heen hebben met kinderen waar je af en toe gezellig een bakkie kan doen en de kids kan laten spelen en over een tijdje je kind naar de psz mag dan komt dat best goed!
Mijn oudste van 3 gaat sinds kort ook naar de psz en leert met de kindjes te spelen. Het is nog wel wat wennen voor hem maar hij vindt het prachtig en ik merk echt al verandering aan hem.

 

Wellicht dat je man uit zichzelf nog wel bij trekt. Je kindje is nu nog maar 7 maanden. Mannen vinden vaak (niet alle mannen natuurlijk) kinderen steeds leuker worden naarmate ze ouder worden. Misschien dat hij over een jaar wel een tweede kindje meer ziet zitten.

 

Ik ben enig kind. Dat vond ik altijd prima. Ik "deelde" het broertje en zusje van m'n vriendinnetje en er werd bij ons thuis nooit moeilijk gedaan over kinderen over de vloer. Eigenlijk was het prima. Ik ben sociaal, zelfstandig en heb me altijd prima in m'n eentje kunnen vermaken. Pas toen mijn moeder overleed vorig jaar had ik heel graag een zus gewild. Iemand die begreep hoe ik me voelde.
Onze dochter zal ook alleen blijven. Dat had ik graag anders gezien, maar helaas heb ik geen baarmoeder meer. Ook onze dochter is sociaal, zelfstandig en een heerlijk blij kind. Geloof dat ook zij er geen last van heeft.

 

In hoeverre ik ervoor kan kiezen, zou ik graag een 2de willen. 1kind is voor mij nooit een optie geweest(nogmaals voor zover je het zelf kunt kiezen)
Ik wilde eerst altijd 3 kinderen. Dat is verandert door de mmm. Na 3,5 jaar werd ik zwanger van onze dochter en wie weet hoe lang het gaat duren voordat ik zwanger zal zijn van de 2de(zijn nog niet bezig).
Nee als ik nog een 2de mag krijgen dan zou ik intens gelukkig zijn, nog een wonder. En mijn dochter met haar ben ik sowieso intens gelukkig en zij is dat ook

 

Oh en over het op de kamer slapen bij je zoontje........dat moeten jullie lekker zelf weten. Al is het wel jammer als je man er echt niet blij mee is. Dan zou het verstandiger zijn, om met zoon in jullie kamer te gaan slapen.

Onze dochter slaapt sinds een paar maanden weer op onze kamer(in haar eigen bed) daarvoor heeft ze een paar maanden op haar eigenkamer "geslapen". Wat een drama zeg!
Nu slaapt ze heerlijk 11 uur elke nacht.

 

Hier ongeveer hetzelfde, maar dan voor een derde. Ik heb altijd een een groot gezin gewild en voor mijn gevoel hoort daar een derde kindje bij. Mijn man wil niet eens over nog een kindje denken.

Nu heb ik wel twee problematische zwangerschappen gehad, dus wat dat betreft snap ik hem. Maar lastig is het wel.. Ik ben in ieder geval heel blij dat we er twee hebben.

 

Chloe is en blijft enig kind, dit i.v.m onze financiële situatie en ook omdat wij niet meer de jongsten zijn en we al blij waren dat we er tenminste nog eentje kregen!
Ik ben zelf ook enig kind en ik heb nooit anders geweten en Chloe heeft zoveel vriendjes en vriendinnetjes dat ze helemaal niks mist.
Wij voelen ons helemaal compleet zo en hebben ook nooit het gevoel gehad dat we er graag nog een kindje bij willen!

 

niet iedereen heeft het geluk om een 2de of soms zelfs 1 kindje te krijgen. mijn wens vroeger was om meer kindjes te hebben later. maar door mijn chronische ziekte zat zelfs zwanger worden er niet in. wij prijzen ons daarom gelukkig met onze dochter die d.m.v. een draagmoeder bij ons is gekomen.
Er is geen goed of fout 1 kindje is prima en kan zich sociaal prima gaan redden en 2 kinderen of meer is leuk ze leren van elkaar, maar bij 1 kindje leert die wel van kinderdagverblijf, school, vriendjes, vriendinnen, neefjes en nichtjes enz.. ik denk dat dat niet echt verschil maakt. belangrijk is dat je het er samen over eens bent of je nog wil proberen voor een 2de te gaan ( mocht je dit gegund zijn) of dat je gelukkig bent met 1 kindje

 

Ik denk dat, als jouw man is zoals de mijne, hij het nu overweldigend vindt. Hij is dol op zijn zoontje maar de mijne heeft zo af en toe ook eens nodig om als koppel iets te doen, er op uit te trekken zonder zoontje, even elkaar opnieuw vinden. Iets romantisch doen. Alles staat wss in teken van de kleine spruit en hij vindt wss dat er niet genoeg tijd over blijft om dingen te doen, dingen samen te doen? Kan dat? Je slaapt ook bij je zoontje, dat is natuurlijk een persoonlijke keuze maar dat kan er ook toe bijdragen. Mijn tip zou zijn om met je man te praten, praten, praten. Maar ook zijn standpunt niet ondermijnen. En het gewone gezinsleven van voor je zoontje ook weer proberen op te pakken, hier heeft dat ook geholpen. Hem laten zien dat er geen tijdsgebrek is, dat een kindje wel wat tijd vraagt, maar niet alles veranderd. Dat er dus nog ruimte is voor een tweede.

 

Dat is iets waar je inderdaad samen uit moet komen.

Niet sociaal --> echt onzin en juist vaak het tegendeel waar!

Een broertje/zusje gezellig samen spelen --> de meeste broers/zussen zullen nooit elkaars vrienden worden.

Alleen achterblijven --> vind ik ook een hele rare: als het goed is, heeft je kind dan zijn eigen leven en hangt hij niet alleen aan broer/zus.

 

Eens, ik zie mijn zus hooguit 3x per jaar ofzo...

 

Dat de meeste broers en zussen nooit elkaars vrienden zullen worden geloof ik niet zo.. Geloof echt wel dat er heel veel zijn die niet met hun broer of zus op kunnen schieten maar dat de meeste broers of zussen nooit samen zullen spelen geloof ik niet en zie dat ook niet in mijn omgeving (ja misschien bij heel veel leeftijdsverschil oid)?