ik denk dat je er ook makkelijker over gaat denken als je meerdere kinderen hebt een voorbeeld, ik krijg nu een tweeling en mijn man en ik hebben al 4 dochters, nu was het wel even schrikken maar we zijn de drukte gewend en we denken nu makkelijker er over. zal het nu onze eerste kinderen zijn geweest dan wordt je inderdaad letterlijk en figuurlijk in de diepe gegooid met 2 kleintjes tergelijk ik dacht toen ik zwanger was van mijn eerste dochter ook heel anders, ik wou maar 1 kindje en zie nu? mensen zijn heel veranderlijk....
Ik wil er minstens 3! Ik kom zelf ook uit een gezin met 3 kinderen en dat was altijd zo (druk) gezellig. En was het dat niet, had je bijvoorbeeld ruzie met de een, dan speelde je gewoon even met de ander.
Ik ben ook de enigste en dat komt omdat mijn ouders van alle doktoren te horen hadden gekregen dat ze kinderloos zouden blijven...Totdat ze 12,5 jaar getrouwd waren en toen kwam ik toch nog 'de hoek om kijken'. Het enig kind zijn heb ik zelf niet als vervelend ervaren, ik had vriendjes/vriendinnetjes genoeg. ik ben ook niet erg verwend of zo..terwijl een vriendinnetje van mij (ook de enige) maar hoefde aan te wijzen wat ze wilde en dan kreeg ze het... Dus het is volgens mij ook maar net hoe je wordt opgevoed en er zelf mee omgaat!
ik sluit me hier helemaal bij aan. ik ben ook enigskind,en ik ben nooit wat te kort gekomen,nooit eenzaam gevoeld,en ook niet verwend wat veel mensen denken als je geen broers en zussen heb. en wij kiezen ook bewust voor 1 kind.
Ik kom uit een gezin met 3 kinderen en mijn man heeft nog een broertje. Zelf willen we 4 kinderen...heb altijd al een groot gezin gewild. De gezelligheid en warmte vind ik heerlijk. Mijn man wilde voordat we kinderen kregen maar eentje....helaas voor hem werd het meteen een tweeling. Daarna was hij meteen verkocht en wilde hij ook minstens 3 of 4 kinderen. Het is een persoonlijke keuze, maar het grootste nadeel aan 1 kind vind ik; dat als de ouders iets overkomt, dan staat hij/zij er alleen voor. [ziekte, overlijden etc.] Hoeveel vrienden of familie er ook zijn, dit moet hij/zij alleen dragen. Heb het zelf meegemaakt met m'n oma....zij is ook enigst kind en heeft altijd de zorg voor haar ouders gehad.
Ben ook enig kind. Heb dat als kind nooit als nadelig ervaren. Had genoeg vriendjes en vriendinnetjes en neefjes en nichtjes. Heb mezelf ook erg goed leren vermaken en heb daar later alleen maar profijt van gehad. Nu ik ouder ben vind ik het wel jammer. Zie er erg tegenop om alleen over te blijven als m'n ouders er niet meer zijn. Nu zou ik dus dolgraag een broer of zus willen. Daarbij komt dat ik ook nog es single ben dus geen familie heb van m'n partner's kant. Hoop dus nog een man met een grote familie te ontmoeten. Ook wel zo leuk voor Fynn! Kortom: zou voor Fynn best nog een broertje of zusje willen maar de tijd gaat dan wel dringen en in m'n eentje 2 kinderen vind ik gewoon te zwaar. Hoop dus snel een leuke man te ontmoeten
Fijn dat ik niet de enige ben die er zo over denkt! Ik kies zelf wel bewust voor 2, als het ons gegeven is. Maar dat is meer een egoistische keuze, omdat ons dat leuk lijkt, niet omdat we het zielig vinden een enigst kind op de wereld te zetten! Het sociale puntje dat hier meerdere malen is aangehaald wil ik ook nog wel even tegenspreken! Ik las dat iemand altijd beneden bij papa en mama zat omdat alleen boven spelen niet leuk was......ik heb uren alleen doorgebracht en kan nu nog steeds heel goed alleen zijn. Een tante van mij (niet veel ouder dan ik, maar goed het is nu eenmaal mijn tante...) heeft zes broers en zussen en die kan dus niet alleen zijn. Als haar man een nacht wegblijft vanwege cursus, moet oma komen slapen.....heeft ook nooit echt kunnen leren zichzelf te vermaken, omdat haar oudere broers en zussen zich altijd met haar "bemoeiden". Let wel: dit is geen negatief commentaar, ik wil alleen aangeven dat alleen zijn niet automatisch betekent dat je niet leert sociaal te zijn......was toch altijd het liefste meisje uit de klas Er is voor beide wel iets te zeggen en voor ieder een eigen gevoel dat de ander niet kan begrijpen. De dames hier met broers en zussen kunnen zich geen enkele voorstelling maken (uitzonderingen daargelaten) hoe het is om enig kind te zijn. Zo kan ik me ook geen voorstelling maken hoe het zou zijn een broer of zus te hebben.......
