Afgelopen week heb ik een paar dagen in het ziekenhuis gelegen vanwege nierstenen... Doordat ik zwanger ben was de behandeling een stuk ingewikkelder dan dat dat normaal gesproken het geval is. Zo heb ik een aantal dagen aan het infuus gelegen, waar ze normaal gesproken je gewoon een injectie geven met diclofenac. Gelukkig was ik die dagen dat ik in het ziekenhuis heb gelegen vrij en heb ik me niet ziek hoeven melden. Toen ik vrijdagmiddag eenmaal weer thuis was dacht ik dat ik maandag (vandaag dus) wel weer aan het werk zou kunnen. Maar nu voel ik me dus nog steeds alles behalve goed. Hoewel ik geen pijn meer heb, ben ik ontzettend moe en verzwakt. Ook moet ik om de kleinste dingetjes huilen en voel me gewoon behoorlijk down. Lijkt wel alsof het nu pas tot me doordringt wat er allemaal gebeurd is. Ik was ook flink geschrokken van alles omdat ze eerst dachten dat de weeen al begonnen waren. Na lang dubben heb ik me dus toch maar ziek gemeld gisteren. En het stomme is, ik voel me hier zo schuldig over! Vorige maand heb ik me ook al ziek moeten melden omdat ik toen erg last had van obstipatie en hier klysma's voor had gekregen en nu dit weer. Iedereen in mijn omgeving zegt dat ik me niet zo druk moet maken, maar om de een of andere reden doe ik dit wel. Dit zorgt er ook weer voor dat ik me nog meer down ga voelen, wat natuurlijk ook niet bijdraagt aan het beter worden... Ik vroeg me af of dit herkenbaar is voor jullie of dat ik gewoon echt moeilijk aan het doen ben? Ik heb er echt een rotgevoel van...
het is wel herkenbaar dat ik zwanger was had k ook van alles wat resulteerde met in de ziektewet met 16 weken zwangerschap maar,. alles voor jou en je kindje,en zet het van je af als je werkgever het meld als ziek door zwangerschap krijgt hij gewoon jouw loon van het uwv
Niet schuldig voelen hoor!!! Het allerbelangrijkste nu ben jij en je kindje in je buik, als het met jullie maar goed gaat. Je bent vast niet onmisbaar en je werkgever redt het ook wel zonder jou. Ik kan me wel voorstellen dat je je schuldig voelt, maar dat is echt niet nodig.
Ik snap heel goed dat je je schuldig/heel erantwoordelijk voelt.. en het vervelende is dat je zelf weet dat je je niet schuldig hoeft te voelen, en heel veel met jezelf praat.. maar dat het gevoel blijft, en je wordt er heel onrustig van.. toch?? dat heb ik nou ook.. Maar probeer toch jezelf steeds te overtuigen dat je er recht op hebt om ziek te zijn, als het niet gaat. Gelukkig is het hier in nederland goed regeld. succes.. groetjesssss