ik ben geadopteerd omdat mijn ouders geen kindjes van hun zelf kon krijgen.. en ben dus enigskind.. ik heb het altijd naar mijn zin gehad.. daar niet van had veel vriendjes en vriendinnetjes. en speelde daar ook fanatiek mee. ik heb mezelf ook geleerd om me zelf te vermaken. mijn vriend komt uit een gezin van 6.. en ik merk dat hij het heel fijn vond om alleen te zijn,., maar nooit wist om zich zelf te vermaken.. aan zijn zusje kan ik het ook merken.. die hangt alleen maar voor de buis... maar nee ik zou graag meer kinderen willen dan 1. omdat ik het ook veel gezelliger vind!
mja ik wil denk ik ook meer dan 1 vriend echter vind dat je met 1 in ieder geval altijd al je aandacht en tijd kan spenderen hijzelf is ook enigkind.. en ik heb dus 2 broertjes dus tja.. we'll see
Ik ben zelf enigskind, en ik moet zeggen dat ik me nooit alleen heb gevoeld. Het is helemaal niet erg om enigskind te zijn, ik had genoeg vriendjes en vriendinnetjes en ging veel met neefjes en nichtjes om alsof het gezinsleden waren. Ik heb ook helemaal nooit sociale problemen of iets dergelijks gehad. Mijn vriend heeft nog een broer en een zus, en hoewel het leuk is om te zien wat voor band je samen kan hebben, zou ik het zelf niet willen. Wij kiezen voor 1 kindje, die we alles kunnen geven. Als we nog meer kinderen zouden willen, zouden we zoiezo moeten gaan verhuizen en financieel zou het ook wat moeilijker worden.
In de Psychologie heeft een heel artikel gestaan over de voordelen en nadelen van het enig-kind-zijn. Uit onderzoek is gebleken dat de nadelen die men altijd veronderstelde (bv. dat enig-kinderen egocentrisch en niet sociaal zouden zijn) niet op evidence berusten. Integendeel. Interessant artikel!
Ik wil eigenlijk altijd al wel een groot gezin. Mijn man en ik komen allebei uit een 'groot' gezin (4 en 5) en we vinden het super! Het wil natuurlijk niet zeggen dat het lukt en dat je na 1 of 2 kinderen er nog steeds zo over denkt, maar zoals we er nu over denken... graag!
Ik ben ook enigskind en ik heb net als Sandra genoeg vriendjes en vriendinnetjes gehad. Altijd goed contact met neefjes en nichtjes. Ik heb nergens last van gehad en heb een goede (op)voeding gehad Het enige nadeel is vind ik nu dat ik met alles er alleen voor sta ivm feestjes (25 jarig huwelijksfeest, ouders 50 jaar enzv) En ik vind het gewoon ontzettend jammer dat ik met niemand herinneringen op kan halen over vroeger en als mijn ouders er niet meer zijn.. Mijn ouders hebben er niet voor gekozen voor 1 kindje, maar helaas kregen ze er niet meer. Ik ben nooit wat tekort gekomen en ben super wijs met ze! Ik zal al blij zijn als we 1 kindje kregen, maar als ik mog kiezen dan meer.
Ik ben zelf ook enig kind. Ik wil niet perse zeggen dat dat heel vervelend is maar als ik het voor het kiezen zou hebben wil ik mijn kindje nog wel een broertje of zusje geven. Mijn ouders zijn al jaren ziek. Zo ziek dat ze sinds mijn 13e niet meer voor mij konden zorgen. Op mijn 6e zijn ze gescheiden en daarom zijn er eigenlijk nooit meer kinderen gekomen. Nu heb ik ook nog de 'pech' dat er geen andere familie in nederland woont. Ik sta er dus al vrij lang alleen voor, voor mijn gevoel. Als mijn ouders er straks niet meer zijn is er niemand die zich hen net zo zal herinneren als ik. Of die weet hoe ik was als kind. Ook word je sneller volwassen als je het grootste deel van de tijd tussen de volwassenen zit. Bij vriendjes gingen de kinderen vaak naar boven om te spelen als er visite kwam voor papa en mama. Ik zat er meestal bij want tja, altijd maar in je eentje naar boven is ook niks he Het hebben van broers en/of zussen is geen garantie voor een leuke familie band. Natuurlijk kan dat ook helemaal fout gaan (zie het bij mijn man) maar als je GEEN broers of zussen hebt is het in ieder geval zeker dat je dat nooit zult hebben. Ik lees bij velen dat ze neefjes en nichtjes hadden waar ze veel mee omgingen, waardoor ze niks misten. De kindjes van de enig kinderen zullen dit dus niet hebben En geen ooms of tantes. In ieder geval niet van moeders kant, en dat vind ik toch wel heel erg jammer hoor. Nu hebben wij een heel goed bevriend stel die al 2 kinderen hebben en die zullen zeker als een oom en tante neefje en nichtje zijn voor ons kindje, dus dat maakt wel weer een hoop goed. Ik vind enig kind zijn geen drama. Maar mijn keuze zou het absoluut niet zijn in ieder geval.