Wat een hoop reacties zeg! ik vind het echt heel interessant om te lezen dat iedereen het zo anders ervaart. Wij zijn er in ieder geval nog niet uit, ik heb zelf een broer waar ik mee kan lezen en schrijven, echt 2 handjes op 1 buik, en een klein halfzusje maar daar heb ik eigenlijk zelden contact mee..mijn man komt uit een gezin met 3jongens dus ook een gezellig nest! Ik twijfel nog (maar goed Valentino is natuurlijk pas 13mnd) aan de ene kant lijkt t me beregezellig, maar als ik aan de zwangerschap, bevalling en de eerste pittige tijd denk weet ik t allemaal nog niet..en ook wat ik hier lees, 1kindje is toch makkelijker in financieel opzicht maar ook om mee te nemen ergens heen en oppas voor te regelen, anderzijds is dit alleen de eerste jaren als ze eenmaal lopen en zindelijk zijn enzo wordt t ook al een stuk makkelijker...haha jullie lezen t al..we weten t nog niet ! @Elmo je hebt natuurlijk helemaal gelijk, ik bedoelde ook niet dat je gewoon maar even 2 kindjes "neemt" maar als het gegeven is ga je dan proberen om een 2e kindje (of meer) erbij te krijgen.
Hoi, Ik vind het ook een erg moeilijke keuze. Ik heb een zus die 7 1/2 jaar ouder is en waar ik nu al 2 1/2 jaar geen contact meer mee heb, vroeger was het ook nooit best. Totaal verschillende karakters. Heb vaak de droom gehad dat ik enigst kind was, geen ruzie en een stuk rustiger. Had ik waarschijnlijk nu ook nog contact gehad met mijn moeder........... Maar goed, wij kiezen nu voor de eerste en zien wel hoe het gaat. Helaas moet ik zeggen dat de financiële kant ook belangrijk is. Wij komen allebei uit een goed nest en willen dat ons kind(eren) ook kunnen geven. Maar als ik grotere gezinnen zie met 2 of meer kids en een goede band en dan zou ik dat ook zo willen............... Het lijkt me zo gezellig dan, heerlijk dat gekwebbel vriendjes en vriendinnetjes over de vloer. Ook als ze straks ouder zijn. Bij ons thuis gebeurde dat nooit zo, maar ik zou dat geweldig vinden.
pff ik vind dat jullie allemaal ver vooruit denken hoor... Als er later iets met de ouders is, dan kun je dat met meerdere kinderen dragen... Dat zijn dingen waar ik nog echt niet mee bezig ben, en eigenlijk ook niet wil zijn. Voorlopig lijkt het me gewoon leuk als er hier een boel kinderen over de vloer komen. Ik vind kinderen erg leuk en het lijkt me zo gezellig om een huis vol te hebben.... En dan is Nick nog maar 2 maanden... Ja ik sluit een volgende zwangerschap niet uit als me dat gegeven mag worden... en misschien daarna nog wel een.... Ik kom zelf uit een gezin van 6 (waarvan 4 pleegkinderen) en bij ons was het ook altijd een gezellige drukke boel. Maar goed, mocht er na Nick geen tweede kindje meer komen, dan zal het huis altijd open staan voor zijn vriendjes en vriendinnetjes... Ook nu al hebben wij veel kinderen over de vloer van onze eigen vrienden en aangezien er in krap 4 jaar tijd 6 jongens geboren zijn en een volgend ukje in onze vriendengroep al weer op komst is, zal Nick vast vaak samen spelen met andere kinderen, alleen al omdat wijzelf regelmatig met onze vrienden afspreken.... Karin
Ben inderdaad ook nooit verwend. Zelf wil ik minimaal 1 kind, als het zo mag zijn dat we vruichtbaar zijn. En daarna kijk ik wel verder. Mijn man zou er graag twee willen. (Iedereen om hem heen, en hij zelf komt ook uit een gezin van 2).
