Enigst kind

Het was ook niet persoonlijk bedoeld ... heb m'n reactie ook maar verwijderd ... was meer een frustratie.
Ik ken namelijk mensen die bewust voor 1 kindje kiezen zodat ze zelf alle luxe hebben. Dan moet je denken aan met z'n tweeën [dus zonder kind] 2x per jaar luxe op valantie en het huis vol met de nieuwste snufjes. Noem maar op.
Een 2de kost volgens hun te veel en zouden ze veel moeten opgeven.
Denk zelf toch dat een kind meer heeft aan een broer of zus, dan aan een flinke bankrekening. Niet alles is te koop.

Tuurlijk moet je je kind wel kunnen geven wat het nodig heeft, maar het is maar net waar je je prioriteiten liggen.
Onze meiden komen niets te kort, maar de luxe die zij hun kind kunnen/willen geven kunnen wij onze meiden niet geven. En al konden we het wel, dan zouden ze het ws nog niet krijgen ... maar dat is natuurlijk persoonlijk.

Een heerlijke knuffel is mij meer waard dan een plasma tv.
En als ik mijn 3 meiden samen zie spelen, ben ik de gelukkigste meid ter wereld.
Hoop dat het zo een beetje duidelijk is.

 

Helemaal mee eens, dat vind ik ook echt hypocriet!

Zo heb ik ooit een verhaal gehoord, mijn exschoonzusje heeft een kinderdagverblijf. Er zijn ouders die op een extra vrije dag en feestdagen de kinderen toch wegbrengen omdat ze dan eens de tijd voor zichzelf hebben................

Nou heb ik nog alle vrijheid omdat ik nog geen kindje heb, maar daar zakt mijn broek echt van af! Waarom heb je dan kinderen.......... Bij die mensen is de eigen ik belangrijker en de status in de maatschappij!

PS: Ik hoop ook dat wij meiden krijgen lijkt me zo leuk!

 

ik vind 1 kindje helemaal niet erg..
ik heb niks aan mijn broer ook nooit gehad..
ik hou er alleen leuke neefje en nichtje aan over en
een schoonzus..
maar echt een band met mijn broer nou nee niet zo.

je heb ook veel broers en zussen die helemaal niet met elkaar kunnen opschieten.

snap wel dat veel mensen kiezen voor een enigskind op financieel gebied enzo of leeftijd.

En als er wat met ouders gebeurt dat je dan alleen bent... tja mijn man is ook enigskind heeft ie nooit een probleem mee gehad.
wij hebben veel meer aan vrienden dan familie

 

Wij kiezen ook bewust voor één kindje. Ook gezien mijn leeftijd. Ik zou liever geen 2 kinderen kort op elkaar willen, dus dat speelt ook een rol. Maar buiten dat om willen we dit kindje ook alle aandacht en liefde geven.
Et zou op één of andere manier ook niet bij ons passen meerdere kinderen gek genoeg. We hebben ons zelf nooit gezien als groot gezin.
Natuurlijk kleven er overal voor-en nadelen aan dat heb je met alles. Je moet voor jezelf deze voors-en tegens afwegen.

Groetjes Mona

 

NU op dit moment zeg ik:1 kindje...en dat NU vooral omdat ik in de MMM zit en me dit zwaar valt. dit wil ik niet nog een keer meemaken zeg ik NU..we hebben gezegd: een 2e zal spontaan moeten..maar ja..laat ik maar eens eerst vna een 1e zwanger worden, en dan kijken we tegen die tijd wel verder, wie weet is mijn mening wel bijgesteld.

 

Ik zal denk ik ook niet meer voor een 2de dokteren.
Het eist heel veel.
Ik heb ook nog diabetes dus heb dubbele ziekenhuis afspraken.
Zit elke week wel een xtje.
En dan heb je al een kleintje en dan moet je telkens naar het ziekenhuis dat zie ik dan totaal niet zitten (nu dan)
En dat lijkt me voor het kindje ook niet leuk.

Verder ben ik niet echt verwend.
Kreeg echt niet alles wat ik wilde.
En toen ik zak geld kreeg moest ik gewoon voor wat ik wilde sparen.

@ diddle

Wij kennen mensen die hadden er 1 maar wilde er nog 1tje bij.
Nu werd het een 2ling dus hebben ze er 3.. dat was niet echt wat ze wilde.
Hij werkt heel veel over ( deed ie ook al toen ze die ene hadden) en zij is nu ook gaan fulltime gaan werken.
Omdat ze nog steeds de luxe willen die ze hadden en ze het te veel vinden 3.
Kindjes gaan naar KDV dat zou ik echt niks vinden.
En denk dan na voor je er nog 1 neemt.

 

Ook bij luxe enzo valt voor beide kanten weer wat te zeggen denk ik......

Altijd krom moeten liggen om al je kids naar de studie te kunnen sturen en kleding te geven enzovoort is ook niet alles. Niet dat mijn kids altijd maar in merkkleding moeten lopen en de nieuwste mode en de duurste spullen, maar ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die niet alleen vanwege het kind voor 1 kiezen, maar ook voor het eigen behoud van leven.

Ik zet kids op de wereld, ook voor mijn eigen geluk. En zou ZOU want het is niet zo, maar stel dat ik mijn geluk haal uit reizen en luxe en ik ben zelf gelukkig met 1 kind die ik dan alles kan geven wat ik wil, nou ja, dan ga ik niet zeggen dat ik mijn eigen geluk opzij ga zetten om een 2e te fabriceren! Want, daar ging het topic in eerste instantie om, voor het kind hoeft het niet erg te zijn enig kind te zijn! Dus ik zou dan een beetje voor het geluk van het hele gezin gaan denk ik.....

