Ik wist dat er een bult zat, maar had die bult niet gelinkt aan de pijn in mijn hoofd. Die bult werd in 2016 ontdekt en was onschuldig en die hoofdpijn begon in 2019. Pas toen mijn man erover begon, ging er bij mij, bij de artsen en de rest iets dagen. En nee, het is nog niet over helaas... Ik wilde je vragen of je iets met je angst hebt gedaan? Ik lees dat niet terug, maar misschien heb ik erover heen gelezen? Ik hoor vooral heel veel angst bij je. Logisch, maar als het zo gaat overheersen als bij jou, wil je er misschien iets mee doen?
Dat verhelpen ze toch met botox? Vriendin van mij had dat ook zo erg en nu nergens meer last van gelukkiig. Als de spiertjes in uw kaken behandeld zijn met Botox, is het eindresultaat nog niet direct merkbaar. De aanspanning, dus het tandenknarsen, zal verminderen vanaf 2 dagen tot 2 weken na de behandeling. U heeft gemiddeld 4 maanden plezier van deze Botox behandeling tegen tandenknarsen.
Schrijf het lekker van je af als dat voor jou werkt. De meeste mensen zullen je angst niet begrijpen. Niet omdat ze het niet willen, maar omdat ze niet weten hoe het voelt. Al zeggen mensen 100x het valt wel mee of het komt wel goed, schouders eronder, kop op. Voor jouw lukt dit nu denk ik even niet. Ik heb dit een tijdje gehad na ook wat medische kwalen en het verlies in vertrouwen in mijn lichaam was helemaal weg. Bij spierpijn dacht ik direct dat ik half dood zou gaan. Langzaam aan is dit vertrouwen terug gekomen. Gelukkig. Maar bij jouw is het zo te lezen zo’n opstapeling van kwalen en tegenslagen. Dat je nu echt wel even mag of gaat doemdenken. Maar probeer ook positieve kanten te zien, zoals dat de arts je niet met spoed doorstuurt e.d. Mocht je er wel klaar voor zijn, deel dan toch je angsten met je naasten. Ze kunnen je angst niet wegnemen, maar misschien wel het een en ander voor je relativeren. Of even je gedachte ervan af halen! Sterkte ermee! En een digitale knuffel!
zo herkenbaar! Pas als je in de situatie hebt gezeten weet je wat de angst met je kan doen. Ik had het nooit verwacht maar toen ik een knobbel had ontdekt in mijn borst, die foute boel bleek te zijn, was ik ook compleet in paniek. Terwijl ik altijd dacht redelijk sterk te zijn, maar dat viel toch tegen. Het is verlammend, de angst kan je helemaal opvreten. Heel veel sterkte! Het kan van alles zijn, maar wat iedereen ook zegt of hoe iedereen je gerust probeert te stellen: het helpt allemaal weinig. Iets kalmerends van de huisarts heeft mij toe wel geholpen, daardoor sliep ik goed en kwam ik niet in een neerwaartse spiraal door nachten wakker te liggen. Het haalde de scherpe randjes er wat af.
Vandaag gebeld voor de MRI, ze weten nog niets want de radioloog heeft het nog niet beoordeeld en ingepland... Nu beweert mijn man dat dat goed nieuws is, want blijkbaar geen prioriteit/spoed.... Maar ondertussen knal ik bijna uit elkaar van de stress en angst dat ik dadelijk misschien wel te laat ben ofzo. Waarschijnlijk krijg ik volgende week de brief thuis en tot die tijd zal ik er niets aan kunnen veranderen en gewoon de tijd uit moeten zitten, maar wat is het toch moeilijk.
Wat je man zegt klopt wel, mijn man is medisch specialist en wanneer er iets ernstigs gezien wordt dan zit hier véél meer vaart achter. Alsnog natuurlijk vervelend dat je langer in spanning zit maar ik zou dit wel echt als een positief teken beschouwen.
Ik kan niet voor de andere spreken, maar ik zelf had niet door dat ik met mn kaken klemde. De tandarts zag t echter (vraag me niet hoe) toen ben ik er op gaan letten en moest m toch gelijk geven. Was wat rot om af te leren, ben kauwgom gaan kauwen al vind ik t gruwelijk spul, dat hielp wel ( t alternatief was dat er geen einde kwam aan de knagerijen). Vreselijke migraines van gehad (t kaakklemmen).