Mijn man wil er ook 1. Vooral om wat jij zegt dat je het dan alles kan geven. Aan de ene kant zeg ik ook 1 en aan de andere kant vind ik een 2de ook wel leuk. Dan denk ik dan hebben ze wel wat aan elkaar. Maar ja dat hoeft natuurlijk ook niet altijd zo te zijn.
Ehm.. het is goed dat je erbij schrijft dat ze nog onder de 5 zijn, want dat is normaal voor die leeftijd dat delen een probleem kan zijn. Dat heeft niets te maken met enigskind zijn.
Haha ja dan ben je meteen klaar Ik was blij toen ik zwanger was van onze 2ling. Was alleen jammer dat het mis ging. M'n man is nu echt bang dat het er weer 2 zijn die ziet de drukte niet zitten
Behoorlijk offtopic, maar ik zie een tweeling niet als meteen klaar. Men roept het wel naar ons: handig IVF, als je er twee krijgt ben je meteen klaar.....wij zien dat toch anders. Maargoed, ieder zijn ding he. Elmo
Nooit last van gehad hiero ik deelde altijd alles en zusje lief ook, mijn neefje sinds hij een zusje heeft ook (daarvoor ook niet) Ik ben benieuwd of ze nog veranderen ik hoop het wel, je krijgt geeneens een snoepje van hem ofzo als je vraagt, terwijl ik altijd ging ronddelen en daarna met een leeg zakje zat haha...
Ik zou er LIEVER ook geen 2 tegelijk willen (lijkt me mega druk!) maarja je hebt het niet voor het zeggen he
Mijn neefje is 4 en enig kind. De lieverd is op en top sociaal en deelt ook keurig. Stukje opvoeding + karakter + leeftijd denk ik....
Moeilijke kwestie..wij zijn er eigenlijk nog niet uit! Aan de ene kant graag bij 1 kindje houden, en alles bieden wat we te bieden hebben (zonder er een verwend nest van te maken! hihi) En misschien ook wel omdat zwanger zijn me allemaal zo tegenvalt! En als ik denk aan nog een zwangerschap ik het alleen al benauwd krijg! Ik heb een broer en zo super is dat contact nu ook weer niet, en heb het vaak als vervelend ervaren, vooral omdat hij zo een extreem veel aandacht nodig heeft! Maar....2 kindjes vind ik ook weer heel gezellig, ze kunnen ind steun aan elkaar hebben, samen spelen, als ze groter zijn dingen delen samen..En elke zwangerschap is anders dus misschien is een 2e zwangerschap wel minder erg... Kort om, tis denk een gevoels kwestie dat elk moment kan veranderen! Ga je gevoel achterna en ik denk niet dat een enigskind een slechter/minder gezellig leven heeft dan een kind met broertjes en zusjes..vind dat totaal niet met elkaar te maken hebben..tis een taak van de ouders om je kind goed op te voeden en niet een zaak van broertjes of zusjes hebben! ps: weet niet meer wie het zei...maar een tweeling was voor mij ook de ideale oplossing geweest hahaha..maar 1 zwangerschap en toch 2 kindjes...maar manlief had dat weer minder gevonden ahahahah
Broers en zussen is heel leuk, maar dan moeten ze niet gaan emigreren. Mijn broer woont in New Zealand. Niet naast de deur dus. 2 maanden geleden is mijn moeder overleden. Hij kon niet eens terugkomen, want kon geen vlucht krijgen. Ik heb dus wel een broer, maar ook weer niet.
Ik ben enigskind. Heb een erg leuke jeugd gehad. Mijn moeder is mijn allerbeste vriendin (we delen alles met elkaar). En ik had erg veel vrienden. Klasgenootjes, buren. Was lid van clubhuis bij mij in de buurt, en zat op een muziekschool. heb me nooit eenzaam gevoeld. Het enige dat ik vervelend vind aan het enigskind zijn is: Dat mensen constant aan mijn vragen of ik het niet mis dat ik geen broertjes of zusjes heb. Mijn allerlaatste antwoord hierop was, hoe kan ik iets missen waarvan ik niet weet hoe dat is?