Of maak ik nu hele erge opmerkingen......?

 

Ik vind dat het ieders eigen keus is! Wat maakt het nou uit als iemand 1 kind wil, zodat men het luxe leventje niet op hoeft te geven, dat is toch ieders eigen keus? Zolang ze goed voor het kindje zorgen en liefde geven vind ik het best! Ieder heeft zo zijn eigen redenen en heeft een eigen visie op het leven. Tja als de 1 liever een kind met merkkleding en 2 vakanties per jaar heeft dan 2 kids en 1 vakantie...moeten ze lekker zelf weten.... Vind ik niks egoistisch aan, dat is een levens keuze, en ind. kids neem je toch ook voor jezelf, het moet ook leuk blijven voor jezelf?

Nu zou financiën zoals ik net schrijf mijn keuze niet beinvloeden voor 1 of meerdere kindjes, maar andere wel..tja..hun keus!

 

mijn vriend wil ook maar 1 kind terwijl ik erg graag een tweede bij zou willen. maar het heeft beide nadelen. ik kom uit een gezin van 3 kinderen (2 broers) met de oudste kon ik al niet omgaan toen ik 4 was wat vervelend voor mijn ouders was en met mijn jongste broertje heb ik sinds 3 jaar ruzie en dus geen contact meer mee. (waar ik nu nog meezit omdat we juist zo'n goede band hadden) mede daarom wil mijn vriend er geen een bij maar ik heb vroeger veel gehad aan mijn broertje en daarom overweegt dat meer bij mij.

 

Ik kom uit een gezin met 4 kinderen en heb dat altijd als heel fijn ervaren. Mijn man is enig kind (geen vrije keus van zijn ouders) en vind dat ook prima. Nu is het de vraag of we na deze eerste meer kids willen. Ik wil er graag 2 en mijn man wil het bij een laten. Jullie horen het tzt wel.

 

ik ben ook enig kind en toen ik klein was vond ik dat vreselijk.
Alleen spelen was echt niets voor mij.
Nu ik ouder ben en zelf zwanger vind ik het minder erg om enig kind te zijn. Mijn ouders en ik hebben een close band en dat is nu wel prettig dat alle aandacht naar mij gaat. Maar zelf wil ik wel 2 kinderen. Mijn moeder vind dat ook een goed idee en steunt me daarin. Zij hebben er niet bewust voor gekozen om maar 1 kind te hebben en daarom is haar stelling: Als je de kans hebt en de natuur laat het toe. doe het dan maar.

Liefs Winter ***

 

Ik ben ook "alleen"en heb geen broertjes of zusjes gemist hoor.
Tuurlijk zal het zo zijn dat je er op sommige momenten alleen voor staat. Maar dat heb je ook als je veel broers en zussen hebt maar niet met elkaar spreekt of niet met elkaar overweg kunt.

Ik zou geen tweede of derde kindje willen wanneer ik daar zelf niet achter zou staan. Doe het niet omdat ik dan denk: ach dan is ie zo alleen...omdat ikzelf het niet als iets negatiefs heb ervaren (en nog steeds niet als negatief ervaar) dat ik geen broers of zussen heb.

Mn man heeft wel een broertje en das wel leuk hoor...maar gemist, nee!

Gewoon doen waar je je lekker bij voelt denk ik...

 

Haha alsof ik mezelf hoor spreken! Ik ben ook nog steeds erg op mijzelf en vind het heerlijk om rust om me heen te hebben.

Ik ben zelf ook enigst kind. Mijn moeder kreeg baarmoederhalskanker toen ik nog maar klein was, dus ze heeft er nooit een 2e bij kunnen krijgen, wat ze wel had gewild.

Als kind zijnde heb ik er geen vinger op kunnen leggen, maar ik heb vooral de "druk" op je schouders als enigst kind als meest vervelend ervaren. Er is nooit nog een broertje of zusje waar de aandacht ook eens naar uit gaat. Dit heeft bij mij voor veel frustratie gezorgd, wat ik pas begreep toen ik een jaar of 20 was ofzo. Nu is het wel een stuk minder gelukkig omdat ik natuurlijk allang op mijzelf woon en mijn eigen leven heb. Maar toch voel ik altijd die druk van enigst kind zijn. Om die reden hoop ik ook meerdere kinderen te kunnen krijgen.

Los van het verhaal hierboven: ik heb nooit iets gemist, heb verder een heerlijke jeugd gehad ookal hadden mijn moeder en ik het niet breed (tot mijn 12e zijn we met ons tweeen geweest). Als ik het over kon doen zou ik het toch weer precies hetzelfde zo doen.

 

Ik zou echt niet weten hoeveel kids ik zou willen. Aangezien ik nu in de mmm zit.

Maarre wil wel ff reageren over sociaal en verwennen enzo.

Ik kom uit een gezin met 5 kinderen. ben met kop en kont volgestopt, scooter op mn 16, rijbewijzen op mn 18e. zelfs nu hoef ik bijwijze van nog te knippen met mn vingers en ik krijg het. Ging vroeger ook bijn alleen om met mn broertjes, had bijna geen vrienden.

Mijn vriend is enigst kind (arme hij, toen ie voor het eerst bij mij in de familie kwam, fabriek hihi) mijn vriend heeft vroeger alles moeten verdienen, kreeg niet zomaar iets. en het is niet zo dat zijn ouders het geld niet hadden/hebben. plus mijn vriend is supersociaal, altijd vrienden om zich heen gehad.

Dus ik vind dat verwennen of dat enigst kind niet sociaal kan zijn, niet waar, want in mijn geval is het juist andersom hihi