Je hebt volkomen gelijk in het voorruit kijken, dat vind ik ook niet van belang. Mijn beste vriendin is ook enigst kind en soms vind ze het moeilijk toen haar moeder vorig jaar enstig ziek was. Maar ze lossen het allemaal samen op!
het is idd jammer dat financien meespelen in deze keuze maar ik kan het me wel voorstellen. wijzelf hebben een heel klein huisje. maar met zijn drieen en onze 5 katjes moet het allemaal kunnen! zou er een 2 hummel bij komen dan betekend dit voor ons verhuizen, kortom duurdere hypotheek , meer kosten en er komt een mondje bij wat gevoed moet worden! kortom het moet wel allemaal te betalen zijn. maar ik ben het er wel mee eens dat het eigenlijk belachelijk is dat dit mee zou moeten wegen maar voor ons en misschien ook wel voor anderen is het denk ik wel de realiteit! helaas maar gelukkig kijken wij nog niet zover vooruit, we kijken nu eerst uit naar deze spruit en verder niet! die gaan we eerst maar eens even goed verwennen! joyce
Ik citeer even uit het artikel in de Psychologie (januari 2007), artikel "De mythe van het enig kind". Maar ook op het gebied van sociale vaardigheden lijkt er eerder reden tot een positieve waardering van het enigkindfenomeen. Zo komen enig kinderen uit onderzoek naar voren als bovengemiddeld bereid tot samenwerken. Niet vreemd als je bedenkt dat zij, meer dan kinderen die thuis broers en zussen hebben, voor speelgezelschap geheel op 'vreemde' kinderen zijn aagewezen. Volgens de Texaanse psychologe Tony Falbo, die zich al sinds de jaren zeventig over het enig kind buigt, is het zelfs zo dat niet-coöperatief gedrag eerder wordt veroorzaakt door het hebben van (veel) broers en zussen; in grote gezinnen moeten kinderen immers vaak vechten om de aandacht van de ouders. De afwezigheid van concurrenten zou ook kunnen verklaren dat enig kinderen als minder bezitterig uit onderzoeken naar voren komen. In ieder geval is duidelijk dat het hebben van broer of zus niet per definitie positief is. Van Swets indruk wordt bevestigd door een reeks van onderzoeken die de wetenschap de afgelopen decennia heeft gedaan naar de gevolgen van het enigkindzijn. Daaruit kwam bijvoorbeeld naar voren dat enig kinderen statistisch gezien niet anders scoren op trekken die ze volgens de vooroordelen wél vaker zouden vertonen zoals angstigheid, neuroticisme of egocentrisme. En van de (kleine) verschillen die de wetenschap wél vond, zijn de meeste in het voordeel van enig kinderen. Zo presteren die op school gemiddeld beter, hebben ze meer zelfvertrouwen en doorzettingsvermogen, vertonen ze meer culturele interesse en scoren ze hoger op IQ-tests.
Lieve Diddl, Ik denk dat je me niet helemaal begrijpt, of ik schrijf niet duidelijk. Het gaat er juist om dat we ons kind of meerdere kinderen alles kunnen geven wat nodig is. Verwennen bedoel ik daar niet mee. Maar ik wil me geen zorgen maken over financiën, wanneer mag die een nieuwe jas? Maar die andere heeft nieuwe schoenen nodig. Het gaat niet om wat IK financieel wil. Ik zou het lieft een groot gezin hebben, maar het moet wel te betalen zijn. Ik ken veel mensen die ieder dubbeltje moeten omkeren en daardoor ook relationeel problemen hebben. Het leven is dan niet makkelijk hoor en dat wil ik voorkomen. Maar ik heb dus geen flauw idee wat een kind kost, dus ik moet de eerste eerst gaan ervaren. Misschien hebben we straks wel 3 kinderen omdat het wel goed te doen is........ Onze kinderen zijn onze toekomst en die moet gewoon goed zijn!
@Indigo Mooi stukje onderzoek Moet ik aan m'n schoonmoeder laten lezen, want die kan nog wel eens haar mening ventileren over het feit dat ik enige kind ben....en in haar optiek misschien egocentrisch...terwijl ik juist een enorme deler ben! Liefs Mirre
Mijn beste vriendin is ook enig kind en ik ken niemand die zo vrijgevig en gastvrij is! Mijn baas daar tegenover is ook enig kind en dat kan je op een of andere manier merken, heel raar.
hoi sofia, dat is precies wat ik bedoel. als de kinderen later spullen nodig hebben, wat dan ook, dan zou het fijn zijn dat dat mogelijk is zonder dat je er al te veel voor krom moet liggen. dan heb ik het wel over noodzakelijke dingen uiteraard. en het zou ook fijn zijn als je eens een keer naar de dierentuin kan gaan met opa en oma zonder dat dit al te veel problemen oplevert. tuurlijk hoeft dat niet iedere week. ik kom zelf uit een gezin waar absoluut geen geld was misschien speelt dat ook een rol hoor, zou goed kunnen. joyce
Hoi Joyce, Dat wil ik dus ook echt voorkomen, waar dat in mijn kunnen ligt uiteraard! Er zijn mensen die helemaal niks kunnen en dan komt er toch nog een kindje bij? Ik heb daar perssonlijk heel veel moeite mee! Wij hadden vroeger nooit te klagen, maar mijn man en ik moeten nu ook hard werken om lekker te leven. En wij willen onze kids hetzelfde geven. Soms best jaloers op mensen die alles kunnen doen en laten, maar misschien zijn die niet zo gelukkig als wij.....